အကြောင်းကြားသောအခါသူမ၏စိတ်ထဲတွင်မည်သို့မျှမခံစားခဲ့ရပေ၊ထို့အပြင်အသုဘကိစ္စ
အတွက်လည်းမြိုင်သာသို့ပြန်ရန်စိတ်မကူးခဲ့ချေ၊ထို့မြို့တွင်သူမအဖို့ဘာမျှပျော်ဏ္ဍွှင်တမ်းတစရာမရှိ
ပေ၊စိတ်နာကျည်းဖွယ်ရာအတိတ်ဟောင်းတို့ကသာသူမ၏နှလုံးသားကိုနာကျင်စေပေလိမ့်မည်၊
လွန်ခဲ့သော(၁၀)နှစ်ကျော်ခန့်ကတည်းကမြိုင်သာမြို့မှထွက်ခွာလာခဲ့သည့်အချိန်မှစ၍ထိုဒေသသို့
တစ်သက်ပြန်ခြေမချတော့ဟုသူမဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်၊အကယ်၍သာသူမ၏သူငယ်ချင်းဖြစ်
သူယမင်း၏တိုက်တွန်းချက်သာမရှိခဲ့လျှင်ခင်ထားငယ်သည်သူမ၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပြင်မည်မဟုတ်
ပေ၊သူမ၏မွေးစားဖခင်၏အသုဘသို့လည်းပြန်ရန်အကြောင်းမရှိပေ၊
“မင်းမြိုင်သာကိုပြန်သွားသင့်တယ်ငယ် ။ အခုအချိန်ဟာအချိန်ကောင်းပဲ ။ ရှောင်တိမ်းထွက်ပြေး
နေမယ့်အစားရဲရဲရင့်ရင့်ရင်ဆိုင်သင့်ပြီ”
ယမင်းကထိုသို့ပြောသောအခါပထမတွင်ခင်ထားငယ်တစ်ယောက်အကြောက်အကန်ငြင်းသော်လည်း
ယမင်းကိုနိုင်အောင်မပြောနိုင်ခဲ့ပေ၊ယမင်းကဇွတ်အတင်းပြောခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်တို
က်တွန်းပြောဆိုနေသောကြောင့်သူမအဖို့ငြင်းပယ်စရာအကြောင်းရှာ၍မရဖြစ်နေသည်၊ထို့ပြင်ယမင်းသည်သူမ
၏အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်သည်၊သူမအပေါ်နားလည်ပြီးအရာရာကိုယုံကြည်စိတ်ချစွာတိုင်ပင်ခဲ့ရသည့်
သူလည်းဖြစ်သည်၊အကယ်၍သာယမင်းနှင့်မတွေ့ခဲ့ရလျှင်သူမ၏ဘဝမှာရေစုန်မျောကာအဖတ်ဆယ်၍ရတော့မ
ည်မဟုတ်ပေ၊နောက်ဆုံးတော့ခင်ထားငယ်သည်သူမအပေါ်စေတနာကောင်းနှင့်တိုက်တွန်းပြောဆိုနေသောယမ
င်း၏စကားကိုသဘောတူလိုက်ရလေတော့သည်၊သို့သော်သူမကယမင်းကိုအဖော်လိုက်ရန်ပြောသောအခါတွင်မူ
ယမင်းကသဘောမတူချေ၊
“မင်းပါလိုက်ခဲ့ပါလားယမင်းရာ ။ တို့အဖော်ရတာပေါ့”
“ဟာ တို့လိုက်ဖို့မလိုပါဘူးကွာ ။ မင်းတစ်ယောက်တည်းသာသွားပါ”
“ဒီလိုတော့မဖြစ်ဘူးထင်တယ် ။ တို့အဲဒီမြို့မှာဘယ်လိုအဖြစ်ဆိုးတွေကြုံတွေ့ခဲ့ရတယ်ဆိုတာ
မင်းအသိသားနဲ့”
“ဒါတွေကလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာကအဖြစ်တွေပါကွာ ။ အခုမင်းကအသက်လည်းကြီးလာပြီ
အတွေ့အကြုံလည်းရင့်ကျက်နေပြီ ။ အတိတ်ကအရိပ်မည်းကြီးကိုတွေးလန့်နေစရာမလိုတော့
ပါဘူး ။ မြိုင်သာကိုတစ်ယောက်တည်းပြန်သွားခဲ့ပြီးရင်ဒီအရိပ်မည်းကြီးရဲ့ခြောက်လှန့်မှုကနေ
မင်းလွတ်သွားပါလိမ့်မယ် ။ ဒီတော့သွားသာသွားပါ”
ွှသို့ဖြင့်ယမင်း၏အားပေးမှုကြောင့်ခင်ထားငယ်တစ်ယောက်သူမ၏ဇာတိဖြစ်သောမြိုင်သာမြို့သို့မီး
ရထားဖြင့်ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်၊မီးရထားသယ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ပါရင်းသူမ၏စိတ်ထဲတွင်မြိုင်သာမြို့ေ
လးတွင်တွေ့ကြုံဖြစ်ပျက်ခဲ့ရသည်တို့ကိုပြန်လည်တွေးတောနေမိလေသည်၊ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်းမမေ့နိုင်ေ
သာအဖြစ်များကြောင့်မနေ့တနေ့ကလိုပင်သေချာစွာမှတ်မိနေလေသည်၊
- - - - - - - -
ခင်ထားငယ်ပထမဆုံးစဉ်းစားမိသည်ကယခုကွယ်လွန်သွားသောသူမ၏မွေးစားဖခင်ဦးစောမိုးအကြောင်
းပင်ဖြစ်သည်၊သူမ၏ဦးစောမိုးကိုချစ်လည်းချစ်သည်။မုန်းလည်းမုန်းသည်၊သူသည်သူမ၏အားထားချစ်ခင်ရာဖြစ်
သလိုသူမ၏နုနယ်သောဘဝကိုဖျက်ဆီးခဲ့သူတစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်၊မွေးစားဖခင်ဟုပြောရသော်လည်းအမှန်တ
ကယ်တော့ဦးစောမိုးသည်သူမ၏ပထွေးပင်ဖြစ်သည်၊သူမ၏ဖခင်ကွယ်လွန်ပြီးနောက်သူမ၏အသက်(၄)နှစ်တွင်
မိခင်ဒေါ်ခင်ထားနှင့်ဦးစောမိုးတို့လက်ထပ်လိုက်ကြသည်၊ဒုတိယသတိရမိသူကတော့ကျော်မိုးပင်ဖြစ်သည်၊သူ
သည်လည်းဦးစောမိုး၏မွေးစားသားဖြစ်သလိုဦးစောမိုးကအလွန်အားကိုးကာအလိုလိုက်ထားသူလည်းဖြစ်သည်
၊ကျော်မိုးသည်သူမ၏ဘဝကိုနင်းချေဖျက်ဆီးခဲ့သောအဓိကတရားခံဟုဆိုနိုင်လေသည်၊ကျော်မိုးသည်သူမထက်
နှစ်နှစ်ခန့်ကြီးသည်၊ယခင်ကတော့ကျော်မိုးသည်သူမကိုညီမတစ်ယောက်လိုကြင်နာခဲ့သည်၊ငယ်ငယ်ဟုခေါ်က
ာအလိုလိုက်ခဲ့သည်၊သူမကလည်းကျော်မိုးကိုအစ်ကိုရင်းတစ်ယောက်လိုပင်ချစ်ခင်ခဲ့သည်၊သို့သော်ကျော်မိုးအ
သက်(၁၆)နှစ်ကျော်လာကာလူပျိုဖြစ်လာသောအခါတွင်မူသူ၏အချိုးပြောင်းလာခဲ့သည်၊သူမကိုကြည့်သောအ
