ဘေးတွင် အိပ်နေသော ယောက်ျားဖြစ်သူ
"တင်ရွှေ"ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။
"တင်ရွှေ"တစ်ဖက်သို့လှည့်၍
ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသည်..။
သူမ အသာအယာ ထထိုင်လိုက်ပြီး
ခြင်ထောင်ကို ဖွင့်၍ ထွက်လိုက်သည်..။
ပြီးတော့ ခြင်ထောင်ကို ဖြေးဖြေးလေး
ပြန်မ၍ လင်ဖြစ်သူ"တင်ရွှေ"ကို
ကြည့်လိုက်ပြန်သည်..။
ဘာမှ ထူးခြားမှု မရှိ..။
စောစောကလိုပင် အိပ်နေသည်ကို
တွေ့ရသည်..။
"သန်းသန်းစိုး" ဖြေးညှင်းစွာပင်ထ၍
ရပ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ.
.တွေဝေစွာ စဉ်းစားနေသည်..။
စဉ်းစားရင်း ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း
ခုန်လာသည်..။ ခြင်ထောင်ဖက်သို့
တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်ပြီး
အိမ်နောက်ဖေးဖက်သို့သွားရန်
ခြေလှမ်းပြင်ပြီးကာမှ အိမ်ရှေ့ဖက်သို့
လှည့်ပြီး လှမ်းကြည့်လိုက်သည်..။
သူမ၏ ယောက္ခမ ဦးမင်းဟန်၏
ခြင်ထောင်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး တရှူးရှူး
ဟောက်ကာ အိပ်မောကျနေသည်ကို
တွေ့ရသည်..။
သန်းသန်းစိုး ခြေကိုဖွနင်း၍ နောက်ဖေး
ဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့ပြီး ..နောက်ဖေး
တံခါးကို ချောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်သည်..။
ထိုစဉ်မှာပင် နောက်ဖေးတံခါးပေါက်သို့
လူတစ်ယောက် ရိပ်ကနဲ ရောက်၍
အလာ…. သန်းသန်းစိုး က ဖွင့်လိုက်သော
တံခါးရွက်ကို လက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်ရင်း
အပေါက်ဝတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ရာ
… ရောက်လာသောလူက နောက်ဖေး
တံခါးပေါက်၏ အပြင်ဘက်တွင်ရှိသော
သစ်သားအဆင့်လေးပေါ် လှမ်းတက်ကာ
မုဆိုးထိုင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သန်းသန်းစိုး၏
ကိုယ်လုံးလေးကို သူ၏ ရင်ခွင်ထဲ
ဆွဲသွင်းကာ နမ်းလိုက်သည်..။
နမ်းရင်းမှာပင် သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က
သူမကို ဖက်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က
သူမ၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ညှစ်၍ဆုပ်နယ်သည်..။
သန်းသန်းစိုး ရင်တွေ ဒိန်းဒိန်း
ခုန်နေရင်းမှ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းပြီး
နဖူးလေးကို ထိုသူ၏ ဖက်ထားသော
လက်မောင်းကြီးပေါ်တွင် ဖိကပ်ကာ
ငြိမ်နေသည်..။ ကိုင်တွယ်ဆုပ်ညှစ်နေသော
လက်တွေက အားပါလှသည်..။
သူမယောက်ျား တင်ရွှေလို ညှာမနေပဲ
ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် စိတ်ရှိတိုင်း
ကိုင်နေလေသည်..။ နာသော်လည်း
အရသာရှိလှသည်..။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး
တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လာကာ စိတ်ထဲတွင်
မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်ရသည်အထိပင်
သွေးတွေ ဆူဝေလာရတော့သည်..။
သန်းသန်းစိုး တင်ရွှေနှင့် ညားခဲ့သည်မှာ
သုံးနှစ်ကျော်ပြီ..။ ကလေးကလည်း
မရသေးချေ..။ သူမ..အခုလို အခြား
ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့်
ရင်ခုန်ချင်မိသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်..။
လွန်ခဲ့သော (၁၀) ရက်လောက်ကပင်
ညတိုင်း တစ်ရေးနိုး ဆီးထသွားတိုင်း
လူတစ်ယောက် သူမနောက် ရောက်နေသလို
