ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှုး

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှုး

ကျနော့် နာမည်က ရင်မှုးပါ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ဗမာပြည်က ထွက်လာတဲ့ ပါတ်စ်ပို့ မှာ ကြားက လုပ်ပေးတဲ့ ပွဲစား ကောင် သောက်သုံး မကျ တာနဲ့ ဗမာတွေ ထုံးစံ အတိုင်း နာမည် ရှေ့မှာ မောင် တွေ၊ ကိုတွေ၊ ဦးတွေ ပါလာ တော့ ပြန်ပြောင်းလို့လည်း ခက်တော့ ဦးရင်မှုး ဆိုတဲ့ နာမည် ရလာခဲ့တာပေါ့၊ ကျနော်က ထွက်လာတုန်းက သချာၤ အဓိက နဲ့ ဘွဲ့ရလာတာလေ၊ အမေရိက ရောက်မှ ကွန်ပြူတာကလပ်စ် တွေ ရှောက်တက် ပြီး စာမေးပွဲ တွေ၊ စာတီဖီကိတ် တွေ ဖြေယူ ပြီးတော့ အိုင်တီသမား ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့၊ ကံကလည်း ကောင်းချင်တော့ မိန်းမ ကလည်း ဝင်ငွေကောင်းတဲ့ ဖာမစ်စစ်၊ ဗမာလို ဆိုရင်တော့ ဆေးစပ်သူ ခေါ်မလား၊ ဒီမှာကတော့ ဖာမေစီ ဆိုတဲ့ ဆေး ရောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေ မှာ လုပ်ကြတယ်၊ ဆေးလာယူတဲ့သူတွေ ဘယ်လိုသောက်ရမလဲ ၊ ရှောင်ရန် ဆောင်ရန် စသဖြင့် ပြောပေးတဲ့သူတွေပေါ့၊ သူနဲ့ ဘယ်လိုဖူးစာ ဆုံသလဲ ပြန်ပြောရရင် သိပ်ရှည်သွားလိမ့်မယ် ထားလိုက်တော့ အခု ကျနော်တို့ မှာ ၃ နူစ်သား ကလေး တယောက်ရနေပြီ ၊ ကျနော်တို့က မြောက်ပိုင်း ကာလီဖိုးနီးယားမှာ နေကြတယ်။
ကျနော့် မိန်းမ အကြောင်းတော့ နည်းနည်းပြောပြ ထားရအုန်းမယ် ဇာတ်လမ်းထဲ မှာ နောက်လည်း ပါလာမှာ မို့လို့၊ သူ က မွေးချင်း ခြောက်ယောက် မှာ နံပါတ် ၃၊ သူ့ အထက် အကြီးဆုံးအမ က ခရေ တဲ့ ယူနီဗာစတီအော့ မင်နီဆိုးတား မှာ တွင်စီတီး ဆိုတဲ့ အင်ဂျင်နီယာ ကောလိပ်မှာ စာပြ နေတယ်၊ အပျိုကြီးပေါ့၊ အသက် ၃၀ နားနီးနေပြီ၊ နောက် အကိုက ဝင်းမော် တဲ့ ၊ သူက သူတို့ မွေးချင်းထဲ မှာ အစောဆုံးအိမ်ထောင်ကျတာပေါ့၊ ခလေးနူစ်ယောက်ရနေပြီ ၊ သူ့မိန်းမ နာမည်က သဇင် တဲ့၊ ဝင်းမော်က အင်တာနက် ကုမ္ပဏီ တခု မှာ လုပ်ပြီး သဇင်ကတော့ ဟောက်စ်ဝိုက်ပေါ့ ၊ အိမ်အလုပ်နဲ့ ကလေး အလုပ်ပေါ့၊ သူတို့က တက်စ်ဆက် မှာနေကြတယ်၊ ပြီးတော့မှ ကျနော့် မိန်းမ မြနူင်းဆီ၊ သူ့အောက်မှာ က စပယ်၊ စပယ် က အောင်ကြည် ဆိုတဲ့ ကောင်နဲ့ ရတယ်၊ နူစ်ယောက်စလုံးက စာရင်းကိုင် လုပ်တယ် ကာလီဖိုးနီးယားတောင်ပိုင်း မှာ နေကြတယ်၊ ခလေး မရှိသေးဘူး၊
စပယ် အောက်မှာတော့ ဇီဇဝါ နဲ့ ခတ္တာ ဆိုတဲ့ အပျိုမ နူစ်ယောက်ရှိတယ်၊ ဇီဇဝါက ကျနော်တို့ မြို့နဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ စတန်းဖို့ တက္ကသိုလ်မှာ တက်နေတယ်၊ တက္ကသိုလ်က အဆောင်မှာပဲ နေတယ်၊ ခတ္တာကတော့ အခုမှ ၁၁ တန်းပဲ ရှိသေးတယ်၊ သူ့ အဖေအမေ များဖြစ်ကြတဲ့ ဦးကြီးမောင်၊ ဒေါ်ကန့်ကော် တို့နဲ့ ဖလော်ရီဒါက ဘိရှ် အရမ်းလှတဲ့ မြို့ တမြို့ မှာ နေတယ်၊ ဦးကြီးမောင်နဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်တို့ က အင်ဂျင်နီယာတွေပဲ၊ သူတို့ နေတဲ့ ကောင်တီ ရဲ့ ပတ်ပလစ်ဝပ် မှာလုပ်တယ်၊ မြို့နယ် အစိုးရ အလုပ်ပေါ့၊ ဦးကြီးမောင်က ၅၂ နူစ် ဒေါ်ကန့်ကော်က ၄၉ နူစ် ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ငယ်ငယ်လေး နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ ခလေးမွေး ပြီး အင်ဂျင်နီယာ ဖြစ်လာကြတာ တော်တော်ချီးကျူး ဖို့ကောင်းတယ်လို့ ထင်တာပဲ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့က စပယ်လေး ကိုယ်ဝန် စတုန်း မှာ ဗီဇာလိုတို လည်းပေါက်လာ၊ ဦးကြီးမောင်ဘက်က အမျိုးတွေကလည်း အမေရိက မှာ အခြေကျနေပြီ ဆိုတော့ ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေရ အရမ်းအဆင်ပြေသွားကြတာပေါ့၊ ကဲ အဲဒါတွေကတော့ ဇာတ်လမ်းနဲ့ သိပ်မဆိုင်တော့ အသေးစိတ်မသွားတော့ဘူး၊ လူပုံသဏ္ဍန် တွေ အကျင့်စရိုက်တွေတော့ သူတို့ နဲ့ ဆိုင်တဲ့ အခန်းရောက်ရင် ရှင်း ပြ သွားမယ်ဗျာ။

ကျနော့် ယောက္ခထီး ဦးကြီးမောင်က တရုပ်သွေးတော်တော်ပါတယ်ဗျ၊ ၇၅ ရာခိုင်နူံးလောက်ပြောလို့ရတယ်၊ ယောက္ခမ ဒေါ်ကန့်ကော် ကတော့ ရှမ်းတရုပ်စပ်ဗျ၊ အဲဒါကြောင့် သားသမီးတွေ အကုန်လုံးက အသား က ဖြူဝင်းနေကြတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီ ဆိုရင်လည်း အသားအရည်က ဝင်းနု နေပြီး မျက်လုံဝိုင်းဝိုင်း နဲ့ ဆောင်းတွင်းဆို ပါးလေး နူစ်ဘက်က ဆေးဆိုးထားသလို ပန်းရောင်ပြေးနေတာ၊ သူက အရင်တုန်းက ဘော်ဒီ က မော်ဒယ်လိုပဲ ၊ ဂျင်အမြဲသွား အစားအသောက်လည်း ဆင်ခြင်တော့ ၊ ခါးသေးရင်ချီ တကိုယ်လုံးက ချပ်ရပ် ဖုဖေါင်းနေတာပေါ့၊ ခလေးတယောက်မွေး ပြီးတော့ အရင်က လို ကျစ်ကျစ် သေးသေး တော့ ပြန်မရ တော့ဘူး၊ နည်းနည်းလေး ဝကစ်ကစ် ဖြစ်ချင်လာတယ်၊ နောက်သူ့ အလုပ်ချိန်တွေကလည်း ရှည်တယ် တနေ့တနေ့ ၁၀ နာရီလောက်နဲ့ တပတ်မှာ လေးရက်လောက် ပဲ လုပ်ရတယ်၊ ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အရင်ကလောက် ဂရု မစိုက်နိူင်တော့ဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က အဲ လိုကိုယ်လုံးလေး ကို ပိုကြိုက်တယ်ဗျ ၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ဗျာ သူ့ အလုပ်ရှယ်ဂျူး ကျနော့် အလုပ်ရှယ်ဂျူး ၊ ခလေး တယောက် နဲ့ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ ကာမ ကိစ္စ က တော်တော့်ကို ကသိကအောက်ပဲ ဗျ၊ ဘာမှ ပုံမှန်ကို မရှိဘူး၊ တခါတလေ တပတ်လုံး တခါမှ ကို မလုပ်ဖြစ်လိုက်တဲ့ အခါတွေလည်း ရှိတယ်၊ ကျနော့် အလုပ်က လည်း ခရီးတော်တော် ထွက်ရတယ် ဗျ၊
ကဲ ကျနော့် ဇာတ်လမ်း အစ ကတော့ အဲ လောက်ပဲ ဗျာ၊ လူတွေ အင်ထရိုဂျူ့စ် လုပ်နေရတာနဲ့ တောင် တော်တော် ရှည်နေပြီ၊ နောက်တော့လည်း အဲဒီလူတွေ ဇာတ်လမ်းထဲ ပါလာရင် ရှင်းပြ စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့ဗျာ အဟီး ၊ ခုရှုတ်မှ နောင်ရှင်း ဆိုတဲ့ စကား ထုံး နှလုံးမူ လို့ပေါ့၊

ဘာတွေ ဖြစ်ကြမလဲ ၊ ကဲ ကွန်ပြူတာမော်နီတာပေါ်မှာ အတွေးပင်လယ်ပြာကို ဖွင့် လော့အင်လုပ်ပြီး စောင့်ကြည့် ရူစားကြပေတော့ ခင်ဗျား..

ကျနော် အရင်က ပြောခဲ့ သလိုပဲ ကျနော့် မိန်းမ က အပျံစား ပေမဲ့ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ က အချိန် တွေ အကုန်လွဲ နေတယ်၊ သူပြန်လာတဲ့ အချိန် ကျနော်က သိုးနေပြီ အိပ်ပျော်နေတာ၊ ကျနော်က သူအိပ်ယာ မထခင် အစောကြီး အလုပ်ကို လစ်ရတယ်၊ သူက ကျနော့် နောက်မှ ထ ပြီး သားလေးကို ကျောင်းပို့၊ သားက ပရိုက်ဗိတ် စကူး ဆိုတော့ တနေ့လုံးတော့ ထားလို့ ရပါတယ် ဒါပေမဲ့ ကျနော်က ညနေအလုပ်က ပြန်လာပြီး သူတို့ ပုံမှန် ဆင်းချိန်လောက်ဆို သွားကြိုတယ် နောက် သူနဲ့ ဆော့ ညနေစာစား၊ သူ့ ကို အိမ်စာလေး ဘာလေး ကူလုပ်၊ နောက် သူ့ ကို သိပ်ပြီးရင် ကျနော်က ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင်၊ အင်တာနက်ထဲ ဝင် ဟိုရှောက်ကြည့် သည်ရှောက်ဖတ် ပေါ့၊ နောက် မနက် အစောကြီးထ ရမှာ ဆိုတော့ သိပ်ညနက် မနေနိူင်၊ မြနှင်းဆီ ပြန်ရောက်လာတာ၊ တခါတလေလည်း သိတယ်၊ တခါတလေလည်း မသိဘူး၊ ကိုက အင်တာနက် တွေထဲ မှာ နှာစာပေ တွေ ဖတ် ၊ ပုံတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်လာ နေတဲ့ အချိန် အိပ်မပျော်သေး လို့ သူပြန်လာ ရင် ကိုက စဖက်ရမ်း လုပ်ရင်၊ တခါတလေ အဆင်ပြေရဲ့ ၊ တခါတလေကျတော့လည်း မောင်ရယ် မြ ဒီနေ့ ပင်ပန်းလာတယ်၊ နောက်မှ ကွာ ဆိုလို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့်ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေလည်း ရှိလာတယ်၊ ကို စိတ်မလာ တဲ့ချိန် သူလာရင်လည်း သူ့ အလိုလိုက်မယ် စိတ်ကူးမိသော်လည်း၊ အလုပ်က ပရက်ရှာ က တခါတလေ လီး ကို တောင် မတောင်နိူင်၊ မနက်ဖြန် သူများ တွေ ကွန်ပလိမ်းလုပ်ထားတာ ငါမဖြေရှင်းနိူင်ရင် စောက်ပြဿနာပဲ ဆိုပြီး စာအုပ်တွေ လှန်လှော ဖတ်နေရသည့် အချိန်နှင့်လည်း ကြုံရသေးသည်။
အဲ လိုဆိုတော့ ယောက်ကျားပီပီ ကာမ ဆန္ဒ တွေက ကိုယ်ထဲ သွေးကြော ထဲ မှာ တအုံ့အုံ့ နဲ့ အချိန် မရွေး ပေါက်ကွဲ တော့မည့် မီးတောင် လို ဖြစ်နေခဲ့ရတာပေါ့။
အဲ ဒီမှာ ဒေလီယာ နဲ့ ဇာတ်လမ်းစခဲ့ရလေတော့သည်။
ဒေလီယာ မှာ အဖြူမ ဟု ခေါ်ရမည် ဖြစ်သော ကော့ကေးရှန်း စစ်စစ် ဖြစ်လေသည်၊ အဖေအမေ က အမေရိက အလယ်ပိုင်း ပြည်နယ် ဘက်မှ ဖြစ် ပြီး အခု ထိ လည်း အဲဒီမှာ ပဲ နေနေတုန်းဖြစ်သည်၊ ဒေလီယာ မှာ အသက် ၃၅ နူစ်ခန့် ရှိပြီး ကျနော် တို့ ကုမ္ပဏီ မှာ ပင် လုပ်သည့် ဝန်ထမ်းတယောက်ဖြစ်လေသည်၊ အရပ်မှာ ၅ ပေ ၈ လောက်မို့ ၅ ပေ ၁၁ ရှိသော ကျနော်နဲ့ သိပ်မတိမ်းမယိမ်းလိုထင်ရသည်၊ သူမ ဟိုက်ဟီး စီး လိုက်ရင် ကျနော်ထက်တောင် မြင့်သလို ထင်ရသည်၊ သူမ ကိုယ်လုံးမှာ နည်းနည်း လေး ၀ သည် လို့ ပြောလို့ ရသော်လည်း ခါးသေး ရင်ချီ သူ့ အချိုးနဲ့ သူ ကျနလှသည်မို့ ယောက်ကျားတွေ လမ်းမှာ ခေါင်းလည် ကြည့်ခံရသူ ဖြစ်လေသည်။ ဆံပင်မှာ လည်း ရွှေအိုရောင် ခေါ်မလား၊ အမဲဘက် ယိမ်းနေသော ရွှေရောင် ဆံပင် နူင့်ဖြစ်သည်၊ ဆံပင် ကို ပုခုံးလောက်ထိ မရောက်တရောက် ပဲ ထားထား ကာ ပွယောင်းယောင်းလေး လုပ်ထားသည့် စတိုင်ဖြစ်သည်၊  သူမ နှင့် ကျနော်က ပထမ တော့ မျက်နှာမြင်ဘူးရုံ လောက်သာ သိကြ သည်၊ နောက် ပရောဂျက် တခု မှာ အတူလုပ်ဖို့ အဖွဲဝင် တွေ ဖြစ်လာကြတော့ မှ တယောက်နာမည် တယောက် သိကြ ရခြင်း ဖြစ်လေသည်၊
တနေ့ ပရောဂျက် အဖွဲ့ဝင်များ မိတင် မှာ ကျနော်တို့ နူစ်ယောက်ထဲ စောရောက် နေကြပြီး ဆွေးနွေးပွဲ အတွက် ပြင်ဆင်နေကြစဉ်၊ ဒေလီယာက
…အား ..ငါ့ ခေါင်းကိုက်လိုက် တာ ကွာ၊ ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မသိဘူး..

…အင်း ငါ့မှာ အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေးတော့ ရှိတယ် ယာယီ သက်သာချင်ရင်တော့..

….ငါ ဆေး နူစ်လုံးလောက် ချေး လို့ရမလား….

..ချေး လို့ မရဘူး….

ဒေလီယာ့ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး

..အင်…ဘာလို့လဲ..

..အပိုင်ယူမယ် ဆိုမှ ပဲ ပေးနိူင်မယ်..ဟဲဟဲ…

အဲဒီတော့ မှ ကျနော် နောက်တာမှန်း သိသွားပြီး ပြုံး လိုက်ကာ ကျနော့် ဆီမှ ဆေးကို ယူပြီး သူ့ ရေဘူးနဲ့ မော့သောက်ချလိုက်သည်။

…ကျေးဇူး ပဲ နောက် နင် အကူညီလိုရင်လည်း ငါ့ကိုပြောလေ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်..

…တကယ် ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် လား ဟီးဟီး..

…နင်..ငါဘာဆိုလိုမှန်းသိပါတယ် ခစ်ခစ်…

နောက်ပိုင်း ရင်းနှီး သွား မှ ဒေလီယာ့ အကြောင်းကို ကျနော် ပိုပြီးသိလာရတယ်၊ ဒေလီယာက အခု ဒုတိယ အိမ်ထောင်နဲ့ ဖြစ်သည်၊ အခု သူနှင့် အိမ်ထောင်ကျနေသော ဂျိုး ကလည်း ဒုတိယ အိမ်ထောင် ဖြစ်သည်၊ ဒေလီယာ က သားသမီး မထွန်းကား သော်လည်း ဂျိုးက သားတယောက်ပါလာသည်၊ အခု ဟိုက်စကူး ဂျူနီယာ ဆိုတော့ ၁၆ နူစ်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်လေသည်၊ သူမ ကလည်း ကျနော် အိမ်ထောင်နူင့် ခလေး တယောက် ဆိုတာ သိသွားခဲ့သည်။
နောက်ပိုင်း တလ နူစ်လ လောက် အတွင်းမှာ ပိုရင်းနှီး လာတော့ ကျနော်တို့ တခါတလေ နေလည်စာ အတူထွက်စားဖြစ်ကြသည်၊ တနေ့ မှာ သူ့ ကို ကြည့်ရတာ စိတ်နည်းနည်း အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေသလိုပဲ လို့ ထင်ရသည်၊ ခါတိုင်းလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာ သူ့ ကြည့်ရတာ အိမ်တွင်းရေးပြဿနာ များ ရှိ နေမလား လို့ ထင်နေခဲ့မိတာ အဲဒီနေ့ ကျမှ သူ့ ဆီက နည်းနည်း ပါစင်နယ် ဆန်တဲ့ စကား များ စကြားခဲ့ရသည်၊

…ဂျိုး က ငါ့ကို ၀ တယ် လို့ ထင်နေတယ်…

..ဟိုက်…ကြံကြီးစီရာကွာ….ဘယ်က လာ ဝရမှာလဲ…

…သူက ငါ့ကို ဖင်ကြီးမ တဲ့၊ နောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာရင် ဘာမှ ကူဖေါ်လောင်ဖက်မရဘူး၊ တခါတလေ စားပြီး တီဗီကြည့်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာတင် အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ အိပ်ခန်းထဲ တောင် ဝင်လာ မအိပ်တော့ဘူး…

…ဒေလီယာ.နင်က ဘယ်က ၀ ရမှာလဲ၊ ငါ့ အမြင်မှာတော့ နင်က ဘောဒီတော်တော်မိုက်တာပဲ၊ ဂျိုးက နင်နဲ့ လာမအိပ် ဘူး ဆိုရင်တော့ ဒီကောင် ရူးနေလို့ နေလိမ့်မယ်၊ နင်က တော်တော့် ကို မိုက်တဲ့ ဟာ၊ ဘယ်ယောက်ကျား လေးက မှ မကြိုက်တဲ့သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး…

ဟိုက် ကျနော့် ပါးစပ်က စိတ်ထဲ ရှိတာ ထွက်သွား လိုက်တာ ဘရိတ်အုပ်ဖို့ အချိန်မမှီလိုက်၊ ရုံးမှာ ဆက်ရူရယ်ဟာရက်စ်မန့်  နဲ့ တရားစွဲခံရရင် နာအုန်းမယ် လို့ တဆက်ထဲ တွေးလိုက်မိတယ်၊

..ကျေးဇူး ပါပဲ ဦး ရယ် နင်ငါ့ ကို အဲ လို အားပေးတာ…

အဲ ဒီနောက် ပိုင်း စကားတိုလီမှုတ်စတွေ ပြောရင်းက မှ ပါစင်နယ် ဂျီမေး အကောင့်တွေ ဖလှယ်ဖြစ်ကြပြီး ဂျီတော့မှာ ချပ်ဖြစ် ခဲ့ကြတယ်၊