ကြည့်များကမရိုးသားတော့ပေ၊တဏှာကြည့်တွေကြည့်လာကာဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်။ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လုပ်လာသည်၊
ခင်ထားငယ်ကလည်းရင်ကလေးတွေ။တင်ကလေးတွေစို့ပြီးအလှကြွယ်စအရွယ်သို့ရောက်နေလေပြီ၊အစကတေ
ာ့သူမကဘာမျှမသိသော်လည်းမကြာမီကျော်မိုး၏မရိုးသားသောအရိပ်အကဲကိုနားလည်းလာသည်၊ထို့ကြောင့်”
ကိုးစားကာရှောင်တိမ်းနေရသည်၊သို့သော်တစ်အိမ်တည်းနေရသောကြောင့်လုံးဝမတွေ့အောင်ရှောင်လို့ကတော့
မရချေ၊ကျော်မိုးကလည်းပို၍ဆိုးလာသည်၊သူမရေချိုးတာ။အဝတ်အစားလဲတာတွေကိုချောင်းကြည့်လာသည်၊
ဒါကိုသူမသိသောအခါရှက်လည်းရှက်သည်၊လူကြီးတွေကိုလည်းမတိုင်ရဲပေ၊ထို့ကြောင့်ရေချိုးအဝတ်လဲသည်က
အစအထူးသတိထားနေရရှာသည်၊ကျော်မိုးကရုပ်ဖြောင့်သည်၊စာတော်သည်၊အားကစားလည်းထူးချွန်သည်၊ထို့
ကြောင့်သူ့ကိုသဘောကျနေသောမိန်းကလေးများစွာရှိသည်၊ကျော်မိုးရည်းစားများကြောင်းသတင်းတွေကိုလည်
းသူမကြားရသည်၊ထို့အပြင်ဘယ်မိန်းကလေးကိုဘယ်နေရာခေါ်ချိန်းကာဘာတွေလုပ်သည်ဆိုသောသတင်းများ
ကိုလည်းကြားနေရသောကြောင့်သူမသည်ကျော်မိုးကိုတတ်နိုင်သမျှရှောင်နေရလေသည်၊ခင်ထားငယ်သည်ကျ
န်းမာသန်စွမ်းသောမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်၊အရပ်မြင့်မြင့်နှင့်ရုပ်ရည်ချောမောသည်၊အသက်(၁၅)နှစ်
ခန့်သို့ရောက်နေသောကြောင့်တင်တွေရင်တွေပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့်အပျိုပေါက်မလေးဖြစ်နေလေပြီ၊ထိုအချိန်မှ
ာပင်သူမ၏ကံကြမ္မာဆိုးစတင်ခဲ့လေသည်၊
- - - - - - - -
ထို့နေ့ကနွေရာသီ၏လေငြိမ်သောနေ့တစ်နေ့ဖြစ်သောကြောင့်အတော်ပူအိုက်လေသည်၊ပူအိုက်သောရ
ာသီဥတုကြောင့်ခင်ထားငယ်သည်အတွင်းခံမပါဘဲအကျÌတစ်ထပ်သာဝတ်ထားခဲ့သည်၊အကျÌကသိပ်မပါးသော်
လည်းသူမ၏မို့မောက်နေသောရင်သားများကြောင့်အပေါ်ပိုင်းမှရင်သားများကိုကောင်းစွာတွေ့မြင်နိုင်လေသည်၊
အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲတွင်သူမတစ်ယောက်တည်းစာဖတ်နေစဉ်ကျော်မိုးသည်သူ့သူငယ်ချင်းတစ်စုနှင့်အိမ်ပေါ်သို့တ
ဝုန်းဝုန်းတက်လာလေသည်၊အိမ်တွင်ဦးစောမိုးနှင့်ဒေါ်ခင်ထားတို့လည်းမရှိသည့်အတွက်သူမ၏ရင်ထဲတွင်ထိတ်
ကနဲဖြစ်သွားသည်၊ကျော်မိုး၏သူငယ်ချင်းများကလည်းကျော်မိုးလိုပင်သူမကိုမြင်လျှင်မထိတထိနှင့်ညစ်ညမ်းေ
သာစကားများကိုပြောတတ်ကြသောကြောင့်သူတို့ကိုခင်ထားငယ်ကကြည့်၍မရပေ၊ယခုလည်းသူမကိုတွေ့သ
ည်နှင့်ပါးစပ်သရမ်းကြတော့သည်၊
“ဟေ့ကောင်ကျော်မိုး ။ မင်းညီမကတယ်တောင့်တယ်ဖြောင့်ပါလားကွ”
“နို့ကြီးတွေကစူပြီးကြွနေတာပဲတောက်”
“ဖင်ကြီးကလည်းအယ်နေတာပဲကွာ”
ခင်ထားငယ်သည်သူတို့၏စကားများကိုပြန်၍မပြောနေပါ၊ထို့ကြောင့်ဧည့်ခန်းမှထကာအိမ်
နောက်ဖက်ရှိနွားတင်းကုတ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်၊ဦးစောမိုးသည်နွားများကိုလည်းမွေးထားသောကြောင့်အိမ်နော
က်ဖက်တွင်နွားတင်းကုတ်ရှိလေသည်၊တံခါးများတပ်ဆင်၍သေချာဆောက်ထားသောကြောင့်အတော်ခိုင်ခန့်သ
ည်၊ခင်ထားငယ်ကနွားတင်းကုတ်ထဲသို့ဝင်၍အထဲရှိကောက်ရိုးပုံပေါ်သို့တက်၍လှဲအိပ်လိုက်သည်၊သို့သော်မကြ
ာမီပင်ကျော်မိုးနှင့်သူ၏သူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြသောအောင်ထွန်း။သောင်းစိန်နှင့်ဘသိန်းတို့နွားတင်းကုတ်ထဲသို့ဝင်
လာကြသည်၊သူတို့လူသိုက်ကိုမြင်လိုက်ရသောကြောင့်သူမအိပ်နေရာမှထရပ်လိုက်သည်၊ကျော်မိုးကသူမကိုစူး
စိုက်ကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်၊
“ငါတိ့ုအငြင်းပွားနေတာကိုအဆုံးအဖြတ်ပေးရအောင်နင့်ဆီကိုလာခဲ့တာပဲငယ်ငယ်”
“ကိုကိုနော် ။ ငါ့ကိုလာမနှောင့်ယှက်နဲ့ ။ နင်တို့ဘာသာအငြင်းပွားတာငါနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး”
“ဟသိပ်ဆိုင်တာပေါ့ ။ နင့်မှာစောက်မွှေးတွေပေါက်နေလောက်ပြီလို့ငါနဲ့အောင်ထွန်းကပြောတာ
ကိုသောင်းစိန်နဲ့ဘသိန်းတို့ကလက်မခံကြဘူး ။ ငွေတစ်ရာကြေးလောင်းထားကြတာ ။ အဲဒါ
ဘယ်သူမှန်တယ်ဆိုတာကိုမျက်မြင်ဆုံးဖြတ်ရအောင်လာခဲ့တာပဲ ။ ကဲပြောပါအုံးနင့်မှာစောက်မွှေး
တွေပေါက်နေပြီလား ။ ပေါက်ရင်ကောဘယ်လောက်များနေပြီလဲ”
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ။ မပြောချင်ပါဘူး ။ ဘာလို့ပြောရမှာလဲ”
“မပြောချင်နေ ။ ငါတို့မျက်မြင်ဖြစ်အောင်သာနင့်စောက်ဖုတ်ကိုလှန်ပြ”