ထင်မိ၍ သတိထားကြည့်မိတော့
နောက်ဖေးလမ်းမှာ နေသော အညာသား ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရသည်..။ အညာသားက ကလေး (၅) ယောက်
အဖေဖြစ်ပြီး ဆိုက်ကားနင်းသည်..။
သန်းသန်းစိုးတို့အိမ်နှင့်က ဖင်ချင်းပေါက်
နောက်ဖေးချင်းကပ်လျက်ဖြစ်သည်.။
အညာသားက သူမကို နေ့ခင်းဖက်တွေ့လျှင်
စားမတတ်ဝါးမတတ် ကြည့်သလို
သူမရေချိုးနေလျင်လည်း နောက်ဖေးမှာ
ထင်းခွဲ ခြံရှင်း တစ်ခုခုလုပ်ရင်း
မသိမသာ ကြည့်ကြည့်နေတတ်သည်..။
ညဉ့်နက်သန်းခေါင် အညာသားတစ်ယောက်
သူမ၏ အိမ်နောက်ဖေး ခြံထဲရောက်နေတာကို
သိရတော့ သန်းသန်းစိုး ဘယ်လို
ဖြစ်မှန်း မသိ..၊ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်
ခုန်နေတတ်သည်..။
နေ့ခင်းနေ့လည်တွင်လည်း ချက်ရင်းပြုတ်ရင်း
လျှော်ရင်းဖွပ်ရင်း အညာသားများ
ရှိမလားလို့ နောက်ဖေးအိမ်ဘက်သို့
မကြာခဏ လှမ်းကြည့်မိနေတတ်သည်.။
ဒီလိုနှင့် မနေ့ညက တစ်ရေးနိုးတော့
သန်းသန်းစိုးက နောက်ဖေးတံခါးကို
ချောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်ရာ အညာသားက
တံခါးပေါက်နားသို့ ရိပ်ကနဲ ရောက်လာသည်..။
သူမလည်း နောက်ဖေးတံခါးကို ဖျတ်ကနဲ
အမြန်ပြန်ပိတ်ကာ အိမ်ထဲသို့
ပြန်ဝင်လာနေလိုက်သည်..။
ဒီနေ့တော့ .. သူဘာလုပ်မလဲ? ဆိုတာကို
သိချင်တာနှင့် တံခါးကို ချက်ချင်း
ပြန်ပိတ်လို့ ရအောင် လက်တစ်ဖက်နှင့်
ကိုင်ထားပြီး အပေါက်ဝတွင် သန်းသန်းစိုး
ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချပေးလိုက်သည်..။
အခုတော့ အညာသား၏ အကိုင်အတွယ်တွေက
ကျွမ်းရုံသာမဟုတ်..၊ ကြမ်းလည်း
ကြမ်းလှတာက တစ်ကြောင်း ၊ အထိ
အတွေ့ကလည်း အသစ်အဆန်းဖြစ်နေ
သည်မို့ တံခါးကို ပြန်မပိတ်နိုင်သေးပဲ
အညာသား၏ အကိုင်အတွယ်တွေကြားမှာ
မျောပါနေမိသည်..။ သူမ အရသာတွေ့လွန်း၍
ထမီလေးပင် အရေတွေ စိုရွှဲ၍ ကွက်နေပြီ..။
ထိုစဉ်မှာပင် အညာသားက သူမ၏
နောက်ဖက်သို့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လွှတ်ပေးကာ
သစ်သားအဆင့်လေးမှ ခုန်ချပြီး
အိမ်နောက်ဖေး ခြုံထဲသို့ ရိပ်ကနဲ ဝင်သွားသည်..။
သန်းသန်းစိုး ဗြုန်းကနဲ နောက်သို့
လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်..။ သူမယောက်ျား
တင်ရွှေကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရလေသည်..။
“ ဖြန်း…ဖြန်း…”
“ အမလေး…သေပါပြီ…”
လက်ထဲမှ ကိုင်ထားသော နောက်ဖေး
တံခါးရွက်ကို ဝုန်းကနဲ ဆွဲ၍အပိတ်..
တင်ရွှေ၏ လက်က သူမ၏ ပါးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့
ကျ၍လာသည်..။ သန်းသန်းစိုး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့
ပုံလျက်သားလေး လဲကျသွားသည်..။
“ အဲဒါ…ဘယ်ကကောင်လဲ…?
…ပြောစမ်းကောင်မ…”
“ ဘာလဲ..ဘယ်သူရှိလို့လဲ…ရှင်
သက်သက်ပြဿနာရှာတာ "
“ ကောင်မ.. သေတော့မှာပဲ…ငါ့မျက်စိနဲ့
သေသေချာချာ မြင်တာ..ဘယ်သူလဲ?
ပြောစမ်း..”
“ ဘယ်သူမှ မဟုတ်ဘူး…ရှင်မယုံရင်
တံခါးဖွင့်ကြည့်ပေါ့..”
“ ကောင်မ…”
“ ဟေ့…တင်ရွှေ… မလုပ်နဲ့…မလုပ်နဲ့..”
တင်ရွှေက နောက်ဖေးနံရံတွင် ထိုးထားသော
ဓါးမကို ပြေးဆွဲသည်..။ သူတို့အသံ
များကြောင့် နိုးလာပြီး..နောက်ဖေးသို့
ပြေးဝင်လာသော တင်ရွှေ၏ဖခင်
ဦးမင်းဟန်က အတင်းဝင်၍ ဆွဲသည်..။
သန်းသန်းစိုး ဓါးဖြင့် အခုတ်မခံ
လိုက်ရသော်လည်း လင်မယားချင်း
ကွဲကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းခဲ့ရပြီး ..
