ကိုထွန်းလူတစ်ယောက် လက်ကျန်အရက်ခွက်လေးကိုမော့သောက်လိုက်သည်။ အနောက်တောင်ဖျားဆီမှ မိုးတို့က ညို့တက်လာတာကို သတိထားမိလိုက်တော့နွားစာမြန်မြန်စဉ်းဖို့တွေးရင်း နွားစာတဲဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။ ပြောင်းရိုးများကို အပေါက်ထဲထိုးလိုက် ခြေထောက်တဘက်က ဓားသွားရှိသည့် ခြေနင်းခုံကို ဖိနင်းလိုက်လုပ်ပေးနေရင်း ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
စိမ့်ကနဲတိုက်ခတ်လိုက်သည့် လေအေးအေးအေးကြောင့် မကြာခင် မိုးရွာတော့မည်ဟု ခန့်မှန်းကာ ပြောင်းရိုးများရိတ်နေခြင်းကို လက်စသတ်လိုက်သည်။
နေလည်းဝင်စပြုချိန် အနောက်ဘက်မှ ညိုမဲနေသည့်မိုးသားတို့တလိမ့်လိမ့်ဖြင့်တက်လာကာ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး အမှောင်ဖုံးစပြုလာသည်။
"ဂျိမ်း....ဒိန်း...ဒလိမ်း...."
"ဝေါ....."
ညာသံပေးကာ ရွာချလိုက်သော မိုးစက်တို့ကို မော့ကြည့်ရင်း ထွန်းလူ နွားစာတဲပေါ်အပြေးအလွှားတက်လိုက်သည်။
အိမ်ရှေ့နှင့်နွားစာတဲကပေငါးဆယ်လောက်ကွာဝေးသည်။နွားစာတဲရဲ့အနောက်ဘက်မှာတော့လယ်ကွင်းတွေပဲရှိသည်။
ထွန်းလူတစ်ယောက်အိမ်ရှေ့သွားဖို့စိတ်မကူးတော့ပဲနွားစာတဲပေါ်အရန်သင့်တင်ထားသော တောအရက်ပုလင်းကို အဖုံးဖွင့်လိုက်သည်။ လ္ဘက်သားကို အမြည်းလုပ်စားနေရင်း ထွန်းလူ အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်သည်။
"အဖေ...အဖေ"
မိုးထဲလေထဲခေါ်သံကြားမိ၍ကိုထွန်းလူ သောက်လက်စ အရက်ခွက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ချလိုက်ရင်း မတ်တပ်ထကာ နွားစာတဲတံခါးကို အပြင်သို့ တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။
"ဘာလဲဟ မိုးတွေဒီလောက်ရွာနေတာကို အော်နေရသလား"
"အဖေက အိမ်မကြီးသော့ခတ်ထားခဲ့တာ သော့ဘယ်မှာလဲ"
"နင့်အမေခတ်သွားတာဟ...နင့်ပေးမသွားဘူးလား"
မိုးရေတွေထဲ အော်ပြောနေရာမှ ကိုထွန်းလူ သူ့သမီးကို စိတ်မရှည်စွာဖြင့်
"အရစ်ရှည်မနေနဲ့...လာ အပေါ်တက်ခဲ့"
ဝေါ...ကနဲ ညာသံပေးကာ သည်းမည်းစွာရွာချလိုက်သည့် မိုးစက်တို့က မြေပြင်ပေါ် တဗျောင်းဗျောင်းမည်အောင် ကျဆင်းလာသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးမှောင်ကျသွားသည်။နွားစာတဲတံခါးမှလူရိပ်တခုက အပြေးကလေးဝင်ချလာသည်။
"တံခါးပိတ်လိုက်... လေရောပါတယ်ဟ...နင့်အမေက သော့ ငါ့ဆီမပေးခဲ့ဘူး ခေါင်မိုးတန်းအောက်ထားနေကျနေရာမှာရှိမှာပါ...မကြည့်ခဲ့ဘူးလား"
"မိုးသည်းလာတော့တံခါးသော့ခတ်ထားတာနဲ့အဖေဒီဘက်ရှိမှာဆိုပြီးအဖေ့ဆီတန်ပြေးလာလိုက်တာ..."
ချမ်းစိမ့်မှု့ဒဏ်ကြောင့်တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်နေရင်းပြောလာတဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့ မိုးရေတို့စိုရွှဲနေတဲ့ကိုယ်လုံးကို အလင်းရောင်သိပ်မရှိသည့်ကြားမှ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရင်း....
"တန်းပေါ်မှာ အဖေ့ပုဆိုးရှိတယ် ယူလဲလိုက်..."
"အင်္ကျီရောလဲရမှာ သမီးအိမ်ဘက်ပဲ ပြန်ပြေးလိုက်မယ်..."