ခင်ထားငယ်မှာမျက်နှာတစ်ခုလုံးထူပူကာဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေလေသည်၊ကျော်မိုးတို့ဝိုင်းထားရာမှ
ထွက်ပြေးသောအခါတွင်လည်းမလွတ်ဘဲအောင်ထွန်း၏ဖမ်းချုပ်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်၊
“လွှတ် လွှတ် ခွေးကောင် ။ ငါ့ကိုလွှတ်”
ခင်ထားငယ်ကအော်ဟစ်ရုန်းကန်သောအခါကျော်မိုးကသူမ၏မျက်နှာကိုလက်ဝါးဖြင့်ဖြတ်ရိုက်လိုက်သ
ည်၊ခင်ထားငယ်မှာထိတ်လန့်တကြားဖြစ်သွားကာအော်ဟစ်ရုန်းကန်နေမှုများလည်းရပ်သွားသည်၊
“ကဲ ငယ်ငယ် ။ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးပြောမနေတော့ဘူး ။ နင့်အဝတ်အစားတွေကိုနင့်ဘာသာချွတ်
ပြမှာလား ။ ငါတို့ကအတင်းဝိုင်းဆွဲချွတ်ပစ်ရမှာလား ။ အေးငါတို့အတင်းဝိုင်းဆွဲချွတ်လို့အဝတ်
အစားတွေစုတ်ပြဲကုန်ရင်တော့အဆိုးမဆိုနဲ့ ။ ဟေ့ကောင်အောင်ထွန်းလွှတ်ပေးလိုက်စမ်းကွာ”
အောင်ထွန်းကခင်ထားငယ်ကိုဖမ်းချုပ်ထားသောလက်များကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်၊ခင်ထား
ငယ်ကမျက်များယိုစီးကျရင်းငိုသံလေးနှင့်တောင်းပန်ပြောဆိုရှာသည်၊
“ကိုကိုရာ ။ ငါ့ကိုမစပါနဲ့ဟာ ။ ငါသွားပါရစေတော့”
“ငါတု့ကိ နောက်နေကြတာမဟုတ်ဘူးငယ်ငယ် ။ တကယ်ပြောနေတာ ။ ကဲ အဝတ်တွေကို ချွတ်စမ်း”
ကျော်မိုးကပြောပြီးသည်နှင့်သူမ၏နို့အုံတစ်ဖက်ကိုလက်ဝါးဖြင့်ဆတ်ကနဲဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာခင်ထားငယ်
တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ကနဲဖြစ်သွားသည်၊ကျော်မိုးကဆုပ်ကိုင်ရုံသာမကတအားဖျစ်ညှစ်လိုက်သောကြောင့်ခင်ထား
ငယ်အော်လိုက်မိသည်၊
“အား အု အု”
ကျော်မိုး၏လက်ဝါးကသူမ၏ပါးစပ်ပေါ်သို့ပိတ်လိုက်သောကြောင့်ခင်ထားငယ်၏အော်သံသည်မပီမသ
နှင့်ရပ်သွားလေသည်၊ကျော်မိုးကတော့သူမ၏နို့အုံလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကိုမညှာမတာဆက်၍ဆုပ်နယ်နေလေ
သည်၊ခင်ထားငယ်ခမျာကြောက်စိတ်။ရှက်စိတ်နှင့်နာကျင်မှုတို့ကြောင့်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရင်နေရှာသည်၊မျက်ရ
ည်များတတွေတွေကျဆင်းကာပါးစပ်မှမပီမသအသံလေးများထွက်ပေါ်နေလေသည်၊အတွင်းခံဘရာစီယာမရှိဘဲ
အပေါ်အကျÌတစ်ထပ်တည်းဝတ်ထားသောကြောင့်ရင်သားကိုအတိုင်းသားထိတွေ့နေရသည်၊နို့ကသိပ်မကြီးသေ
ာ်လည်းတင်းတင်းရင်းရင်းနှင့်ကိုင်လို့ကောင်းလှသည်၊ကျော်မိုးကနို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောလက်နှင့်ပါးစပ်ကိုပိတ်ထ
ားသောလက်တို့ကိုဖယ်ကာနောက်သို့ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်သည်၊ထို့နောက်သူမကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လျ
က်ပြောလိုက်သည်၊
“ကိုင်း ဘယ်လိုလဲ ငယ်ငယ် ။ ငါတို့ကအဝတ်တွေကိုဆွဲချွတ်ပစ်ရမှာလား ။ နင့်ဘာသာနင်
ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ချွတ်ပြမှာလား”
စကားသံကခြိမ်းခြောက်မှုအပြည့်ပါသည့်အပြင်ပြောသည့်အတိုင်းတကယ်လုပ်မည်ကိုခင်ထားငယ်သိ
သည်၊သူမအဖို့ရွေးချယ်စရာလမ်းမရှိတော့ပေ၊ထို့ကြောင့်ခေါင်းကိုကမန်းကတန်းငြိမ့်ပြကာအကျÌကြယ်သီးကိုစ
ဖြုတ်လိုက်သည်၊
“ချွတ်ပြပါ့မယ် ။ ကိုကိုတို့သာငါ့ကိုမထိကြပါနဲ့”
ကျော်မိုးသည်သူမ၏ရင်ဘတ်ကိုမျက်လုံးများပြူး၍စိုက်ကြည့်နေသည်၊ခင်ထားငယ်သည်မျက်စိကိုစုံမှိ
တ်၍ကြယ်သီးများကိုဆက်ဖြုတ်နေလေသည်၊ထို့နောက်အကျÌရင်ဘတ်ကိုဆွဲဖွင့်ကာချွတ်ပစ်လိုက်သောအခါဖြ
ူဖွေးဝင်းပနေသောရင်သားများကသဘာဝအတိုင်းထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်၊
“တောက် နို့တွေကတယ်လှတာပဲ ။ လုံးပြီးမို့မောက်နေတာပဲ ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေထောင်
နေပါလား”
အောင်ထွန်း၏မှတ်ချက်ချသံကသူမ၏နားထဲသို့သံရည်ပူများလောင်းချလိုက်သလိုဝင်လာသည်၊ဘာေြ
ကာင့်မှန်းတော့မသိ။သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးများချွန်ကော့ကာထောင်ထနေသည်ကတော့အမှန်ပင်ဖြစ်သည်၊အ
ကျÌကိုချွတ်ချလိုက်သည့်အတွက်သူမ၏ကိုယ်လှုပ်ရှားသွားကာအကာအကွယ်မဲ့နေသောရင်သားဆိုင်များကတ
သိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါသွားသည်၊မိမိ၏ရင်သားဆိုင်များလုံးဝန်းမို့မောက်နေကြောင်းကိုသူမသိသည်၊ွှကဲ့သို့မို့မို့ဝန်းဝ