သန်းသန်းစိုး တစ်ယောက် အသက်
(၂၅)နှစ်နှင့် တစ်ခုလပ်ဘဝ
ရောက်ခဲ့ရလေတော့သည်..။
အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သော
သန်းသန်းစိုးမှာ နယ်ရှိ မိဘများထံသို့လည်း
မပြန်ရဲတော့ဘဲ အဆောင်တွင် နေခဲ့သည်..။
ပါလာသော ရွှေတိုရွှေစလေးများကို
ရောင်းချစားသောက်ရင်း အလုပ်ရှာခဲ့သည်.။
တစ်နေ့တော့.. စတိုးဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင်
အရောင်းစာရေးမတစ်ဦး အလိုရှိကြောင်း
ကြော်ငြာတွေ့၍ ဆိုင်ထဲ ဝင်ကာ
စုံစမ်းရင်း တစ်ခါတည်း အလုပ်ဝင်လျှောက်ရာ
ဆိုင်ပိုင်ရှင်နှင့် တွေ့ရသည်..။
ဆိုင်ပိုင်ရှင်နှင့် တွေ့လိုက်ရတော့
သန်းသန်းစို အံ့သြသွားသည်..။
အားလည်း ရှိသွားသည်..။ ဆိုင်ပိုင်ရှင်မှာ
တခြားသူ မဟုတ်..။ သူမ တင်ရွှေနှင့်
အတူနေစဉ်က လမ်းထိပ်ရှိ တိုက်ကြီးတွင်
နေသော ဦးလေးကြီး ဖြစ်သည်..။
ထိုဦးလေးကြီးမှာ အရင်ထဲက သန်းသန်းစိုးကို
တွေ့တိုင်း ဂရုတစိုက်ကြည့်ကြည့်ပြီး
ပြုံးပြုံးပြတတ်သည်..။ သဘောကောင်း
ပုံရသော လူကြီးဖြစ်သည်..။
“ ထိုင်…သန်းသန်းစိုး..”
“ ရှင်…”
ထိုလူကြီးက သူမနာမည်ကိုပင် သိနေသည်..။
“ ဒီကို… ဘာလာလုပ်တာလဲ..?”
“ သြော်..ကျမ စာရေးမ လိုတယ်ဆိုလို့
အလုပ်လာလျှောက်တာပါရှင့်..”
ဒီတော့မှ သန်းသန်းစိုး သတိရသွားပြီး
လက်ထဲက ရေးလာသော စာရွက်ကို
လှမ်းပေးသည်..။ ထိုလူကြီးက ဝတ်ကြေ
တန်းကြေသာ ဖတ်ကြည့်လိုက်ပြီး
သန်းသန်းစိုးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်..။
ကြည့်တာမှ သန်းသန်းစိုးတစ်ကိုယ်လုံးကို
စူးစူးဝါးဝါးကြီး ကြည့်တာ ဖြစ်သည်..။
“ ဦးလေး နာမည်က ဦးမြင့်သန်းလို့
ခေါ်တယ်..”
“ ဟုတ်ကဲ့…”
“ ဒီမှာက လိုတဲ့အလုပ်က စာရေးမ
ဆိုတော့ ဘွဲ့တစ်ခုခု ရမှ ဖြစ်မှာကွဲ့..”
“ ရှင်…”
သန်းသန်းစိုး ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်..။
သူမမှာက ဒီနေ့ညနေအတွက်သာ
ငွေရှိတော့သည်..။
“ ဟုတ်ပါတယ်..ဦးလေးရယ်..
ကျမက(၁၀)တန်း မအောင်ခဲ့ပါဘူး…
ဒါပေမယ့် ကျမမှာ အလုပ်မရှိရင်
မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေမို့ပါ..၊
ဦးလေးကို အားကိုးပါတယ်…ကူညီပါရှင်..”
သန်းသန်းစိုး အသံလေးတွေ တုန်နေပြီး
မျက်ရည်များပင် ဝဲ၍ လာရသည်..။
“ ကဲပါလေ… တစ်ရပ်ကွက်တည်း
တစ်လမ်းထဲ အတူနေလာခဲ့သူတွေပဲ..
ဦးလေး တတ်နိုင်သလောက်တော့
ကူညီပါ့မယ်…ဒါနဲ့ အခု ဘယ်မှာနေလဲ..?”
“ ရှင်…”
ဦးမြင့်သန်းဆိုသော လူကြီးက သူမ
အကြောင်းကိုပင် သိ၍ နေချေပြီ..၊
မထူးတော့ပြီ..။
“ ကျမ အခု အဆောင်မှာ နေပါတယ်..”
“ အေးလေ.. ငယ်ရွယ်သူတွေ ဆိုတော့
မှားတတ်ကြတာပေါ့လေ…”
“ ဟင်…”
သူမအကြောင်းကို ခရေစေ့တွင်းကျ
သိနေပါရောလား..။
“ ကဲ…ထားလိုက်ပါတော့..