ဒေလီယာ း ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်တုန်းက ငါ့ကို နားလည်မှု အပြည့်နဲ့ အားပေးခဲ့တဲ့ အတွက် ကျေးဇူးပဲ ဦး
ကျနော်  း  ငါက အမှန်တိုင်း ပြောတာပါ၊ ငါတို့ က သူငယ်ချင်း ချင်းပဲလေဟာ
ဒေလီယာ း နင် အဲ လိုပြောလိုက်တော့ ငါတော်တော် ပျော်သွားတယ်၊
ကျနော်  း ငါ က နင် ငါ့ကို တမျိုုးထင်သွားမှာတောင် စိုးတာ
ဒေလီယာ း ဟင့်အင်း မထင်ပါဘူး ၊ ဂျိုးက အဲ ဒါမျိုုး ငါ့ကို တခါမှ မပြောဖူးဘူး၊ နင် မပြောရင် သေလိမ့်မယ် ဆိုတာတောင် ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး၊
ကျနော်  း ဂျိုး က သူ့ ဘာသာ သူ ရွှေချောင်း ဖင်ခုထိုင်ထားတယ် ဆိုတာ သိမှာ မဟုတ်ဘူး ဟီးဟီး
ဒေလီယာ  း မြနှင်းဆီ ကရော သိလို့လား
ကျနော်  း မသိဘူးထင်တာပဲ ဟင်းဟင်း
ဒေလီယာ  း တကယ်တော့ သူ ရွှေချောင်းကြီး လက်ထဲ မှာ ဆုပ်ကိုင်ထားတာ ကို သူမသိတာ ခစ်ခစ်
ကျနော်  း ဟေး တော်ရင်ကောင်းမယ် နော် နင် ငါ့ကို ဖီးလာအောင်လုပ်နေတယ် ထင်ရတယ် ခိခိ
ဒေလီယာ  း အင် ငါက ကြိုးစားနေတာလေ မသိဘူးလား

အဲ ဒီလို လေးတွေက နေ စပြီး တဖြေးဖြေး နဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ပိုပိုကဲ လာလိုက်ကြတာ၊ နောက်ဆုံး တနေ့ ရုံးကနေ စောဆင်းပြီး တနေရာမှာ ဆုံကြဖို့ ချိန်းတဲ့ အထိ ဖြစ်သွားတော့တယ်၊
ကျနော် တို့ ချိန်းထားတဲ့ ရှော့ပင်း ပလာဇာ တခု ရဲ့ ပါကင်လော့ အစွန်ဆုံးနေရာ တခု မှာ ကျနော့် ရဲ့ အိပ်ချ် သရီး ဟမ်မာ ဂျစ်ကားကို ထိုး လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ၊ ဒေလီယာ တယောက် သူ့ ကားလေး ထဲက ထွက်ပြီး ကျနော့် ကားနား ရောက်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော့် ကားရှေ့ခန်းကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ဒေလီယာ က ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်နဲ့ ဘလောက်အင်းကျီ ပွပွ အဖြူ ကို ဝတ်ထားပြီး လက်ထဲ မှာ ပိုက်ဆံအိပ်လေး တခု ပဲ ယူလာတယ်၊ ကျနော်က သူ့ ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ သူ့ခေါင်းလေး ကို ကျနော့် ပုခုံးပေါ် မှေးတင်ထားလိုက်တယ်၊ စကားစမြည် နည်းနည်း ပါးပါး ပြောဆိုပြီး တော့ ကျနော်က စလှုပ်ရှား ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့ကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်ကို သူ့ ပုခုံးပေါ်ကနေ အသာ လျှောချပြီး ဂျိုင်းအောက်က လျို လို့ သူ့ နိူ့ကြီး တွေကို ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဝိုး ဘယ် အချိန်တုန်းက ချွတ်ထားခဲ့မှန်း မသိဘူး ဘရာဇီယာ မပါလို့ နိူ့ကြီးတွေကို အိကနဲ တန်းညှစ်မိတယ်၊ ကျနော်က သူ့ နိူ့တွေကို စလည်း ညှစ်ရော သူက ကျနော့် ဘက်ကို လှည့်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်း တွေကို လာစုပ်တော့တယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်ရင်းနဲ့ လက်က သူ့ အင်းကျီ ကျယ်သီးတွေ ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့ နိူ့တွေက ကျွဲကော်သီးတွေ လိုပဲ ကြီးထွားလှလို့ အောက်ကို နည်းနည်းလေး မဆိုစလောက် တွဲကျနေတယ်၊

…ဟား..စို့လို့ ကောင်းမဲ့ နိူ့ကြီးတွေပဲ…

…နင် က ထင်လို့လား….

…သိပ်သေခြာတာပေါ့…

ပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော်က ကုန်းစုပ်တော့တာပဲ၊ အဟီး၊ ကျနော် သူ့ နိူ့ကြီးတွေ ကို ဆုပ်နှယ် သမ ပြီး ကုံးစုပ်နေတာ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ၊ စိတ်ထဲ နည်းနည်း မသန့် လာဘူး၊ ဒီဟာက ကားပါကင်လော့ ဆိုတော့ တော်ကြာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာတွေ မြင်သွားနိူင်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ ကို ခန ဆိုပြီး ကျနော့် ဟမ်မာကို စက်နိူးပြီး လမ်းသွယ်လေး တွေကနေ ယာခင်းတွေ ရှိတဲ့ ဘက်နားကို မောင်းသွားလိုက်တယ်၊ မြေလမ်းလေးနဲ့ အရိပ်ကောင်းတဲ့ သစ်ပင်ကြီး တပင်အောက် ထိုးရပ်လိုက်ပြီးတော့ မှ သူ့ ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်၊ သူက လည်း ကျနော့် ကို ပြုံးစစ နဲ့ ကြည့်နေတယ်၊ ခုချိန်ထိ သူက ကျနော့် လီးကို ကိုင်ဖို့ မကြိုးစားသေးတော့  ကျနော်လည်း စကားစလိုက်တယ်၊

..နင့်ကို ငါ ပြစရာ တခုရှိသေးတယ်…

..ဟုတ်လား …ဘာလဲ…

ကျနော်က ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲ ဖြုတ်လိုက်ပြီး မာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို အတွင်းခံ ပါအောက်လျှောချရင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊

…ဝါး…အမလေး ထွားလှချေလား..

..ဟီးဟီး ..အဆင်ပြေရဲ့လား…

…ပြေတာပေါ့ ဟ၊ ငါထင်တာ အေးရှား ကောင် တွေ ဆို သေးသေး လေးမှတ်နေတာ ခစ်ခစ်…

ပြောပြောဆိုဆို ပါပဲ ဒေလီယာက ကိုယ်ကို ကျနော့်ဘက်ကိုင်းပြီး ကျနော့် လီးကြီး ကို ငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်၊ ဒေလီယာက တကယ်လီးစုပ်ကောင်းမှန်း ကျနော် ချက်ချင်း သိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီက လုပ်ခိုင်းလို့ မရ ဘူး၊ သူ့ ကိုလည်း အမှုတ်မခံဘူး၊ ဘာလို့ မှန်း မသိဘူး၊ ကျနော်လည်း အတင်း မတောင်းချင်တော့ဘူးလေ၊ လူပျိုဘ၀ တုန်းက ကဲ လာခဲ့ ဘူးလို့သာ ဒေလီယာ ပုလွေမှုတ်ကောင်းမှန်း ချက်ချင်း ပြောနိူင်တာ၊ ကျနော်က ဒေလီယာ့ ကောင်းဘီကို လှမ်းပြီး ဇစ်ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ အနေအထားက နည်းနည်း ခက်နေတယ် သူဝတ်ထားတာက လည်း အကျပ် ဆိုတော့ ပို ဆိုးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း အိမ်ထောင်ကျ ပြီးကထဲ က ပြတ်နေခဲ့ရတဲ့ ပုလွေကို အခု မှ ပြန်ခံစားရတာ အပြင် ဒေလီယာကိုယ်တိုင်
ကလည်း တော်တော့ ကို အမှုတ်ကောင်းတော့ ပီးချင်လာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့်၊ သူ့ ကို ဆွဲထူလိုက် ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်ပါတယ်၊
..ဒေလီယာ ငါ ပြီးသွားတော့ မယ် ထိန်းထားဖို့ မလွယ်ဘူး.

…နင်ပြီးချင်ရင် ငါ့ ပါးစပ်ထဲ ပြီးလို့ရတယ်လေ၊ ..

…နင်သေခြာလို့လား..

…သေခြာပါတယ်ဟ ကဲလာ..

ဒေလီယာ က ပြန်ငုံ့ ပြီး ကျနော့် လီးကြီး ကို စုပ်ပေးပြန်ပါတယ်၊ သိပ်အကြာကြီး မခံပါဘူး၊ ကျနော့် လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ တဗြုတ်ဗြုတ် နဲ့ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်၊ ဒေလီယာ က တစက်မှ အပြင် မထွက်အောင်ကို မျိုချပစ်ရုံတင် မက ဘူး ကျနော့် လီးကြီးကို ပါ ပြောင်စင်အောင် ရက်ပေးလိုက်ပါသေးတယ်၊ ကျနော်လည်း ကိုယ်တချီ ပြီးသွားတော့နာရီကို ကြည့်မိလိုက်ပါတယ်၊

…ဟိုက် ငါကလေး ကျောင်းသွားကြိုရတော့မယ်..

ဒေလီယာ မျက်နှာနည်းနည်း မကောင်းဖြစ်သွားပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက ရပါတယ် လို့ ပြောပြီး သူ့အင်းကျီကို ကျယ်သီးတွေ ပြန်တပ်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော်လည်း အခုနက ကားပါကင် ကို ပြန်မောင်းလာခဲ့ပြီး သူ့ကားလေး ဘေးနားမှာ ရပ်ပေးလိုက်ပါ တော့တယ်။

တနေ့ ကျနော် အလုပ် မှာ နောက်ကျ နေတယ် လက်စ မသိမ်းနိူင်တာ က တခု၊ နောက်တခုက မြနှင်းဆီ လည်း ဒီနေ့ အလုပ်မသွားရဘူး ဆိုတော့ သူက ခလေး ကြိုလိမ့်မယ်၊ အချိန်ရတာလည်း ပါတယ်၊ ရုံးက ကျနော်တို့  ၁၆ ထပ် တခုလုံးမှာ လူတယောက်မှ မကျန်တော့ဘူးထင်တာပဲ တိတ်ဆိတ်လို့၊  ကျနော် လည်း အလုပ်လေး နည်းနည်း တနေ့စာ လက်စသတ်လိုက်တယ်၊ အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ် ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ဇာတ်လမ်း လေးတွေ လိုက်ဖတ်နေမိတယ်၊ ကိုဘိုမောင် ရေးတဲ့ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီးတွေ ဖတ်ပြီး လီးက တောင်လာတယ်၊ အင်း အိမ်ပြန်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမ ပဲ ကိုယ်တီးရတော့မှာပဲ ၊ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီး လို ဆိုရင်တော့ မိုက်မှာပဲ လို့ တွေးနေတုန်း၊ ဗြုံးဆို အခန်းထဲ ဒေလီယာ ဝင်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်၊
….ဟေး ဒေလီယာ မပြန်သေးဘူးလား..

….ပြန်တော့မလို့ နင့်အခန်းက မီးရောင် တွေ့နေသေးလို့ ဝင်လာကြည့်တာ…

ကျနော်တို့ရုံး က မီးတွေက လှုပ်ရှားမှု မရှိရင် သူ့ အလိုလို မှိန်သွားတယ်လေ၊ တခုခု လှုပ်သွားမှ မီးက ထပွင့်တာ၊ လျှတ်စစ်ဓါတ်အား ချွေတာတဲ့ သဘောပေါ့၊ တခါတခါ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွား ရင် မီးက လည်း မှိန်သွားတတ် လို့ အဲဒီ အချိန်မျိုး မှာ အသုံးချလို့ ရအောင် အလေးချိန်တူညီမှု ကို သုံးပြီး တချိန်လုံး လှုပ်နေတတ်တဲ့ အရုပ်ကလေး တွေ ဆောင်ထားရတယ်၊ ဟီးဟီး၊

…အေး ဒေလီယာ အလုပ်ကလေး နည်းနည်း ကျန်နေလို့ ..နင် အချိန်ဘယ်လောက်ရလဲ..

…ဂျိုး က တော့ အောက်မှာ ကားနဲ့ စောင့်နေတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ…

ကျနော်က မာတောင်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီး ကို ဇစ်ဖြုတ် ပြလိုက်တယ်၊ ဒေလီယာ ကိုလည်း ပြုံးပြလိုက်မိတယ်၊

…ခွေးမသား စောင့်နေပစေတော့…

ဒေလီယာက ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ကျနော့် ကုလားထိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင် ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီး ကို စမှုတ် တော့တာပါပဲ၊ အား ….ကောင်းလိုက်တာ၊ စပွန်ဆာ အန်ကယ်ကြီး အရှိန်နဲ့တင်းနေတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ အကြောတွေ က နွေးထွေး နူးညံ့လှတဲ့ ဒေလီယာရဲ့ အာခံတွင်းထဲ မှာ၊ ကျနော် က ကျနော့် သားရေဖုံး ထိုင်ခုံနောက်မှီ မှာ ကိုယ်ကို လျှောချ လိုက်ပြီး ဒေလီယာ့ အာဂေါင်ထဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဝင်နိူင်သမျှ ထိုး သွင်း ပေးရင်းက ဒေလီယာ့ ရွှေရောင် ဆံပင် လေး တွေကို ဖွပေးနေမိတယ်၊ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ဒေလီယာ့ လည်ချောင်း ထဲ မှာ သုတ်ရည်တွေလည်း ပန်းထွက်သွားရော သူ့ ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်၊

….အား …ကောင်းလိုက်တာ ဒေလီယာ ရယ် ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာလဲ..

ထုံးစံ အတိုင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွား လို့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့် လိင်တန်ကြီး ကို သူ့လျှာတွေနဲ့ သုတ်သင် သန့်ရှင်း ရေးလုပ်ပြီးတော့ ဒေလီယာ က ကျနော့်ကို မျက်စောင်းတချက် ထိုးလိုက်ပါတယ်၊

..ဟင်း နင် က ငါ့ ကို အသုံးပဲ ချနေတာပေါ့လေ..

…နင် က ဘာဆိုလိုတာလဲ ကွာ…

…နင် ကြီးပဲ ကောင်းဖို့ ငါလုပ်ပေးနေတာလေ၊ ငါ့ကိုကျတော့ ဘာမှ လုပ်မပေးဘူး..

…အော် ဒီလိုလား ကဲ လာလေ ဟိုဆိုဖါပေါ်မျာ ငါမှုတ်ပေးမယ်..

..တော်ပါ အခု အချိန် မရှိတော့ ပါဘူး ဒီထက် ကြာရင် ဂျိုး အပေါ်ထပ်တက်လိုက်လာလိမ့်မယ်..

..အင်း ဒါဆိုလည်း ငါတို့ တနေ့ ချိန်းလိုက်ရအောင်လေ…

အဲ ဒီတနေ့ က နောက်အပတ်ထဲ မှာပေါ့၊ ဟီး၊ သောကြာနေ့ညနေ ရုံးဆင်းချိန်တဲ့၊ ပုံမှန် ဆိုရင် မြနှင်းဆီ သောကြာ၊ စနေ နားတဲ့ အပတ်မျိုး ဆို၊ သူ့ ညီမ ဇီဇဝါ က လည်း ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိရင် အိမ်လာအိပ် တတ်တယ်၊ အိမ်မှာ တခုခု လုပ်စားကြ၊  ပြီးရင် ညီအမ နှစ်ယောက် စနေ တနေ့ လုံး ရှော့ပင်း သွာကြတယ်၊
ဆိုတော့ ကျနော့် အတွက် က လစ်ချင်ရင် လစ်လို့ ရတယ်။

ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ ဒီနေ့ ကျမှ မြနှင်းဆီက အလုပ်အရေးပေါ်လို့တဲ့ သွားရမယ်၊ တဲ့ ၊ ကျနော့် မှာ ဒေလီယာနဲ့သွား ဖို့ ကို ဖျက်ရတော့ မလိုဖြစ် နေရာတုန်း  ဇီဇဝါက သူဒီနေ့ စောလာမယ် ဖုန်းပြောလာလို့ ခလေး ပါ ဝင်ကြိုခိုင်းလိုက်တယ်၊ မြနှင်းဆီလည်း ညနေပြန်ရောက်မှာပဲ ဟာ၊ ကျနော်ကတော့ ပရောဂျက် အရေးကြီး လို့ နောက်ကျမယ်ပေါ့၊ အဟီး၊

ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန် လူတွေ ကုန်သလောက်ရှိတော့ နဂိုလ်တိုင်ပင်ထားတဲ့ အတိုင်း တနေရာ မှာ ကျနော့်ကား ကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး ဒေလီယာ့ကားနဲ့ ပဲ ကျနော်တို့ ထွက်ခဲ့ကြတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်ဗိမ္မန် ဖွင့်ဖို့ ကြံရွယ်ထားတဲ့ မော်တယ်ဆစ် ( ၆) ကို လစ်ကြတာပေါ့၊ လမ်းမှာ ဒေလီယာက သူ့ ဗိုဗို ကားလေး ကို စီဗီအက်စ် စတိုးဆိုင် ကားပတ်ကင် တခုထဲ ချိုးဝင်လိုက်တော့၊

…ဟေး ဘာဝယ်မလို့လဲ..

…ကွန်ဒန် ဝယ်မလို့လေ နင့်မှာ မပါဘူးဆို၊ သွားဝယ်လိုက်..

…ဟိုက်..ဒါ ငါ့မိန်းမ အလုပ်လုပ်တဲ့ စတိုး ဟ၊ ငါဝင်လို့ မဖြစ်ဘူး ဟီး နင် ပဲ သွားဝယ်ပေးပါကွာ ပလိစ်စ်…

..ဟွန့် ဒါဆိုလည်း ပုန်းနေတော့ ငါနဲ့ တွေ့ရင် ဘာပြောလိုက်ရမလည်း နင် ရုံးမှာ အလုပ်များနေတယ်လို့ ပြောလိုက်ရ မလား ခစ်ခစ်…

..နင် ပေါက်ကရ ရှောက်ပြောမနေနဲ့ မတွေ့ မိဘူးလို့ပဲ ပြောလိုက် တခါထဲ..

မြနှင်းဆီ နဲ့ ဒေလီယာ ကျနော်တို့ ရုံးက ဖန်ရှင် တခု မျာ ဆုံဘူးတော့ သူ တွေ့ပြီး ပေါက်ကရတွေ ပြောနေ မှာစိုးလို့ တခါထည်း နူတ်ပိတ်လိုက်တာ၊ ကျနော်က ကားထဲ မှာ ကိုယ်ကို အသာလေး လျှောချပြီး ခေါင်းပုထား လိုက်တယ်၊ အပြင် မှာ စပြီး မှောင်နေပြီမို့ သေခြာ လူလုံးကွဲ မမြင်နိူင်သော်လည်း လိုရ မယ်ရ ကျနော်က ကြို ကာထားချင်း ပါ၊ အဲ ဒီအချိန်မှာပဲ စုံတွဲ တတွဲ ထွက်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်၊ တခစ်ခစ် ရီသံ ကြားလိုက်တာနဲ့ ဟိုက် ဒါငါ့မိန်းမ ပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အသာလေး မျက်စေ့ပဲ ဖေါ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ခုမှ ပဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းက မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီမန်း သရီးသာသီး အိုင်အမဲ လေး ကို သတိထားမိတော့တယ်၊ သူတို့ အဲဒီကားလေး ကို လျှောက်သွား တာ ကြည့်နေရင်းနဲ့ မှ အဲဒီဘဲ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ မှတ်မိသွားတော့တယ်၊ မြနှင်းဆီ ကျောင်းတုန်းက အတူတူ ကျောင်းနေဘက် ကယ်ဗင် ပဲ၊ ကပ္ပလီကောင်၊ ကျနော်နဲ့လည်း အရက် အတူသောက်ဘူးတယ်၊ ကျနော်တို့ မိသားစု ခရီးထွက် တော့ တခါပါဘူးတယ်၊ သူ့ အဲဒီတုန်းက သူ့ ကောင်မလေး က ကိုရီးယားမ ၊ အဲဒီကောင်က ကပ္ပလီ ပေမဲ့ မဲပြာနှမ်းနေတဲ့ ကပ္ပလီမျိုး မဟုတ်ဘူး၊ ခပ်ညိုညို ကြေညိုရောင် ခေါ်မလား အဲ လိုမျိုး၊ အရပ်က ခြောက်ပေကျော် တော့ ကျနော့်နဲ့ ဆိုရင် ခေါင်းတလုံး နီးပါး မြင့်နေတယ်၊ အဲဒီကောင်က လူပျို ခု ထိ တော့ မိန်းမ မရသေးပေမဲ့ ကျနော် သိတာတောင် စော် ၃ ယောက်လောက်ရှိပြီ ပြောင်းနေတာ၊ ခု သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုယ်လုံးချင်း ထိခတ် ပြီး မြနှင်းဆီ ကားလေး ဆီကို လျှောက်သွားနေကြတာလောက် ထိကတော့ မဆန်းသေးပေမဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြနှင်းဆီက ကားတံခါး ဖွင့်ပြီး ဒရိုင်ဘာဆိုက်မှာ မဝင်ခင် မှာ နူတ်ဆက်တဲ့ အချိန် တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်လိုက်ကြပြီး ပြန်ခွာလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကယ်ဗင် က မြနှင်းဆီ နူတ်ခမ်း လေးကို လှမ်း နမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျနော် သွေးဆူ သွားပြီ ခွေးမသား၊ လွန်လာပြီ၊ ကားထဲ က ထွက်မလို့ လုပ်ပြီး မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း သတိရ လိုက်တယ်၊ ငါထိုင်နေတာ ဒေလီယာ့ကားပဲ၊ ငါ့ ကို အခုတွေ့သွားရင် လည်း ပြဿနာ ဖြစ်အုန်းမယ်၊ အခုထိကလည်း သူတို့ ဆက်ဆံရေးက ဘယ်အဆင့်ရောက်နေပလဲ  ကိုယ်လည်း မပြောနိူင်သေးဘူး၊ ခနစောင့်ကြည့်လိုက်အုန်းမယ်၊ ဟု တွေးကာ ပြန်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

မြနှင်းဆီက ဒရိုင်ဘာနေရာမှာ ထိုင်ပြီး ကားစက်နိူးထားပေမဲ့ မထွက်သေးဘူး၊ ကယ်ဗင် ကလည်း ရပ်ပြီး စကားပြောနေတုန်းပဲ၊ ဘာတွေ လျှာရှည် နေတာလဲ၊ သွားတော့လေ နင်ကလည်း တော်တော်နန့်နေလား၊ ကျနော့် အတွေး မပြတ်သေးဘူး၊ ကယ်ဗင်က ကားကို အနောက်ဘက်က ပတ်သွားပြီး ရှေ့ခန်းက ပါစင်ဂျာ ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ဟိုက် ငတ ကားထဲ ဝင်သွားပြီ၊ ဘယ်သွားကြမှာလဲ၊ ကျနော်က တဘက်ကို သည်းသည်းမည်းမည်း ချောင်းနေလို့ ဒေလီယာ ကားတံခါးဖွင့် ဝင်လာတော့ ရုတ်တရက် လန့် သွားတယ်၊

..ဟေး ဦး ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း အမလေး ငါ အထဲ ရောက်တော့ ကြည့်လိုက်ပါသေးတယ် နင့်မိန်းမ မတွေ့ ပါဘူး..အိမ်ပြန်သွားပြီ ထင်တယ်..