န်း။လုံးလုံးကျစ်ကျစ်။တင်းတင်းရင်းရင်းရှိနေအောင်လည်းလေ့ကျင့်ခန်းမှန်မှန်လုပ်ထားခဲ့သည်၊ယခုတော့ထိုအလှ
အပတို့သည်ကျော်မိုးတို့အဖို့အရသာခံကြည့်ရှုစရာဖြစ်နေလေပြီ၊
“အေးကွ ။ နို့သီးလေးတွေကချွန်ပြီးထောင်တက်နေတာကွ ။ ဒီနို့သီးလေးတွေကိုစို့ပေးလိုက်ရ
ရင်တော်တော်ကောင်းမှာပဲကွ”
သောင်းစိန်ကလည်းသွားရည်တမြားမြားဖြင့်ပြောလိုက်သည်၊ထိုအခိုက်ကျော်မိုးကခပ်ဆတ်ဆတ်ပြေ
ာလိုက်ပြန်သည်၊
“ကဲ ကျန်နေသေးတဲ့ထဘီတွေဘာတွေကိုဆက်ချွတ်လေ ။ မြန်မြန်ချွတ်စမ်း ။ ငါစိတ်မရှည်
တော့ဘူး”
ကြောက်စိတ်နှင့်ရှက်စိတ်တို့ကြောင့်တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာသောခင်ထားငယ်သည်ထဘီကိုလည်းဖြေ
လျှော့ကာချွတ်ချလိုက်ရပြန်သည်၊သူမဝတ်ထားသောထဘီလေးသည်ခြေရင်းသို့ပုံလျက်သားကျသွားလေသည်
၊
“ကြည့်စမ်း ဒီကောင်မလေးကအတွင်းခံဘောင်းဘီတောင်ဝတ်မထားပါလား”
“အေး သူကသူ့ကိုယ်လုံးကိုပြချင်နေတာကွ ။ ဒါကြောင့်ဘရာစီယာလည်းမဝတ်။အတွင်းခံ
လည်းမဝတ်ဘဲအကျÌနဲ့ထဘီတစ်ထပ်တည်းဝတ်ထားတာ့ပေါ့ကွ ။ ဒါမှသူ့နို့တွေဖင်တွေကို
ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်မှာပေါ့”
“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ။ အရမ်းအိုက်လို့ပါ”
ခင်ထားငယ်ကငြင်းဆန်လိုက်သည်၊သူမကိုယခုလိုမိန်းကလေးမျိုးအဖြစ်အပြောမခံလိုပါ၊ယခုအခါတွင်
သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်အဝတ်အစားဟူ၍လုံးဝမရှိတော့ဘဲကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေလေပြီ၊သူမသည်ယောက်ျားလေးမ
ျား၏အလည်တွင်ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့်မတ်တပ်ရပ်နေရသောကြောင့်ရှက်စိတ်။ကြောက်စိတ်တို့ကတစ်ကိုယ်လုံးကိုဖုံ
းလွှမ်းနေလေသည်၊ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်ကာတစ်ကိုယ်လုံးထူပူရှိန်းဖိန်းနေလေသည်၊သူမသည်ငယ်ရွယ်နုပျိုသလို
သွေးသားလည်းဆူဖြိုးသည်၊သူမကိုယ်တိုင်သတိမမူမိသော်လည်းသူမ၏မိန်းမသဘာဝသွေးသားများကနိုးကြွေ
နလေပြီ၊ထို့ကြောင့်လည်းနို့သီးခေါင်းတွေထောင်ကာစောက်ဖုတ်ကမို့ဖောင်းလျက်ရှိနေလေသည်၊
“အေး သူ့စောက်ဖုတ်မှာစောက်မွှေးတွေခပ်ပါးပါးပေါက်နေပြီ ။ မင်းတို့ပြောတာဟုတ်တယ် ။
ကျော်မိုး မင်းတို့နိုင်တယ်”
ဘသိန်း၏စကားသံကိုကြားလိုက်ရသောအခါခင်ထားငယ်သည်မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားရာမှအားယူက
ာဖွင့်ရင်းပြောလိုက်သည်၊
“ကဲ ကိုကို ။ နင်တို့ကိစ္စပြတ်ပြီမဟုတ်လား ။ ငါအဝတ်တွေပြန်ဝတ်တော့မယ်”
ထိုသို့ပြောပြီးနောက်ခင်ထားငယ်သည်ပုံလျက်သားကျနေသောသူမ၏ထဘီကိုကုန်းကောက်လိုက်သ
ည်၊သို့သော်ကျော်မိုးကသူမ၏လက်ကိုဖမ်းဆုတ်လိုက်သည်၊
“နေပါဦးငယ်ငယ်ရ ။ နင့်ကိုယ်လုံးကသိပ်လှတော့ငါတို့အားရအောင်ကြည့်ပါရစေဦး”
ကျော်မိုး၏စကားကြောင့်ခင်ထားငယ်ခမျာငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်သွားကာထဘီကိုလည်းကောက်မဝတ်နိုင်တေ
ာ့ပေ၊
“ဟုတ်တယ်ကွ ။ သူ့နို့တွေ။ဖင်တွေနဲ့စောက်ဖုတ်တွေကိုကြည့်ရင်းငါလီးတောင်လာပြီ”
“တောက် ခွေးအမျိုးယုတ်တွေ”
ခင်ထားငယ်ကဒေါသနှင့်အောင်ထွန်းနှင့်သောင်းစိန်တို့ကိုဆဲရေးလိုက်သည်၊ထို့နောက်ထဘီကိုပြန်ကုန်းေ
ကာက်မည်ပြုစဉ်ကျော်မိုးကနောက်မှနေ၍ဆတ်ကနဲဖမ်းချုပ်ကာသူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်းလိုက်သည်၊ခင်ထား
ငယ်၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးသည်ကျော်မိုး၏ပွေ့ဖက်မှုအောက်တွင်ကော့ကော့ကလေးဖြစ်သွားရလေသ
ည်၊ကျော်မိုးကသူမ၏ကိုယ်လေးကိုခပ်တင်းတင်းပွေ့ထားရင်းအံကြိတ်ကာပြောလိုက်သည်၊
“ငါတို့ရဲ့ကိစ္စကမပြတ်သေးဘူးငယ်ငယ် ။ အခုမှစရုံပဲရှိပါသေးတယ်”
“အေးဟုတ်တယ် ။ မင်းမွေးစားညီမကိုကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်အောင်ချွတ်ခိုင်းပြီးမှတော့ဒီအတိုင်း
ပြန်မလွှတ်ပါနဲ့ ။ အပြတ်ကိုင်လိုက်စမ်းပါ”
ဘသိန်းကကျော်မိုးကိုေÕမာက်ပင့်ပေးလိုက်သည်၊ကျော်မိုးကခင်ထားငယ်၏ပါးစပ်ကိုသူ၏နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိ
ကပ်၍စုပ်ယူလိုက်ရာခင်ထားငယ်သည်အလွန်ထိတ်လန့်အံ့သြကာပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားသည်၊ထိုအခါေ
ကျာ်မိုးကခင်ထားငယ်၏ပါးစပ်ထဲသို့သူ၏လျှာကိုထိုးသွင်းလိုက်သည်၊မှင်တက်နေရာမှသတိပြန်ဝင်လာသောခင်