အလုပ်ကိစ္စပြောကြရအောင်..၊
အလုပ်က တစ်လ ခုနစ်သောင်း ရမယ်..
ဘယ့်နှယ့်လဲ..?”
“ အာ…ရ…ရပါ တယ်…”
သန်းသန်းစိုး ဝမ်းသာလွန်း၍ စကားပင်
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်သွားမိသည်..။
“ ဦးလေးက တူမကြီးကို
အလုပ်ခန့်ပေးမယ်…ဒါပေမယ့်
ဦးလေးအတွက်တော့ တစ်ခုတော့
လုပ်ပေးရမယ်…”
“ ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပါ့မယ်..ဦးလေးရယ်..၊
အလုပ်သာ ခန့်ပေးပါ..ရှင်..”
“တကယ်ပြောတာလား.?.နောက်မှသာ……”
“ အို…တကယ်ပါ..ဦးလေးရာ…
ကျမကိုသာ အလုပ်ခန့်ပေးပါ..”
“ ဒါဆိုရင်..မနက်ကစပြီး အလုပ်ဆင်းတော့
…ရော့..ဒါက ငွေသုံးသောင်း
ကြိုထုတ်ပေးလိုက်တာ..”
“ ကျေး…ကျေးဇူး..ပါပဲ ဦး…”
ဦးမြင့်သန်း သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို
သိမ်းကြုံး၍ ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်..။
“ နောက်ဆို..ဦးလေး ကျေနပ်ရင်
လခအဖြစ် ထပ်ပြီး ပေးဦးမှာ..”
သန်းသန်းစိုး ဦးမြင့်သန်းကို မျက်လုံး
အဝိုင်းသားလေးဖြင့် ကြည့်နေမိသည်..။
ဦးမြင့်သန်း ဘာကိုဆိုလိုနေသည်ကို
သူမ ရိပ်မိသည်..။ ဒါပေမယ့် ဘာမှ
မတတ်နိုင်..၊ သူမကလည်း အပျိုစင်လေးမှ
မဟုတ်တော့တာ..၊ ပြီးတော့လည်း သူမအတွက်ကလည်း လိုနေတယ်လေ…။
ခုဆို ယောက်ျားနှင့် ကွဲပြီး အိမ်ပေါ်က
ဆင်းလာတာ တစ်လပင် ပြည့်တော့မည်ဖြစ်သည်..။
ခေါင်းလေးငုံ့ကာ တွေးနေမိတော့သည်..။
သန်းသန်းစိုးမှာ ငုံ့ထားသော သူမ၏
ခေါင်းလေးလဲ မော့လိုက်ရော ဦးမြင့်သန်းမှာ
သူမရှေ့သို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။
ဦးမြင့်သန်းက သူမ၏ ကိုယ်လုံးကလေးကို
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်၍
သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်..။
“ အို….လူတွေ မြင်………….”
သန်းသန်းစိုး မျက်နှာတစ်ခုလုံး
နီမြန်းသွားပြီး နောက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်..။
အခန်းတံခါးက အတွင်းမှာ ဂျက်ချ၍
ပိတ်ထားသည်..။
“ ဒီနေရာက လုံခြုံပါတယ်ကွဲ့…
ဘာမှ မပူပါနဲ့…”
ဦးမြင့်သန်းက ပြောပြောဆိုဆို သူမ၏
ကိုယ်လုံးလေးအား စွေ့ကနဲ ပွေ့ယူလိုက်ပြီး
နောက် သူ၏ ရုံးခန်းနှင့် ကပ်လျက်
အတွင်းခန်းတစ်ခုထဲသို့ သယ်မသွားတော့သည်..။
ထိုအခန်းလေး အတွင်းတွင်တော့
ထူထဲလှသော မွေ့ရာကြီးနှင့် ကုတင်ကြီး
တစ်ခုကို တွေ့ရသည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
သန်းသန်းစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို
အိပ်ရာပေါ်သို့ အလိုက်သင့်ချပေးလိုက်ပြီး
အတွင်းတံခါးကို သွားပိတ်လိုက်ကာ
အတွင်းမှ ချက်ထိုးထားလိုက်သည်..။
သန်းသန်းစိုး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်၍
လာနေသည်..။ ဦးမြင့်သန်းသည်
သူမ၏ ဘေးသို့ ဝင်၍ လှဲလိုက်ပြီးနောက်
.. နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကပ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး
စုပ်ယူလိုက်သည်..။ သန်းသန်းစိုး
မျက်လုံးများ ပြာသွားပြီး ရာဂစိတ်တွေ
ရုန်းကန်ထကြွလာတော့သည်..။
ဦးမြင့်သန်း သူမကိုယ်လုံးလေးကို
လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ၏ ပုဆိုးကို
ချွတ်ချလိုက်ရာ..လီးကြီးမှာ ထောင်းကနဲ
မတ်မတ်ကြီး ထွက်ပေါ်၍ လာသည်..။
“ ကဲ…သမီး…သန်းသန်းစိုး…
ဦးဟာကြီးကို စုပ်ပေးစမ်း…”
“ အို….ဟင့်အင်း….ဒါတော့………”
သန်းသန်းစိုး ဗြုန်းကနဲ ရှက်လည်းရှက်၊
လန့်လည်း လန့်သွားမိသည်..။
“ ဘာလဲ..မလုပ်ဖူးလား…နောက်ထပ်..
