ဆရာမ ......
ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း ကျောင်းမှ နေ့တပိုင်းခွင့် ယူပီး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကျောင်းဆွဲခြင်းတောင်းလေး လက်တဘက်က ဆွဲရင်း တက္ကစီ တစ်စီး တားလိုက်ပီး ကားပေါ်တက်လိုက်တယ်
``ဘုရင့်နောင် ကုန်းကျော်တံတား အလွန်နားလေးက +++ ဟော်တယ် ကို မောင်းပေးပါ ´´
``ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ´´
တက္ကစီ သမား လည်း ကားကို ကျွမ်းကျင်စွာ မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ အော် .. ပိတ်လိုက်တဲ့ လမ်းတွေ သမိုင်းကနေ ဘုရင့်နောင် ကို တစ်နာရီကျော် မောင်းလိုက်ရတယ် ။ ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း စိတ်လော နေလို့လားတော့မသိ အရမ်းကြာသလို ထင်မိတယ် ။ +++ဟော်တယ် နားရောက်တော့ တက္ကစီ သမား ကို ပိုက်ဆံရှင်းပီး ဟော်တယ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ် ။ ဟော်တယ် ရီစပ်ရှင်မှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို မေးလိုက်တယ်
``အခန်းနံပါတ် ၂၀၃ က ဧည့်သည် နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ ညီမလေး ´´
``အော် ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ဒုတိယထပ် က ညာဘက် နှစ်ခန်းမြောက်ပါ ဆရာမ အခန်းကိုသွားမလား ဧည့်ခန်းမှာ တွေ့ချင်လား ဆရာမ ခေါ်ပေးရမလား ´´
``ရတယ် ညီမလေး အဆင်ပြေရင် အခန်းကို ပဲ သွားလိုက်မယ်လေ ဖြစ်တယ် မလား ´´
``ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ´´
ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ နဲ့ ဆိုတော့ ရီစရှင်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေး ကလည်း ရိုရိုသေသေ ပါပဲ ။ တော်ရုံလူဆို ဧည့်သည် တွေ့ရင် အခန်းထဲ တွေ့ခွင့်မပေး ။ မိန်းကလေး ဆို ပိုဆိုးတယ် အခုက ကျောင်းစိမ်း ဝတ်လာတဲ့ ဆရာမဆိုတော့ ခွင့်ပြုလိုက်တယ် ။ ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း အပေါ်ထပ်ကို တက်လာပီး ညာဘက် ကွေ့ကွေ့ ဝင်လိုက်ချင်းပဲ အခန်းနံပါတ် ၂၀၃ ကိုတွေ့လိုက်တယ် ။ အခန်း၀ နားမှာ ရပ်နေရင်း ဘေးဘီ ကို မျက်လုံးကစားလိုက်တယ် ။ လူသူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ ။ အခန်းတံခါး ကိုခေါက်ဘို့ လုပ်လိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွေးမိလိုက်တယ် ။ ရင်တွေလည်း အရမ်းခုန်နေတယ် ။ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း က အခု အသက် သုံးဆယ့်နှစ်ထဲ ဝင်လာပီ ။ ခန္ဒာကိုယ် ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းရယ် ။ ပြောရမယ်ဆို အခုခေတ် ဖေ့ဘွတ်ထဲမှာ ခေတ်စားနေတဲ့ ဆက်ဆီမော်ဒယ် ဇွန်သင်ဇာ တို့လို့ ဘော်ဒီမျိုး တင်ကြီးကြီး ရင်ကားကား
ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ နဲ့ ခါးတို အကျီ ရင်ဖုံးလေး ဝတ်ထားတာများ မြင်ရတဲ့သူ နှစ်ခါပြန်ကြည့်ရတယ် ။ ကျောင်းဆရာမ မို့လို့သာ သိပ်ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း မနောက်ရဲကြတာ ။ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက်က ကားထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ က ပုရိသ တို့အာရုံကို ဖမ်းစား နိုင်တဲ့ အပြင် အပေါ်ပိုင်း ရင်ဘက်ထွားထွားကြီးတွေကလဲ အတွင်းခံခါးရှည်ဘော်လီ အောက်မှာ ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်ရယ်လေ ။ ကျောအောက်ခါးနားထိ ရှည်လျှား နက်မှောင်သန်စွမ်းလှတဲ့ ဆံပင်တွေကို အပေါ်မှာ ဆံထုံးလေးထုံးထားတော့ ခပ်ယဉ်ယဉ်လေး ဖြစ်နေတယ် ။ ဆက်ဆီဆန်ဆန် ဘော်ဒီနဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ ဟာ လိုက်ဖက်လွန်းလှတယ် ။တင်ပါး အောက်အဝိုက် နားမှာ အောက်ခံပင်တီ ကြိုးရာလေးကလည်းထင်ခြားလွန်းလှတယ် ။တင်းရင်းလွန်းတဲ့ တင်ပါးတွေကို မနိုင်ဝန်ထမ်းထားရမှန်း ထမိန်ပေါ်မှ ကြည့်ရုံ နဲ့ သိနိုင်တယ် ။
``ဒေါက်..ဒေါက်…ဒေါက် ´´
အခန်းအတွင်းမှ တံခါး ဂျက်ဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရပီး အခန်းတံခါးလေး ပွင့်သွားတယ် ။ အခန်းထဲ မှ ဝင်းနောင် အခန်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာ နဲ့ အခန်းထဲကို တန်းဝင်လိုက်တယ် ။ ဝင်းနောင် တံခါး ကို ဂျက်ပြန်ချလိုက်တယ် ။ ဆွဲခြင်းတောင်းလေး ကို စားပွဲခုံပေါ်မှာ တင်လိုက်ကာ ဝင်းနောင်ကို ဖက်လိုက်ရင်း
``သတိရလိုက်တာ မောင်ရယ် … အရမ်းလွမ်းတာပဲ´´
``မောင်လည်း သတိရတာပါပဲ မရယ် …´´
ဝင်းနောင် နဲ့ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်တယ် ။
``မ အချိန် ရရဲ့လား ´´
``အင်းး ရတယ်မောင် နေ့တပိုင်းခွင့်ယူပီး ကျောင်းကနေ တိုက်ရိုက်လာလိုက်တာလေ တွေ့ဘူးလား ကျောင်းစိမ်းတောင် မလဲရသေးဘူး ´´
``မ က ကျောင်းဝတ်စုံလေး နဲ့ အရမ်းလှတာပဲ ´´
``သွားပါ တွေ့ မှ ချွဲနေတယ် ´´
ရင်ခွင်ထဲမှာ ခိုနားရင်း ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း ရင်တွေ ခုန်နေတယ်
``ဒါနဲ့ မောင် ရန်ကုန်မှာ ဘယ်နှစ်ရက် ကြာမှာလဲ ´´
``သုံးလေးရက်လောက်ပဲ ကြာမယ် အလုပ်ကိစ္စ ပီးတာ နဲ့ ချက်ချင်း ပြန်ရမှာ ´´
``ဟင် မောင်ကလည်း ခန လေးရယ်``
``ဟုတ်တယ် မရဲ့ အခုတောင် အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ မို့လို့ရန်ကုန်လာရတာ နို့မို့ဆို ရန်ကုန်လာဘို့ ဝေလာဝေးပဲ ´´
`` ဟုတ်ပါပီရှင် နိုင်ငံသားကောင်း စစ်ဗိုလ် ကြီး ဆိုတော့လဲ တာဝန်တွေ များပြားတော့ ဘယ်အားပါ့မလဲ နော့်´´
ဟုတ်သည် ဗိုလ်ကြီးဝင်းနောက် က တပ်မတော် အရာရှိကြီး တစ်ဦး ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်ကျော်ကျော် လောက်က ပုသိမ်မှာ တာဝန်ကျချိန်တုန်းက ဒေါ်ယဉ်ယဉ်စိုး နဲ့ ဆုံခဲ့တာ ။ အဲ့ဒီတုန်းက ဒေါ်နွယ်နီဝင်းကလဲ ပုသိမ် အ.ထ.