"သွားမနေနဲ့...တဘက်စောင်ပတ်ထားပြီးငါ့ပုဆိုးဟောင်းယူလဲဝတ်လိုက်တော့ သွားလိုက်လာလိုက်နဲ့အအေးပတ်နေမယ်...နင့်အမေကညအိပ်ခရီးသွားတာ...မိုးတိတ်မှ သားအဖနှစ်ယောက်လုံး အိမ်ဘက်သွားကြမယ် ခုတော့ ရေစိုတွေလဲပြီး အဖေ့အိပ်ယာပေါ် လှဲနေလိုက်"
ပြောပြီးကျောပေးကာအရက်ထိုင်သောက်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူအနားမှာ ထမိန်ရင်လျားကာပုဆိုးဟောင်းတထည်ဖြင့်ရေစိုထမိန်လဲနေရသည့် ချောအိရဲ့ လက်တို့ကအချမ်းဒဏ်ကြောင့်လားတော့မသိ တုန်ရင်နေသည်။
အဖေ့ပုဆိုးဟောင်းကိုယူရင်လျားလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီတို့ချွတ်လိုက်ရာမှ "အို...ဘော်လီပါချွတ်လှမ်းထားမယ် ခနပဲလေ...မိုးတိတ်ရင် အိမ်မကြီးဘက်သွားမှာပဲ"
အတွေးတချို့ဖြင့်အဖေ့ပုဆိုးကိုရင်လျားထားလိုက်ကာ နွားစာတဲပေါ် အဖေညရေးညတာစောင့်အိပ်ရန် ခင်းထားသည့်ဖျာပေါ်သို့ ထိုင်လိုက်သည်။ ဖျာပေါ်ချထားသည့်ဖျင်စောင်ကိုယူ ခြုံထားရင်း....
"အဖေ...နွားစာတဲပေါ် ခေါင်းအုန်းယူထားပါဆိုနေမှ ယူလည်းမထားဘူး"
"ရှိတယ်ဟ အပေါ်ထုပ်တန်းမှာ တင်ထားတာလေ..."
ထုပ်တန်းပေါ် ကြိုးနှင့်ချိတ်ထားသည့် စောင်နှင့်ခေါင်းအုံးကို မမှီမကမ်းဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်ချိန်....
"အို..."
"ဘုတ်..."
"ဟာ..."
မမှီ့တမှီလက်မြှောက်လှမ်းဆွဲလိုက်ချိန် အထုပ်ဘုန်းကနဲပြုတ်ကျလာခြင်းနှင့်အတူ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းရင်လျားဝတ်ထားသော အဖေ့ပုဆိုးက အောက်သို့ ပြည်ကျသွားချိန် လုံချည်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပေမဲ့ အချိန်မမှီတော့ပဲ အောက်ပိုင်းတခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားသည်။
ထွန်းလူ အရက်ခွက်ထဲမှ တဝက်လောက်ကျန်နေသောအရက်တို့မော့လိုက်ချိန် ဘုတ်ကနဲအသံကြောင့် ငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်ချိန်...ရင်ထဲတဇပ်ဇပ်တုန်ခါသွားစေသော မြင်ကွင်းကြောင့် မျက်လုံးကြီးပြူးကာ လည်ချောင်းကြောတွေထောင်ထလာအောင် ဂလုကနဲ အရက်တို့ကို မျိုချလိုက်ရသည်။
ဖြောင့်စင်းနေသောပေါင်တံသွယ်သွယ်တို့ထက်မှာအမွေးစုစုကောက်ကောက်လေးများဝန်းရံနေလျက် ခပ်ညိုညို ဆောက်ဖုတ်ကြီးကိုမျက်ဝါးထင်ထင်မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲတင်းကနဲဖြစ်ကာ ပေါင်ကြားမှလီးကငေါက်ကနဲရုန်းကန်တွနိးထိုးချင်လာသည်။
ချောအိတစ်ယောက်ရှက်လွန်းသည့်စိတ်ဖြင့်ဆောက်ဖုတ်ကိုလက်ဝါးဖြင့်ယောင်ရမ်းအုပ်ထားလိုက်မိသည်။
အဖေ့အကြည့်တို့ကမိမိဆောက်ဖုတ်ကိုကြည့်နေရာမှ အထက်သို့တက်လာပြီး ကော့ချွန်တက်နေသော နို့သီးများကို စူးရဲစွာကြည့်လိုက်တော့ ကျက်သီးများထသလိုလိုဖြစ်သွားကာ ကပျာကယာဖြင့် ဟင်းလင်းပွင့်နေသော ရင်သားနှစ်မွှာထက်လက်တို့ယှက်၍ ဖုံးလိုက်မိပြန်သည်။
အဖေ့အကြည့်တွေကြောင့်ပူထူသွားကာ ကယောင်ကတမ်းဖြစ်သွားလျက်မှလုံချည်ကို ငုံ့ကောက်ကာ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။
လှုပ်ကနဲရမ်းခါသွားသောမိမိရဲ့နို့နှစ်လုံးနှင့်ပေါင်ကြားဆီမှဆောက်ဖုတ်နေရာပါမကျန်အောင်အဖေ့ရဲ့အရက်ခိုးတို့ဖြင့်ရီဝေနေသည့် အကြည့်များက မိမိတကိုယ်လုံး သိမ်းကြုံးကြည့်နေမည်ဆိုတာ ချောအိအသေအချာသိလိုက်သည်။
"ဝေါ....ဝေါ..."
"ဂျိမ်း...ဒိန်း...ဒိန်း..."
မိုးစက်လေတို့က သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းချလာပြန်သည်။လေရောမိုးပါသည်းလာသောကြောင့် ကိုထွန်းလူ နွားစာတဲတံခါးကို သေချာပိတ်ဖို့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
ပုဆိုးတိုတိုအောက်မှ ဖွားဖက်တော်ကအရှေ့သို့ ဖုဖောင်းထောင်ထွက်နေတာကို သတိထားမိကာ လက်တဘက်ဖြင့်ဖိနှိမ်ထားရင်း သမီးလုပ်သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန် သမီးရဲ့ မျက်ဝန်းညိုကြီးတွေက ခါးအောက်ပိုင်းမှငေါထွက်နေသော နေရာသို့ကြည့်နေတာမြင်ရတော့ ထွန်းလူရှက်တက်တက်ဖြစ်ကာ...
"ချောအိ...တံခါးသေချာပိတ်ခဲ့ဆိုတာ မပိတ်ဘူး..."