…အင်း ဟုတ်မှာပေါ့ အရေးမကြီး ပါဘူး တော်ကြာ ငါဝင်သွားပြီး သူရှိနေတာနဲ့ တိုးမှာ စိုးလို့ပါ..

ဒေလီယာ့ကို စကား ဟန်မပျက်ပြောရင်း တဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မြနှင်းဆီကား မရှိတော့ခြေ၊

မော်တယ်ဆစ် က အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား တွေ အမြန်ချွတ်လိုက် ကြပြီး ကျနော့် ဂတိ အတိုင်း ဒေလီယာ့ ကို ဘာဂျာ ပေးဖို့ ပြင်တော့တာပေါ့၊ တကယ်တော့ လည်း ဂတိပေးထားလို့ မဟုတ်ပါဘူး ၊ ဒေလီယာရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အသား အရောင်နဲ့ ပေါင်တန် တွေ က ဂတိမပေးထားလည်း ကုန်းမုတ်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင်ကို လှ နေတာကိုးဗျ၊ ပေါင်တန်တွေက ဖွေး ဖြုစွတ် ပြီး တော့ အဖုတ်က လည်း ပန်းနုရောင် အတွင်းသား လေး တွေနဲ့ နူတ်ခမ်းက တော့ နည်းနည်း ညို တာပေါ့လေ၊ အရည်တွေ ရွှမ်းနေပြီ၊ အဖုတ်ကတော့ ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတော့ ရက်ရ မှုတ်ရတာ အဆင်ပြောတာပေါ့ဗျာ၊ သူက လည်း နည်းနည်းတော့ ထန်သဗျ ၊ ကျနော့် ဆံပင်ကို ဆွဲဆွဲ ပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို သူ့ အဖုတ်နဲ့ အတင်း ဆွဲ ပွတ်သလို လုပ်တယ်ဗျာ ခိခိ၊ နို့ကြီးတွေကတော့ အားရ ပါးရပဲ ထွားထွားကြီးတွေ ကျနော့် လက်ဖဝါးတဘက်နဲ့ က အုပ်ကိုင် လို့ မနိူင်ဘူး လျှံထွက်နေတယ်၊ နို့အုံကြီးတွေ ကို အားရ ပါးရ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်ပြီးတော့ နိူ့သီးခေါင်း တွေကို အားရ ပါးရ စုပ်တော့ သူ မခံနိူင်တော့ဘူး၊ ဦးလုပ်တော့ကွာ လို့ ပြောလာရတော့တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကျနော့်ကောင်ကြီး ကို သူ့ အဖုတ်၀ မှာတေ့ ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်ထည့် ပစ်လိုက်တယ်၊
..အား …ဦး ..ဖြေးဖြေး ကွာ နင်က လည်း အစထည်းက ကြမ်းတာပဲလား…

…ဆောရီး ဆောရီး  ..ငါလည်း လောသွားတယ်..

ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ သူ က ပဲ ကြမ်းကြမ်းလုပ်ခိုင်းလာ လို့ ကျနော်လည်း အားသွန်ခွန်စိုက် လှုပ်ရှားလိုက်ရတယ်၊ ကျနော့်လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ တစွတ်စွတ် ဝင်သံနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ ဆီးခုံ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံပဲ အခန်းထဲ မှာ ကြားနေရတယ်၊ ကျနော် လည်း အိမ်ထောင်ကျ ကထဲက တဖုဿ ( တဖုတ်သ )  ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အပြင်ကွင်း ပထမဦးဆုံးကန်ဖူးတာ ဆိုတော့ အဖုတ်စိမ်း လည်း ဖြစ်၊ ရွှေရောင် ဆံပင်နဲ့ အဖြူမ လည်း ဖြစ်တော့ လီးမှာရော စိတ်မှာရော အရသာရှိနေ ရတာပေါ့၊ ပထမ ဆုံး အချီကတော့ သိပ်အကြာကြီး့ မဟုတ်ပါဘူး၊ နောက်ပိုင်း အချီတွေထက် စာရင် မြန်တယ် လို့ ဆိုရမှာပေါ့၊ သူရော ကိုယ်ရော ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြတယ်လေ။

တချီပြီးသွားတော့ ခနနားပြီးတာနဲ့ ကျနော့် လီးကြီး ကို သူ့ အဖုတ်ထဲ က ဆွဲထုတ် လိုက်ပြီး ကွန်ဒန် ကို သေသေခြာခြာလေး လရည်တွေ အပြင် ထွက်မကျအောင် ဆွဲချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်း ထဲက အမှိုက်ပုံး မှာ သွားပစ်လိုက်တယ်၊ အဲ ဒီ အချိန်မှာပဲ မြနှင်းဆီကို သတိရ လိုက်တယ်၊ အခန်းထဲ က ကုတင်နား ကို ပြန်လျှောက်လာတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မွေ့ယာခင်းစ ကို ဗိုက်ပေါ်အထိ ဆွဲဖုံးထားပြီး နားနေတဲ့ ဒေလီယာကို တွေ့တယ်၊ ကျနော်က သူ့ ကို ရူးတိုးတိုး ဆိုတဲ့ လက်ညိုးကို ပါးစပ်ရှေ့ မှာ ကန့်လန့်ထောင် အမှတ် အသားပြ ပြီး ကျနော့် ဆဲဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်၊ ကျနော် မြနှင်းဆီ ဆဲဖုန်း ကို ခေါ်လိုက်တယ်၊ မက်ဆေ့ ပဲ ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အိမ်ဖုန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်၊ တဖက်က ဖုန်းကောက်ကိုင် ပြီး ဇီဇဝါ က လှမ်းထူးတာကြားလိုက်ရတယ်၊ ဇီဇဝါက အမေရိက မှာမွေးတာ ဆိုတော့ ဗမာလို မတတ် တော့ဘူး၊ တလုံးစ နှစ်လုံးစ ပဲ နားလည်တော့တယ်၊ (ကျနော့် ဇာတ်လမ်း က ဗမာလို ဆိုတော့ ကျနော် တို့ အင်္ဂလိပ် လိုပြောလည်း ဗမာလိုပဲ ရေးပြတော့မယ် နော် အဟီး )

…ဟေး ဇီဇဝါ လား…ဘယ်လိုလဲ ..သားရော အိမ်မှာလား..နင့်အမ ရော အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား…

…အင်း ဂယ်ရီဆင် တော့ ကျမကြိုလာခဲ့လို့ အိမ်ရောက်နေပြီ အမ တော့ အိမ်ပြန်မရောက်သေးဘူး..

ဂယ်ရီဆင်ဆိုတာက ကျနော့်သား၊ ဟင်း မြနှင်းဆီ အိမ်ပြန်မရောက်သေးပါလား၊ ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ လား၊ ကယ်ဗင်နဲ့ ဖြစ်နေတာလား၊ ဘယ်တုန်းထဲက ဖြစ်နေကြတာလဲ ၊ ကျောင်းကတဲကလား၊ ကျနော့် ကို အတွေးတွေက အုပ်ဆိုင်းလာတော့ ဒေလီယာကို အစွမ်းကုန် လိုးလိုက်မဟေ့ လို့ကြံထားတဲ့ ကျနော့် လီးကြီး ရှုံ့ဝင်သွားသလိုပဲ။ တောက် ဝဋ်လိုက်တာက လည်း မြန်လှခြေလားဟုလည်း တွေးမိသည်၊ သူများ မိန်းမ တောင် ငါက မချရသေးဘူး ငါ့ မိန်းမ ပါသွားပြီ လို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိလေသည်၊ စိတ် ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား မလောနဲ့ ဒေါသ ဖြစ်ချိန်မှာ ဘာမှ မပြောနဲ့အုန်း၊ စသဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ဆုံးမ ပြီး အသက် မှန်မှန်ရှု နေလိုက်တာ ဒေလီယာက …ဦး  မင်း အခြေအနေကောင်းရဲ့လား …. လို့ လှမ်းမေးလိုက်မှ သတိ ပြန်ဝင်လာတယ်၊ ဒီကြားထဲ ကိုယ့်မိန်းမ ဖြူဖြူနုနု လုံးလုံးလေး ကို ကယ်ဗင်လို မဲမဲ ထွားထွား ကောင်ကြီးက ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ကိုင် သမ နေမှာကို တွေး မိရင်း ရင်ထဲ မှာ တမျိုုးကြီး ခံစားရသလို၊ လီးကလည်း အောကားကောင်းကောင်း ကြည့်မိလိုက်ရသလို မာတင်းထောင်ထ လာပါတော့တယ်။

မြနှင်းဆီ ပေါ် ဒေါပွသမျှ တွေကို ဒေလီယာ တယောက် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားသွားရရှာတာပေါ့၊ ကျနော့် တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်သမျှ တွေကို တအီးအီး ညီးညူ ရင်းဖြင့် ကာမ အရသာကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားသွားရတယ်လေ၊ ကျနော်တို့ သုံးချီလောက် ပြီးတော့ ည ၉ နာရီ လောက် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ပြန်ဖို့ ပြင်ကြရတော့တယ်၊ ဒေလီယာက ကျနော့် ဟမ်မာ ရပ်ထားခဲ့တဲ့ နေရာကို သူ့ကားလေး ဖြင့် လိုက်မောင်းပို့ပြီး  နောက် ငါတို့ အခွင့်ရရင် ထပ်ဆုံရအောင်လို့ ပြောသွားသေးတယ်။

ဒေလီယာနဲ့ လမ်းခွဲ ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာတော့ လမ်းတလျှောက်လုံးမှာ ကားမောင်းနေရင်း က မြနှင်းဆီ ကို ဘယ်လို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ပြောဆို ရှင်း ရမလည်း ဆိုတာ တွေးနေခဲ့မိတယ်၊ ကိုယ့်ဖာသာ ကိုယ်လည်း ပြန်တွေး နေမိတယ်၊ မင်းကရော သစ္စာရှိလို့လား၊ မင်းကတော့ လုပ်ချင်တာ လုပ်မယ်၊ မိန်းမ ကြတော့ မလုပ်ရဘူး ဆိုတာ တရားမလား၊ အင်း ယောက်ကျားနဲ့ မိန်းမ ကိုယ်ခန္ဓာဖွဲ့ စည်းပုံမှ မတူတာလေ၊ စိတ်ထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စွဲချက်တင်၊ အမှုစစ် အပြစ်ပေး လျှောက်လုပ်နေမိတယ်၊ နောက်တော့ မြနှင်းဆီ ကို စိတ်ပူသွားပြန်သေးတယ်၊ ငါက လျှောက် အထင်လွဲ နေတယ် တော် ကြာ လမ်းမှာ သူ ကားအက်စီးဒန့် တို့ ဘာတို့ ဖြစ်များနေလို့ မပြန်လာနိူင်သေးတာလား၊ အိမ်ရောက်လို့ မှ ပြန်မရောက်သေးရင်တော့ ရဲ ကို အကြောင်းကြားရမလား၊ စိတ်ပူလာပြန်ပြီး ကားလက်ကိုင်ဘီး ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ တယ်လီဖုန်းမ တဲ့ပုံ ခလုပ်လေးကို လက်မ နဲ့ ဖိ လိုက်တယ်၊ ကားထဲက ဘလူးတု က ကျနော့်ဖုန်းနဲ့ တခါထဲ ဆက်ပြီးသားမို့ ဖုန်းနံပါတ်တွေက ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်က အယ်ဒီဒီ စခရင်ပေါ်မှာ ပေါ်လာတယ်၊ အိမ် ဆိုပြီး ရေးထားတဲ့ စာကို ကျနော် လက်ညိုးနဲ့ ထိလိုက်တာနဲ့ ဖုန်းက အိမ်ကို လှမ်းခေါ်တယ်၊

..ဟဲလို…

မြနှင်းဆီ အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော် နည်းနည်း စိတ်သက်သာ သွားတယ်၊ အနည်းဆုံးတော့ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီပေါ့၊

..ဟေး မြ လား ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လဲ…

.အခုနလေး ပဲ မောင် ..မောင်ရော ပြန်လာနေပြီလား..

..အင်း အခု လမ်းမှာ အိမ်ရောက်ခါနီးပြီ၊…

…အင်း အဲဒါဆို မောင် ရောက်မှ ပဲ တူတူ စားတော့မယ်လေ စောင့်လိုက်မယ်၊..

..အင်း အိုကေလေ တွေ့မယ်လေ..

..အင်း တွေ့မယ်လေ…

အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကားမှာ ဆက်အပ် လုပ်ထားတဲ့ ကားဂိုဒေါင် တံခါးရီမုတ်ကို နိုပ်လိုက်တယ်၊ တံခါးအပေါ်ကို ကြွပြီး ပွင့်သွားတော့ မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီမန်း လေး ဘေးမှာ ဝင်ရပ်လိုက်တယ်၊ အထဲ ရောက်ပြီး ဂိုဒေါင်တံခါး ပြန်ပိတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ မြနှင်းဆီရဲ့ ဘီအမ်ဒဗယူကားလေးထဲ ပြတင်းပေါက် မှန်ကနေကပ် အထဲကို ကြည့် ပြီး စပ်စု လိုက်တယ် ၊ ဘာတွေ ခြေရာလက်ရာ ပျက်နေသလဲ လို့၊ ဟင်း၊ စိတ်ထိန်းထား လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်၊

..ဟောမောင်လာပြီ..

မြနှင်းဆီက အပြေးလေး ရောက်လာပြီး ဖက် ရမ်း လို့ သူ့နူတ်ခမ်းထူထူ လေး ကို စုပြီး ကျနော် နမ်းဖို့ ထိုးပေးလိုက်တာနဲ့ ကျနော်က ထုံးစံ အတိုင်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ဟာ ဒီနုတ်ခမ်းနဲ့ ကယ်ဗင်ကို များ မှုတ် ပေးထားသေး လားမသိဘူး ဟု တွေးမိပြီး ပျို့ချင် အန်ချင်သလို ဖြစ်သွားမိသည်၊ အင်း သူ မှုတ်ခဲ့လည်း ခုလောက် ဆိုရင်တော့ ပါးစပ်ဆေးပြီးလောက်ပါပြီလို့ တွေးလိုက်မှ စိတ်နည်းနည်း သက်သာ သွားတော့တယ်၊

နောက်တော့ ကျနော်တို့ ညစာ အတူစားကြတယ်၊ သားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ဒေါ်လေး နဲ့ ဆော့ ၊ ပြီးတော့ အိပ်ချိန်ရောက်လာလို့သူ့ အခန်းမှာ မြနှင်းဆီက သွားသိပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် ရေမိုးချိုး ပြီး လို့ သဘက်ခါးပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ မှာ ညဝတ် အင်းကျီလဲ မလို့ ပြင်နေတုန်း မြနှင်းဆီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတယ်၊ အဝတ်စားထားတဲ့ အခန်း ထဲက ညဝတ်အင်းကျီတထည် ဆွဲနေတုန်း မြနှင်းဆီက အနောက်ကနေ ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်၊ သူ့ ရဲ့ ညဝတ် အင်းကျီ ဘေဘီဒေါ ပါးပါးလေး အောက်က နိူ့သီးခေါင်း နူစ်လုံးက ထောင်မတ်နေပြီး အင်းကျီ မပါတဲ့ကျနော့် ကျောပြင် ကို လာထောက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ ကျနော့် လီးကြီးကလည်း ခါးမှာ ပါတ်ထားတဲ့ သဘက်ကြီးအောက်က နေထောင်ထလာတယ်၊ မြနှင်းဆီက အနောက်ကနေ ကျနော့် ဘိုက်သား ကြွက်သားတွေကို ပွတ်သတ်ရင်း သဘက်ကို ဖြေချလိုက် တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ လက်ဖဝါးလေးက ကျနော့်ဆီးခုံကနေ တဆင့် လျှောဆင်းပြီး ကျနော့် လိင်တန်ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့သူ့ လက်ဖဝါး လေးနဲ့ ဆုပ်ပြီးတော့ ဂွင်းလေး တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း မနေနိူင်တော့ဘူး သူ့ ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့် လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေး ကို ဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ လှပ အိဖောင်းလှတဲ့ နုတ်ခမ်းလေး ကို ဖိနမ်းလိုက်မိတယ်၊ နောက်တော့ အရှိန်ရလာလို့ သူ့ ကိုယ်လေးကို ခါးက ဖက်ပြီး ကုတင် ရှိရာကို အသာတွန်းခေါ်သွားလိုက်တယ်၊
ကုတင် စောင်းမှာ သူ့ ဖင်ကြီးတွေကို တင်ပြီးတာနဲ့ သူ့ပေါင် နူစ်လုံးကြားကို ဝင်ရပ်ပြီး ကျနာ့်ဒူးနူစ်လုံးနဲ့ သူ့ပေါင်နူစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ ညဝတ် ဘေဘီဒေါ လေးက ပေါင်လယ်လောက် ရောက်ရုံလေးပဲ ရှည်တာမို့ အထူးအထွေတောင် လှန်တင်နေစရာ မလိုပါဘူး၊ အဖုတ်က တခါထဲ တန်းပေါ်နေပါပြီ၊  သူ့ ရဲ့ ဟတတ အဖုတ်ဝလေး မှာ ကျနော့် လီးထိပ်ဖူးကို တေ့ပြီး တခါထည်းဆောင့်သွင်း လိုက်မိပါတယ်၊

…အ..အ…

သူ့ ဆီက ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာပြီး ကျနော့် လည်ဂုတ်ကို တွယ်ဖက်လာပါတယ်၊ ဟင်း သူ့ အဖုတ်ထဲ မှာ အရည်တွေက အောလပုံပါလား၊ ရွဲရွဲကို စိုလို့ ဗွက်ထနေသလိုပဲ၊ ကယ်ဗင်များ သုတ်တွေ ပန်းထည့်ထားပြီး သူ မဆေးရသေးတာလား၊ ကျနော့် မိန်းမ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး လုံးကစ်ကစ် လေး ကို အမဲကောင်၊ ကြီး လိုးခဲ့တယ် လို့ အတွေးထဲ ရောက်လာပြန်တော့ ကျနော့် လီးကြီးက ပိုပြီးမာ လာသလိုပဲ၊ ကျနော် ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် တမျိုုး ဖြစ်မိတယ်၊ စာတွေထဲ မှာ ဖတ်ဘူးနေတဲ့ တချို့တွေ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများလုပ်တာ ကြည့်ပြီး ပိုစိတ်တက်ကြွကြတယ် ဆိုတာ၊ အဲ လိုမျိုုးကောင် ဖြစ်နေပလားပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဗျာ၊ အဲဒီ အချီကတော့ တော်တော့် ကို ပွဲကြမ်းသွားတယ် ခေါ်ရမှာပဲ ၊ ကျနော်လည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်ဆံ လိုက်မိတယ်၊ သူကလည်း အရမ်းကို အပေးအယူ မျှနေတယ်၊ အဲ ဒီကုတင်စောင်းမှာပဲ ကျနော်တို့ နူစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှုပြင်းပြင်း နဲ့ ကာမ ဘုံ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားကြတော့တယ်၊

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကုတင် ပေါ် မှာ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ရင်းနားနေကြရင်းမှ မြနှင်းဆီက စကားစလာတယ်၊

..မောင်..ဒီနေ့ မြ အလုပ်ကထွက်တော့လေ ဘယ်သူနဲ့ တွေ့တယ် ထင်လဲ..

..ဟင် ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ခဲ့လို့လဲ..

.ကယ်ဗင်လေ မောင်သိပါတယ် ….

..အော် ဒီကောင် လူပျိုုကြီးပဲ လားခုထိ….

.အင်းလေ. ဒါပေမဲ့ အခု ဗီယက်နမ် မလေးတယောက်နဲ့ အတူနေတယ်တဲ့..

…အော် ဟုတ်လား…

.အဲဒါ သူ့ ကား လမ်းမှာပျက်သွားလို့လေ ထရစ်ပယ်အေ ကို ခေါ်ထားရင်း နဲ့ ဒီနားက စီဗီအက်စ် မှာ မြလုပ်တာ သိလို့ ဝင်လာတွေ့တာ၊ မတွေ့ရတာလည်း ကြာပြီ မို့တဲ့…

.အော်…

…အဲဒါ မြက လည်း အလုပ်ဆင်း ပြီ ဆိုတော့ သူ့ ကို ငါလိုက်ပို့ပေးမယ် ဆိုတော့ ရတယ်တဲ့ တက်စီနဲ့ သွားမယ် လုပ်နေသေးတယ်၊ မြက အတင်းခေါ်တော့ လက်ခံတယ်၊..