က ကျောင်း မှာ အလယ်တန်းပြ ဆရာမ ။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က မိတ်ဆက်ပေးရင်း ဝင်းနောင်နဲ့ ခင်မင်မိရာ က ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတယ် ။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ ရုံတင်မက လင်မယား အရာ ပင်မြောက်ခဲ့တယ် ။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ပီး ပျော်ရွင်လို့မှ မဆုံးသေး ဝင်းနောင်ကလည်း တပ်ပြောင်းပါ ဒေါ်နွယ်နီဝင်းက လည်း ရန်ကုန်ကို အထက်တန်းပြ ဆရာမ အဖြစ် ရာထူးတိုး ပါရင်း နှစ်ယောက်သား ဝေးခဲ့ရတယ် ။ အဆက်အသွယ်တော့ မပြတ်ခဲ့ ။ ဝင်းနောင်က လာရှိုးဘက်မှာ တာဝန်ကျတာ မို့ တွေ့ ဆုံဘို့ မလွယ်ခဲ့ ။ အခု ဝင်းနောင် အလုပ်တာဝန် နဲ့ ရန်ကုန်ကို ရောက်ရောက်ချင်း ဖုန်းဆက်တော့ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း အံ့သြသွားခဲ့သလို ဝမ်းလည်းသာရတယ် ။ဖုန်းရရချင်း ပဲ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးထံ ခွင့်တိုင်ပီး အရေးပေါ် ကိစ္စ ရှိတာမို့ နေ့တပိုင်းခွင့်တောင်း ရင်း ထွက်လာခဲ့ရတာ ။
``မောင် အသားတွေ မဲသွားတယ်နော် အရမ်းပင်ပန်းလို့လား ´´
``အင်းး နဲနဲ တော့ ပင်ပန်းတာပေါ့ စစ်သားပဲ အသားမဲတာ ကိစ္စ မရှိပါဘူး´´
``ဟုတ်ပါပီ မောင်ရယ် မောင့် ကို သနားလို့ပါ ´´
``အဲ့ဒါကြောင့် မ ကို ချစ်နေရတာ ´´
ပြောရင်း ဝင်းနောင်က ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း နုတ်ခမ်းလေး ကို မေးစေ့ မှ ဆွဲယူကာ နမ်းစုပ်လိုက်တယ်
``ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ´´
``မ မောင် အရမ်း လွမ်းနေပီ ပီးမှ စကားတွေ ပြောမယ်နော် အခု အရမ်းချစ်ချင်နေပီ ´´
``မောင့်သဘောပါ ´´
ဝင်းနောင် လည်း နွယ်နီဝင်း ရဲ့ တင်ပါး တွေကို ပွတ်ရင်း နုတ်ခမ်းတွေ ကို အငမ်းမရ စုပ်တော့တယ်
``ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ´´
``အင်းး ပြွတ် ပြွတ် အူးးး´´
စစ်သား တစ်ယောက် ရဲ့ အနမ်းတွေက အားပြင်း လှတယ် ။ ဆရာမ တစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းတွေကလဲ တက်မတ်မှုတွေ လွှမ်းခြုံနေတယ် ။ စစ်သားတစ်ယောက်မို့ မိန်းမ များ နှင့် ဆက်ဆံမှု သိပ်မရှိ ။ တောထဲတောင်ထဲတွင်သာ အနေများလှသဖြင့် ယခုလို မိန်းမသား တစ်ယောက် နဲ့ တွေ့စဉ်အချိန်မှာ အရမ်းကို ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေသလို ဆရာမ တစ်ယောက်ကလဲ ကျောင်းပတ်ဝန်းကျင် လူ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အနေများလှ သဖြင့် ရိုးရိုးယဉ်ယဉ် နေနေ ရသဖြင့် အခု လို အချိန် မှာ သူမ ရဲ့ အတွင်းစိတ် လိုအင်တောင်းတ မှုတွေ ကို လွှတ်ချလိုက်သလို ဖြစ်နေတော့တယ် ။ ဝင်နောင် နဲ့ နွယ်နီဝင်း တို့ ရဲ့ အနမ်းတွေ က ပြင်းပြင်းရှရှ ရှိလှသည်။
``ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ´´
အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ထားသော ဝင်းနောင် ရဲ့ လီးတံ ကြီး က ပုဆိုး အောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်လာကာ ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း ရဲ့ ဘိုက်သား ပြင်ကို ထောက်မိထားသည် ။ ဝင်းနောင် အရပ်က ငါးပေ ရှစ် ကျော်ပီး နွယ်နီဝင်း ရဲ့ အရပ်က ငါးပေသုံးလောက် မို့ ဝင်းနောင်လီးက ဒေါ်နွယ်နီဝင်း ရဲ့ ဘိုက်သား နား ကိုထောက်မိနေခြင်းဖြစ်သည် ။ ဝင်းနောင်က အရပ်က ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် အသားညိုညို တကယ် စစ်သားစစ်ဗိုလ်ကြီး