ပုဆိုးကိုသေချာတင်းရင်းနေအောင်ရင်လျားပြင်ဝတ်နေသည့် ချောအိရဲ့ နို့အုံတင်းတင်းကြီးတွေပုဆိုးအောက်မှာထင်းကနဲ စူထွက်နေတာ တချက်လှမ်းကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။
အောက်ကျသွားသောစောင်ပိုင်းကိုသေချာယူကာပခုံးထက်ခြုံလိုက်ပြီး ရှက်ရှက်နှင့် ချောအိ အဖေ့ရဲ့အိပ်ယာထက်ဝင်ထိုင်ကာ ခြင်ထောင်ဆွဲချလိုက်သည်။
မျက်ဝန်းထဲမှာ အဖေ့ရဲ့ပုဆိုးအောက်မှဟာကြီး ရှေ့သို့တန်းထွက်လာသောပုံစံကိုဘာကြောင့်ရယ်မသိ ပြန်မြင်ယောင်နေမိသည်။
ထွန်းလူနွားစာတဲတံခါးကိုပိတ်လိုက်တော့အခန်းလေးကပိုမှောင်သွားသည်။တခါတလေညစောင့်ရင်း နွားစာတဲပေါ် အိပ်ရန်အတွက် လုပ်ထားသော အိပ်ယာထဲဝင်ကာ ခြင်ထောင်ချလိုက်ပြီးအသံမထွက်တော့သည့် သမီးဖြစ်သူအား...
"ချောအိ...ခေါင်းကရေစိုနေတာသုတ်ပြီးမှအိပ်လေ..."
"ရတယ်အဖေ...တဘက်မှမရှိတာ"
"ဝေါ....."
"ကျွိ...အိ....ကျိ..."
"အဖေ...လေရောပါတယ်နဲ့တူတယ် တဲတောင်လှုပ်သွားတယ်"
ခြင်ထောင်ထဲမှထွက်ပေါ်လာသည့်အသံကြောင့်ထွန်းလူတံခါးပိတ်ပြီးအရက်ပုလင်းရှိရာသွားဖို့ ချောအိခြင်ထောင်ဘေးမှဖြတ်လျှောက်လိုက်ချိန်...
"ဂျိမ်း...ဒိန်း...ဒလိန်း..."
"ထိန်းးး"
"အဖေ့..."
ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး လင်းလက်သွားခြင်းနှင့်အတူ ခြင်ထောင်ထဲမှ ချောအိတယောက် ရုတ်တရက်လန့်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲမှ ထပြေးမိမလိုဖြစ်သွားသည်။
ခြင်ထောင်အောက်ခြေကိုမတင်ကာ ခြင်ထောင်အတွင်းသို့ဝင်လိုက်ပြီး ထွန်းလူတစ်ယောက် ငုတ်တုတ်ထထိုင်နေသည့် သမီးဖြစ်သူချောအိကို ဖက်ထားကာ
"မိုးကြိုးပြစ်တာပါ...မကြောက်နဲ့အဖေရှိတယ်လေ...."
ချောအိကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ အပြင်ပြန်ထွက်ရန် ပြင်လိုက်ရာ
"ဟင့်အင်း...အဖေ...သမီးကြောက်တယ်...ဖက်ထား..."
ရင်ဘတ်ထဲအတင်းတိုးခွေ့ပြောလာသည့် သမီးရဲ့ ရင်ဘတ်မှ နို့အုံနှစ်လုံးက...ရင်လျားထားသောပုဆိုးပြည်ကျနေကာ ဟင်းလင်းပွင့်နေလျက် ကိုထွန်းလူရဲ့အဝတ်ဗလာကျင်းနေသော ရင်ဘတ်သားတို့နှင့်ထိပွတ်နေကြသည်။
"အင်းပါ...အဖေ ဖက်ထားမယ် လှဲအိပ်နေနော်..."
အသံတို့တုန်ရက်အက်ကွဲစွာထွက်ပေါ်လာပြီး ထွန်းလူ ချောအိကို အိပ်ယာပေါ်လှဲသိပ်ဖို့ပြင်လိုက်သည်။
"ကြောက်တယ်...အဖေ...ဖက်ထားပေး...."
စိုးရိမ်ကြီးစွာပြောလာသည့် သမီးလုပ်သူစကားသံကြောင့် ထွန်းလူ စောင်ပိုင်းကိုဆွဲခြုံကာ ချောအိကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရင်း လှဲအိပ်လိုက်သညိ။
"မကြောက်နဲ့ အဖေဖက်ထားပေးမယ်..."
စောင်ခြုံအောက်ထဲမှအဖေဖြစ်သူရင်ခွင်ထဲချောအိတစိယောက်သူ့ရင်သားနှစ်မွှာဖြင့်ဖိကပ်လျက်တိုးဖက်လိုက်သည်။
အဖေ့ရဲယောင်္ကျားပီသကာ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသောရင်ပြင်ကျယ်နွေးနွေးကြီးထဲ ခိုလှုံလိုက်ရတာ အကြောက်တရားများလွင့်စင်သွားသလို အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားချက်တို့ တရှိန်ရှိန်တက်လာကာ အဖေ့ရင်ထဲတိုးပြီးရင်းတိုးဝင်ချင်နေမိသည်။
နွေးထွေးနူးညံ့သည့်နို့နှစ်လုံးဖြင့်ဖိကပ်ခံလိုက်ရသည့်ထွန်းလူမှာလည်းတကိုယ်လုံးပူနွေးသလိုလိုဖြစ်လာသည်။လက်တို့ကအလိုအလျောက်ချောအိနောက်ကျောလေးကို ပွတ်ပေးနေမိသည်။
"သမီး...ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့နော်"
တီးတိုးလေးပြောရင်းဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့နောက်ကျောကိုပွတ်ပေးနေမှု့ကြောင့်မရိုးမယွဖြစ်ကာ စောင်ခြုံအောက်မှနေလူးလူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့် တွန်းထိုးလိုက်ရာ ထွန်းလူခါးမှပုဆိုးပြေလျောကျသွားသည်။
"ချမ်းတယ် အဖေ ဖက်ထားပေး..."