ထားငယ်သည်ကျော်မိုး၏လျှာကိုကိုက်လိုက်သည်၊ကျော်မိုးကလျှာကိုအလျင်အမြန်ပြန်ထုတ်လိုက်သော်လည်း
အနည်းငယ်ကိုက်မိသွားသည်၊ရုတ်တရက်နာကျင်သွားသောကြောင့်ပွေ့ထားသောသူမ၏ကိုယ်ကိုလွှတ်လျက်ေ
နာက်သို့ခုန်ဆုတ်လိုက်မိသည်၊ထို့နောက်ခင်ထားငယ်ကကျော်မိုးကိုကြည့်ရင်းလေသံမာမာနှင့်ပြောလိုက်သည်၊
“ဖယ် ကိုကို ။ ငါသွားတော့မယ်”
ကျော်မိုးကခင်ထားငယ်ကိုလက်ပြန်တစ်ချက်ဖြတ်ရိုက်လိုက်ရာသူမ၏မျက်စိထဲတွင်မီးပွင့်လျက်နောက်
သို့ယိုင်သွားလေသည်၊ကျော်မိုးကတစ်ဖန်သူမ၏အရှိုက်ကိုလက်သီးတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြန်သည်၊ခင်ထားငယ်ခမ
ျာဒူးထောက်၍လဲကျသွားကာနှုတ်ခမ်းတွင်သွေးများစို့လာလေသည်၊အသက်ဏ္ဍှူမမှန်တော့ဘဲသတိလစ်လုမတ
တ်ဖြစ်သွားရရှာသည်၊ထို့နောက်ကျော်မိုးကသူမ၏ဆံပင်များကိုလက်ဖြင့်ဆွဲမလိုက်ရာခင်ထားငယ်ခေါင်းလေးေ
မာ့လာလေသည်၊
“နင်ကများငါ့ကိုကိုက်လားဘာလားနဲ့ ။ သိကြရောပေါ့”
ပြောပြောဆိုဆိုဘယ်လက်ဖြင့်သူမ၏ဆံပင်များကိုကိုင်ဆွဲထားရင်းညာလက်ဖြင့်ဘယ်ပြန်ညာပြန်ပါးရို
က်ချလိုက်သည်၊ကျန်သုံးယောက်ကွှသည်ကိုအရသာခံကြည့်ရင်းသောင်းစိန်ကအကြံပေးလိုက်သည်၊
“ဒီကောင်မကိုလီးစုပ်ခိုင်းပါလားကွ”
“အေး ကောင်းတယ် ။ မင်းလီးကိုသူစုပ်ပေးနေတာကိုငါတို့ကြည့်ရင်းဂွင်းတိုက်ကြတာပေါ့”
အောင်ထွန်းကလည်းထောက်ခံသည်၊ခင်ထားငယ်ခမျာတော့ထိုစကားများကိုနားထောင်ရင်းကြောက်
လန့်နေရှာသည်၊ထို့နောက်ကျော်မိုးကတဟားဟားအော်ရယ်ရင်းပြောလိုက်သည်၊
“အေးကွ ။ မင်းတို့ပြောတာကောင်းသားပဲ”
ကျော်မိုးကသူ၏ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကိုညာလက်ဖြင့်အသာဆွဲဖွင့်လိုက်သည်၊ထို့နောက်ခင်ထားငယ်၏
လက်ကိုလှမ်းကိုင်ကာသူ၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဆွဲယူလျက်ဖုထစ်နေသောနေရာပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်၊ဘယ်
လက်ကတော့သူမ၏ဆံပင်များကိုမညှာမတာဆုပ်ကိုင်ထားရင်းရက်ရက်စက်စက်စေခိုင်းလိုက်လေသည်၊
“ငါ့ဟာကြီးကိုထုတ်လိုက်စမ်း ။ ဘောင်းဘီအပြင်ရောက်အောင်လုပ်ပြီးပွတ်ပေးစမ်း ။ လုပ်လေ”
“ဟင့်အင်း ။ ဟင့်အင်း ။ မလုပ်ပါနဲ့ကိုကိုရယ် ။ ငါ့ကိုအဲဒီလိုမျိုးမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့ ။ မကောင်းပါ
ဘူး ။ အဟင့် အဟင့်”
ခင်ထားငယ်ကငိုယိုကာတောင်းပန်ရှာသည်၊ကျော်မိုးကတော့သူမ၏ဆံပင်များကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲခါ
လိုက်ရင်းထပ်ပြောပြန်သည်၊
“ငါ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်လို့ပြောနေတာမကြားဘူးလား ။ ငါ့လီးကနင့်လက်ကလေးနဲ့ဆုပ်ကိုင်
တာကိုခံချင်နေတာ ။ လုပ်လေ ။ ဆွဲထုတ်လိုက်စမ်း”
ကျော်မိုးကတော့ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်နေရှာသောခင်ထားငယ်ကိုအတင်းအကြပ်ပင်စေခိုင်းနေပြန်သ
ည်၊ခင်ထားငယ်သည်ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့်ပင်ကွဲဟနေသောဘောင်းဘီခွကြားထဲသို့သူမ၏လက်ကိုထို
းထည့်လိုက်သည်၊သူမ၏လက်ချောင်းထိပ်များသည်ပူနွေးမာတောင်နေသောအချောင်းကြီးကိုထိုးမိပြီးထိုအရာ
သည်လီးဖြစ်ကြောင်းကိုသူမသိနေသောကြောင့်ခင်ထားငယ်တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးများထလာလေသည်၊ရှက်
စိတ်များဖြစ်ပေါ်နေသကဲ့သို့ရမ္မက်စိတ်ကလည်းထကြွလာသည်ကိုတော့သူမနားမလည်သေးပေ၊ရင်တထိတ်ထိ
တ်ခုန်ကာကြက်သီးများတဖြန်းဖြန်းထနေသည်ကိုတော့ခံစားနေရလေသည်၊
“လုပ်လေ ငယ်ငယ် ။ ငါ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီးဆွဲထုတ်လိုက်စမ်း ။ ဟိုကောင်တွေကဒါကို
မြင်ချင်နေတာ”
ကျော်မိုး၏စေခိုင်းသံကြောင့်ခင်ထားငယ်သည်ကြောက်လန့်စွာရေရွတ်ညည်းတွားရင်းကျော်မိုး၏လီးတ
န်ကြီးကိုနူးညံ့သောလက်ကလေးများဖြင့်မရဲတရဲကိုင်ကာဘောင်းဘီအပြင်သို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်၊
“အေး ဒီလိုမှပေါ့ငယ်ငယ်ရ ။ ကဲလီးကြီးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီးဆော့ပေးစမ်း”
ကျော်မိုးကကျေနပ်အားရစွာပြောလိုက်သည်၊ခင်ထားငယ်သည်ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏လီးကိုလက်