ပီသလှပေသည် ။ ဝင်းနောင် ရဲ့ သန်မာ တဲ့ လက်တွေက လည်း နွယ်နီဝင်း ရဲ့ တင်ပါး ကားကားကြီး တွေ ကို ဖြစ်ညှစ်နေတယ်။ဒေါ်နွယ်နီဝင်း ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက လည်း အခြားသူတွေလို ပျော့စိစိ မဟုတ် တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှတယ် ။ သူမ ရင်ဘတ်မှ ဆူဖြိုးလွန်းလှတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကလည်း ဝင်းနောင် ရဲ့ ရင်ဘက်နားလောက်မှာ ဖိညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ်
`မောင် ကျောင်း ဝတ်စုံတွေ ကြေကုန်လိမ့်မယ် အပြန်ဒါပဲ ဝတ်သွားရမှာနော် တော်ကြာ မြင်မကောင်း ဖြစ်နေရင် မကောင်းဘူး ´´
``မောင်ချွတ်ပေးမယ်နော် ´´
ခန္ဒာကိုယ်ချင်း ခန ခွာလိုက်ကာ ဆရာမဒေါ်နွယ်နီဝင်း ရဲ့ ကျောင်းစိမ်း အကျီ ရင်ဖုံးလေးမှ ဘောက်စိ လေး တွေ ကို တဗြုတ်ဗြုတ် ဖြင့် ခွာချလိုက်တယ် ။အတွင်းမှ ရှင်မီးအကျီလို ခါးရှည် ဘော်လီလေး အတွင်းမှ နို့အုံကြီးတွေက အပြင်ဘက်ကိုတောင် ထွက်ချင်သယောင်ယောင် ။ ရင်ဖုံး အကျီလေး ကို ချွတ်အပီး နွယ်နီဝင်းက ကျောပေးလိုက်တော့ နောက်ဘက်က ကျောအပြည့် ချိတ်တွေ ကို တစ်ခုချင်းစီ ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ချိတ်တွေ ဖြုတ်အပီး ပုခုံးပေါ်မှ ကြိုးလေး နှစ်ချောင်း ကို အသာ မ ကာ ရှေ့ သို့ ဆွဲ ယူချွတ်ပေးလိုတယ် ။ ကျော ပေးထားတဲ့ နွယ်နီဝင်း ရဲ့ နို့အုံတွေ ကို ဝင်းနောင် အနောက်မှ လှမ်းကာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ ဝင်းနောင် လက်နှင့်တောင် မဆန့် .။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အရှေ့သို့ ငေါထွက်နေတယ် ။ ဝင်းနောင်လက်က ကြမ်းသည် ။ ထိုလက်ကြမ်းကြမ်း ဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို အသာ ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ နွယ်နီဝင်း ကြက်သီးတွေ ပါ ထလာတယ် ။ ဝင်းနောင်နဲ့ ဒီလို မနေဖြစ်သည်မှာ သုံးနှစ်ကျော်ကြာပီ ။ သူမ အရမ်းတောင့်တ နေခဲ့ရတာ ။
``မ နို့ တွေက အရင်ထက်တောင် ထွားလာတယ်နော် ´´
``ဟင်းးးဟင်းးး မောင်ကလဲ မကြိုက်ဘူးလား ´´
``ကြိုက်တာပေါ့ မ နို့တွေကော တင် တွေ ကော အရင်ထက် ထွားလာတယ် မောင် ပိုစိတ်ပါလာတယ်ကွာ ´´
လက်တဘက်က နို့ အုံကို ပွတ်ရင်း နောက်လက်တဘက်က တင်ပါး ကို ပွတ်လိုက်တယ် ။ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း သူမရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန် အထက်ဆင် စလေး ကို ဖြုတ်လိုက်ကာ ထမိန်ကို အောက်သို့ ကွင်းလုံးချွတ်ချရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ ကောက်တင်လိုက်တယ် ။ ထမိန်ကို အောက်ကနေလှမ်းအကောက် ခပ်ကုန်းကုန်း ဖြစ်သွားတာမို့ တင်ပါးကြီးတွေက နောက်ကို ပြူထွက်သွားတယ် ။ အတွင်းမှ ဝတ်ထားတဲ့အောက်ခံပင်တီ အပြာနုရောင်အတွင်းမှ တင်ပါးကြီးတွေ များ ကွဲထွက်လာတော့မယ့်အလား ။ ဝင်နောင် နွယ်နီဝင်း ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လည်ရုတ်သားလေးတွေ ကို နမ်းလိုက်တယ် ။ ဝင်းနောင်ရဲ့ ရိတ်ပီး