အရက်ရှိန်တက်နေသည့်ထွန်းလူတစ်ယောက်သမီးဖြစ်သူရဲ့နို့သီးခေါင်းတွေက သူ့ရင်ကိုပွတ်သပ်ကျီစယ်သလိုလုပ်နေမှု့ကြောင့်လီးတောင်လာတာသတိထားမိပြီး စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ရန်ကြိုးစားလိုက်ချိန် သမီးဖြစ်သူချောအိရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ပြေကျနေသော ပုဆိုးကြားထဲတွန်းဝင်လာကာ ချောအိပေါင်သားများနှင့်သူ့ပေါင်သားတို့ ထိတွေ့ကုန်ကြတော့သည်။
ချောအိတစ်ယောက် ဖခင်ဖြစ်သူကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားရင်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားပေမဲ့ အဖေ့ရဲ့ ပူနွေးတောင့်တင်းသော ပေါင်သားများနှင့်သူမပေါင်သားတို့ထိမိချိန် ဆောက်ဖုတ်ထဲမှယားသလိုလို နို့တွေယားသလိုလိုဖြစ်လာကာ အံတင်းတင်းကျိတ် ဝေဒနာကို ကျိတ်မှိတ်မျိုသိပ်နေရသည်။ရုန်းကန်ပွင့်ထွက်လာတော့မည့် တဏှာမီးတောက်တို့ကို ကြိုးစားထိန်းပေမဲ့ ချောအိတစ်ယောက် ထိန်းမရတော့ပဲ အဖေ့ကို ပိုမိုတင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သညိ။
ထွန်းလူတစ်ယောက်ပေါင်နှစ်လုံးကြားညှပ်ထားသောသူ့လီးကြီးတဆတ်ဆတ်ဖြင့်ရုန်းကန်လာတာကိုအတင်းဖိညှစ်ထိန်းချုပ်ထားရင်း ...
"သားအဖချင်း...မဖြစ်သင့်ပါဘူး..."
အတွေးမိုက်တို့ကို သတိဖြင့် ထိန်းချုပ်ပေမဲ့ ချောအိတယောက် ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့ဆီးစပ်နှင့် သူ့ဆီးစပ်တို့ ထိကပ်သွားအောင် အတင်းကော့ဖက်လိုက်သည်။
ထွန်းလူကချောအိရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့်တွန်းဖယ်ဖို့ပြင်လိုက်သည်။နွေးထွေးတင်းမာသည့် နို့အုံများကို လကိချောင်းများဖြင့်ထိလိုက်ချိန် အသက်ရှုသံတို့မြန်ဆန်လာခြင်းနှင့်အတူ ချောအိနို့တို့ကို မတွန်းဖယ်မိပဲ စိကနဲနေအောင် ညှစ်လိုက်မိသည်။
"အ...အ...အ...ဖေ...အဖေရယ်..."
ပူနွေးဖောင်းအိသည့်အသားစိုင်တို့ရဲ့အထိအတွေ့တို့နှင့်အတူ ချောအိခြေထောက်တစ်ချောင်းဖြင့် သူ့အဖေရဲ့တင်းတင်းစေ့ထားသော ခြေထောက်တို့ကြားထိုးသွင်းလိုက်သည်။
"အွန်းးးးးးးသမီးးးးးဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ"
ဆတ်ကနဲထိုးလိုက်သည့် ချောအိခြေထောက်တို့ကြောင့် ပေါင်ကြားမှာညှပ်ထားသည့် လီးတန်ကြီးက ငေါက်ကနဲထောင်ထကာ နူးညံ့သည့် အသားစိုင်များဖြင့်ထိလိုက်မိချိန်....
"အ...အဖေ...အဖေ...အင်း...."
ဆောက်ပတ်ထိပ်ဝနှင့် လီးထိပ်ဖူးတေ့မိသည့်အချိန် သားအဖနှစ်ယောက်လုံး အမှောင်ထုကြီးဖုံးလွှမ်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ရမ္မက်ရှိန်တို့တဖိန်းဖိန်းတက်လာသော ချောအိ ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီး ဆောက်ပတ်ဝတေ့မိချိန် တကိုယ်လုံး အေးစိမ့်သလိုလိုဖြစ်သွားကာ ပေါင်တဘက်ကို ဟ၍ ဆောက်ပတ်ကိုကော့ ရှေ့သို့တွန်းဖိလိုက်သည်။
ထွန်းလူရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက ချောအိရဲ့ ဆောက်ပတ်အဝမှာတေ့နေရာမှဗျိကနဲမြည်သံပေးကာ ဆောက်ပတ်ထဲမဝင်ပဲ အထက်သို့ ချော်တက်သွားသည်။
"အို...အဖေ...အဖေ...သမီး...သမီး...တမျိုးကြီးပဲ"
သမီးလုပ်သူရဲ့စကားသံတို့ကိုမကြားနိုင်တော့ပဲ ထွန်းလူတစ်ယောက် အသွေးအသားများဆူပွက်ထကြွလာသည့်စိတ်ကို မထိန်းချုပ်ပဲ လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။
လက်ချောင်းများဖြင့် ညှစ်ထားသည့် နို့အုံနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် နယ်ပေးနေရာမှ နို့သီးခေါင်းတဘက်ကို ငုံ့စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။
"ပြွတ်...ပြွတ်..."