ဦးက ထပ်ပြီး ဆုချအုံးမှာပါ…”
သန်းသန်းစိုး ရွေးစရာလမ်း မရှိတော့ပါ..၊
ဒီနေရာမှ ထ၍ ပြေးရင်လည်း
လွတ်လမ်းက မမြင်…။
“ ကဲ…စုပ်လေ…”
သန်းသန်းစိုးမှာ ရှက်ရှက်နှင့်ပင်
ဦးမြင့်သန်း လီးကြီးကို သူမ၏
ညာဖက်လက်ချောင်းလေးများဖြင့်
ဆုပ်ကိုင်ကာ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်း
သားလေးများဖြင့် ငုံလိုက်ရတော့သည်..။
“ ဟား……ကောင်းလိုက်တာကွယ်…
စုပ်…စုပ်…”
သန်းသန်းစိုးမှာ လီးကြီးအား နှုတ်ခမ်း
ပါးပါးလေးများဖြင့် ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ
စုပ်ယူလိုက်သည်..။ လီးကြီးမှာ သူမ
ပါးစပ်လေးထဲ ပြည့်လုမတတ် ဖြစ်နေသည်..။
ခဏကြာတော့ ဒီလို လီးစုပ်ရတာကိုပင်
အရသာတွေ့၍ လာရသည်..။
ဦးမြင့်သန်းမှာလည်း အရသာရှိလှပြီး
မကြာမီမှာပင် သူ၏ လီးကြီးမှာ
တဆတ်ဆတ် ဖြစ်၍လာသည်..။
“ တော်..တော့…တော်…..တော်..”
သန်းသန်းစိုးက လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ
လွှတ်ပေးလိုက်သည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
သူမ၏ ထမီကို ခါးဆီသို့ ဆွဲလှန်
တင်လိုက်သည်.။ သန်းသန်းစိုး၏
ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော တင်သားကြီးများ
ထွက်ပေါ်၍ လာသည်..။ ဖြူဖွေး
တောင့်တင်းသော ပေါင်တန်ကြီးများကြားမှ
ခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်လေးကိုတော့
အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပါးပါးလေးက
ကာကွယ်ထားသည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှပင် ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး
ကိုင်တွယ်လိုက်သဖြင့် သန်းသန်းစိုးမှာ
တွန့်တွန့်လူးသွားရသည်..။ ထို့နောက်
ဦးမြင့်သန်းက ထိုမျှနှင့် အားရဟန်
မတူသေးပဲ သူမ၏ ဘောင်းဘီလေးကို
ဆွဲ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ
ထင်းကနဲ ပေါ်၍လာပါသည်..။
စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော ဦးမြင့်သန်းမှာ
သန်သန်းစိုး၏ ပေါင်တန်ကြီးများကို
မကာ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး မထားသော
သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ၏
ပေါင်နှစ်ဖက်ဆီသို့ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ
ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည် ။ ထို့နောက်
သူ၏ မာကျောတင်းမာလှသော လီးကြီးကို
သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ပြီး
ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။
“ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်…..အိုး…..အင်း…..”
သန်းသန်းစိုးမှာ ဒီလိုအရသာမျိုးနှင့်
ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်၍
ခုလို ကြုံတွေ့လာရတော့ အရသာထူးကို
တစိမ့်စိမ့် ခံစားလိုက်ရသည်..။
ဦးမြင့်သန်းက သူ့လီးကြီးကို ထိုးသွင်းရာ၌
တစ်ချက်တည်းနှင့် အကုန်ထိုးသွင်းခြင်းမျိုး
မဟုတ်ပဲ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းခြင်းဖြစ်သည်..။
သူ၏ လီးကြီးမှာ ကြီးလွန်းနေသည်သာမက
စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ကျဉ်းနေသဖြင့်
ကြပ်နေသည်..။ ဒစ်မြုပ်ရုံလောက်သာ
ထိုးသွင်းပြီး ဟိုထိုးဒီထိုးဖြင့် စောက်ပတ်ဝကို
ကလိပေးနေသည်..။
ခဏကြာတော့ စောက်ပတ်ဝမှာ ပွင့်အာ၍
လာပြီး သန်းသန်းစိုး တစ်ယောက်မှာ
တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ကာ တင်ပါးကြီးများ