ဖြင့်ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ဆုပ်ကိုင်ဖူးခြင်းဖြစ်သလိုမာန်ထကထောင်မတ်နေသောလီးကြီးကိုလည်းပထမဦးဆုံးအ”
ကိမ်တွေ့မြင်ဖူးခြင်းလည်းဖြစ်လေသည်၊လီးတန်ကြီးကပူနွေးမာတောင်နေကာဆုပ်ကိုင်ထားသောသူမ၏လက်
ထဲတွင်ဆတ်ကနဲ။ဆတ်ကနဲလှုပ်ခါနေပြန်သည်၊ကျော်မိုး၏ရမ္မက်ဇောကိုဖော်ပြနေသည့်အလားအကြောပြိုင်းပြိ
ုင်းထလျက်မတ်ထောင်နေသောလီးကြီးကိုခင်ထားငယ်တစ်ယောက်ကြောက်လန့်စွာဖြင့်ငေးကြည့်နေမိလေသ
ည်၊ကြောက်လည်းကြောက်။ရွံလည်းရွံနေမိသော်လည်းကျော်မိုးကအတင်းစေခိုင်းနေသောကြောင့်ခင်ထားငယ်
သည်မရဲတရဲနှင့်ခပ်ဖွဖွလေးကိုင်ထားသောလက်ချောင်းများကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်၊
“အေး အဲဒီလိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်မှပေါ့ငယ်ငယ်။ ကဲလက်ကိုလှုပ်ပြီးဆော့ပေးစမ်းပါဦး”
ကျော်မိုးကကျေနပ်အားရစွာပြောဆိုလိုက်သည်၊ခင်ထားငယ်ကလက်ထဲတွင်ဆုပ်ကိုင်ထားသောလီး”ကီ
းကိုအသာအယာလှုပ်ပေးလိုက်သည်၊အောင်ထွန်း။သောင်းစိန်နှင့်ဘသိန်းတို့ကမူမျက်လုံးများပြူးကာသေသေချာ
ချာစိုက်ကြည့်နေကြလေသည်၊
“အေး ဟုတ်ပြီ ။ အဲဒီလိုဆော့ပေးရင်းလီးထိပ်ပိုင်းကိုနင့်လက်မနဲ့အသာပွတ်ပေးစမ်း”
ကျော်မိုးကခင်ထားငယ်ကိုဂွင်းတိုက်နည်းကိုလက်တွေ့သင်ပြပေးနေလေသည်၊ခင်ထားငယ်ခမျာကျော်မို
းစေခိုင်းသည့်အတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးနေရှာသည်၊လီးထိပ်ပိုင်းကိုလက်မနှင့်အသာပွတ်ပေးလိုက်သည်၊လီးထိပ်တွင်
အရည်ကြည်များစိုနေလေရာထိုအရည်ကြည်များကိုလီးဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးသို့လက်မဖြင့်လိုက်၍သုတ်လိမ်းပေး
သလိုဖြစ်သွားသည်၊ကျော်မိုးသည်လည်းအရသာတွေ့သွားကာတဟင်းဟင်းဖြစ်လာလေသည်၊သူ၏နှုတ်ခမ်းမျ
ားကိုလည်းလျှာဖြင့်သပ်လိုက်သည်၊
“မင်းလီးကိုစုပ်ခိုင်းပြီးလျှာနဲ့ကျကျနနလျက်ခိုင်းစမ်းပါကျော်မိုးရ”
အောင်ထွန်းကမချင့်မရဲပြောကာဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်၍သူ၏လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်၊
“ကဲ အောင်ထွန်းပြောတာကိုကြားတယ်မဟုတ်လားငယ်ငယ် ။ နင့်ပါးစပ်နဲ့လျှာကိုသုံးပြီးငါ့လီး
ကိုစုပ်ပေးစမ်း ။ ကြားလား”
ကျော်မိုးကပြောဆိုစေခိုင်းရင်းခင်ထားငယ်၏ခေါင်းကိုသူ၏ပေါင်ကြားသို့ဆွဲကပ်လိုက်သည်၊
ကျော်မိုး၏ပေါင်ကြားတွင်ခင်ထားငယ်မျက်နှာအပ်မိသောအခါတွင်လီးတန်ကြီးကသူမ၏ပါးပြင်နှင့်ထိနေလေသ
ည်၊ကျော်မိုးကလည်းသူမ၏ဆံပင်ကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲကာစိတ်မရှည်တော့ကြောင်းအချက်ပြလိုက်သည်၊ခင်ထာ
းငယ်သည်တုန့်ဆိုင်းမနေရဲတော့ဘဲပါးစပ်ထဲမှလျှာလေးကိုအသာထုတ်ကာလီးတန်လုံးပတ်၏အောက်ခြေကိုစ
တင်လျက်ပေးလိုက်သည်၊နီရဲစိုစွတ်နေသောလျှာလေးနှင့်ပူနွေးမာတောင်နေသောလီးတန်ကြီးထိမိလိုက်ချိန်တွင်
ကျော်မိုးတစ်ကိုယ်လုံးဆတ်ကနဲဖြစ်သွားသလိုခင်ထားငယ်လည်းရင်ခုန်မြန်လာကာနို့သီးခေါင်းလေးများပိုမိုတင်
းမာလာလေသည်၊ကျော်မိုးကသူမ၏ဆံပင်များကိုဆုပ်ကိုင်ကာခေါင်းကိုအပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်သည်၊လီးတန်ကို
လျှာဖြင့်လျက်ပေးနေရင်းခေါင်းမော့လိုက်သောကြောင့်လီးအရင်းမှအဖျားသို့လျှာဖြင့်လျက်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်
သွားလေသည်၊သူမ၏လျှာလေးနှင့်လီးဒစ်တို့ထိမိချိန်တွင်ကျော်မိုးကခေါင်းကိုဆွဲမော့နေသည်ကိုရပ်လိုက်သည်၊
ခင်ထားငယ်ကလည်းသူမ၏ပါးစပ်ရှေ့တည့်တည့်တွင်ရှိနေသောလီးဒစ်ကြီးကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်လှည့်ပတ်လျက်
ပေးလိုက်သည်၊ခင်ထားငယ်ကလီးထိပ်ဖျားကိုလျှာဖြင့်လှည့်ပတ်လျက်ပေးနေသောအရသာကြောင့်ကျော်မိုးအံ”
ကိတ်လျက်ညည်းညူလိုက်မိသည်၊
“လီးဒစ်ကိုပါးစပ်နဲ့စုပ်စမ်း ။ ပြီးတော့သွားနဲ့မနာအောင်ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးကိုက်လိုက်”
ကျော်မိုးကတော့အကြင်နာလုံးဝမရှိ။သက်ညှာမှုလုံးဝမရှိဘဲသူအရသာခံနိုင်ရေးကိုသာဦးစားပေးကာခင်
ထားငယ်ကိုရက်ရက်စက်စက်စေခိုင်းနေလေသည်၊ခင်ထားငယ်ခမျာမျက်ရည်တတွေတွေကျဆင်းကာငိုရှိုက်နေရ
ရှာလေသည်၊သူမ၏မွေးစားအစ်ကိုကိုယ်တိုင်ကရက်ရက်စက်စက်စေခိုင်းနေမှုကြောင့်ဝမ်းနည်းနေမိလေသည်၊
သို့သော်ပေါက်တဲ့နဖူးမထူးတော့ဟူသည့်သဘောမျိုးဖြင့်လီးဒစ်ကိုလျှာနှင့်လျက်နေရာမှပါးစပ်ကိုအသာဟကာနှု