"အု...အင့်..ဖေ...ဖေရယ်...အင့်...ဟင်း..."
ချောအိတယောက် နို့စို့နေသည့်
အဖေဖြစ်သူရဲ့ ခေါင်းမှဆံပင်များကို လက်ချောင်းများဖြင့်ပွတ်ပေးရင်း
"အား...ပြွတ်...ကျွတ်...အ...ဖြည်းဖြည်း...ဖြည်းဖြည်းစို့...အဖေ...အ...နာတယ်...အဖေ"
အဖေ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ခေါင်းကိုနို့တွေနားရောက်တဲ့အထိဆွဲယူအတင်း စို့ခိုင်းလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ အဖေကချောအိရဲ့နို့တစ်လုံးကို ဖြေးဖြေးနဲ့ညင်ညင်သာသာ စပြီး စို့ပေးချိန်တပြိုင်တည်းမှာပဲတခြားနို့တစ်ဖက်ပေါ်ကို အဖေ့ရဲ့လက်တွေ ဆွဲယူတင်ပေးလိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးဖို့အချက့်ပြပေးလိုက်ပါတယ် ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့အဖေ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကချောအိနို့သီးခေါင်း လေးတွေကို တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက်ပြောင်းပြီး စို့စို့ပေးနေတာအရမ်းခံလို့ကောင်းလာပြီး
"စို့...စို့...အဖေ ..ဟုတ်ပြီ..အဲဒီလို စို့ပေး...အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ်အဖေရာ...အင်းဟင်းဟင်း "
နို့တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စို့ပေးနေတဲ့အခိုက် ချောအိ့စောက်ဖုတ်ကလေးကလည်း အရေကြည်လေးတွေတစိမ့်စိမ့်ဖြင့်ယိုစီးကျနေလျက်...
နို့စို့နေပေမဲ့အောက်ကလီးကလည်း သမီးဆောက်ပတ်ထဲမဝင်ဝင်အောင် တေ့ပွတ်ကော့ထိုးနေရာမှ
"သ...သ...မီး....ဆောက်ပတ်...ကို...အဖေ...လိုးတော့မယ်..."
ကိုထွန်းလူ တုန်ရင်မောဟိုက်စွာဖြင့်ပြောလည်းပြော ဆောက်ပတ်ဝမှာတေ့ထားသော လီးထိပ်ဖူးနောက်နားမှကိုင်ကာ အပေါက်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
"ဗျစ်....ပတစ်...ဖလွတ်..."
အပေါက်ထဲမဝင်ပဲ ဆောက်ပတ်အမြောင်းလိုက်အထက်သို့ချော်သွားတော့ ထွန်းလူက
"ဆောက်ဖုတ်ကြီး ကိုင်ဖြဲပေးထားလေ သမီးရ..."
"ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်အဖေ..."
စိုးရိမ်ဟန်အပြည့်ဖြင့် ပြောလာသည့် သမီးဖြစ်သူရဲ့ ချစ်စဖွယ်ပုံစံလေးကြောင့် ထွန်းလူတစ်ယောက်ချောအိပါးလေးကို တရှိုက်မက်မက်နမ်းလိုက်ကာ ရုတ်ခြည်း သမီးရဲ့ပေါင်ကြားဆီသို့ လျောဆင်း မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။
"ပလပ်...ပလပ်...ပျပ်...ပျပ်...ပျပ်..."
"အ...အမလေး...အဖေ...မလုပ်...အင့်...ရှီး...ငရဲကြီးလိမ့်မယ်...အိုးးးးအမေ့...အားးးးရှီး...ပြွတ်..."
ဆောက်မွေးတို့ကို လက်တဘက်ဖြင့်ပွတ်ချေလျက် ဆောက်စိလေးကိုနှုတ်ခမ်းသားတို့ချွန်ကာဆွဲစုပ်ပြစ်လိုကိသညိ။
"စွိ...စွပ်....ပြွတ်...အူး....အူး...."
ချောအိ ဖင်ကြီးအထက်ကို မြောက်ကာမြောက်ကာကော့ပေးရင်း အသံထွက်ညည်းညူလိုက်သည်။
ဆောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်ကြည်တို့ အိုင်ထွက်ကျလာအောင် ကောင်းလာပြီး ထွန်းလူမျက်နှာဆီသို့ ဆောက်ရည်တွေ တဖျန်းဖျနိး ပန်းချမိအောင် အကောင်းကြီးကောင်းသွားကာ တချီပြီးသွားသည်။ သမီးလုပ်သူရဲ့ဆောက်ရည်ပျစ်ပျစ်များကို အကုန်အစင် ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်လိုက်ကာ တဂွပ်ဂွပ်မြည်အောင်မျိုချလိုက်သည်။
"အဖေရယ်...သမီး ...သမီး...အင်း...."
"သမီးကို ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်..."
ဆောက်ရည်ကြည်တို့စိုရွှဲနေသည့် ချောအိ ဆောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးထိပ်ဖူးကို သေချာကိုင်ကာ တေ့လိုက်သည်။
"သမီးခြေထောက်တွေကားပြီးမြှောက်ထား"
အဖေ့ရဲ့အမိန့်ပေးသံကိုမြေဝယ်မကျနားထောင်သည့်အနေဖြင့် ချောအိ ခြေထောက်တို့လေထဲမြှောက်တက်သွားသည်။
ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ်တင်ကာ ထွန်းလူတစ်ယောက် သူ့လီးထိပ်ဖူးနဲ့ချောအိဆောက်ပတ်အဝတို့ကို တဖြည်းဖြည်းဖိပွတ်နေရင်း လီးကို ဆတ်ကနဲ ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။
"ဘွတ်...ဘတွတ်...ဘု...ဘွတ်...ဘွိ...စွိ..."