…အဲဒါ သူ့အိမ် ရောက်တော့ သူ့ကောင်မလေး နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ် ခန စောင့်ပါအုန်း ဆိုလို့ ထိုင်စကားပြောနေရင်း ..သူ့ကောင်မလေးက ပေါ်မလာပဲ အလုပ်မှာ အချိန်ပို ဆင်းရမယ် လို့ ဖုန်းဆက်တော့မှ မြလည်း ငါပြန်ရတော့မယ် ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့တာ..

အင်း တော်သေးတာပေါ့ ငါ ဒေါသ ပေါက်ကွဲ ပြီး မရမ်းမိသေးလို့၊ နို့မို့ ဆိုရင် ပြဿနာပဲ လို့ကိုယ့်ဘာသာတွေးနေမိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကားနားမှာ နူတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တာကရော၊ ဟင်း၊ မြနှင်းဆီကတော့ ငါ့ကို လိမ်မပြောလောက်ဘူးထင်တာပဲ၊ လိမ်ပြောမယ် ဆိုရင်လည်း ကယ်ဗင်နဲ့ တွေ့တာ ငါ့ကို ပြောပြ စရာမှ မလိုတာဟု ဆက်တွေးနေမိကာ ဦးနှောက်စားလာတော့သည်၊

..အင်း အဲဒါ ကယ်ဗင်က သူ့ကောင်မလေး နဲ့ မြတို့ ဆီလာလည်အုန်းမယ်တဲ့ ဟိုတခါကလို ခရီးသွားရအောင်တဲ့ ပြောလိုက်သေးတယ်..

..လုပ်လိုက်လေ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ တနေရာရာ သွားကြရအောင်..

အဲလိုနဲ့ စိတ်ထဲ ဘာမှန်းမသိ ညာမှန်းမသိနဲ့ ၊ လူကတော့ ဒေလီယာနဲ့ သုံးခါ၊ မြနှင်းဆီနဲ့ တခါ ဆိုတော့ တော်တော် နူံး သွားပြီး အိပ်မောကျသွားရပါတော့တယ်။

မနက် စောစော ထုံးစံ အတိုင်း ကျနော် က အိပ်ယာထတာနဲ့ ဘောင်းဘီတို ၊ တီရှပ် ဝတ်၊ အပေါ်က ချွေးစို ခံ အင်္ကျ ီ ကောက်ဝတ်ပြီး ပြေးဖို့ ထွက်လာတယ်၊ ကျနော်တို့ မြို့လေး က တောင်ကုန်းလေး ပေါ် မှာ ဆိုတော့ ရူခင်း က လှတယ် နောက်ပြီး ပင်လယ်အော် ဒေသ လို့ခေါ်တဲ့ နေရာမို့ အမြဲ တမ်းလည်း အေးနေတတ်တယ်၊ မြူခိုးတွေ ဝေလို့ပေါ့၊ သွားနေကြ လမ်းကလေး ကနေ မိုင် အနည်းငယ်လောက်ပြေးပြီး ချွေးထွက်လာတာနဲ့ အပေါ်က ချွေးခံ အိမ်င်္ကျ ီ ကို ချွတ်ပြီး ခါးမှာ ပတ်လိုက်ပြီး အိမ်ဘက် ပြန် လှည့်လာခဲ့တယ်၊ အိမ်ပြန်လမ်းက တောင်ကုန်း အတက်မို့ တော်တော်လေး ဟိုက်သွားတယ် ချွေးလည်း တကိုယ်လုံး ရေချိုးထားသလို ဖြစ်နေပြီ၊ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ တီရှပ် ပါ ဆွဲချွတ်ပြီး မီးဖိုခန်းက အိုင်းလန်း ပေါ် ပစ်တင်လိုက်တယ်၊ ညက မြနှင်းဆီ အသီးစုံ ရောမွေ ဖျော်ထားတဲ့ ဖျော်ရည်ကို ရေခဲသေတ္တာ က ထုတ်ပြီး မီးဖိုထဲက အိုင်းလန်း ရှေ့မှာ ထိုင် လိုက်တုန်း ဇီဇဝါ မီးဖိုထဲ ဝင်လာတာတွေ့ လိုက်ရတယ်၊
..ဝါး…..နင်က တော်တော် ဖစ် ( ကျန်းမာရေးနဲ့ ပြည့်စုံ )  ဖြစ်တာပဲ….ကိုဝင်းမော် ဆို ဗိုက်ရွဲ နေပြီ ခစ်ခစ်…

ဇီဇဝါ က အခု မှ အိပ်ယာက ထလာပုံပဲ အပေါ်က ပေါင်လည်လောက် ရှည်တဲ့ ညဝတ်အင်္ကျ ီ ီ နဲ့ ရေ ခဲသေတ္တာ က ရေ လာသောက် ပုံပဲ၊ ကျနော့်ကို ခြေဆုံးခေါင်း ဆုံးကြည့်ပြီး မျက်ခုံးတချက်ပင့်ပြီး ပြုံးစစ နဲ့ အံသြသံ ဝါးကနဲ လုပ်လိုက်တယ်၊ ဒီ ကကောင်မလေး တွေ လည်း ခက်ပါတယ်၊ ကျား ကို ကျားမှန်းမသိ ဆင်ကို ဆင်မှန်း မသိ၊
သူ့ အမ လင်မို့ သူ့ ကို အန္တယ် မရှိနိူင် ဘူးလို့ များထင်သလား မသိဘူး၊ ဟွန့်၊  သူ့လည်းကြည့်အုန်း၊ အဲ ဒီညဝတ်အင်းကျီက သူ့ အမ၊ ကျနော့် မိန်းမ ဟာ သူယူ ဝတ်ထားတာ၊ ဗစ်တိုးရိးရား စီးခရက် ကတ်သလောက် ထဲ မှာ ကျနော် က မော်ဒယ်တွေ ဝတ်ထားတာ ကြည့်ပြီး သရည်ကျလာ  လို့  အဲ ဒီတုန်းက မိန်းမ ကို ဒါလေး ဈေးပေါသားပဲ ဝယ်ပါလား မြနဲ့ ဆို တော်တော် လိုက်မယ် ဆိုပြီး ဝယ် ဖို့ မြှောက်ပေးထားခဲ့ဘူး တာ၊ မိန်းမ က လည်း ၂ခါ မပြောရဘူး အရောင် ၃ မျိုးလောက် ဝယ် ခဲ့တယ် ၊ ခု တော့ ဇီဇဝါက ခနတဖြုတ် တညတလေ လာတာ ဆိုတော့ အဝတ်တထည်ကိုယ်တခု နဲ့ လာတာ၊ ခု သူ့ အမ ဆီက တွေ့တာ ဆွဲ ဝတ်ထားပုံရတယ်၊
အဲဒီ အင်းကျီက  ပေါင်လောက်ရောက်တာ အောက်ပိုင်း က အတွင်းခံပဲ ဝတ်ထားတယ်ထင်တယ်၊ သူ့ ပေါင် တန် ဖြောင့်စင်းစင်း တွေက ကျနော့် မျက်စေ့ရှေ့ မှာ ဝင်းနေတာပဲ ၊ ဂျီး ကိုယ့် ကောင်ကြီးတောင် နိူးလာပြီ၊

…နင့် အကို က အပျင်းထူ တာကိုး ငါ လည်း ဘီယာတော့ သောက်တာပါပဲ သူ့လို ..တော့ တချိန်လုံး အားတာနဲ့ တီဗီရှေ့ မှ ထိုင် မနေ တာ ဟီး..

ဇီဇဝါက ရေခဲသေတ္တာထဲ က နိကပ်ဂျူ့ စ် တဗူး လှမ်း ငုံ့ယူလိုက်တော့ သူ့ ဝတ်ထားတဲ့ အင်းကျီက ကျယ်သီး မပါ ခါးမှာသာ အဝတ်ကြိုးနဲ့ သိုင်းချည်ထားတာမို့ ရှေ့ ပိုင်း ပွင့် မထွက်သွားအောင် လက်နဲ့ စု ကိုင်ထားတယ်၊
သူက ရေခဲ သေတ္တာ တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ သူ့ ပေါင်တန် တွေ ငေးကြည့်နေ တဲ့ ကျနော့် ခေါတော တထောင်အား  မျက်လုံးတွေ ကို မိသွားတယ်၊ အပျို မလေး မျက်နှာ တမျိုး ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော့် ကိုယ်လုံးကို လည်း ခုန လို စူးစူး စိုက်စိုက် မျက်လုံးချင်း ဆိုင် မကြည့် တော့ဘူး၊ သူ ကျနော့်နား က ဖြတ်သွားတော့ ကျနော် က

…နင် နဲ့ အဲ ဒီ ညဝတ် လေး တော်တော် လိုက်တယ် ဟ….

ပါးစပ် က ပြောလိုက်ပြီး မှ ဟ လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ ဒီစောက်ပါးစပ် လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်ကျိမ်ဆဲ မိပါတယ်၊ ဇီဇဝါ က ပြုံးစစမျက်နှာလေး နဲ့ ၊ သိုင်းကျူး လို့ ပြောပြီး မှ သူ့ ကပေါင်တန် တွေ ကို  လိုက်ကြည့်နေ တဲ့ ကျနော့်ကို  လျှာထုတ် ပြောင်ပြပြီး သူအိပ်တဲ့ ဧည့်သည်ခန်းထဲ ဝင်ပြေးသွားပါတယ်။ ညဝတ် အင်းကျီ အသားပျော့ပျော့ အောက်က ဖင်လုံးလေး နူစ်လုံးက တုံတုံ တုံတုံ နဲ့၊ ဟီး ပြေးကိုက်ချင်လိုက်တာ၊

ကျနော်လည်း တော်တော် တော့ မွန်နေပါပြီ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး ကလည်း ဘောင်းဘီ ထဲ မှာ တင်းမာ ပြည့်ကျပ် နေပါတယ်၊ အဲ ဒါနဲ့ အခု န က ထုတ်ထားတဲ့ ဂျူ့စ် ခွက် ကို မော့ချလိုက်ပါတယ်၊ အေးစိမ့် နေတဲ့ ဖျော်ရည်ကြောင့်  ကျနော့် ကောင်ကြီး နည်းနည်း မာန်ကျ သွားပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော် တို့ လင်မယား အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ ပြီး ရေချိုးခန်း ထဲ တန်းဝင်၊ ရေ ခပ်နွေးနွေး ချိန် ဖွင့်လိုက်ပြီး ရေပန်း အောက် ဝင် ချိုးရင်း ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကိုယ် ဆပ်ပြာ အမြုပ် တွေနဲ့ ပွတ်သပ် ဆေးကြော လိုက်ပါတယ်။

နေ့ခင်း ကျ တော့ ထုံးစံ အတိုင်း သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ရှော့ပင်း သွားကြပါတယ်၊ သားနဲ့ ကျနော် နဲ့ အိမ်မှာ ကျန် နေခဲ့တာပေါ့၊ ပထမ သားနဲ့ ဆော့နေရင်း မှ နည်းနည်း ကြာလာတော့ သူ့ ကို အိပ်စ် ဘောက်စ် ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး သူကြိုက်တဲ့ ဂိမ်း ပေးဆော့လိုက်ပြီး ကျနော့် ကွန်ပြူတာကတော အွန်လိုင်းတက်လိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် အွန်လိုင်း မှာ တက်နေကြ မောင်မောင်ပျား ဆိုတဲ့ ဂျီမေး အကောင့် ကို အရင် ဝင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊ ဟော ပိတောက်ဝါ တောင် ရောက်နေပြီ ပဲ၊ အဗေလဗယ် မီးစိမ်းလေး ပြ နေ တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချပ်ကို တခါထဲ တန်းဖွင့်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်တယ်၊

ပျား း ဟေး ပိတောက် နိူးနေပြီလား၊
ပိတောက် း နိူး နေပြီပေါ့ ၊ ပျား ရဲ့ ဘယ်အချိန်ရှိနေပလဲ၊ ဒီမှာ၊ ခစ်ခစ်၊ း)
ပျား း အော် ဟုတ်သားပဲ မေ့နေတာ၊ ဒီနေ့ ဘယ်မှ မသွားဘူးလား၊
ပိတောက် း ဟင့်အင်း ခနနေမှ သွားမယ်၊ ပျားရော၊
ပျား း ဟုတ် ပျားလည်း ခနနေမှ ထွက်မယ်၊ ခုတော့ မဟေသီ နဲ့ သူ့ညီမ တို့ ရှော့ပင်း သွားနေကြလို့
ပိတောက် း ဟုတ်လား ဒါဆို ခလေးထိန်း ကျန်နေ ခဲ့တာပေါ့၊ ဟုတ်လား ခစ်ခစ်၊
ပျား း အင်း ဆိုပါတော့ ၊ဒါပေမဲ့ တကယ်ထိန်းစရာ မလိုပါဘူး၊ သူ့ဖာသာ အိပ်စ်ဘောက်စ် ဆော့နေတယ်ခု၊ အဟီး
ပိတောက် း အင်း အဲ ဒါနဲ့ အွန်လိုင်း ဝင်ပြီး ဟိုဟို ဒီဒီ လျှောက်ကြည့်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ခိခိ၊
ပျား း ပိတောက်က လည်း သိရဲ့ သားနဲ့၊ အချင်းချင်းတွေ ကို၊ ဟီးဟီး

အဲ ဒီပိတောက်ဝါ ဆိုပြီး နစ် ယူထားတဲ့ အမျိုးသမီး နဲ့ ကျနော်နဲ့ အွန်လိုင်း မှာ ခင်နေတာ ကြာလှပါပြီ၊ သူက သူဘယ်အရွယ် ၊ အိမ်ထောင်ရှိလား ဘာညာ ၊ဘာမှ မပြောခဲ့ ပေမဲ့ ၊ ကျနော့် အကြောင်းကိုတော့ သူသိနေပါတယ်၊ နာမည်က လွဲရင်ပေါ့၊ ဟီးဟီး၊ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်က လည်း မြို့ ကိုတော့ အသိအကျ မပြောထားဘူးလေ၊ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ အချိန်က ၃ နာရီလောက် ကွာတယ် ဆိုတော့ သူက အမေရိက အရှေ့ဘက် အခြမ်းမှာ ဖြစ်လိမ့်မယ် ။

ပိတောက်ဝါ နဲ့ ကျနော် စ ရင်းနှီး လာတာက ဒီလိုဗျ၊  ကျနော် က အင်္ဂလိပ် နှာစာအုပ်တွေ အွန်လိုင်း ပေါ်မှာ တွေ့ သမျှ အကုန် လိုက်ဖတ်ပြီး တော့ တဖြေးဖြေး ရိုးလာတဲ့ အချိန်၊ ဗမာ လူကြီး ဆိုက်တွေ က အလျိုအလျို ပေါ်လာကြတော့ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲ ကျ ဆိုသလို ဖြစ်ပြီး အငမ်းမရ ရှောက်ဖတ် ပါလေရော၊ ဖတ်လို့ ကောင်းလွန်းတော့ ၊ ရုံးမှာ အချိန်အားတိုင်း ၊ အိမ်မှာ အချိန်ရတိုင်း ဝင်ဖတ်ပစ်လိုက်တော့၊ ဖတ်စရာ က ခနလေးနဲ့ ကုန်သွားတယ်ဗျ၊ အွန်လိုင်း စာရေးဆရာ တွေကလည်း ဗျာ၊ ပြီးအောင် မရေးဘူး၊ ဟိုတစ၊ ဒီတစ၊ တန်းလန်း နဲ့၊ ဇာတ်လမ်းကောင်းနေပြီ ၊ အရှိန်ရနေပြီ ဆိုရင် ပျောက်သွားပြန်ပြီ တပါတ်နူစ်ပါတ်၊ အဲ
တက်တက် ကြည့်ရင်း လည်ပင်း ရှည်လာတာနဲ့၊ ဖတ်ထားတဲ့ အင်္ဂလိပ် အပြာစာအုပ်တွေထဲ က ဗမာတွေ ကြိုက် နိူင်မဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး တခု မှီး ပြီးရေး တော့ ပို့စ် အနေနဲ့ တင်လိုက်တယ်၊ ဟီးဟီး ပထမ ပို့စ်မှာတင်၊ သိုင်းကျူး နှိပ်ကြလိုက်ကြတာ အများကြီးပဲ ၊ အရှိန်လည်း ရလာတယ်၊ အမေရိကား ရောက်နေတာ ကြာပြီ ပေမဲ့ ဗမာပီပီ မြှောက်ပေးရင် ဂွေးတက် အောင် က မယ် ဆိုပြီး စာစရေးဖို့ ပြင်တော့ တာပဲ ၊ တကယ်တမ်း ရေးတော့ မှ အွန်လိုင်း က ငါ့ ဆရာတွေ အရည်အချင်း ကောင်းကောင်း ဇာတ်လမ်း တပုဒ် ပြီးအောင် ရေးရတာ လွယ်တဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါလား လို့ သဘောပေါက် လာရတယ်၊ ဟီး၊ ဒါပေမဲ့ စာရေး ရတဲ့ အရသာ၊ တွေ့သွားပြီ ဆိုတော့ အဟီး ကြိုးစား ရေးနေမိတယ်၊ အဲ ဒီမှာ အွန်လိုင်းပေါ် မှာ မိတ်ဆွေ တွေ အများကြီး တိုးလာရတော့တာ ပေါ့၊ ယောက်ကျား၊ မိန်းမ၊ အခြောက်၊ စုံနေတာပါပဲ၊ အဟီး၊ တချို့ ဆိုလည်း ယောက်ကျားနာမည်နဲ့ ၊ မိန်းမ၊ တချို့ က မိန်းမ နာမည် နဲ့  ယောက်ကျား ကြီးတွေ၊ အဟီး၊ အားလုံးလည်း အတွေ့ အကြုံ ရှိကြမျာပါ၊ အတို ပြောရရင်တော့၊ ပြောနေ ဆိုနေ ရင်းနှီး သွားရင်၊ မိန်းမ လား ယောက်ကျားလားက သိသာတယ် ဗျ၊ မိန်းခလေး နစ်နဲ့ အွန်လိုင်း မှာ လှုပ်ရှားနေပြီး၊ သူဘယ်မှာနေတယ် ဘာလုပ်တယ်၊ စတာတွေ ရှောက်ပြောနေရင် ကျနော် က တာ့တာ ပဲ ဗျ၊ လန့်နေပြီ ဟီး၊ ကျနော် လို ယောက်ကျား တွေတောင်၊ ကိုယ့်အိုင်ဒီ ကို မရိပ်မိ ရအောင် မနည်း ဖုံး ကာနေရတာ၊ ဘယ်မိန်းခလေးက၊ သူ ဒီလိုပွန်ဆိုက် သွားနေတာ လူ သိစေချင်နေတာ က မရိုးသားဘူး လို့ ထင်တာပဲ ကျနော်က တော့ ဝေါင်ဝေါင် ရှေးတယ်၊ ဟီးဟီး၊ ပိတောက်ဝါ ကတော့ တမျိုးဗျ၊ သူက နည်းနည်း စွာတယ်၊ အွန်လိုင်းမှာ တက်နေသူ တွေ ပေါက်ကရ လာပြောရင် သူက ပြန်ဆော်တတ်တယ်၊ အတွေ့ အကြုံလည်း နည်း ပုံ မရ ဘူး၊ စာလည်း ဖတ်တယ်၊ ကျနော့် ဇာတ်လမ်း လေး ကို ထောက်ပြရင်း နဲ့ သူနဲ့ စကား စပြောဖြစ်လာတယ်၊ ပထမ ပီအမ်၊ နောက်တော့ ဂျီတော့ ပေါ့၊ ရင်းနှီးတာ ကြာလာ တာနဲ့ အမျှ သူနဲ့ ကျနော်နဲ့ ပို ပွင့်လင်း လာကြတယ်၊ သူများ ရေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ကို ဆွေးနွေး ကြတယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့် အပြင် အတွေ့ အကြုံတွေ ကို မေးတယ်၊ သူ ကတော့ ဘဲ ၃ ဗွေ လောက်တော့ ကြုံဖူးတယ် လို့ ဆိုတာ ပဲ ၊သိပ် အသေးစိတ် တော့ မပြောဘူး၊ မိန်းခလေး ဆိုတော့ ကျနော်လည်း သိပ်မမေးဘူး၊ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံတွေ တော့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ်၊ ကျနော်က လည်း မိန်းခလေး တယောက်ကို အဲ လို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောခွင့် ရတာဆိုတော့ အသေးစိတ် တစ်တစ်ခွခွ ကို ပြန်ပြောပြတတ်တယ်၊ အဲ လိုနဲ့ နောက်ပိုင်း တယောက်နဲ့ တယောက် ဖလပ် တဲ့ အဆင့် ၊ ရီးတီးယားတား ပြောတဲ့ အဆင့် ရောက်လာတယ်၊ သူ နဲ့ ပြောကြည့်သလောက်က တော့ သူလည်း ခေသူ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ပညာတတ် ထဲ က ဆိုတာတော့ သိသာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက လုံး၀ ကို သူ့ အိုင်ဒီ ကို ကျနော် ဘယ်လိုမှ စပ်စုလို့ မရ အောင်ကို ထိန်းထားနိူင်တယ်ဗျ၊

အဟီး ဒီနေ့ လည်း မနေ့ က ဒေလီယာနဲ့ ကျနော် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာကို ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေတာ၊ သူက စိတ်ဝင်တစားမေး တယ်၊ ကျနော် က ပြန်လာပြီး မိန်းမ နဲ့ တချီ လုပ်လိုက်သေးတယ် ဆိုတော့ ဘုရားတ သွားတယ်၊ ဟီး ၊ ပျားက တော်တော် လုပ်နိူင်တာပဲ တဲ့၊ ကယ်ဗင် နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကို မသင်္ကာ ဖြစ်နေတာတော့ ဘယ်ပြောမလဲ ဗျာ၊ အဟီး၊ ကိုယ့်ပေါင် ကိုယ်ပြန် မထောင်းပါဘူး၊ နောက် ဒီမနက် မြင်လိုက်ရတဲ့ ခယ်မ လေး အကြောင်း ပြောလိုက်၊ တယ်၊ ခယ်မ လေး ကို အရမ်းကို လုပ်ချင်နေမိတဲ့ အကြောင်း ပေါ့ ၊ ဘယ်လို လုပ်ချင်တယ် ညာလို လုပ်ချင်တယ် ပြောရင်း ကျနော့် လီးက တောင်လာတယ်၊ ဟီးဟီး၊ ပိတောက်ဝါ ကတော့ ပြောပါတယ်၊ သတိထား ဖို့ ၊ အိမ်ထောင်ရေးကို ထိခိုက်မယ်တဲ့ ၊ သိပါတယ် လို့ ကျနော်က လည်း စိတ်ထဲ လုပ်ချင်တာ ပြောတာပါပေါ့၊ အဲ လို နဲ့ သားတော်မောင်က ဗိုက်ဆာပြီ ဆိုပြီး လာပြောတော့၊ ပိတောက်ဝါ ကို နုတ်ဆက် လော့အောက် လုပ်ပြီး သားအဖ နှစ်ယောက်၊ ဘာဂါ ဆိုင် ကို မောင်းထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

နောက် နေ့ ရုံးမှာ အတွေးပင်လယ်ပြာ တက် ပြီး စာဖတ် မလို့ ပြင်နေတုန်း ဖုန်းမြည်လာတယ်၊ ကျနော့် ဘော့စ်၊ လီလီ ဖြစ်နေတယ် ကျနော့် ကို သူ့ ရုံးခန်း ခန လာခဲ့ ပါလား ဆိုတော့ ဖွင့်လက်စ ဝက်ဆိုက် စာမျက်နှာ လေး တွေ ပိတ် ပြီး လစ်ခဲ့ရတယ်၊ လီလီ က သူရုံးခန်း ကျယ်ကြီး ထဲက မဟော်ဂနီ စားပွဲ ကြီး အနောက် မှာ ထိုင် ပြီး စာရွက်စာတမ်းတွေကို ငံ့ ုဖတ်နေတယ်၊ ကျနော်က ဖွင့်ထားတဲ့ သူ့တံခါးကို ပဲ ဖွဖွလေး ခေါက် အသံပေးလိုက် မှ မော့ ကြည့်လာ ပြီး ၊
…ဟေး ဦး လာ ထိုင်ကွာ..