တ်ခမ်းပါးလေးများဖြင့်လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်၊လီးထိပ်ကိုလည်းသွားဖြင့်မနာမကျင်။မထိတထိလေးကိုက်ပေး
လိုက်သည်၊အတန်ကြာသော်ကျော်မိုးကတဟင်းဟင်းညည်းတွားနေရာမှခင်ထားငယ်၏ပါးစပ်ထဲမှသူ၏လီးကို
ဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်လိုက်သည်၊လီးစုပ်ပေးနေရမှုပြီးသွားလေပြီဟုခင်ထားငယ်ဝမ်းသာနေခိုက်ကျော်မိုးကပိုမို၍ပ
က်စက်ညစ်ညမ်းသောအလုပ်ကိုထပ်၍လုပ်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်၊
“ကဲ အခုငါ့ဂွေးဥတွေကိုစုပ်ပေးပေတော့ငယ်ငယ် ။ ငါ့ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုနင့်ပါးစပ်နဲ့ငုံပြီးကောင်း
ကောင်းစုပ်ပေးစမ်း”
ကျော်မိုးသည်ထိုသို့ပြောဆိုပြီးနောက်ခင်ထားငယ်၏ခေါင်းကိုအောက်သို့ဖိချကာသူမ၏ပါးစပ်အားသူ၏
ဂွေးဥတည့်တည့်သို့ရောက်သွားစေသည်၊ခင်ထားငယ်ကဂွေးဥတစ်လုံးကိုပါးစပ်ဖြင့်ငုံလိုက်ချိန်တွင်ကျော်မိုးတစ်
ကိုယ်လုံးတွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်ကိုခင်ထားငယ်သိလိုက်သည်၊ခင်ထားငယ်ကပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးရုံသာမကလျှာနှ
င့်လည်းအသာထိုးလျက်ပေးလိုက်သည်၊အဝတ်ကင်းမဲ့နေသောသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးသည်ရှက်သွေးများလွှမ်းကာ
ပန်းရောင်သန်းနေလေတော့သည်၊ထိုကဲ့သို့ကျော်မိုးစိတ်တိုင်းကျလုပ်ဆောင်ပေးနေရာမှမျက်လုံးကိုအသာထော
င့်ကပ်ကြည့်လိုက်မိရာအောင်ထွန်းတို့သုံးယောက်သည်သူမ၏လုပ်ဆောင်နေမှုများကိုကြည့်ရင်းအားရပါးရဂွင်း
တိုက်နေကြသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ထို့ကြောင့်ခင်ထားငယ်သည်မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာပါးစပ်ထဲတွင်ငုံထား
သောဂွေးဥကိုအသာစုပ်ပေးလိုက်သည်၊ထိုအခါကျော်မိုးဂွေးဥသည်ခင်ထားငယ်၏ပါးစပ်ထဲတွင်တလိမ့်လိမ့်ဖြစ်ေ
နလေသည်၊
“နောက်တစ်လုံးကိုလည်းစုပ်ပေးဦးလေ”
ထိုအခါခင်ထားငယ်ကပါးစပ်တွင်းမှဂွေးဥတစ်လုံးကိုထုတ်ပစ်လိုက်ပြီးကျန်တစ်လုံးကိုပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာစုပ်
ပေးလိုက်ရပြန်သည်၊ထိုကဲ့သို့စိတ်မပါဘဲလီးစုပ်ပေးနေရသောကြောင့်သူမ၏စိတ်သည်အလွန်လှုပ်ရှားနေလေသ
ည်၊အနိုင်အထက်စေခိုင်းခံရသောအသိသည်သူမ၏ရမ္မက်အာရုံကိုတနည်းတဖုံနိုးကြွလာစေသည်၊ခင်ထားငယ်
သည်ဂွေးဥများကိုစုပ်ရင်းလျှာနှင့်လည်းလျက်ပေးနေလေသည်၊ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ကိုင်းကာလေးဘက်ထောက်လျက်
စုပ်ပေးနေသောကြောင့်သူမ၏တင်ပါးဆုံများကနောက်ဖက်သို့ကားထွက်နေလေသည်၊နောက်ဖက်တွင်ရှိနေသေ
ာအောင်ထွန်းသည်သူမ၏ကားကားအိအိဖင်ဆုံများကိုသာမကဖင်ကြားမှပြူးထွက်နေသောစောက်ဖုတ်မို့မို့ဖော
င်းဖောင်းနှင့်စအိုပေါက်လေးကိုပါအတိုင်းသားတွေ့မြင်နေရလေသည်၊ထိုစောက်ပတ်နှင့်စအိုကိုလိုးလိုက်ရလျှင်အ
ရသာရှိလှမည်ဟုလည်းတွေးနေမိလေသည်၊ခင်ထားငယ်သည်မိမိ၏သွေးသားများနိုးကြားလျက်စောက်ဖုတ်တွ
င်အရည်ကြည်များစိုရွှဲနေသည်ကိုမသိရှာပေ၊ထိုသို့ကျော်မိုး၏လီးကိုစုပ်ပေးနေခြင်းမှာသူမကိုအတင်းရိုက်နှက်
ကန်ကျောက်လျက်မုဒိမ်းကျင့်မည်ကိုစိုးရိမ်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်၊မုဒိမ်းအကျင့်ခံရသည်ထက်လီးစုပ်ပေးရ
သည်ကတော်သေးသည်ဟုယူဆကာပြုလုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်၊
“ဟေ့ကောင် ကျော်မိုး ။ မင်းညီမကိုလရေထွက်တဲ့အထိစုပ်ခိုင်းပြီးလရေတွေကိုသူ့ပါးစပ်ထဲပန်း
ထည့်ပေးပြီးမြိုချခိုင်းလိုက်စမ်းပါကွ”
အောင်ထွန်းကထိုသို့ပြောလိုက်သောအခါခင်ထားငယ်၏စိတ်ထဲတွင်အောင်ထွန်းကိုပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ဆဲလို
က်မိသည်၊ပါးစပ်ကတော့ထုတ်မဆဲရဲပေ၊ထို့ပြင်အောင်ထွန်းပြောသလိုမိမိလုပ်ပေးရတော့မည်ကိုလည်းခင်ထား
ငယ်သိလိုက်သည်၊သောင်းစိန်ကလည်းထောက်ခံလိုက်သည်၊
“အေး ဟုတ်တယ်ကွ ။ မင်းလီးကိုလည်းစုပ်ခိုင်းစမ်းပါဦး ။ ဂွေးဥကိုချည်းပဲလျက်ခိုင်းမနေနဲ့”
ကျော်မိုးကခင်ထားငယ်၏ဆံပင်ကိုအသာဆွဲကာသူမ၏ပါးစပ်ထဲမှသူ၏ဂွေးဥကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်၊ထို