ပြန်ထွက်ကာစ နုတ်ခမ်းမွှေး နဲ့ မုတ်ဆိတ်မွှေး အချို့က လည်ဂုတ်သားလေး တွေ လာစူးတာကြောင့် နွယ်နီဝင်း ကြက်သီး များပင် ထမိတော့တယ် ။ လည်တိုင် နဲ့ ပုခုံးသားတွေ ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ နမ်းနေသော ဝင်နောင် ရဲ့ လီးကြီး ကို လက်နောက်ပြန် လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် ။ နွယ်နီဝင်း ထမိန်ချွတ်နေတုန်း ဝင်းနောင်ကလည်း အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ထားတာ မို့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပီ ။ နွယ်နီဝင်းမှာတော့ အောက်ခံပင်တီ အပြာနုရောင်လေး တထည်သာ ကျန်တော့တယ် ။ရင်ကားကား တင်ကားကား ခါးကျဉ်းကျဉ်း နွယ်နီဝင်း ရဲ့ အလှအပတွေကြောင့် ဝင်းနောင်ရဲ့လီးတံကြီးကလည်း အစွမ်းကုန် မာတောက်နေပီ ။ ဝင်းနောင် လီးတံ ကြီးက နွယ်နီဝင်း ရဲ့ လက်ထဲမှာ ပူပူနွေးနွေးကြီး ။ ဝင်းနောင် လည်ဂုတ်သားလေးတွေ ကို နမ်းနေရာမှ တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ လျှောဆင်းလာကာ ကျောပြင်တဝိုက် အနောက်မှ လျှာလေး ထုတ်ကာ နမ်းပေးနေရင်း ဒူးကွေးကာ ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ နွယ်နီဝင်း သိတယ် ။ ဝင်းနောင်ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ ။ ရှေ့မှ ကုတင်ဘောင်ကို ကိုင်လိုက်ကာ နွယ်နီဝင်း ခက်ကုန်းကုန်း အနေအထားလုပ်ပေးလိုက်ရင်း ခြေထောက်တွေ ကို အနည်းငယ် ကားပေးလိုကတယ် ။ ပင်တီ ပေါ်မှ နေ၍ ဝင်းနောင်နုတ်ခမ်းများဖြင့် ဆရာမဒေါ်နွယ်နီဝင်း ရဲ့ တင်ပါးတွေ ကို ယက်ပေးရင်း လက်မှ ပင်တီ မျော့ကြိုးလေး ကို ကိုင်ကာ အောက်သို့လိပ်ကာလိပ်ကာ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ နွယ်နီဝင် ဖင်ကို နောက်သို့ ပို ပစ်ပေးလိုက်တယ် ။ ကြီးမားလုံးကား တဲ့ တင်ပါး ကြီး နှစ်ခြမ်း ကို ဝင်းနောင် လက်နှစ်ဘက် ဖြင့် သေချာ ဖြဲလိုက်တော့ စအို၀ ညိုတိုတို နှင့် စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား များ နောက်သို့ ပြူထွက်လာတော့တယ် ။ စောက်ဖုတ် အ၀ မှာတော့ အရည်ကြည်လေး တွေ ပင် ထနေပီ ။ နွယ်နီဝင်း ရဲ့ ထူးခြားချက်မှာ အောက်မှ အမွှေးအမျှင် သန်လွန်းချင်းပင် ။ စောက်ဖုတ် အထက် မှ စောက်ဖုတ် ဘေးသား နားထိပင် အမွှေး တွေ ရှိနေသလို ဖင်စအို၀ ပတ်ချာလည်တွင်ပင် အမွှေးလေးများ ခပ်ရေးရေး ပေါက်နေပေသေးသည် ။ နွယ်နီဝင်း ရဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲသို့ ဝင်းနောင် လျှာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည် ။
``ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ´´
``အားးး မောင် …ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ´´
``ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ´´
မနက်ကတည်း က ကျောင်းသွားပီး ကျောင်းမှ ချက်ချင်း ထွက်လာတာကြောင့် သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ရသေးသဖြင့် အနံအသက် တော့ နဲနဲ ထွက်တယ် ။ ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ် အနံ့ ၊ ရမ္မတ် ထန်နေချိန် မို့ စိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင် ရာ ရောက်နေသဖြင့် ၎င်း အနံ့လေးက ပင် ရမ္မတ်စိတ် ပိုထန်နေစေသည်လား မသိ ။ ဝင်းနောင် ကတော့ တချွတ်ချွတ် တပြွတ်ပြွတ် ဖြင့် စုပ်ပေးနေတယ်။