"အု...အူး...အင့်...အမေ့...ဖေ...ဖေ....န...န...နာ...တ...ယ်...အ...အား...အဖေ...အဖေ..."
"မအော်နဲ့ သမီး လီးဒစ်ထိပ်ဖျားလေးဝင်နေပြီ...အဆုံးထိဝင်တော့မှာ ..."
"ဟင့်အင်း...သေလိမ့်မယ်...အဖေ"
ပြောသာပြောနေသည်လီးထိပ်ဖူးကြီးဝင်စက ကျင်ကနဲဖြစ်သွားအောင်နာပေမဲ့ ဘာကြောင့်ရယ်မသိ လီးတဆုံးအထိ အသွင်းခံချင်စိတ်တွေနှင့်အတူ အဖေ့ရဲ့ လည်ပင်းကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားရင်း ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကော့ပေးထားမိသည်။
လီးထိပ်ဖူးလေးက ဆောက်ပတ်ထဲ ဇိကနဲ ဝင်သွားခြင်းနှင့်အတူ ဆောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများက လီးဒစ်ဖျားကို တရစ်ရစ်စုပ်ညှစ်နေသလို ခံစားလိုက်ရတော့ ထွန်းလူ တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး လီးကို အထဲသို့ဝင်ရန် ထပ်မံအားစိုက်ဖိလိုက်သည်။
"ဗျစ်..."
"အူးးးးးဟူးးးးး"
လီးတဝက်လောက်ထိ ဝင်သွားချိန် ထွန်းလူလီးရှေ့ဆက်မရပဲ တစုံတခုကတားဆီးတွန်းကန်ထားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
ထွန်းလူစိတ်ထဲပျော်သွားသည်။သမီးဖြစ်သူရဲ့အပျိုစင်ဆောက်ပတ်ကိုပထမဆုံးလိုးဖောက်ပါကင်ဖွင့်ရမည်ဆိုသည့်အသိကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိသွေးများဆူကြွတက်လာသည်။
ဖင်ကိုကြွ၍လီးတန်ထိပ်ဖူးကို ဆောက်ပတ်အဝသို့တိုင်ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။သမီးဖြစ်သူရဲ့ လက်အစုံကို ခပ်တင်းတင်းပူးညှစ်ဖိထားလျက် လီးတန်ကို အရှိန်ဖြင့်ဆောင့်ဖိချလိုက်သည်။
"ဗလွတ်..."
"အင့်..."
"ဖောက်...."
"အားးးးး"
လီးထိပ်ဖူးက အပျိုမှေးကိုထိုးခွဲလိုက်သည့် အသံနှင့်အတူ ချောအိရဲ့အားဆိုသည့်အသံက ရုတ်ချည်းထွက်လာချိန် ထွန်းလူပါးစပ်က သမီးပါးစပ်ကိုတေ့ကပ်စုပ်နမ်းရင်း လီးကိုဆောင့်ဆောင့်သွင်းပေးနေလိုက်သည်။
"အွန်းးးအဖေ...နာတယ်...ဖယ်...သမီးဆောက်ပတ်ပြဲသွားပြီနေမှာ...အဟင့်ဟင့်...."
"ခဏနာတာပါ သမီးရယ်...အောင့်ခံ တအောင့်နေရင် သမီးအကောင်းကြီးကောင်းလာမှာ"
ပြောလည်းပြော သမီးဖြစ်သူဆောက်ပတ်ထဲက လီးကို ဖိကျိတ်ညှောင့်ပေးရာမှ ညင်သာစွာ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် လီးကို ဖြည်းညင်းစွာ ဆောက်ပတ်ထဲ လိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ တင်းကျပ်ပြည့်သိပ်စွာ ထိုးဝင်လာသည့် အဖေ့လီးကြီးဝင်ရလွယ်ရန် ချောအိပေါင်တွေကို အသားကုန်ကားပေးလိုက်သည်။
"....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြွတ်.....ဗြစ်.....အင်း....အား....လား..လား....ကျွတ်.....ကျွတ်....အင်း.....”
ချောအိ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တင်းတင်းစေ့ကာ အံလေးကြိတ်ပြီး ရှုံ့မဲ့ပြီးငြီးသည်။ အဖေ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးက ချောအိ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ပြည့်ကြပ်ပြွတ်သိပ်စွာဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသည်။
"ပြွတ်....ပြွတ်.....ဗြစ်....ပြွတ်....အင့်....အင့်....အင်း....အား.....အင့်...."
လီးကြီးက မှန်မှန်ဝင်ထွက်နေရာမှ တခါတလေ ဆောင့်ဆောင့်ပြစ်လိုးလိုက်သည့်အခါ ချောအိနို့လေးတွေသွက်သွက်ခါသွားအောင်ရမ်းခါသွားသလိုမျက်နှာကိုဘယ်ညာရမ်းခါလျက် အဖေလုပ်သူအလိုးကို ကျိတ်မှိတ်ခံနေရရှာသည်။
"ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ဖွတ်....စွပ်....ဖွတ်....ဖွတ်..."
“ အ....အ....အား....အီး.....ဖြေးဖြေး အဖေရယ်.....နာတယ်....အဟင်း....အဖေကသိပ်ကြမ်းတာပဲ..."
ချောအိမျက်နှာ ရှုံ့မဲ့မဲ့လေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"အဖေလိုးတာမကောင်းဘူးလား...."