လို့ ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ ရဲ့ ပါးချိုင့်လေး တဖက် ပေါ်တတ် တဲ့ အပြုံးလေး နဲ့ လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် ဘော့စ် က ဘရန့်ချိဖ် လို့ ခေါ်မလား ကျနော်တို့ ဌာနမှုး ပေါ့၊ သူက တနိူင်ငံလုံး က ကျနော်တို့ ကုမ္ပဏီ ခွဲ တွေ ရဲ့ ထောက်အကူ ပေး တဲ့ ဌာန တွေ အားလုံး ရဲ့ အချူပ်ပေါ့၊ တရုပ်မ လို့ ရင့်ရင့်သီးသီး မသုံးရက် လောက်အောင် ချောမောလှသူလည်း ဖြစ်တယ်၊ ငယ်ငယ်တုန်းက မယ်ပြိုင်ပွဲ ဝင်ဘူးတယ် ဆို လား ကောလဟာလ တွေ လည်း ကြားဖူးတယ်၊ ခုတော့ အသက် ၄၀ ကျော်ကျော်လေး မို့ လှတုန်း ပတုန်း အရွယ် ပေါ့၊

…ဦး နင့် ကို ငါ အားတော့ နာတယ်၊ အရေး အကြောင်း ဆိုရင် နင့် ကိုပဲ ငါ ယုံတော့ ပိုခိုင်းမိနေလား မသိပါဘူး..

…ကိစ္စ မရှိ ပါဘူး လီလီ၊ ငါက လည်း အလုပ်နဲ့ ပါတ်သက်ရင် ဘယ်တုန်းက ငြင်းဘူး လို့လည်း…

…ဒီတခါကတော့ ငါ့ အလုပ် ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့ မှာ၊ လူမှုရေး ကိစ္စ လေး တခု နဲ့ တိုက်ဆိုင် နေလို့ ငါ့ကိုယ်စား သွားပေးစမ်းပါလို့..

…ဘယ်ကိုလည်း…

….မင်နီယားပလစ်…

….ဟိုက် မင်နီဆိုတာ ကို..အဟီး..

…ဘာ ဖြစ်လို့ လည်း နင့် မှာ တခြား အရေးကြီး ကိစ္စ ရှိလို့လား..အဆင်မပြေရင်ပြောလေ..ငါ တခုခု စဉ်းစားရတာပေါ့..

….မဟုတ်ပါဘူး ဖြစ်ပါတယ်..မရောက်တာလည်း ကြာနေပြီ ဆိုတော့ ငါလည်း သွားချင်ပါတယ်…

လီလီ က အဲ တော့မှ ကျနော့် ကို အသေးစိတ် အကြောင်းအရာ တွေ ရှင်းပြပါတယ်၊ အင်း ဒီပုံ နဲ့ ဆို ကျနော် ဟို မှာ တပါတ်လောက် ကြာမဲ့ပုံပဲ၊ မတတ် နိူင်ဘူးလေ၊ ကိုယ့် ဘော့စ် ခိုင်းနေမှ တော့၊ ကိုယ့်ဘော့စ် ကလည်း တကယ်တော့ မျက်နှာက တော်တော် ချောတာ၊ ဟို တရုပ်သိုင်းကား အခန်းဆက် တွေ ထဲ က မင်းသမီး မျက်နှာမျိုး လေး၊ ဘော်ဒီက သွယ်သွယ်ပေမဲ့ ရင်နှစ်မွှာက  ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး နဲ့ တင်က လည်း လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး၊ သားသမီး မွေးခဲ့ ဘူးတယ် လို့တောင် ယုံလောက် စရာ မရှိတဲ့ ဘော်ဒီမျိုး၊
သူပြုံးလိုက်တိုင်း ဝိုင်းဝိုင်း လေး ခွက်ဝင်သွားတဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးပေါ်က ပါးချိုင့်လေး ကလည်း  အရမ်းကို ချစ်စရာ ကောင်း ၊ ကျနော့် အတွေး ဆင်ရိုင်းနဲ့ ခနခန အနင်း ခံရ တဲ့ မိန်းမ တွေ ထဲ မှာ သူလည်း ဘယ်လွတ် လိမ့်မတုန်း၊ အဟီး၊ နာမည် အပြည့် အစုံက လီလီလင်း တဲ့ ၊ ဘာလို့ ယောက်ကျား နောက်ဆုံးနာမည် မယူထားတာလည်း တော့ မသိဘူး၊ အရေးမကြီးပါဘူး ကိုယ်နဲ့ မှ မဆိုင်တာ၊ အဟီး။

ကဲ ခုတော့ မြနှင်းဆီ နဲ့ ကယ်ဗင် ကိစ္စ လည်း မပြတ် မသား၊ ခရီး ထွက်ရတော့မယ် ဆိုတော့ ထုံးစံ အတိုင်း ခလေး ထိန်း ခေါ်ဖို့ လုပ်တော့ ဇီဇဝါက သူ ကျောင်းက ခနပိတ် တဲ့ အချိန်မို့ အိမ်မှာ နေပေးမယ် တဲ့ ၊ ဖလော်ရီဒါ မပြန်တော့ ဘူး၊ လေယဉ်စားရိတ် အကုန် ခံမဲ့ အစား၊ ကျနော်တို့ ဆီက ပဲ ခလေးထိန်း၊ အိမ်စောင့်ခ ယူ ပြီး စာကျက်တော့မယ်တဲ့ ၊ ငလယ်မ လေး၊ အင်းလေ၊ ကိုယ့် အတွက်လည်း ကောင်းတာပေါ့၊

နောက်နေ့ ပဲ ကျနော်၊ လေယဉ်နဲ့  မနီယားပလိစ် ကို ရောက်လာခဲ့တော့တာပေါ့။

ကျနော် က အလုပ်က စီစဉ်ပေးထားတဲ့ မနီယားပလိစ် တက္ကသိုလ် ဟော်တယ်မှာ တည်း တယ်၊ တက္ကသိုလ်ဝန်းထဲ မှာ နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ အမ ခရေ ဆီကို မိန်းမ က ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ဗမာအစား အစာ တွေ ပေးဖို့ လှမ်းဖုန်းဆက် ပြီး လာယူ ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ်၊ ခရေ နဲ့ တောင် ကျနော် နဲ့ မတွေ့တာ ကြာ လှပြီ၊ ခရေက မြနှင်းဆီ တို့ မောင်နှမ တွေ ထဲ မှာ အမ အကြီးဆုံး လေ၊ အိမ်ထောင် မကျ သေးတော့ အပျိုကြီး ပဲ ခေါ်ရမှာပေါ့၊ တကယ် အပျို စစ်လား မစစ်လားတော့ ခုခေတ်ကြီးထဲ မှာ ဘယ်လို ပြောမလဲ ဟီးဟီး၊
ပစ္စည်းလာယူတော့ မှ ပဲ မခရေ ကို သေခြာကြည့်ဖြစ်တယ်၊ သူက ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီ လိုတော့ မချောဘူးဗျ၊ ညီအမ ဆိုတော့ ရုပ်က တော့ ဘယ်နေရာ သွားဆင်သလဲ မသိ၊ ခတ်ဆင်ဆင်ပဲ၊ သူက မျက်နှာ နည်းနည်း ရှည်တယ်၊ လူက ညှက်ညှက်လေးပဲ ဒါပေမဲ့ ခါးလေး က သိမ်နေပြီး တော့ ဖင်ကြီး တွေ နိူ့ကြီး တွေ က ကြီးထွား အောင်မြင်လိုက်တာ၊ ဟီး၊ ကျနော့် ခေါင်း ကို ခါထုတ် ပြစ် လိုက်ရတယ်၊ ငါ့ မလည်း အဲ လို အတွေးတွေ ကြီးပဲ၊ မကောင်းပါဘူး၊ သူတို့ ငါ့မျက်လုံး ကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ရိပ်မိသွားနိုင်တယ် လို့ တွေးမိသေးတယ်။
သူက ကျနော့် ဘာအစီအစဉ် ရှိသေးလည်း ဆိုတော့ ဒီည တော့ မရှိသေးဘူး ဆိုလိုက်လို့ သူညစာ တခုခု ကျွေးမယ် ညနေ လာခေါ် မယ် လို့ ပြောပါတယ်၊ ကျနော်ကလည်း အိုကေ ပေါ့၊ မြို့ စိမ်း မှာ တယောက်ထဲ ပျင်းနေမဲ့ အတူတူ ၊ မနက်ဖြန် မနက်တော့ ၊ အဲ ဒီကျောင်းဝန်းထဲ က စမ်းသပ်ခန်း တခု မှာ တတ် ထားတဲ့ ကျနော်တို့ စနစ် တခု ပြဿနာ တက် လို့ တိုင်ထားတာ သွားစစ်ပေးရမှာ၊ နောက် ပြီး ဒီထက် ပိုကောင်းတဲ့ စနစ် ကို ဝယ်ဖို့ လည်း ဆွယ်ပြီး ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင် ရအုန်းမှာလေ၊ အဟီး၊
ညနေကျတော့ ဆဲ ဖုန်းကို ဆက်တယ် ဆင်းလာတော့ တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကမန်းကတမ်း အောက်ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ ဘယ်သွားစားကြမလည်း မေးတော့ ဘာအစားအစာကြိုက်လည်း တဲ့၊ နောက် တော့ မစားခင် တခုခု သောက်ကြ မလားတဲ့၊ ဘား ဖြစ်ဖြစ် ကလပ်တခုခု သွားမလားတဲ့၊ ကျနော်တောင် အံသြ သွားတယ်၊ ဟား ဒီအပျို ကြီး တယ်ဟုတ်ပါလား ပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်တို့ လို အရွယ်လောက် တွေ သောက်တဲ့ ဘားတခု ရောက်သွားတယ်၊ အဲဒီ ကနေမှ ဘားဖလိုင်း ရောက်သွားတယ်၊ ဆူညံပြီ း ဘာတွေ တီးနေမှန်း မသိတဲ့ တီးဝိုင်းနဲ့ အခန်းလည် မှာ ကခုန်နေကြတဲ့ လူတွေ နဲ့ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ လည်း သွေးဆူ ပြီး ပိုးကူး လာတော့ သူတို့ လိုပဲ ဝင် ရောက် ခုန်ပေါက် ကနေမိကြတယ်၊ ပထမတော့ မခရေ နဲ့ ကျနော် နဲ့ က တယောက်နဲ့ တယောက် မထိပါဘူး လက်တကမ်း အကွာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကနေကြတာ၊ သူလည်း ကျနော့် လို တကီးလား ရှော့ တွေ ချထားတော့ မျက်နှာလေး လည်း ရဲ နေတယ်၊ အဲ ဒီမှာ ဘဲ တဗွေက သူ့ ကို လာနူတ်ဆက် ပြီး သူနဲ့ တွဲက ဖို့ ခေါ်တယ်၊ မခရေက ခေါင်းယမ်း ပြပြီး ကျနော့် ကို လက်ညိုး ထိုးပြတယ်၊ အဲ ဒီဘဲက ကျနော့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး လက်ဆွဲ နူတ်ဆက် ဖို့ လက်ကမ်းပေးတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှန်း မသိ လက်ပြန်ဆွဲ နူတ်ဆက်လိုက်ရတာပေါ့၊ မခရေက ချက်ချင်း ဆိုသလိုပဲ ကျနော့် နား ဖြတ်ကနဲ ရောက်လာပြီး ကျနော့် လက်မောင်းကို သမီးရီးစား လိုဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ဗမာလို မြန်မြန်လေး ပြောလိုက်တယ်၊

…ဟေ့ ရင်မှုး နင့် ကို ငါ့ ရီးစား လို့ ပြောထားတယ် သိလား၊ ဒီကောင်ကြီး ငါ့ကို အတင်းကပ်နေလို့…
ပြီးမှ၊ အဲ ဒီဘဲ ကြီးနဲ့ ကျနော့်ကို မိတ်ဆက်ပေးတယ်၊ သူတို့ ကျောင်းက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ပရော်ဖက်ဆာ တယောက်ပဲ တဲ့၊ ဘဲ ကြီးက ထိပ်ပြောင် နေပြီ ၊ နှာခေါင်းကြီးကြီးနဲ့ တော်တော်တော့ ဘူးမဲ့ကောင်ပဲ လို့ တွေးမိတယ်၊ တချိန်ထဲ မှာပဲ ကျနော့် လက်မောင်းမှာ လာအိနေတဲ့ မခရေ ရဲ့ နိူ့ ကြီး တွေကို လည်း သတိထားမိတယ်၊ ဘရာဇီယာက ပဲ ပျော့လွန်း ပါးလွန်းလို့လား ၊ မခရေရဲ့ နိူ့သီး ခေါင်းတွေက ကျနော့် အသားကို ခဲတံ နဲ့ ထောက်ထားသလိုပဲ ၊ ဟီး ကျနော့် ကောင်ကြီး က မာလာတယ်၊ ကျနော့် ဘယ်ဘက်လက် နဲ့ မခရေ နဲ့ ခါးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ပဲ ဖက်ထားလိုက်တယ်၊ ငတ ကြီးလည်း သိပ်ကြာကြာ စကားမပြောနိူင်ပါဘူး သီချင်းသံ တွေက ဆူညံလွန်းနေလို့ နူတ်ဆက်ပြီး ဘေးနားက ကောင်တာ ဘေးက ခွေးခြေကုလားထိုင် အမြင့်ပေါ် မှာ သွားထိုင်နေတယ်၊ သူ့ နေရာက ဆိုရင် ကျနော် တို့ ကို မြင်နေရတာ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အခုတော့ ရင်ချင်းအပ်ကပ်နေ လိုက်တယ်၊ ကျနော့် လက်ဖဝါး တွေ က အမှတ်တမဲ့ လိုနဲ့ မခရေရဲ့ ခါးလေးကနေ အောက်လျှောကျ သွားပြီး မခရေရဲ့ တင်သား လုံး အိအိ ကြီးကို သွား ပွတ်မိလို့ တချက် ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့၊ ကျနော့် လက်မောင်းကို သူ့ လက်နဲ့ ဆွဲ ဆိတ်တာ ခံလိုက်ရတယ်၊ မခရေ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်စောင်း တချက် လှမ်းထိုးလိုက် တာတွေ့ ရပေမဲ့ စိတ်ဆိုးတဲ့ ပုံ မပြ၊ လို့ ကျနော်က ဘယ်ဘက်က မခရေ ခါးကလေးကိုင် ညာဘက်က သူ့ တင်ပါးလုံးကြီး တွေကို ပွတ်ပေးရင်း ဆက်က နေ လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးက လည်း ဘောင်ဘီအောက်က ခုန်းထ လာနေပြီးူ မခရေ ရဲ့ ပေါင် အရှေ့ ဘက်ကို ပွတ် မိနေတယ်၊ မခရေက သူ့ လက်တွေနဲ့ ကျနော့် လည်ဂုတ် ကို တွဲခိုထားပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်မှာ သူ့ မျက်နှာ တခြမ်း အပ်ထားတယ်၊ မခရေ ရဲ့ အသက် ရူသံ တွေလည်း မြန်နေတယ်၊ အဲ လို ပွတ်နေရာက ကျနော် သူ့ မျက်နှာလေး ကို မေးဖျားက ကိုင်မော့ ပြီး မခရေ ရဲ့ နီထွေးထွေး နှတ်ခမ်း အစုံကို ငုံစုပ်လိုက်မိတယ်၊

…မ ခရေ..ကျနော့် အခန်းပြန်ကြရအောင်နော်….

ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော် တို့ နူစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းတွေ က ကြမ်းလာကြတယ်၊ မခရေနဲ့ ကျနော် နဲ့ တယောက်ကို တယောက် တအားဖက်ပြီး နူစ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် လို့ ၊ ရမက်လှိုင်းထန် တဲ့ အနမ်းတွေ နဲ့  အငမ်း မရ နမ်းမိကြတယ်၊ နောက် ကိုက မခရေ အင်းကျီ ကို ချွတ်မလို့ လုပ်တော့ မခရေ က ခန တားပြီး၊

…မောင်ရင်မှုး ခနလေး  ..

ကျနော် ဘာပြောရမှန်းမသိ ကြောင်နေတုန်း မခရေက ကျနော့်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို  ဖြုတ်၊ ဇစ်ကို လည်း ဆွဲ ဖြုတ် ပြီး ပေါင်လည် ထိ ဆွဲချလိုက်တယ်၊ နောက် တော့ ကျနော့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို လည်း ဘောင်းဘီ ဆွဲချထားတဲ့ နေရာထိ တွန်းချ လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတာပေါ့၊
မခရေ က သူ့ လက်ကလေး နဲ့ အသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ နူစ်ခမ်းလေး နူစ်ခုကို ဟ လို့ ကျနော့် ဒစ်ထိပ်ဖူး ကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊

…အ..အား…ကောင်းလိုက်တာ မခရေ ရယ်၊…

မခရေ ကတော့ နွားကလေး သူ့ အမေ့ နိူ့ကို စို့ သလို အားရ ပါးရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးနေတော့တယ်၊ ကျနော့် ရဲ့ ကောင်ကြီးက မတရားတောင် လာတာမို့ မခရေ ရဲ့ အာဂေါင်လေး ကို သွားထိုးမိ တော့ မခရေ ခမျာ အော့ ချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်၊

…အင်..မမ  ဖြစ်ရဲ့လား ..ထိပ်လေး တင် စုပ်လေ မ..

ကျနော်လည်း မခရေ ကနေ မမ ဖြစ်သွားပြီ အဟီး၊ ဒီလောက် ကိုယ့်လီး ကို ကုံးစုပ်ပေးနေ မှတော့ မခရေဆိုတာ ကြီး က သိပ်တစိမ်းဆန်နေ မလားလို့ပါ။

မခရေ က သူ့ ပါးစပ် ထဲက ကျနော့် လီးကြီး ကို ခန အပြင် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး

..ဖြစ်ပါတယ်၊..ကိုယ်ထင်တာ ယောက်ကျားလေး တွေက ပါးစပ်ထဲ ပြီးတာ ကြိုက်တတ် သလားလို့..

.အင်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်လေ မမ .ဒါပေမဲ့ ကျနော်က မမ ကို လုပ်ချင်နေတာ ကြာလှပြီ ဆိုတော့ ခုလို အခွင့်ရတော့ မမ အဖုတ်လေး ကို လုပ်ချင်လို့…

….ဟွန့် ဒါဆိုရင် လည်း သဘောပဲ…ကဲ သူ က ဘယ်လိုလုပ်ချင်တာလဲ.