နွယ်နီဝင်းကလည်း နောက်သို့ တင်ပါးကြီး ကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားသဖြင့် မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်း ထားသည့် ပုံစံ မှာ ဝင်းနောင် အကြိုက် ဖြစ်နေလေတော့တယ် ။ ဝင်းနောင် ရဲ့ လျှာ ကလည်း စောက်ဖုတ် တင်မက စအို၀ နား အထိ ပင် အပေါ် အောက် ဆွဲပေးနေတယ်
``ပြွတ် ပလက် ပလက် ပြွတ် ´´
``အင်းးးဟုတ်တယ် မောင် အားးးကောင်းတယ် ´´
ပေါင်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကားထားတာတောင်မှ တင်ပါးများက စောက်ဖုတ်နဲ့စအို၀ ကို လာလာ ဖုံးချင်နေသေးသဖြင့် ဝင်းနောင် လက် နှစ်ဘက်က တင်ပါးတွေ ကိုဖြဲထားရမှ ခွာလို့မရ တင်ပါးတွေကို ဖြဲထားရင်း ယက်ပေးနေတယ်
``ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ် ´´
``အားးး အင်းးးး အ အ ကောင်းတယ်မောင် ယက်ပေးအားးးး´´
တချက်တချက် နွယ်နီဝင်း ဒူးကို အကွေးအဆန့်လုပ်ကာ အဖုတ်နဲ့ လျှာ ကို လှမ်းလှမ်း ပွတ်လိုက်သေးသည် ။ ဆယ်မိနစ်လောက် ဆက်တိုက် ယက်ပေးအပြီး ဝင်းနောင် မတ်တပ် ရပ်လိုက်ကာ နွယ်နီဝင်း ရဲ့ တင်ပါး နောက်တည့်တည့် မှာ နေရာယူလိုက်သည် ။ လီးတံကို ညာလက်ဖြင့် တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်ကာ ဝင်းနောင် တံတွေးတွေ ဖြင့် စိုရွဲနေတဲ့ နွယ်နီဝင်း စောက်ဖုတ် အဝမှာ လီးဒစ် ကို တေ့လိုက်ရင်းး
``မ … လိုးတော့မယ်နော် ´´
``အင်း မောင် ..လိုးလေ´´
တင်ပါးကြီး နှစ်ခြမ်း ကို သေချာကိုင်ကာ လီးတံ ကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်
``ဗျစ် …ဗျစ် …ဗျစ် …´´
``အ အာအားး ဖြေးဖြေးမောင် မလုပ်တာ ကြာပီ ဖြေးဖြေး နော် ´´
``အင်းးး စီးနေတာပဲ မရယ် အားးး´´
``ဘွတ် ဘွတ်´´
``ဘွ ဘွ ဘွတ် ´´
စောက်ဖုတ်ထဲမှ လေအံသံများ ထွက်လာတယ်
``ဇွတ် ဖွတ် ဘွတ် ´´
``အာာာအားးး အားးး မောင် အားးး´´
ခပ်ထွားထွား တင်ပါးကြီး နှစ်ခြမ်းကြားရှိအဖုတ်အကွဲကြောင်း ကြားသို့ ဝင်းနောင် လီးတံမှာ ဖြေးဖြေး ချင်း တိုးတိုးဝင်လာတာ အဆုံးထိ ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဝင်းနောင် လီးတံကလည်း ရှည်သည် ။ တောင်နေသည့် အချိန် ၈ လက်မ ခန့်ပင် ရှည်သည် ။လီးကတော့ ခပ်မဲမဲ ဒစ်က ကားသည် ။လီး အဆုံးဝင်သွားလို့ သားအိမ် နံရံမှာ သွားထောက်မိတော့ နွယ်နီဝင်း ခါးလေး ဆက်ကနဲ တုန်သွားတာတွေ့လိုက်တယ် ။ ဝင်းနောင် လီးတံကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆွဲ နုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း စလုပ်တော့တယ် ။
``ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ´
``ဖတ် ဖတ် ဖတ် ´´
``အားးး မောင် ကောင်းတယ် အားးး´´
``အားးး လိုးလို့ ကောင်းတယ် မရယ် မလိုးရတာ ကြာလို့လားမသိဘူး အားးး´
ပြီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