လှုပ်ခါရမ်းလာရတော့သည်..။ ထိုအချိန်တွင်
ဦးမြင့်သန်းကလည်း သန်းသန်းစိုး
တစ်ယောက် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်
ဖြစ်လာသည်ကို သိသဖြင့် လီးကို
ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်..။
“ ဗြစ်…ဘွပ်….ဖွတ်…ပြွတ်…အင့်….အင့်…”
သန်းသန်းစိုး၏ စောက်ရည်ကြည်လေးများလည်း
စိမ့်ထွက်၍လာပြီး စောစောကလို
မကြပ်တော့ပဲ ရှောရှောရှူရှူ ဝင်လာရာ
လီးကြီးတစ်ဆုံး မဝင်ခင်မှာပင် သူမ၏
တင်ပါးကြီးများ လှုပ်ခါလျက် တအင့်အင့်
ဖြစ်လာသည်..။
ဦးမြင့်သန်းက သန်းသန်းစိုး ပါးလေးအား
ငုံ့၍ နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးအား
ကုန်း၍ စုပ်လိုက်ရာ သန်းသန်းစိုး၏
လက်ကလေးများက ဦးမြင့်သန်းအား
ပြန်၍ ဖက်တွယ်ထားလိုက်မိလေသည်..။
ထို့နောက်တွင် ဦးမြင့်သန်းမှာ သန်းသန်းစိုး၏
အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပြီး
အောက်မှ ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ
နိုအုံကြီးများအား စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုင်တွယ်
ဖျစ်ညှစ်ရင်း အဆုံးတိုင်ဝင်နေသော
လီးကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာမှ
လေးငါးကြိမ်မျှ သွင်းချီထုတ်ချီ လိုးပေး
လိုက်သောအခါတွင်တော့ သန်းသန်းစိုး၏
စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ စို၍ ရွှဲနစ်
လာရပါတော့သည်..။
ဦးမြင့်သန်းမှာ သူ့လီးကြီး အဆမတန်
ကြီးသည်ကို သိသဖြင့် အားဖြင့် ကြုံး၍
မဆောင့်ပေးသေးသော်လည်း လီးတန်ကြီးကို
အရင်းထိ မြုပ်မြုပ်သွားသည်နှင့်
သွက်သွက်လက်လက်ကြီး လှုပ်ရှား
ပေးနေတော့ရာ သန်းသန်းစိုးအဖို့
အရသာတွေ့လွန်းနေရတော့သည်..။
“ နာသေးလား…”
“ အင်း..ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်အုံး ဦးရယ်…”
“ အေး..အေး….သမီး မခံနိုင်သေးခင်
ဦးလေးက ဖြေးဖြေးဘဲ လုပ်မယ်…သိလား…”
ပြောပြီးသည်နှင့် သန်းသန်းစိုး၏
နှုတ်ခမ်းလေးအား အတင်းကုန်း၍
ဆွဲစုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။ ထို့နောက်
သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်
ပြန်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်ဝတွင်
တေ့၍ ပွတ်သပ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေရာ
သန်းသန်းစိုးမှာ ထိုးထိုးထန့်ထန့်
ဖြစ်လာခိုက် လီးကို ဆောင့်၍
ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။
“ ဗြစ်…..အိုး….”
အသံလေးထွက်သွားပြီး သန်းသန်းစိုးမှာ
ဦးမြင့်သန်း၏ ခါးကြီးကို တင်းတင်းကြီး
ဖက်ထားလိုက်ရသည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍
ဆောင့်၍ လိုးသည်..။
“ ဗြစ်…ပြွတ်…အင့်….အိုး……..
ပလွတ်….ဗြစ်…အင့်….အင်း…”
လီးဝင်လီးထွက် ချောမွှေ့လာပြီမို့
နာကျင်မှု မရှိတော့ဘဲ သန်းသန်းစိုးမှာ
ကာမစိတ်များလည်း တက်လာပြီမို့
အတင်းကြီး ကော့ကော့ပြီး ခံနေလေတော့သည်..။
မကြာမီအချိန်အတွင်းမှာပင် ဦးမြင့်သန်း၏
တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကာမဇောများ
ထက်သန်တက်ကြွစွာဖြင့် မုန်တိုင်းထန်လာပြီး
အတင်းပင် ကော့၍ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြီး
လိုး၍ သုတ်ရည်ပူပူများကို ပန်းထည့်
လိုက်တော့ရာ သန်းသန်းစိုးမှာလည်း
ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ
ဖြစ်ပြီး မေးဖျားလေး မော့၍ မော့၍