..ကဲ ကနော်က ပထမ ဆုံး အချီ  ကို အချိန် မဆွဲချင်တော့ ဘူး၊ မမ ဟိုဘက်လှည့် ကုတင်ပေါ် မှာ မှောက်လိုက်၊ တတောင် ထောက်ထားလိုက်၊ …

မခရေ က ကျနော် ပြောသလို လုပ်နေတုန်း ကျနော် က မခရေ စကဒ်လေး ကို လှန်ပြီး အောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ မခရေ ရဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်က ဒီအတိုင်း ဆန့်ဆန့် ရပ်နေတဲ့ အတိုင်း ထားလိုက်ပြီး မခရေ ရဲ့ ဘယ်ဘက် ခြေထောက်ကို ဒူးကွေး ပြီး ကုတင်မွေ့ယာပေါ် တင်လိုက်တယ်၊ မခရေ ပေါင်ကြားက ဟ သွားတဲ့ နောက် မှာ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ် ၊မခရေ ပေါင်ခွဆုံ က အဖုတ်လေး ကို ကျနော့် လက်ဖဝါးနဲ့ ကိုင် လိုက်တော့ အရည်တွေ က ရွဲနစ်နေ တာပဲ၊
ကျနော် မခရေ ကို ဘာမှ နူးစရာ မလိုတော့ ဘူး ဆိုတာ သိရတော့ ကျနော့် ကောင်ကြီး ကို မခရေ အဖုတ်၀ မှာတေ့ လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ဖြေးဖြေး ချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ အိုး မခရေ ရဲ့ စောက်ခေါင်း အသားလေး တွေက နွေးထွေးပြီး နူးညံ့ နေတာပဲ၊ အရသာ ရှိလွန်းလို့ ကို ဖြေးဖြေးချင်းပဲ အဝင်အထွက် စလုပ်ပေးနေမိတော့တယ်၊ မခရေ ရဲ့ လက်တွေက မွေ့ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး  ဖင်ကြီး ကို ကော့ကော့ ပေးလာတာတွေ့တော့ မခရေ ဆန္ဒ ကို သိတဲ့ အနေနဲ့ ကျနော် က အသွင်းအထုတ် ကို မြန်မြန်လုပ်ပေးတော့တာပေါ့၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် သွက်သွက်ကလေး လိုးနေမိတာပေါ့၊ မခရေ ရဲ့ ဖင်သားလုံး နူစ်လုံးနဲ့ ကိုယ့်ပေါင်ခြံ တို့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိတဲ့ အသံက ဟော်တယ်ခန်းက အဲယားကွန်း အသံကို ဖုံးလွှမ်းနေတယ်လေ၊
ခနနေတော့ ကျနော့် လီးကြီး က တအားယားလာပြီး ကျနော်  ပြီးချင်လာပြီလေ၊

….မမ ကျနော် ..ပြီးချင်လာပြီ ပြီးလိုက်ရမလား…

ဆိုတော့ မခရေ က ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြတယ်၊ ကျနော် လည်း နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်တွေကို အားပါပါ မခရေ ရဲ့ ခါးကျင်ကျင် လေး ကိုကိုင် ပြီး ဆောင့်ချလိုက်မိတယ်၊

…အား.အို့….

ကျနော့် လီးထိပ် က သုတ်ရည်တွေ မခရေ ရဲ့ စောက်ခေါင်း ထဲ မှာ ဖြစ်ကနဲ ဖြစ်ကနဲ ထွက်သွားရပြီ၊ ကျနော် က မခရေ ကျောပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး မခရေ ရဲ့ လည်တိုင် နဲ့ မေး လေး ကို နမ်းလိုက် မိတယ်၊

…ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်…မမရော ကောင်းရဲ့လားဟင်…..

..  အရမ်းကောင်းတယ်မောင် ရင်မှုး ….

တချီပြီးသွား တော့ ကျနော် က ရေချိုးခန်းထဲ မှာ သွားပြီး ကျနော့် လီးကြီး ကို ဆပ်ပြာမွေးတွေ နဲ့ သေခြာ သွား ဆေးလိုက်တယ်၊ နောက်က မခရေ လည်း လိုက်ဝင်လာတယ်၊ ကျနော် က ကျနော့် လီးကြီးကို ရေချိုးခန်းက သဘက်လေး နဲ့ သုတ်နေတုန်း မခရေ က ရေချိုးခန်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ရှာဝါ ဟို့စ်နဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ဆေးနေတယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး က ပြန်မာတောင်လာလို့ မခရေ နားကို လျှောက်သွားလိုက်မိတယ်၊ ကျနော် အနားလာရပ်တာတွေ့ လို့ မခရေ က မော့ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မျက်နှာရှေ့မှာ တည့်တည့် ကြီး ချိန်ထားတဲ့ ကျနော့် လီးတန်ကြီး ကို တွေ့လိုက်ရတယ်၊ မခရေ က အလိုက်တသိပဲ သူ့ ပါးစပ်တည့်တည့်ကို တိုးထဝ်လာတဲ့ ကျနော့် လီးကြီး အတွက် သူ့နူတ်ခမ်းတွေ ကို ဟ ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့် ဒစ်ကြီးက မခရေ နူတ်ခမ်းလှလှ လေးတွေကြားထဲကနေ မခရေ ပါးစပ်ထဲ ကို ထိုးဝင် သွားတယ်လေ၊ မခရေ က နူတ်ခမ်းကို ပြန်စေ့လိုက်တော့ ကျနော့် လိင်ချောင်းပေါ်မှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် လေး ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ ကျနော်က မခရေ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထိန်းရင်း မခရေ ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်လေး ကို လိုးသလို လိုးနေမိတော့တယ်၊ မခရေ ကတော့ သဘောကောင်း လိုက်တာ၊ ကျနော့် ကို ဘာမှကို မပြောဘူး၊ ကျနော် လုပ်သမျှကို ခံနေတော့တာပဲ၊ မခရေ နူတ်ခမ်းနူစ်ခု တင်းတင်း စေ့ထားတာရယ်၊ မခရေ ရဲ့ ပါးစပ်က စုပ်အားတွေ ရယ်က ကျနော့် ကို အကြာကြီး မထိန်းထား နိူင်စေပါဘူး၊ ကျနော့် လီးတန်ကြီး ယားပြီး ပြီးချင်လာခဲ့တယ်၊ မမ ကျနော် ပြီးချင်လာပြီ နော် လို့ ကျနော် ကပြောရင်း မခရေ ပါးစပ်ထဲက ကျနော့် လီးကြီး ကို ဆွဲထုတ် မလို့လုပ်တော့ မခရေက ကျနော့် လီးကြီး အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပါးစပ်ထဲ က ပေးမထုတ်ဘူး၊ ခေါင်းလေးကို ပဲ ရမ်းလို့ရသလောက် ရမ်းပြတယ်၊ မထုတ် လိုက်နဲ့တော့ပေါ့၊ ကျနော့် ရင်ထဲ ပျော်သွားတယ်၊ ကျနော် မခရေ ပါးစပ်ထဲ မှာ ပြီးချင်တယ် လေ၊ ဒါပေမဲ့ အားနာလို့ မခရေ ကို မတောင်းဆိုရက် လို့လေ၊ အခုတော့ မခရေ က ကျနော့် ကို အခွင့်အရေး ပေးနေပါလား၊ နွေးထွေး နူးညံ့လှတဲ့ မခရေ ရဲ့ အာခံတွင်း လေးရဲ့ အထိအတွေ့ ကျနော့် လီးထိပ် မှာ ခံစားရင်း ကျနော့် ရဲ့ အချစ်ရည်တွေကို တထုတ်ထုတ် နဲ့ ပန်းထုတ် လိုက်မိတော့တယ်၊ မခရေ ရဲ့ ဆံပင်တွေကြားထဲ ကျနော့် လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ရင်း မခရေ ခေါင်းလေးကို တင်းတင်းလေး ကိုင်ထိန်းထားမိလို့ မခရေ လည်း လှုပ်လို့ မရတော့လို့လား မသိ အသက်ရူရ ပဲ ခက်လို့လားမသိ ကျနော့် အချစ်ရည်တွေကို မခရေ တဂွပ်ဂွပ်နဲ့ မျိုချပစ်လိုက်တာ ကို သတိထား မိလိုက်မှ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ အိုး ငါ သိပ်တရားလွန်သွားပြီလား၊ မခရေ ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ကနေ ပျော့နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မခရေ ကို ဂျိုင်း နူစ်ဘက်က မ ပြီး ထူလိုက်မိတယ်။ မခရေ မျက်နှာ ကို စိုးရိမ်တကြီး ကိုကြည့်မိတော့ မခရေ မျက်နှာလေး က ပြုံးနေတယ်၊
အိုး သိပ်ချစ်စရာကောင်းပါလား မခရေ ရယ်၊ ကျနော် မခရေ ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ကို အတင်းသိမ်းကျုံး ဖက်ထားမိတော့တယ်။

ဟော်တယ် ခန်းထဲက အဲယားကွန်းအေးအေး လေးကြောင့် ဘက်ရှိ အောက်မှာ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီး ဝင်ကွေးနေကြ ရင်းက ကျနော် တရေးနိူးလာတယ်၊ ကျနော့် လက်မောင်းတဘက်ပေါ်မှာ ပါးအပ်ရင်း အသက်မှန်မှန်လေး ရူအိပ်နေတဲ့ မခရေ ကို ပါးကလေး ငုံ့နမ်းလိုက်မိတယ်၊ မခရေ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာတယ်၊ ကြောင်မလေး တကောင်လို လက်နူစ်ဘက် ကို ဆန့်သန်းရင်း အကြောဆန့် လိုက်တဲ့ မခရေ ကို အသာထွေးဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းလေး ကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ အောက်ပိုင်း မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားကြလို့ မခရေ ပေါင်ချောမွတ်မွတ် လေးတွေနဲ့ ကျနော့် ပေါင် တွေ ပွတ်မိနေတယ်၊ အိပ်ရေး နည်းနည်း ၀ သွားလို့ ထလာတဲ့ ကျနော့် ကောင်လေးက မခရေ ပေါင်နူစ်လုံးကြားကို နွေးနွေးကြီးနဲ့ ပွတ်သတ် တိုးဝင် သွားတယ်၊

ကျနော် က မခရေ ရဲ့ ပေါင်တဘက်ကို ကျနော့် ခါးပေါ် မတင်လိုက်ပြီး မခရေ ဖင်သားကြီးတွေ ကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး ကျနော့် ကိုယ်ဘက်ကို ဆွဲ ယူလိုက်တော့၊ ကျနော့် လီးထိပ် က မခရေ အဖုတ်ဝလေး ကို သွားထောက် မိတယ်၊

…အွန့် …

မခရေ ဆီက အသံလေး ထွက်လာတယ်၊ ကျနော်က ကျနော့် လီး ကြီးကို အသာလေး ဖိ သွင်း မလိုလုပ်တော့၊ မခရေ က ကျနော့် ရင်ဘတ် ကို အသာတွန်းထားရင်း

..ခန မောင်ရင်မှုး မမ ရှုး ပေါက်ချင်သေးတယ်…ခိခိ..ဆောရီးနော်…

..အင်း..ရပါတယ်..

ကျနော် က မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ရတယ်၊

မခရေ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ နည်းနည်း အိုက်သလိုရှိလာတာနဲ့ မွေ့ယာပေါ်က ကွန်ဖေါ့တာ တွေကို ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကတော့ အလံတိုင်ကြီးပေါ့၊ ကျနော် က ကိုယ့်လက်နဲ့ပဲ အသာလေး ပွတ်ပေးထားလိုက်တယ်၊ ခနစောင့် မင်း မမ ပြန်လာလိမ့်မယ် လို့ ချွေးသိပ်ပေးတဲ့သဘော၊

မခရေ ရေချိုးခန်းထဲ က ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော် တယောက် ကိုယ်လုံတီးနဲ့ မွေ့ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး အလံတိုင် ကြီး ကို ပွတ်နေတာတွေ့ လိုက်ရတော့ ခစ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊

..မင်း ဟာလေ ခနလေးတောင် မစောင့်နိူင်ဘူးလားတဲ့..

…ကြာတယ် လာခဲ့ အပျိုကြီး မမ….

မွေ့ယာပေါ် ဒူးထောက်တက်လာတဲ့ မခရေ ကို ကျားသစ်က ကျွဲ ဖမ်းသလို အပေါ်က ခုန်အုပ်လိုက်တယ် ၊တကယ်တော့ စတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ လေးဘက်ထောက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ မခရေရဲ့ ကျော်ပေါ်က အုပ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက မခရေ ပေါင်ရင်း ကိုထောက်မိ ပြီး မခရေ ပေါင်ခွဆုံ ထဲ ကို ဝင်သွားတယ်၊

ရေဆေးထားလို့ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေတဲ့ မခရေ ရဲ့ စောက်ပတ် ဝလေးကို ၊ကျနော့် လီးကြီးက တန်းတန်းမတ်မတ် ကို သွားထောက်မိတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော် လည်း ဖင်ကို အသာလေး ကော့ပေးပြီး လမ်းကြောင်းတည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်ဖူးက မခရေ စောက်ပတ် အ၀ လေးကို တိုးဝင်သွားတာနဲ့ ကျနော် က ဖိပြီး တွန်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊
စိကနဲ မခရေ စောက်ခေါင်းထဲကို ကျနော့် လီးတန်ကြီးက စီးစီး ပိုင်ပိုင် နဲ့ ဝင်သွားတယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး မခရေ ရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင် နေပြီးတာနဲ့ ကျနော် က မခရေ ကျောပေါ် မှောက်လိုက်ပြီး မခရေ ရဲ့ နိူ့ကြီး တွေကို တဘက်တချက်ကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်၊ ပြီးတော့မှ အဲဒီနိူ့ကြီးတွေကို ဆွဲဆွဲ အားပြု ရင်း မခရေ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ကို ကျနော့် လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေမိတော့တာပေါ့၊

ဖတ်ကနဲ ဖတ်ကနဲ မြည်တာရယ် စွတ်ကနဲစွတ်ကနဲ အရည်သံရယ်က အခန်းထဲက အဲယားကွန်း အသံနဲ့ သူမသာ ကိုယ်မသာ ဖြစ်နေကြတယ်၊

…အား  မမ  ကောင်းလားဟင်၊ အခု ကျနော် လုပ်ပေးနေတာ…

…..ဟင့် မမ က ဘာသံမှ မထွက်ပဲ နဲ့ ကြိတ်ခံနေမှာလား..

……ခိခိ ကောင်းလို့ကြိတ်ခံတယ်မှတ်ပါ ဟင့်…..

….မမ က ဖင်လေးကို ကော့ပေးထားလေ အဲဒါမှ ကျနော် က ဖိပြီး ဆောင့်လို့ရမှာ၊ အဲ လိုဖင်ထောင်ကုန်းထားလိုက်ရင် မမ ရဲ့ ဖင်ကြီးက အယ်ကား နေတာပဲ  ခိခိ၊ ….

..စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊ စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊စွတ် ဖတ် စွတ် ဖတ်၊

စွတ် ဆိုတာက မခရေ အဖုတ်ထဲ မှာ အရည်ရွဲနေတာ ကျနော့် လီးကြီး ဝင်သွားတော့ မြည်သံ၊ ဖတ်က ကျနော့် ပေါင်ခြံနဲ့ မခရေ ဖင်လုံးကြီး ရိုက်မိတဲ့ အသံ ၊ အဲ လို မှန်မှန်ဆောင့်နေတော့ အဲ ဒီ အသံ မှန်မှန် မြည်နေတာ ပေါ့၊

ကျနော် ဘယ်လောက်တောင် အားကုန် ထည့်ဆောင့်မိလည်း မသိဘူး မခရေ ကိုယ်လုံး တခုလုံးရှေ့ကို ရွေ့ရွေ့ သွားလိုက်တာ မခရေ ခေါင်းနဲ့ ကုတင် ဟက်ဘုတ် နဲ့ ထိနေပြီ၊ ခိခိ၊

မင်း လေး ကအရမ်းကြမ်းတာဘဲ …. ဒါမဲ့ မမ ကတော့ ကြမ်းလေ ကြိုက်လေဘဲ သိလား ခစ်ခစ်။

မခရေ ကလည်း ဖင်ကြီး ကို ရမ်းရမ်းပေးရင်း ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေတော့ ကျနော့် လီးကြီးက မခရေ စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ သပ်ရိုက်သွင်းသလို ဝင်ဝင်သွားသလို အထဲ နံရံတွေကိုလည်း မွေနှောက်နေသလို ဖြစ်နေ၇တာပေါ့၊

..မမ ..ပြီးကာနီးပလား..ကျနော် ပြီးတော့မယ်..

..မမလဲပီးတော့မယ် ……….

…..ကျနော် မမ ခရေ အဖုတ် ထဲ မှာ ပဲ ပြီးလိုက်တော့မယ်နော် မမ…

…..ပီးလိုက်  မောင်ရင်မှုး….

… အ အ အ အ အား

ကျနော် က ကျနော့် ပေါင်ခြံကို မခရေ ဖင်လုံးကြီးတွေ နဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်၊ မခရေ စောက်ခေါင်းထဲ က ကျနော့် လီးကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီးတော့ သုတ်ရည်ပူူ ပူနွေးနွေး တွေကို မခရေ  စောက်ပတ်အတွင်းကျဆုံး နေရာတွေ ကို ပန်းပစ်နေမိတယ်၊ ဟူးးး

မနက်ကျ တော့ မခရေ က သူ့ကျောင်း စာသင်ချိန် ရှိလို့ ဆိုပြီး အစောကြီး ထ တယ်၊ ကျနော် က အိပ်နေတုန်းမို့ ကျနော့် မျက်နှာပေါ် လာနမ်း လို့ သူ့ခါးလေး လှမ်းကိုင် လိုက်တော့၊ ဟေး အချိန်မရှိ ဘူး ညကျမှ ပြန်တွေ့ မယ် အိုကေ ဆိုပြီး လစ်သွားတော့တယ်။
သူထွက်သွားပြီး မှ ကျနော်လည်း ထ ရေမိုးချိုး ပြီး အဝတ်အစားလဲ ၊ ဟော်တယ် အောက်ထပ် မျက်နှာစာ မှာ ရှိတဲ့ စတားဘတ် က ဒတ်ရိုစ်၊ ဗန်တီး တခွက် ဝယ်ပြီး အလုပ်ကိစ္စ ချိန်းထားတဲ့ နေရာ ကို ထွက်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော် အလုပ်ကိစ္စ ပြောရမဲ့ နေရာက လည်းဒီတက္ကသိုလ်ဝင်းထဲ မှာ မို့ ကျနော်က လမ်းဘဲ လျှောက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။

တနေ့ လုံး အလုပ်လုပ် နေရ ပေမဲ့ စိတ်က လွတ်တာနဲ့ မနေ့ညက မခရေ နဲ့ အချစ်ကြမ်းခဲ့တာတွေ ပြန်စဉ်းစား မိ ပြီး ကိုယ့် ကောင်ကြီး က ပြန်မာမာ လာတယ်၊ အင်း အပျို ကြီး အပျိုကြီးနဲ့ ဖင်မှာလည်း လဥရာ တွေ နဲ့ ပါလား ဆိုတာ ၊ ဒီအပျို ကြီး မျိုး ဖြစ်မယ် လို့တွေးလိုက်မိပါတယ်၊ ဟီးဟီး ၊ အပေးကလည်း ကောင်း၊ အမှုတ်ကလည်း ကောင်း၊ ဟင့်၊ သူ့ညီမ တောင် ခလေး တယောက်ရ နေပြီ သူ့လောက် မကျွမ်း သေးဘူး၊ အင်း သူ့ ညီမ ဆိုမှ မြနှင်းဆီ နဲ့ ကယ်ဗင် ကိစ္စ က ခေါင်းထဲ ပြန်ဝင် ပြန်လာတော့ မအီ မလည် ဖြစ်သွား ရပြန်တယ်၊ ဖုန်းဆက် မယ် ဆိုပြီး ကြည့်လိုက်မှ ကျနော့် အိုင်ဖုန်းက ဘက်ထရီ မရှိတော့ဘူး၊ စောက်ခွပဲ၊ အိုင်ဖုန်းက တက်တားရင်း ဂျေးဘရိတ် လုပ်ထားတာ ဆိုတော့ အားပြန်သွင်းလည်း ကွန်ပြုတာ နဲ့ ဘု မလုပ်လို့ က ပြန်မရ နိူင်တော့ဘူး၊ ခါတိုင်း ဆိုရင် ညတိုင်း အိပ်ခါနီး အိပ်ယာဘေး မှာ အားသွင်းနေကြ၊ မနေ့ညက မရီး အပျိုကြီး မမ နဲ့ ကာမ မုန်တိုင်း ထန်လိုက်တာ နဲ့ အားသွင်းဖို့ မေ့သွားတာ ၊ အဟီး ဘယ်တတ် နိူင်မလဲ လေ၊ အင်း ဒီနေ့ နေ့တာက လည်း ရှည် လိုက်တာ။

ညနေ ကျနော် ဟော်တယ်ခန်း ပြန်ရောက် လို့ ရေမိုးချိုး ပြီး ဂျင်း နဲ့ တီရှပ် ကို ကောက်စွပ်နေတုန်း အခန်းတံခါးခေါက်သံ ကြားတယ်၊ အဲ ဒါ သွားဖွင့် လိုက်တော့ မခရေ ဖြစ်နေတယ်၊
..ဟေး မောင်ရင်မှုး မင်း ဖုန်း ကို ခေါ်တာ လဲ မကိုင် ပါလား ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…

….အိုး..ရှစ်…အခု မှ သတိရတယ်၊..ဘက်ထရီ အားကုန်နေတယ်..ဆောရီး..လာ မမ ဘိုက်ဆာ ပလား…

….အေး မင်း ကို ဖုန်းဆက်နေတာ ငါ့ အခန်းမှာ မုန့်ဟင်းခါးချက်မယ်လို့ လာစား မလားလို့ မေးမလို့..ခေါ်လို့ မရတာနဲ့ မချက် တော့ဘူး..တခါထဲ ထွက်လာခဲ့တယ်၊…

…နောက်နေ့ စားမယ်လေ မမ၊ ကျနော်က နောက် ၃-၄ ရက် ကြာအုန်းမှာ၊ မမကမုန့်ဟင်းခါးတွေ ဘာတွေ ချက်တတ် တာပဲ ဘယ်ဆိုးလို့တုန်း..