"ကောင်းတာပေါ့...အဖေရယ်...အဖေ့လီးကြီးက ရင်ခေါင်းထဲထိ ဝင်လာသလိုပဲ သိလား...အား...အဖေ...လီးကို မမွှေနဲ့"
"ကောင်းလားသမီး ဒီလိုတစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပေးတာ.. ကြိုက်လား ”
"အင်း...အင့်ဟင့်...ကောင်းတယ်အဖေ.. အရမ်းကြိုက်တယ်..ဆောင့်....ဆောင့်..ဟုတ်ပြီ...အိုး...အိုး...အဖေရေ..မြန်မြန်....မြန်မြန်လိုး...အိ...ဟင့်ဟင့်...."
ထွန်းလူ လိုးနေသည့်အရှိန်မြှင့်ကာ သမီးဆောက်ပတ်ကြီးကို ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ ချောအိ အသက်ရှုတွေမမှန်ဖြစ်ရလောက်အောင်ကောင်းလာသည်။ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်မှာ အဖေ့လီးဒစ်ကြီးဟာ ချောအိသားအိမ်ဝကို ဒုတ်ခနဲ လာတိုးမိပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးသည့်အရှိန်ဖြင့်ထွန်းလူဂွေးအုတွေက့ဖင်ဝလေးကိုတဖပ်ဖပ်ဖြင့် ရိုက်နေသံကိုက သားအဖနှစ်ယောက်လုံးအတွက်ဖီးလ်လင်တွေပိုဖြစ်လာသလိုထင်ရသည်။
"အ...နာနာလေးး လိုး ဟုတ်တယ် အားးး ရှီးးးး အိုးးး ခုနကလိုဒစ်ကြီးနဲ့ ပင့်ပင့်လိုး...စောက်ခေါင်းထဲ မွှေပေးပါဦး...အိုး... အမေ့ ရှီးးးး းးးးးး တအားစောင့်လိုးးးအားးးးအို့... အာ ရှီးအအ "
ချောအိညည်းလေ ထွန်းလူကလိုးလို့ကောင်းလေဖြစ်နေသည်။
"အိုး...အိုး....အဖေရယ်... အားဟားဟာ့...အဖေ...အဟင့်...အဟင့်...ကောင်းလိုက်တာအဖေရယ်... လိုး..လိုး ..ဟင့်ဟင့်...သမီး... ပြီးတော့မယ်အဖေ.... အဖေ့သမီးမိန်းမကို ဒီအတိုင်းနာနာလေး မရပ်တမ်းလိုးပေးပါ...အားရှိစ်း...အင်းဟင့်...ဟင့်....လိုး...လိုး...အား....အာ့..သေပီ..သေပီ...အားးးးးအားးးးးရှစ်...."
ထွန်းလူကလည်း လိုးနေတဲ့ အရှိန်ကို ပိုပြီး တင်လိုက်ရင်း ချောအိရဲ့ ဖောင်းကြွခုံးထနေတဲ့စောက်ပတ်လေးကို တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် မရပ်မနားဆောင့်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ချောအိတယောက် အဖေဖြစ်သူထွန်းလူရဲ့ ခါးကို ခြေထောက်တွေနဲ့ညှပ်ကာဆွဲချရင်း
"အင့်...အင့်... လိုး...ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပါယောင်္ကျားရေ...မိန်းမစောက်ပတ်ကြီးကွဲထွက်သွားအောင်သာလိုးပစ်လိုက်ပါတော့...."
ထွန်းလူနားထဲစိမ့်တက်သွားသည်။မမျှော်လင့်ပဲသမီးဖြစ်သူရဲ့ပွင့်လင်းစွာပြောကြားအလိုးခံမှု့ကြောင့် ဆောက်ပတ်ထဲစီးပျစ်စွာဝင်ထွက်နေသော သူ့လီးတချောင်းလုံး စိမ့်ကျင်လာသလိုလိုဖြစ်သွားလောက်အောင်ခံစားလိုက်ရသည်။
ချောအိ စောက်ခေါင်းထဲက မခံမရပ်နိုင်အောင် ကျင်တက်လာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးကာ အဖေ့ရဲ့လီးကြီးအဝင်ဖင်ကြီးအကြွ အံကျဖြစ်အောင် လှုပ်ရှားပေးနေသည်။
"ဖွတ်...ပြွတ်...ဖောင်း...ဖောင်း...ဘွတ်...သ...သမီးရာ...ကောင်းလိုက်တာ...."
မေးကြောများထောင်ထနေသည့်ကြားမှ အံတင်းတင်းကျိတ်ပြောလိုက်သည့် အဖေ့ရင်ဘတ်တွေကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း အဖေ့ဖင်ကို မမှီမကန်းလှမ်းဆွဲကာ လက်ဖြင့်အတင်းဆွဲဖိလိုးခိုင်းတော့ ထွန်းလူကလည်း မညှာမတာ ချောအိရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသူ့လီးကြီးနဲ့ပြစ်ပြစ်ပြီး မနားတမ်းဆောင့်လိုးပေးရင်း က တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာပြီး
“အိ..ဟိ...ဟိ...သမီး....အီး...ဟီး...အဖေ...အဖေ.....ပြီး...ပြီ...အာ့...အား...ပြီးပြီ...အား...ရှီး...”
လိုးနေရင်း စကားတောင် ပီသအောင်မပြောနိုင်တော့တဲ့အဖေ့ကို မော့ကြည့်ခံနေရင်းချောအိဆောက်ပတ်အတွင်းမှ တစစ်စစ်ဖြင့် ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်လာသည်။
"လိုး...အဖေ...သမီးလည်း.....ထွက်..အာ့...ထွက်တော့မယ်...အင်းးးးဟင့်..."