တက်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်..။
အလိုပြည့်သွားသော ဦးမြင့်သန်းက
သန်းသန်းစိုး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းဝယ်
ခပ်မျော့မျော့ ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော
သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ထိုးနှစ်ကာ
စိမ်ထားလိုက်ပြီးနောက် သန်းသန်းစိုး၏
ပါးမို့မို့လေးအား နမ်းနေလိုက်ပြီးလျှင်
ချွန်ကော့နေသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ
သူ၏ ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်
စုပ်ယူနေလေသည်..။
အတန်ကြာတော့မှ ဦးမြင့်သန်းက
သန်းသန်းစိုး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လှိမ့်၍
ဆင်းလိုက်လေသည်..။
သန်းသန်းစိုး အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ
တစ်လလောက်ပင် ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ..။
ဦးမြင့်သန်း အလိုကိုလည်း တစ်ပတ်
တစ်ကြိမ် လိုက်လျောရသေးသည်..။
ရရှိသော လစာနှင့် ဦးမြင့်သန်းပေးသော
ဘောက်ဆူးများနှင့် ပေါင်းလိုက်ပါက
သန်းသန်းစိုးအဖို့ တော်တော်ကြီး
အဆင်ပြေနေသည်..။
ဒါပေမယ့် သူမအတွက် မပြီးပြတ်သေးသော
ကိစ္စတစ်ခုက ရှိနေလေသည်..။
အဲဒါကတော့ သူမယောက်ျား တင်ရွှေနှင့်
တရားဝင်ပြတ်စဲရန် ကိစ္စပင် ဖြစ်လေသည်။
တင်ရွှေကလည်း သူမကို ဆက်ပြီး
မပေါင်းလိုတော့..။ ကွာရှင်းဖို့ကိစ္စက အဆင်ပြေသွားပြီ..။ ယခင် သူမတို့
လင်မယား ပေါင်းသင်းစဉ်က နေထိုင်
ခဲ့သော ရပ်ကွက်ရုံးမှာပင် ကွာရှင်း
လိုက်ကြလေသည်။
ကိစ္စပြီး၍ ရပ်ကွက်ရုံးမှ သန်းသန်းစိုး
ပြန်တော့ ည(၁၀) နာရီနီးပါး ရှိနေပြီ..။
ဒီအချိန်ဆိုလျှင် သူမတို့ဖက်တွင်
လိုင်းကားများ အတော်ကြီး ကျဲသွားပြီ..။
မရှိတော့သလလောက် ဖြစ်သွားပြီ..။
သူမနေသော အဆောင်သို့ သွားမည်ဆိုလျှင်
ဆိုက်ကားနှင့် သွားပါက နာရီဝက်
သာသာလောက် နင်းရပေမည်..။
လိုင်းကားလည်း မရှိတော့၍ သန်းသန်းစိုး
ဆိုက်ကားနှင့်ပဲ ပြန်တော့မည်ဟု
ဆုံးဖြတ်၍ လာခဲ့သည်။ ရပ်ကွက်ရုံး
လမ်းထိပ်ရှိ ဆိုက်ကားဂိတ်သို့
ရောက်သောအခါ ဆိုက်ကားကလည်း
တစ်စီးတည်းသာ ရှိတော့သည်။
ဆိုက်ကားဂိတ်နားသို့ အရောက်
ဆိုက်ကားခေါ်ရန် သန်းသန်းစိုး
ရပ်လိုက်စဉ်မှာပင်…..
“ မစိုး…. ဘယ်ကိုပြန်မှာလဲ..?
ငါ လိုက်ပို့ပေးမယ်…”
“ ဟင်…..ကိုအညာသား….”
သန်းသန်းစိုး တုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး
အညာသားကို ကြောင်ကြည့်နေရင်း
ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်..။
“လာလေဟာ….ဆိုက်ကားပေါ် တက်လေ…”
ဒီတော့မှ သန်းသန်းစိုးမှာ ရွေးစရာလမ်းလည်း
မရှိတော့၍ ဆိုက်ကားပေါ် တက်၍
ထိုင်လိုက်သည်..။ သန်းသန်းစိုး ထိုင်ပြီး
သည်နှင့် အညာသားက ဆိုက်ကားကို
တွန်း၍ ခုန်တက်လိုက်ပြီး နင်းတော့သည်..။
“ ဘယ်ကို ပို့ရမှာလဲ….?”
“ လမ်းဆုံကို ကျော်ရင်ရပြီ..”
“ အဲဒီမှာ ဆွေမျိုး ရှိလို့လား…?“
“ မဟုတ်ဘူး…အဆောင်မှာနေတာလေ…
ကိုအညာသားရဲ့..”
“ မစိုးတို့ လင်မယား အခုလိုဖြစ်တာ
ငါ မကောင်းလို့ပါဟာ…”
“ ဘာ…. ရှင်မကောင်းလို့
ဟုတ်လား…၊ ဒါဆိုရင် ကျမလည်း
မကောင်းလို့ပေါ့..ဟုတ်လား…၊
ကျမလည်း အလိုတူအလိုပါလေ….”
“ ငါ…. အဲဒီလို သဘောမျိုး ပြောတာ
မဟုတ်ပါဘူး…ဟာ..”
“ ကဲပါ….ဒီအကြောင်းတွေ ပြန်ပြီး
ပြောမနေပါနဲ့တော့..ကိုအညာသားရယ်..၊
အားလုံးပြီးသွားပြီ..၊ သူ့လမ်းသူလျှောက် …
ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ပေါ့..ရှင်..”