…အခြောက်ထုတ် ကို ဖေါက် ရေနွေး ဖြော တာပါကွာ ၊ ခစ်ခစ်..တကယ့်ဟာတော့ ဘယ်ချက်တတ်မလဲ…

ပြောရင်း ဆိုရင်း မခရေနားကို ကျနော်ကပ်သွားပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းကို ငုံ စုပ်လိုက် ပါတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အားရ ပါးရ ပြင်သစ် အနမ်း နဲ့ နူတ်ဆက်ကြ နေတုန်း ကျနော့် ဗိုက်က တဂွီဂွီ မြည်လာပါတယ်၊

…အဟီး ဘိုက်က တော်တော် ဆာနေပြီ မမ ၊ ကဲ ဒီအနီးအနား မှာပဲ တခုခု ရှာစားလိုက်ရအောင်..

ဟော်တယ် အောက်ထပ် ရှေ့မျက်နှာစာ မှာပဲ တဘက်က စတားဘတ် နဲ့ တဘက်က အက်ပယ်ဘီး ( ပန်းသီးပျား ခေါ်မလား ဟီးဟီး ) စားသောက်ဆိုင်လေး ရှိနေတာနဲ့ ဝင် ခဲ့ကြပါတယ်၊ စားသောက်ဆိုင် မှာ ထိုင်ကြရင်း မခရေ ကို ကြည့်မိတယ်၊ ရာသီက နည်းနည်း အေးတော့ အပေါ်က ဆွယ်တာ ပွပွကြီး ဝတ်ထားတော့ သူ့ အချိုး အဆစ်ကျတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေး ကို မတွေ့ ရနိူင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်၊ ကျနော်သာ သူ့ ကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မမြင်ဘူးရင်၊ သူကိုယ်လုံးဟာ ခါးသေးသေး နဲ့ ဆူဖြိုး ထွားကျိုင်းလှတဲ့ ရွှေရင် အစုံ ပိုင်ရှင် လို့ ပြောဖို့ ခက်လှပါတယ်၊ အဲ ဒါကြောင့်လည်း အပျိုကြီး ဖြစ်နေသလား မသိဘူး၊ ကိုယ့် ကိုယ်လုံးအလှ လူမြင်အောင် မပြချင်တာလား ၊ မပြတတ်တာလား မသိ၊ ကျနော်က တော့ ရွှေအိုး ခလုပ်တိုက်မိတာပဲ လို့ တွေးနေမိပါတယ်၊ ခယ်မလေး ကို စိတ်က ပြစ်မှားနေတုန်း မရီး ကို ဆော်ခွင့်ရလိုက်တာ၊ အင်း အခု တောင် ဘိုက်နည်းနည်း ၀ လာတော့ အခန်းထဲ အမြန်ပြန်သွားပြီး ဆွဲချင်လာပြီ၊ အဟီး၊

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံးပဲ ဟော်တယ် အခန်းကို အပြေး သွားနေမိပါတော့တယ်၊ ဓါတ်လှေခါးထဲ မှာ နှစ်ယောက်ထဲ မို့ ရမက် ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေက တပြွတ်ပြွတ် ညံ နေတာပဲ ပေါ့၊ အခန်းတံခါးလော့ က ဂျောက် ကနဲ မကျ ခင်မှာပဲ ကျနော်တို့ က အဝတ်အစားတွေ စချွတ် နေကြပြီလေ၊ မတ်တတ်ရပ်လျှက်မှာပဲ မခရေ ရဲ့ ထွားထွားမိုမို့  နိူ့ကြီး နှစ်လုံး ကို အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးနေမိတယ်၊ မခရေ က ကျနော့် ခေါင်း က ဆံပင်တွေကို သူ့ လက် နဲ့ ထိုးဖွပေးနေချိန် ကျနော့် လက်က သူ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နေပြီ အဖုတ်နူတ်ခမ်း သားတွေ က ဖေါင်းတင်းနေပြီး အတွင်းသားတွေက အရည်တွေ ရွဲစိုနေပြီလေ၊ မခရေကို ကုတင်စောင်းနဲ့ သူ့ ဖင်ကြီးတွေ ထိအောင်တွန်းရင်း ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ အဖုတ်၀ လေးထဲ ဖိပြီး အသာ ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ မခရေ ရဲ့ အင့်ကနဲ အသံလေး ထွက်လာတယ်၊ နောက် သူ ကုတင်ပေါ် ကို နောက်ပြန်လေး ကျသွားပြီး ကျနော့် ကိုယ်ကို ပါ ဆွဲ ခေါ်သွားတယ်၊ ကျနော်က မခရေရဲ့ ပေါင်တဖက်ကို မ ဖြဲ ပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို အတွင်းထဲ ထပ်ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ မခရေ ရဲ့ အပျိုကြီး အဖုတ်က အရမ်းကို စေးကျပ်နေတယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး လေးပုံ သုံးပုံလောက်ဝင်တော့ မခရေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားတယ်၊

…မောင် ရင်မှုး မမ မခံနိူင်ဘူး၊ အထဲက အောင့်တယ်၊ မင်း ဟာက အရမ်းရှည်တယ်ကွယ်…
ကျနော် လည်း မလုပ်ရက်တော့ သူခံနိူင်သလောက် ထိ ပဲ အသွင်း အထုတ် လုပ်ပေးနေရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အရှိန်ရလာတော့ အားမရတော့ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို တစောင်းကွေး တဘက်လှည့်ခိုင်းပြီး ပုဇွန်ထုတ်ကွေး ပုံမျိုးနဲ့ အနောက်က ပြန်သွင်းရတယ်၊ အဲ ဒီပုံစံနဲ့ ဆို အောက်က ကော့ မဆောင့်လို့ကတော့ အဆုံးထိ မဝင်ဘူးလေ ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် ပေါင်ခြံနဲ့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ သွားဖိမိတော့ အဆုံးထိ ဝင်သလို ခံစားရတော့ ကိုယ်လည်း ထိန်းနေ စရာ မလိုဘူး အားရ ပါးရ ဆောင့်လို့ ရတယ် ၊ အဲ လို နဲ့ တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတဲ့ အထိပေါ့၊

အဲ ဒီည ကတော့ အပီပြင် ကို ကာမ မုန်တိုင်း ထန်ခဲ့ရတဲ့ ညပေါ့၊ မရီး အပျိုကြီး မခရေ တယောက်၊ မျှော့သွား ရလောက်အောင် တညလုံး ကြိုးစားပန်းစား လိုးပစ်လိုက်တယ်၊ မခရေ ရဲ့ ခရေ ပွင့်လေး ကိုလည်း စမ်းကြည့်သေးတယ်၊ သူက နည်းနည်း နာတာနဲ့ လက်မခံ ဘူး အတင်း ငြင်းတယ်၊ ကျနော်လည်း အတင်း မကြိုးစား တော့ပါဘူး၊ သူ့ အဖုတ် တောင် လိုးလို့ မှ မဝသေးတာ လေ၊ မနက် လေးနာရီလောက်မှ အိပ်ပျော်သွား ကြတယ်။

မနက် ဟော်တယ် ပြတင်းပေါက်က နေရောင်ဝင်လာမှ နိူးတော့ ဒီနေ့ အလုပ်ကိစ္စ မိတင်း ရှိတာ သတိရ ပြီး ကမာန်းကတန်း ထ အဝတ်အစားလဲ ရ တာပေါ့ မခရေလည်း အတူတူ ပဲလေ၊ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဟော်တယ် အောက်ထပ်က မနက်စာ သွားစား မယ် ဆိုပြီး အခန်းပြင် ထွက်လာခဲ့ကြတော့၊

…ဟေ့ ဦး…ဂွတ်မောနင်း….

…ဟိုက်..လီလီ..ဂွတ်မောနင်း…ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ..

…မနေ့ညနေကပဲလေ..နင့် ဆီ ငါ မက်ဆေ့ တွေလည်း ပို့တယ်၊ အီးမေးလည်း ပို့ထားတယ်လေ၊…

ကျနော့် ဖုန်း ခုထိ ဘု မလုပ်ရသေးတာ သတိရ သွားမိပြီး ကိုယ့်ကို ကိုယ်ကျိန်ဆဲ မိတယ်၊ အက်ပယ်ကိုလည်း ကျိန်ဆဲ မိတယ် ၊ အိုင်ဖုန်းတော့ တော်ပါပြီ နောက်တခါ အန်ဒရိုက်ပဲ ယူတော့မယ် လို့ တေးထားလိုက်တယ်။

..ဆောရီး ငါ့ ဖုန်းက ဘက်ထရီ အောက် ဖြစ်နေလို့ ညက လည်း အလုပ်များပြီး အားသွင်းဖို့ မေ့သွားလို့……

..ရပါတယ်..ဒီနေ့ မိတင် ငါလည်း လိုက်မယ်လေ တူတူ သွားကြတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ သူက..

ကျနော့်မှာ မလွဲ မရှောင်သာလို့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ရပါတယ်၊ မြနှင်းဆီကို လီလီက သိနေတာမို့ လိမ်လို့လည်း မရ တော့ဘူးလေ၊
..အော်ဒီဟာက ခရေ ငါ့ စစ်စတာအင်လော လေ၊ မခရေ ဒါ ကျနော့် ဘော့စ် လီလီလင်း တဲ့..

သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် လက်ဆွဲ နူတ်ဆက်ကြပြီး ကျနော်တို့ သုံးယောက် ဟော်တယ် အောက်ထပ်က နံနက်စာ စားတဲ့ အခန်းဆီကို ဆင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။

ဟိုတယ် က မနက်စာ ကို ယူစားကြပြီးတော့ မခရေက သူ စာသင်ချိန် ရှိတာမို့ သွားအုန်းမယ် ဆိုပြီး နူတ်ဆက် ထွက်သွားပါတယ်၊ အခု န သုံးယောက် အတူတူ စားသောက်နေကြတုန်းက တော့ ဘာမှ သတိထားမိ ဟန်မပြပဲ ပုံမှန် မျက်နှာထားနဲ့ လီလီ က မခရေ ထွက်သွား ပြီးတာနဲ့ စပ်ဖြည်းဖြည်း အပြုံး ဖြစ်လာပါတယ်၊ မခရေ ထွက်သွားတော့ မခရေကိုယ်လုံး အနောက်ပိုင်းကို လိုက်ကြည့်ပြီး၊
..အား..သူက ကိုယ်လုံးတော်တော် လှတာပဲ နော်..

တဲ့ ကျနော့် ကို မျက်စ လေး ပင့်ပြီး မချို မချင်နဲ့ ပြောလိုက်တော့၊ ကျနော် လည်း မနေနိုင် တော့၊

…ငါ့ ကို အထင်မလွဲ ပါနဲ့….

ကျနော့် ရဲ့ အမူအယာပျက်နေတဲ့ မျက်နှာကို ခပ်ပြုံးပြုံး ကြည့်ရင်း လီလီက သူနူတ်ခမ်း နှစ်လွှာ ရှေ့ မှာ လက်ညိုး သွယ်သွယ်ရှည်ရှည် လေးကို ဒေါင်ထိုက်ထောင်ကပ်ရင်း ရှုး ရှုး အသံလေး လုပ်ပြလိုက်ပါတယ်၊ သူနုတ်လုံ ပါမယ်ပေါ့၊ ကျနော် က နည်းနည်း တော့ စိတ်အေးသွားပါတယ်၊ကျနော်က ပထမတော့ မင်းထင် နေသလို မဟုတ်ပါဘူး ဘာညာ ပေါ့ အာ မလို့ ၊ နောက်တော့ မထူး ပါဘူး လို့တွေးမိပြီး ငြိမ်နေလိုက်တော့တယ်၊ ဟော်တယ် ခန်းထဲ မှာ ယောက်ကျားနဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက် ညအိပ်ပြီး ထွက်လာ တာကို ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ပြောနေရင် လည်း ပေါ်တင်ကြီး လိမ်ရာ ကျနေ မှာ ဆိုတော့ မီးစင်ကြည့်က တာပေါ့ လို့ပဲ တွေးနေမိတော့တယ်၊
တနေ့ လုံး လီလီ နဲ့ အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေး ပွဲ တွေ လိုက်တက်နေရပြီး ညနေစောင်းလောက် ကျတော့ မှ ဟော်တယ် ပြန်လာကြတယ်၊ ဒီည ဘာ အစီအစဉ် ရှိသေးလည်း ဆိုတော့ ကျနော်က

…. ငါ တော့ ဘာမှ မရှိပါဘူး နင်ရော……

……ငါတော့ ရောက်တုန်း လေး အဖေါ်ရှိရင်တော့ ညဘက် ဒီမြို့ ကို လည်ကြည့်ရင် ကောင်းမလား လို့ စဉ်းစားနေတယ်……. နင့် မရီး ရော လာအုန်းမှာလား.

…အင်း  မပြောတတ်ဘူး..အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ မြို့ထဲ….

…အော် သူလာရင် ပိုကောင်းတာပေါ့..လူများတော့ ပို ပျော်စရာ ကောင်းတာပေါ့…

လီလီ ရဲ့ ပုံစံက မခရေ ကို ခေါ်ချင်ပုံ အရမ်းပြနေတာနဲ့ ကျနော်လည်း မေးကြည့်အုန်းမယ် ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

…မမ  ဒီညလာအုန်းမလား…ကျနော့် ဘော့စ်က မြို့ထဲ ရှောက်လည်ချင်တယ်တဲ့ …ဘာလို့လဲ မသိဘူး..မမ ကိုလည်း ခေါ်ဖို့ ပြောနေတယ်ဗျ..အဲ ဒါကြောင့်..ကျနော်ကလည်း တွေ့ချင်သေးတယ်လေ ..မ၀ သေးဘူး ဟီးဟီး..

…နင့် ဘော့စ် ဘာလိုချင်လည်း ငါသိသားပဲ ..ငါတို့ ချင်းက မျက်လုံးချင်း စကားပြောပြီးပြီ မနက်ကပဲ..

..ဟင်..ကျနော်တောင် မသိလိုက်ပါလား..ဟုတ်ပါ့မလားသူ့ မှာ ယောက်ကျားနဲ့ ခလေး တွေနဲ့..

…ခိခိ..ငါ့ ပထမ ဆုံးသင်ဆရာ မမကြီးကလည်း ဘဲ ရှိတာပဲ ဟ…နင်သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး..ငါလာခဲ့မယ် လို့သာပြောလိုက်..ခိခိ..

…ဟာဗျာ ခင်ဗျား တို့ ဘာညာဘာညာ ကလည်း ကျနော် လီးတောင် တောင်လာပြီ ဟီး..ကျနော် က အဲ ဒီကျနော့် ဘော့စ် မ ကို ဖြုတ်ချင်နေတာဗျ၊ ခုတော့ လက်စ် ကြီးပါလား…

…အောင်မယ် နင်က ဘာလို့ မဖြစ်နိူင်ရမှာလည်း ဒါမျိုးတွေက ငါ့လိုပဲ လေ၊ ခစ်ခစ် နှစ်ဘက်ရတယ်လေ ခစ်ခစ်၊ နင်စိတ်ဝင်စားရင် ငါဒီည ဖန်တီးပေးမယ်လေ..ခစ်ခစ်..ငါတို့ ကိုတော့ နည်းနည်း အချိန်နဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်ပေး..

…ရတယ်ဗျာ..ကျနော် သူ့ကို ဆော်ရမယ် ဆိုရင်တော့ ဘာပဲ လုပ်ပေးရပေးရ..ဟီး..

မခရေနဲ့ ပြောပြီးတော့ ကျနော့် ခရီးဆောင် ကွန်ပြူတာလေးကို ဖွင့်လိုက်တယ်၊ ပိတောက်ဝါနဲ့ တောင် မချပ်ရတာ ကြာပြီလေ၊ အပြင်မသွားခင်လေး ခန ချပ်လိုက်အုန်းမှ၊ ဟော မီးစိမ်းနေတယ် အတော်ပဲ၊

6:03pm, Nov 10 – မောင်ပျား: အိမ်ပြန်ရောက်ပလား ပိတောက်
6:04pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဟုတ်
6:04pm, Nov 10 – ပိတောက်: ခုဘဲရေချိုးပီးလာတာ
6:04pm, Nov 10 – ပိတောက်: ကိုကော
6:04pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဘာလုပ်
6:04pm, Nov 10 – ပိတောက်: အလုပ်ကိစ္စတွေ ပြီးပီလား
6:05pm, Nov 10 – မောင်ပျား: YES
6:06pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ဘော့စ် ရောက်လာလို့လေ
6:07pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မနေ့ က မရီးနဲ့ တော်တော် ပွဲကြမ်းလိုက်သေးတယ်လေ
6:08pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:08pm, Nov 10 – ပိတောက်: မနေ့က ပျင်းနေတာလေ ပျားအွန်လိုင်းတက်မလာလို့
6:09pm, Nov 10 – မောင်ပျား: အခုခန နေရင် အပြင် သွားမလို့ ဘော့စ်မ ရယ်၊ မရီးရယ်၊ ဒီည နှစ်ယောက်စလုံး ဆော်ဖို့ ချန့်စ် ရရင် ကောင်းမယ်၊ လောလောဆယ် ပိတောက်နဲ့ ချပ်မယ်၊
6:10pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ပိတောက် ကတော့ရေချိုးကြီးစ ဆိုတော့ FRESH ဖြစ်နေမှာပဲ ဟိဟိ
6:10pm, Nov 10 – ပိတောက်: ခိခိ
6:11pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ဆပ်ပြာနံ့မွှေးမွှေး လေးနဲ့ပေါ့
6:13pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဟုတ်တယ်
6:13pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဟိ
6:16pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ထောင်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ချင်တယ်
6:18pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ပြောင်နေတဲ့ ပိပိလေးကိုလည်း ရက်မယ်
6:18pm, Nov 10 – ပိတောက်: inn
6:19pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ဆစ်စတီနိူင်း လုပ်ကြမယ်
6:19pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:19pm, Nov 10 – ပိတောက်: ကို့ကိုစုပ်ပေးမယ်
6:20pm, Nov 10 – ပိတောက်: လျှာနဲ့ကစားမယ်
6:20pm, Nov 10 – ပိတောက်: အရမ်းမစုပ်ဘူး
6:20pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဖွဖွလေးဘဲ
6:20pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ကို့ ထိပ်ဖျားကို မနူတ်ခန်းလေးနဲ့ငုံပေးပေါ့

(နည်းနည်း အရှိန်ရလာပြီး တင်းလာရင် ပိတောက် ကနေ မ ဖြစ်သွားရောလေ အဟီး )

6:21pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မ နူတ်ခမ်းတွေကိုလည်း ကို့ရှာဖျားနဲ့ တို့ကစားမယ်
6:22pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ကို့ရှာထိပ်နဲ့ မအစေ့ လေးကို ထိုးကြည့်မယ်
6:22pm, Nov 10 – ပိတောက်: inn
6:25pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မစောက်ခေါင်း နုနုလေးအတွင်းထဲ ဝင်နိူင်သလောက် ကို့လျာကို ထိုးထည့်ကြည့် မယ်
6:26pm, Nov 10 – ပိတောက်: inn
6:26pm, Nov 10 – မောင်ပျား: လျာကိုဝင်လိုက်ထွင်လိုက်လုပ်ကြည့်မယ်
6:26pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ထွက်
6:26pm, Nov 10 – ပိတောက်: inn
6:27pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ကို့ကောင်ကြီးမာလာပြီ မရဲ့
6:28pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ဘာလုပ်ရမလဲ
6:28pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ခိခိ
6:28pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဟိ
6:29pm, Nov 10 – ပိတောက်: ပီးအောင်စုပ်ရမလား
6:29pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မ က ပါးစပ်ထဲမှာမပြီးချင်ဘူးဆို
6:30pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မကိုပက်လက်လှန်ပြီးပဲအပေါ်က
6:30pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:30pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မပေါင်နူစ်လုံးကိုမ
6:31pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မ ဒူးခေါက်ကွေး နူစ်ခု ကို ပုခုန်းတဖက်တချက်မှာတင်
6:31pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:32pm, Nov 10 – ပိတောက်: ကြိုက်တယ်
6:32pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မ ပိပိ လေးအဝမှာကို့ကောင်ကြီးခေါင်းကိုတတ်
6:32pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:33pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မ ခံနိူင်သလောက်ပဲ
6:33pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ဖြေးဖြေးခြင်း
6:34pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:33pm, Nov 10 – မောင်ပျား: သွင်းမယ်
6:34pm, Nov 10 – ပိတောက်: နောက်တော့ အရမ်းနော်
6:34pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဟိ
6:36pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မ ခံနိူင်ပြီဆိုရင်ပြောလေ
6:36pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:36pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ကိုဆောင့်မှာပေါ့
6:36pm, Nov 10 – မောင်ပျား: အခုတော့
6:37pm, Nov 10 – ပိတောက်: စိမ်နေမလို့လား
6:37pm, Nov 10 – ပိတောက်: ဟိ
6:38pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မရဲ့ အတွင်းသား နုနုနွေးနွေးလေးကို့ အချောင်းကြီးမှာပွတ်နေတာ အရသာခံနေတယ်လေ
6:38pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:39pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ကိုက စိမ်ထားပြီးမ နို့တွေကိုလည်းစို့ချင်တာ
6:39pm, Nov 10 – ပိတောက်: အင်း
6:40pm, Nov 10 – ပိတောက်: စကားမစပ်ပြောအူးမယ်
6:40pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မနိူ့က ကြီးတယ် ဆိုလို့၊ မ နို့ဆိုက်နဲ့ဆိုရင် နို့ နူစ်လုံးကြားမှာ ကို့ကောင်ကြီးညှပ်လုပ်ချင်တာ
6:40pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ခိခိ ပြော ဘာလဲ
6:41pm, Nov 10 – ပိတောက်: ပီးသွားရင်တွင်းစိမ်တာအရမ်းကြိုက်တယ်
6:41pm, Nov 10 – ပိတောက်: တော်တော်များများလဲကြိုက်မယ်ထင်တယ်
6:42pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ခိ ပြီး သွားရင် မာတာက သိပ်မခံတော့ဘူးမ
6:43pm, Nov 10 – ပိတောက်: ခိခိ စိမ်ရင်ပလွတ်ဆိုပးီ
6:43pm, Nov 10 – မောင်ပျား: မပြီးခငိစိမ်ထားမှပဲ မဒင်ပြည့်ကျပ်
6:43pm, Nov 10 – ပိတောက်: ထွက်ကျရောလား
6:43pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ပြည့် အရသာရှိမှာ
6:43pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ခိခိ
6:44pm, Nov 10 – ပိတောက်: ပျားကလည်း၊ မနေ့ က မရီး ကို တညလုံးလုပ်ထားတာတောင် စိတ်က ကြွတုန်းနော် ခိခိ
6:44pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ချက်ခြင်းကြီတော့မဟုတ်ပါဘူး
6:45pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ဒါပေမဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှုံ့သွားေ ရာ ခိ
6:45pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ပိတောက် youtube မှာ တခုကြည့်ကြည့် ခနလေး ကိုရှယ်လိုက်မယ်
6:47pm, Nov 10 – ပိတောက်: inn

6:50pm, Nov 10 – မောင်ပျား: ကိုသွားရတော့မယ် ဘော့စ်စောင့်နေတော့မယ်၊

ကွန်ပြူတာ ကိုပိတ်လိုက် ပြီးတော့ ကျနော် တော်တော်တင်းနေပြီ၊ ဘော့စ် ကို မဆော်ရလည်း မခရေ ကတော့ ရမှာပဲလေ၊ ဆိုပြီး ကို့ကောင်ကြီးကို ပွတ်ချော့လိုက်ရတယ်၊

ကွန်ပြူတာ ပိတ်ပြီးတာနဲ့ ကျနော်လည်း ရေ မိုးချိုး လိုက်ပြီး သဘက်ခါးပတ်ရက်နဲ့ ခေါင်းဖီး ဂျိုင်းကြား အမွေးနံသာ ပွတ် လုပ်နေတုန်း တံခါးခေါက်သံကြားရ တယ်၊ ဒါနဲ့ ချောင်းကြည့်ပေါက်က ကြည့်လိုက်တော့ မခရေ၊ အပေါ်က ဆွယ်တာ ပွပွကြီးနဲ့၊ တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်၊ မခရေ က အခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ အပေါ်ပိုင်း အင်းကျီ ဗလာနဲ့ အောက်မှာ သဘက် ပါတ်ထားတာ တွေ့လိုက်လို့ ပြုံးစိစိ နဲ့ ကြည့်ရင်း၊
…ဘယ်လိုလဲ ဟ..ဒီည အပြင် မသွားတော့ဘူးလား…ဟဟ..