ဆောက်ဖုတ်ထဲကလီးအဝင်အထွက်မြန်လာခြင်းနှင့်အတူ အဖေ့လီးကြီးက ပိုမိုဖောင်းကာလာပြီးဆောင့်လိုးသည့်အရှိန်တွေ ပြင်းထန်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည့် ချောအိ အဖေပြီးတော့မှာကို သိလိုက်ရသည့်အတွက်...ပါးစပ်မှ ခပ်မြန်မြန်ဖြင့်
"အားးးးအဖေ...လရေတွေပန်းထည့်လိုက်နော်...အဖေ့လီးရေတွေ သမီး စောက်ခေါင်းထဲပန်းးးးးပန်း...."
"အင့်....ရှီး...."
"ဗျစ်...ပတစ်...ဗျစ် ...အားးးးးရှီး....အ...ထွက်ပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...."
သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေးများက သားအိမ်ထဲသို့ ဆီ နွေးကနဲဖြစ်အောင်အပန်းခံလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူချောအိဆောက်ပတ်အတွင်းမှအရည်ကြည်များကလည်း ပွက်ကနဲပွက်ကနဲထွက်ကျလာတော့သည်။
ထွန်းလူလီးတန်ကြီးတလျောက်လုံးပူနွေးရှိန်းဖိန်းသွားအောင်ခံစားလိုက်ရပြီးနောက် ချောအိရဲ့ဆောက်ရည်ကြည်များလီးတချောင်းလုံးကိုသုတ်လိမ်းခံလိုက်ရသလိုဖြစ်သွားကာလီးတချောင်းလုံးနွေးကနဲဖြစ်သွားသည့်အရသာကို ခံစားရင်း ချောအိအပေါ်သို့ မှောက်အိပ်ချလိုက်သည်။
"လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်"
"ဖယ်ပါ...ဘာသမီးလဲ...အသကုန်လိုးပြီးမှ ဖယ်ပါ...ထပါဦးအဖေရဲ့..."
ချောအိရဲ့တွန်းဖယ်မှု့ကြောင့် ထွန်းလူဘေးသို့လှိမ့်ဆင်းချလိုက်သည်။
"ဖွတ်...ပလွတ်...ပြွတ်..."
"စပ်တယ်အဖေရာ..."
"ပထမဆုံးအလိုးခံတာမို့ပါ သမီးရာ နောက်ဆို မစပ်တော့ဘူး...."
အဖေဖြစ်သူရဲ့ရယ်ဟဟအပြောကြောင့် ချောအိဖခင်ဖြစ်သူကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ရင်း မျက်လုံးတို့က အဖေဖြစ်သူပေါင်ခွကြားသို့ ရောက်သွားသည်။ သူမရဲ့သုတ်ရည်များနှင့်ဖခင်ရဲ့သုတ်စည်များပွနေသည့် အကြောတွန့်တွန့်များဖြင့် တောင်နေဆဲဖြစ်သော လီးတံကြီးကို မြင်လိုက်ရချိန် စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားသည်။ သူမဆောက်ဖုတ်အဝမှ ယိုစီးကျနေသော သုတ်ရည်များနှင့်သွေးစတချို့ကို အဖေ့ပုဆိုးဖြင့်သုတ်လိုက်ချိန်...
"အ...ရှီး...စပ်လိုက်တာ...သမီးစပ်ပတ်လေးပြဲသွားပြီ...."
ထွန်းလူတစ်ယောက် သမီးအနားလှဲအိပ်ရာမှမတ်တပ်ရပ်ဖို့ကြိုးစားနေချိန် လီးတံကြီးက တရမ်းရမ်းဖြင့် လှုပ်ခါသွားတော့ ချောအိ မျက်စိရှေ့ရမ်းခါနေသော လီးကြီးကို ဆွဲယူကာ စုပ်လိုက်တော့သည်။
"ပြွတ်...ပလွတ်...ပြွတ်...."
လီးကြီးမှာပေပွနေသော သုတ်ရည်တို့ကို အကုန်လျက်ပေးနေရင်း ဖခင်ဖြစ်သူကို ကြာကြည့်လေးဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
"သမီး...အားးးးစုပ်...စုပ်....အဖေ့လီးပြန်တောင်လာပြီ...တညလုံး လိုးမယ်နော်..."
"တဲပြိုရင်ပြိုသွားပါစေ...အဖေ့လီးနဲ့သမီးဆောက်ပတ်မခွာတမ်းလိုးပေးရမယ်..."
ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောလိုက်သည့် ချောအိစကားကြောင့် ထွန်းလူ လီးကြီး တဆတ်ဆတ်တောင်ထလာကာ နောက်တစ်ကြိမ်လိုးဖို့ ငေါက်ကနဲငေါက်ကနဲ ထကြွလာတော့သည်။
မိုးထဲလေထဲမှာ နွားစာတဲလေးက တသိမ့်သိမ့်ယိမ်းထိုးနေလျက်....
ရေးသားသူ ဖြိုးမောင်ထွန်း(ထားဝယ်ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ် )
ပြီးပါပြီ ။
နောက်လည်းလာဖတ်ပါဦးနော်
ကျေးဇူးတုံ့ပြန်သော အနေဖြင့် ကြော်ငြာလေးများကို နှိပ်ပေးကြပါနော်။စာအုပ်များနေ့တိုင်း အသစ်တင်ပေးပါတယ်။အင်တာနက်ဖွင့်ထားဖို့လိုပါတယ်၊နေ့တိုင်း ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုနိုင်ပါတယ်။
....