သန်းသန်းစိုးက စကားကို ခဏရပ်လိုက်သည်..။
အညာသားက ဘာမှ မပြော၊
နှုတ်ဆိတ်၍နေသည်..။ အတန်ငယ်မျှ
ကြာသွားသောအခါမှ သန်းသန်းစိုး၏
အသံထပ်မံ၍ ပေါ်ထွက်လာသည်..။
“ ဒါနဲ့….ကျမ မေးပါအုံးမယ်…၊
အဲ့ဒီတုန်းက ရှင်က ဘယ်လို
ဖြစ်ရတာလဲ…?ကိုအညာသား…”
“ဟို….ဟို…ငါ…မစိုးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး
မနေနိုင်တော့လို့ပါ..”
“ အခု…ကျမတို့ လင်မယားကွဲသွားပြီ
ဆိုတော့ နေနိုင်သွားပြီလား…?”
“ ဟာ….မစိုးရာ…ဒီလိုတော့
မဟုတ်ပါဘူး..၊ မစိုးသာ လက်ခံရင်……. ”
“ ဟင်း..ဟင်း….ကျမက ရှင့်ကို
လက်ခံပါတယ်လို့ ဖွင့်ပြောရအုံးမှာလား….”
ဒီစကားကို ပြောတော့ သန်းသန်းစိုး၏
အသံက စောစောက အသံနှင့် မတူဘဲ
အတော်ပင် တိုးသွားလေသည်..။ အညာသားက ဆိုက်ကားကို လမ်းမကြီးအတိုင်း နင်းနေရာမှ ဘေးနားရှိ လမ်းချိုးတစ်ခုထဲသို့ ကွေ့ချိုးဝင်လိုက်သည်.. ။
သန်းသန်းစိုး မျက်လုံးဝိုင်းသွားပြီး
ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာရပြန်သည်.။
အညာသားက ဆိုက်ကားကို ချိုးဝင်လိုက်သော
လမ်းမှာ လမ်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင်
နေအိမ်များ မရှိပဲ စီမံကိန်းမြေကွက်များသာ
ရှိသော လမ်းဖြစ်သည်..။ ညဘက်ဆို
အသွားအလာ တစ်စုံတစ်ယောက်မျှ
မရှိပေ..။
ဆိုက်ကားကို (၅) မိနစ်ခန့် နင်းပြီးတော့
လမ်းဘေးတစ်နေရာအရောက်တွင်
ထိုးရပ်လိုက်သည်..။ ဆိုက်ကား
ရပ်လိုက်သည်နှင့် သန်းသန်းစိုးရော
အညာသားပါ ဆိုက်ကားပေါ်မှ ပြိုင်တူပင်
ဆင်းလိုက်မိကြသည်..။
“ အို…ရှင်…ရှင်….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…
လူတွေ မြင်အုံးမယ်….အို….အိုး…”
အညာသားက သန်းသန်းစိုးကိ ရင်ခွင်ထဲ
ဆွဲသွင်းပြီး နမ်းသည်..။ ဖက်ထားသော
လက်နှစ်ဖက်က သန်မာလှသည့်အပြင်
အငမ်းမရတအားညှစ်၍ ဖက်ထားသဖြင့်
သန်းသန်းစိုးမှာ အရိုးတွေ ကျိုးကြေ
သွားမလားပင် ထင်ရသည်..။
“ မစိုးလဲ သိသားပဲ…ဒီလမ်းက
ညဘက်ဆို ဘယ်သူမှ မလာဘူးလေ..”
“ ကျမ .. လူတွေမြင်မှာ ကြောက်လို့..”
“ မမြင်ပါဘူး..၊မစိုးရာ….လာ…လာ….”
အညာသားက သန်းသန်းစိုးအား
လက်တစ်ဖက်က ဆွဲခေါ်ရင်း ကျန်
လက်တစ်ဖက်က ဆိုက်ကားကူရှင်အောက်တွင်
ခေါက်၍ထည့်ထားသော မိုးရွာလျှင်
ဆိုက်ကားကို အုပ်သည့် ပလပ်စတစ်စကို
ဆွဲ၍ ထုပ်ယူလိုက်ပြီး လမ်းဘေးရှိ
ခြုံဖုတ်များကြားသို့ ဝင်လာခဲ့သည်..။
တစ်နေရာတွင်တော့ တစ်လံပတ်လည်
နေရာလေးမှာ မြက်များ ပေါက်လျှက်
ခြုံရှင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။
ထိုနေရာရောက်တော့ အညာသားက
လက်ထဲမှ ပလပ်စတစ်စကို ဖြန့်၍
ခင်းလိုက်သည်..။
“ လာ….မစိုး….ထိုင်….”
“အို….မထိုင်ပါဘူး….ရှင်က
ဘာလုပ်အုံးမို့လဲ…?”
“ မစိုးကလဲ…ဒီအထိ ရောက်လာပြီးမှ…..”
သန်းသန်းစိုးက အညာသား ထိုင်ခိုင်း
သည်ကို မထိုင်ပဲ ပေပြီး ရပ်နေသည်..။
ပြီးပါပြီ………