ဆိုပြီး ကျနော့် မျက်နှာနားသူမျက်နှာလေး ထိုးပေးတာနဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်းလေး ကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊

…ပြွတ်စ်….

….မဟုတ်ပါဘူး မခရေရဲ့။ အခု မှ ရေချိုးပြီးတာပါ..အင်းကျီလဲ မလို့ ပြင်နေတုန်း မခရေ ရောက်လာတာလေ…

….အင်း…အပြင် မထွက် ဘူး ဆိုလည်း တို့ ကတော့ စိတ်မဆိုးပါဘူး..ခိခိ..

မခရေက ကျနော့် ကို ပြောရင်းနဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်က နို့သီးခေါင်း သေးသေး လေးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ မနာအောင် လာကိုက် လိုက်တယ်၊

..အား..မခရေ အဲ လို မလုပ်နဲ့လေ..

ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ စစ်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ၊ ကျနော့်သွေးတွေက နွေးကနဲ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး က ဖြောင်းကနဲ ခါးမှာ ပတ်ထားတဲံ သဘက်အောက်က နေ ထောင်ထလာတယ်၊

… ခစ်..ခစ်..အလကား ပြောတာပါကွာ ..ငါ့ အဝတ် အစားတွေ ချွတ်ပြီး ပြန်ဝတ် ဖို့ အချိန် မရ ပါဘူး၊ နင့် ဘော့စ်မ စောင့်နေတော့မယ်၊

…အင်း ဒါပေမဲ့ မခရေ စခဲ့တဲ့ ပြဿနာ ကို မခရေ ပဲ ဖြေရှင်းပေးမှ ရတော့မယ်၊ ဒီမှာကြည့်…

ကျနော်က သဘက်ကို ဖြေပြီး ကြမ်းပေါ် ပုံချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် ရဲ့ လီးကြီး က တင်း မာ ထောင်မတ် နေလိုက်တာ၊ ပက်ထရီရော့ ရော့ကက် လို ဖြစ် နေပြီလေ၊
…ကဲ တွေ့လား ..အခု ကျနော် ဘောင်းဘီထဲ ဒီကောင်ကြီးကို ဘယ်လို ပြန်သွင်းရတော့ မလဲ… မခရေ ပါးစပ်နဲ့ ချော့ပေးမှ သူက ပျော့ပြောင်းသွားမှာ၊ အဟီး…

…ကဲ ကိုဖိုးပို…အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့၊ အစုပ်ခံချင် အစုပ်ခံချင်တယ်ပြော…

မခရေက အဲ လိုဒါပြောတာပါ၊ ကျနော့် ရှေ့ အမွေးပွကောဇောခင်းထားတဲ့ ဟော်တယ် အခန်းရဲ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက် ထိုင် ချလိုက်ရင်း ကျနော့် ကောင်ကြီး ကို သူ့ လက်ကလေးနဲ့ လှမ်းဆုပ် ကိုင်ကာ သူ့ ပါးစပ် ထဲ ငုံသွင်းလိုက်ပါတယ်၊

မကြာခင်မှာပဲ ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးလည်း ကြည်ကြည်သာသာ နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ထဲ ပြန်ထည့် လို့ ရ သွား ပြီး မခရေလည်း စောစောစီးစီး ဒင်နာ မတိုင်မှီ အက်ပယ်တိုက်ဇာ ပရိုတင်းရှိတ်လေး သုံးဆောင်ခွင့် ရ သွားပါတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဟော်တယ် အောက်ထပ် ဆင်းလာတော့ ဟော်တည် ဧည်ကြို ခန်းမ ထဲ က ဆိုဖါ တခု မှာ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ လီလီ ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

…ဆောရီး လီလီ စောင့်နေတာ ကြာပြီးလား…

…ဟင့်အင်း ငါ အခုလေးတင် ဆင်းလာတာပါ…

အဲ လိုနဲ့ ကျနော် တို့ သုံးယောက်  မခရေ နဲ့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ပထမဆုံး ညက ကခဲ့ကြတဲ့ ကလပ် ကို ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ မခရေ က ဆွယ်တာ ပွပွ ကြီး ကို ချွတ်လိုက်တော့ အတွင်း က အပေါ်မှာ တော်တော်လေး ဟိုက်ထားပြီး အောက်ကလည်း ပေါင်လည်လောက်ရောက် ထိပဲ ရှည်တယ့် အနက်ရောင် ဝတ်စုံ ဝတ်ထားတယ်၊ ခြေထောက်တွေမှာတော့ အနက်ရောင် ဇာ ပါးပါး အသားကပ်ခြေအိပ် ဝတ်ထားတယ်၊
လီလီကတော့ ကော်လာက အမွှေးဖားဖား ၊ အရှည်က ဖင်ဖုံးရုံ၊ အဖြုရောင် သားရေလိုလို အသားပြော့ချောချော ဂျက်ကတ် နဲ့ အတွင်းက ဘလောက်အင်းကျီက ရွှေရောင်လေး နည်းနည်းသန်း တဲ့  အဖြူရောင် ၊ပေါင် လယ် လောက်  ပဲ ရှည်တယ်၊ သူက တော့ အသားကပ် ခြေအိပ်ကို လည်း အင်းကျီနဲ့ လိုက်အောင် အဝါနည်းနည်း သန်းတဲ့ အဖြူ ဝတ်ထားတယ်၊

ကျနော် ကတော့ မထင်မှတ်ပဲ အဖြူနဲ့ အမဲ ဝတ်စုံ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်က ကြွနေပြီ၊ အဟီး၊ အောကားတွေ ထဲ မှာတော့ အဖြူမ နဲ့ အမဲ မ နှစ်ယောက်နဲ့ ဘဲ တဗွေ၊ ဒါမှ မဟုတ်၊ ဘရုနက် ခေါ်တဲ့ ဆံပင် နက်နက် မျက်လုံးညိုညို ကောင်မလေးနဲ့ ဘလွောန်း လို့ ခေါ်တဲ့ ဆံပင် ရွှေရောင် သို့ မဟုတ် အဖြူရောင် ၊ မျက်လုံးပြာပြာ နဲ့ ကောင်မလေး တို့ နှစ်ယောက်နဲ့ ဘဲ တဗွေနဲ့၊ အဲ ဒီ အခန်းတွေကို ကြည့်ရတာ စိတ်ကို အရမ်းကြွစေတယ် မဟုတ်လား၊ ဟီးဟီး၊ ခု တော့ ဆိုင်လား မဆိုင်လားတော့ မသိ၊ ဗမာမ နဲ့ တရုပ်မ နှစ်ယောက်၊ တယောက်က ဝတ်စုံ အမဲ၊ တယောက်က ဝတ်စုံ အဖြူ ဟီးဟီး၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် နုတ်ခမ်းနာနဲ့ တည့်ပါ့မလား ဖြစ်နေပြီ ထင်တယ်၊

ကျနော်က သူတို့ နှစ်ယောက် နဲ့ တယောက်တလှည့်စီ တွဲက ပေးတယ်၊ နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း ၊ မာကရီးတား တွေ ၊ ဘလပ်ဒီမေရီတွေ ၊ နဲ့ ဟိုရော ဒီရော ဆိုတော့ အရှိန် ရလာကြပြီ၊ ကျနော်ကတော့ မက်ကောလန် ၁၅ နှစ်သား ကိုပဲ ရေခဲ နဲ့ သောက်နေတယ်၊ မခရေ နဲ့  က ရင်တော့ ကျနော်က ရဲရဲတင်းတင်း ပဲ သူ့ ခါးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ကျတော့် ကောင်ကြီးနဲ့ ပွတ်ပွတ် ပေးမိတယ်ဗျ၊ လီလီ နဲ့ ကရင်တော့ အဲ လောက် မလုပ်ရဲ ဘူးဗျ၊ ဒါပေမဲ့ မတော်တဆတော့ ထိမိ ခိုက်မိတာပေါ့ဗျာ၊ နောက်တခု က အမျိုး သမီး နှစ်ယောက်က သုံးတဲ့ ရေ မွှေး ခြင်းလည်း မတူဘူးဗျ၊ အဲ ဒီတော့ တယောက်နဲ့ ကပြီး သွား လို့ နောက် တယောက် နဲ့ တွဲ က ရင် ခံစားမှု ကလည်း ပြောင်းပြောင်းသွားရတယ်ဗျ၊ အဟီး၊

အဲ လိုနဲ့ သောက်လိုက်စားလိုက်၊ ကလိုက်နဲ့ အရှိန်လည်း ရလာ ညလည်း နက်လာတော့ ပြန်ကြရအောင် ဆိုပြီး မခရေ ကားလေး နဲ့ ဟော်တယ်ကို ပြန်လာကြတယ်၊ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်က တယောက်နဲ့ တယောက် လက်ခြင်း ချိတ် လို့၊ ကျနော် တို့ အခန်း စြင်္ကန် ရောက်တော့ မခရေက သူ လီလီ ကို လိုက်ပို့လိုက်အုန်းမယ် နောက်မှ ကျနော့်ဆီလာခဲ့ မယ် ဆိုပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ကျနော့် ကို ကျနော့် အခန်းရှေ့ မှာ ချန်ထားပြီး ထွက် သွားကြတော့ တယ်ဗျ။

ကျနော် လည်း အီလည်လည် နဲ့ ဘာလုပ်ရ ဘာကိုင်ရမှန်းလည်း မသိ၊ လူကလည်း ဝီစကီ အရှိန်နဲ့ ရီဝေေ၀ ဖြစ် နေတော့ ကုတင်ပေါ် တက်လှဲ ပြီး အခန်းထဲက တီဗီကို ပဲ ရီမုတ် နဲ့ ဟိုလိုင်းပြောင်း ဒီလိုင်းပြောင်း ကြည့်နေ လိုက်တာ ဘယ်လို မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး၊

…..ကလင်းးးးးးးးးးးးးး….

ကုတင်ဘေး စားပွဲ ပေါ်က ဟော်တယ် ဖုန်းက စူးစူးဝါးဝါး မြည်သံကြောင့် နိူးသွားရတယ်၊ ကယောင်တတမ်း နဲ့ လက်က အကျင့်ပါနေတော့ ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်မိတယ်၊

….ဟေး ရင်မှုး အိပ်နေပလား….

…အင်း မ ခရေ မှေး ကနဲ အိပ်ပျော် သွားတယ်..

….လာ ခဲ့ မလား ငါတို့ အခန်းကို …ခစ်ခစ်….

…အင်း လာခဲ့ မယ်လေ…..

ကျနော် ဖုန်း ပြန်မချခင် မှာပဲ ဟို တဘက်က အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် တခစ်ခစ် ရီသံ ကြားလိုက်ရတယ်၊
ကျနော် လည်း ကမန်းကတန်းထ ပြီး တင်းမာနေတဲ့ ဆီးအိပ် ကို လျှော့ဖို့ အိမ်သာ ကို အမြန်ပြေးရတယ်၊ ကို့ကောင်ကြီး က မာန်ဟုန်ပြင်းနေတာေ့ကြာင့် အိမ်သာ အိုးထဲ သေး ဝင်အောင် ပေါက်ဖို့ရာ အခက်ကြုံ ရတယ်၊ လူကို ဝမ်းလျှားထိုးနည်းပါးလောက် ကုံး ပြီး ပေါက်မှ ပဲ အတည့် ဝင်သွားတော့တယ်၊ နောက်တော့ စက္ကန့် ပိုင်း အတွင်းမှာပဲ ကျနော် က မခရေ တို့ အခန်းရှေ့ မှာ ရောက်နေပြီလေ၊

…ဒေါက်ဒေါက်…..

ကျနော့် ကို အခန်းတံခါး လာဖွင့်ပေးတာက မခရေ၊ တကိုယ်လုံးမှာ ဟော်တယ်က သဘက် အဖြူကို ပဲ ရင်လျှား ပြီး ပတ်ထားတယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာက ကျနော့်ဘော့စ် လီလီ၊ အိပ်ယာဖုံးစကို ရင် ညွှန့်ထိ ဆွဲတင်ထားတယ်၊ အောက်မှာတော့ ကိုယ်လုံးတီးပဲ ဖြစ်မှာပဲ မျက်နာက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊ အောင့်ထားရ တာ ကြာတဲ့ ကျနော် မနေနိူင်တော့ ကုတင် နားကို သွားပြီး လီလီ နူတ်ခမ်း အစုံကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ လက်က လည်း တဆက်ထည်း အိပ်ယာဖုံးစ ကို ဆွဲ ဖယ်လိုက်တယ်၊ အားလှလိုက်တဲ့ အသားအရည်၊ အသား အရည်က ဖြူဝင်း နေလိုက်တာ မခရေနဲ့ ဘေးခြင်းယှဉ်ကြည့်လိုက်ရင်၊ မခရေတောင် ကုလားမ လို့ ထင်သွားရလောက်တယ်၊ ကုလားမ အပျိုကြီးနဲ့ တရုပ်မ အိမ်ထောင်သည်ဘောစေ့ တို့ နှစ်ယောက်နဲ့ အိစက် ညက်ညှောလှတဲ့ မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ အပီ ဆွဲရတော့မှာ ပါလား အတွေးက ကျနော့် လိင်တန်ကြီး ကြီ မာကြော လာယုံမက တဆတ်ဆတ်တောင် တုန်ခါမိတယ်၊ စိတ်ထိန်းမောင်ရင်မှုး မင်း ခနလေးနဲ့ ပီးလို့ မရ ဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိပေးနေ မိတယ်၊
ကျနော့် တကိုယ်လုံးရှိသမျှ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ချလိုက်ပြီးတာနဲ့ ၊ ကုတင်ပေါ်က ပက်လက်ကလေး နေတဲ့ လီလီပေါ် လွှားကနဲ ရောက်သွားတော့တာပေါ့၊ မခရေက မနေ့ တနေ့ကပဲ အစွမ်းကုန်လုပ်ထားပြီးပြီ ဆိုတော့ အဖုတ်သစ် ဘော့စ်မ လီလီ ကို တအားကုန် ဆွဲ ဖို့ သန်နေတာလေ၊ ဟဲဟဲ၊ ပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့ အသားအရေ ရှိပေမဲ့ ခလေး အမေမို့လားမသိ နိူ့သီးခေါင်း နှစ်လုံးက လက်မ လောက် တုတ်တုတ် ကြီးနဲ့ ညိုညိုကြီးတွေဗျ၊ ကျနော့် ပါးစပ်က နိူ့သီးခေါင်း ညိုညိုတွေကို အားရ ပါးရ စုပ်ပေးနေတဲ့ အချိန် လီလီက မျက်လုံး အစုံမှေးလို့ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင် တွေကို ထိုးဖွပေးနေတယ်၊ မခရေလည်း ကုတင်ပေါ်ရောက်နေ ပြီလေ၊ သူက ကျနော့် အနောက်ဘက် လီလီရဲ့ ခြေရင်း ဘက်ကနေ လေးဘက်ထောက်လာရင်း ကျနော့် လဥကြီး တွေကို လှမ်းကိုင် လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့် လီးထိပ်ကို နွေးနွေးစိုစိုစိစိ ခံစားရတော့ မခရေ ကျနော့်လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်က လည်း လီလီ ရဲ့ ပေါင် နှစ်လုံးကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး လီလီ့ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းရက်တော့၊ လီလီက တစောင်းလှည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော် တို့ သုံးယောက်က အရင်တုန်းက အတွေ့ အကြုံရှိဘူးတာကြနေတာပဲ၊ ကြိဂံပုံ ဖြစ်သွားတယ် ကျနော်က လီလီ့ အဖုတ်ကို ရက်နေတုန်း မခရေက ကျနော့် လီးကြီးကို စုပ်ပေးလို့ မခရေရဲ့ အဖုတ်ကို လီလီက ပြန်ရက်ပေးနေတယ်၊ အင်း ဒီနေ့ ကတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းပဲ ရင်မှုးရေ လို့ ကိုယ့်ကိုယ် ကို တွေးမိရင်း တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ပညာတွေကို အစွမ်းကုန် ထုတ်သုံးနေရ ပါတော့တယ်၊

ခနနေတော့ မခရေ အားရ ပါးရ စုပ်နေမှုကြောင့် ကျနော့် မှာ ပြီးသွားမှာ စိုးလာလို့ မခရေကို ခန လက်တို့လိုက်ပြီး ၊

…မခရေ..ဒီတရုပ်မ ကို ကျနော် လိုးချင်သေးတယ် အခု ခနနော်..

မခရေက ပြုံးစစ နဲ့ ကျနော့်ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး ဖယ်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ နောက်တော့ ပေါ်တင်ကြီး အင်္ဂလိပ်လိုပဲ လီလီ မျက်နှာနားကို ကပ်ပြောလိုက်ပါတယ်၊

…ဟေ့ လီလီ ဒီကောင်က သူ့ ဘော့စ်ကို တအားလိုးချင်နေပြီတဲ့ ငါ့ကို ဖယ်ခိုင်းနေတယ်…..

လီလီက လည်း တခစ်ခစ် ရီကာ..

…အေးပါ..ငါလည်း ယောက်ကျားတွေရဲ့ ဖန်တက်ဆီ ကိုသိပါတယ်၊ လိုးပေလေ့စေ ငါလည်း အလိုးခံချင်နေတာပဲ၊ ခန ခွင့်ပြုနော် ..

လို့ မခရေကို ပြန်ပြောရင်း ကျနော့် လက်တွေကို ဆွဲပြီး သူ့အပေါ်လက်လုပ်ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြပါတော့တယ်၊ ကျနော်လည်း ချက်ချင်းပဲ သူ့ ရဲ့ အရည်ရွဲနေ တဲ့ အဖုတ်ဝ ကို ကျနော့် လီးကြီးတေ့ကာ ဖိဆောင့်ချလိုက်ပါတော့တယ်၊ ကျနော်နဲ့ လီလီနဲ့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ကို ပဲ အစွမ်းကုန် ကြမ်းနေကြတာကို မခရေက ဘေးက ငြိမ်ငြိမ် နေမယ်ထင်ရင် မှားသွားလိမ့်မဗျ၊ သူက ကျနော့်လှုပ်ရမ်းနေတဲ့ ဘောတွေကို လိုက်စုပ်ရက်လုပ်ရင်းက လက်ချောင်တဘက်က လီလီ့ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးနေသလို နောက်လက်တချောင်းက လီလီ့ ဖင်ဝ လေးကို ပွတ်ပေးနေတယ် ဗျ၊ ကျနော့် ဘောကို ရက်နေ စုပ်နေတာကိုတော့ ကျနော်က သိနေပေမဲ့ လီလီ့ ဖင်ဝ ကို ဆွပေးနေတာကိုတော့ နောက် မှ မခရေ ပြန်ပြောပြ လို့ သိတာဗျ၊ မခရေ အဲ လိုဆွပေးလို့ ထင်တယ်၊ လီလီ ကလည်း တအားကုန် အောက်က ကော့ကော့ပေး၊ ကျနော်ကလည်း လုပ်ချင်တာ အရမ်းကြာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် ဘော့စ် တရုပ်မ လှလှ ကြီးကို အပီတွယ်နေရတော့ သိပ် အကြာကြီး မထိန်းထားနိူင်ပါဘူး၊ သုတ်ရည်တွေ တဖေါက်ဖေါက်နဲ့ လီလီ့သားအိမ်ဝ ဆီ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိပါတော့တယ်ဗျ