အခါခင်ထားငယ်ကမျက်လုံးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာသူမ၏မျက်နှာရှေ့တွင်တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသောလီးတန်ကြီးကို
တွေ့လိုက်ရသည်၊
“ကိုင်း ငယ်ငယ်ရေ ။ သူတို့ပြောတဲ့အတိုင်းငါ့လီးထဲကလရေတွေထွက်လာတဲ့အထိစုပ်ပေး
ပေတော့ ။ ကြားလား”
မိမိပါးစပ်ထဲသို့သုတ်ရည်များပန်းထုတ်သည်အထိလုပ်မည်ကိုသိလိုက်သောအခါခင်ထားငယ်ကြောက်
လန့်သွားလေသည်၊ကျော်မိုးကိုလည်းရှိခိုးမတတ်တောင်းပန်လိုက်ရှာသည်၊
“ကိုကိုရယ် ။ အဲဒီလောက်အထိတော့မလုပ်ပါရစေနဲ့ ။ ငါ့ကိုသနားပါဦးဟယ်”
“စကားမများနဲ့ငယ်ငယ် ။ ငါ့ကိုလရေထွက်တဲ့အထိစုပ်ပေးရင်ပေး ။ မစုပ်ပေးရင်နင့်ကိုငါ
အတင်းတက်လိုးပစ်လိုက်မယ်”
“အဟင့်ဟင့် ။ အဲလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ ။ စုပ်ပေးပါ့မယ်။ အဟင့်အဟင့်”
ထိုအခါကျော်မိုးကသူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ရင်းသူမ၏ကိုယ်ကိုရှေ့သို့ဆွဲယူလိုက်သည်၊ခင်ထားင
ယ်ကလည်းခေါင်းကိုရှေ့သို့ကိုင်းကာလီးကိုပါးစပ်ဖြင့်ငုံလိုက်သည်၊လီးဒစ်ကိုငုံမိသောအခါလျှာဖြင့်ထိုးလျက်ပေး
လိုက်သည်၊
“ဟေ့ကောင်ကျော်မိုး။ မင်းညီမပါးစပ်ထဲကိုမင်းလီးကြီးတဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်သွားအောင်
သွင်းနော် ။ တစ်ခါတည်းဝင်သွားတာမျိုးကကြည့်ရတာအားမရဘူးကွ”
“ဟား ဟား ဟား ။ စိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရမယ်”
ကျော်မိုးကပြန်ပြောလိုက်ရင်းလီးထိပ်ပိုင်းကိုငုံမိနေသောလီးတန်ကြီးကိုခင်ထားငယ်၏ပါးစပ်ထဲသို့ဖြည်
းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းလိုက်သည်၊ခင်ထားငယ်ကလည်းပါးစပ်ကလေးဟကာခေါင်းကိုအလိုက်သင့်မော့ပေးလိုက်
သည်၊စောက်ပတ်ထဲသို့လီးသွင်းသကဲ့သို့လီးကိုပါးစပ်ထဲသို့ထိုးသွင်းခြင်းဖြစ်သည်၊ထို့ကြောင့်ခင်ထားငယ်ကေ
ကျာ်မိုး၏လီးကိုစုပ်ပေးနေခြင်းမဟုတ်တော့ဘဲကျော်မိုးကခင်ထားငယ်၏ပါးစပ်ကိုလိုးနေသကဲ့သို့ဖြစ်နေလေသ
ည်၊ကျော်မိုး၏လီးသည်(၈)လက်မကျော်ရှည်ကာ
ကျပ်လုံးခန့်တုတ်သည်၊ထို့ကြောင့်လီးကိုအဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်သောအခါလီးထိပ်သည်ခင်ထားငယ်၏အာခေါင်
ကိုထောက်မိလေသည်၊ထိုလုပ်ရပ်ကိုအောင်ထွန်းတို့သုံးဦးကအားပါးတရကြည့်နေကြသည်၊ခင်ထားငယ်သည်
အလွန်ရှက်ကြောက်နေမိသော်လည်းပါးစပ်ထဲသို့ဝင်လာသည့်လီးကြီးကိုစုပ်ပေးနေရရှာသည်၊ထိုသို့လီးကိုတဖွဖွ
စုပ်ပေးနေမှုကြောင့်ကျော်မိုးသည်စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘဲခါးကိုတလှုပ်လှုပ်ပြုကာလီးတန်ကိုပါးစပ်ထဲမှဆွဲထု
တ်လိုက်။ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ခပ်သွက်သွက်လုပ်လေတော့သည်၊ခင်ထားငယ်သည်လည်းပါးစပ်ထဲတွင်ဝင်ထွက်နေ
သောလီးတန်ကြီးကိုတပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စုပ်ပေးနေရာကျော်မိုးတစ်ယောက်အရသာထူးကိုခံစားနေရလေ
သည်၊
“အားပါးပါး ။ တယ်ကောင်းပါလားငယ်ငယ်ရ ။ စုပ်စမ်းပါ ။ ငါအရသာကောင်းကောင်းတွေ့
အောင်စုပ်ပေးစမ်း ။ ဟင်းဟင်းဟင်း”
ကျော်မိုးသည်ပါးစပ်ကလည်းအရသာခံကာပြောလိုက်သေးသည်၊လက်များကလည်းခင်ထားငယ်၏ပုခုံ
းကိုပို၍တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ကာပါးစပ်ထဲသို့လီးအသွင်းအထုတ်လည်းမြန်လာလေသည်၊ခင်ထားငယ်က
လည်းခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်လျက်ပေးစုပ်ပေးနေလေသည်၊အစပိုင်းတွင်သူမသည်အသက်ရှူကြပ်သလိုဖြစ်နေသော်
လည်းနောက်ပိုင်းတွင်လီးအဝင်အထွက်နှင့်ဟန်ချက်ညီအောင်အသက်ရှူတတ်လာလေသည်၊
“အေး လျက်စမ်း ။ စုပ်စမ်း။ အားပါးပါး ။ ကောင်းတယ်ကောင်းတယ် ။ ငါ့လရည်တွေထွက်
လာတော့မယ် ။ စုပ်ပေးစမ်း ။စုပ်ပေးစမ်း ။အား အီး”
ကျော်မိုးသည်လီးအသွင်းအထုတ်အလွန်မြန်လာသကဲ့သို့အလွန်လည်းကြမ်းလာသည်၊လီးကပါးစပ်ထဲ
သို့အဆုံးထိအောင်တိုးဝင်လာသောအခါခင်ထားငယ်၏ခေါင်းသည်နောက်သို့မော့သွားကာလီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လို
က်သောအခါသူမ၏ခေါင်းသည်အရှေ့သို့ငိုက်ဆင်းလာလေသည်၊ပါးစပ်ထဲသို့လီးအဝင်အထွက်သည်မြန်သည်ထ
က်မြန်လာသလိုကြမ်းသည်ထက်ပိုကြမ်းလာလေသည်၊လည်ချောင်းထဲသို့ရောက်အောင်ထိုးသွင်းလာသည်၊ပါး
စပ်ကိုဟပေးထားလျှင်လီးကလည်ချောင်းထဲသို့ပို၍တိုးဝင်သည်ကိုသိသောကြောင့်ခင်ထားငယ်သည်လီးတန်လုံး
ပတ်ကိုနှုတ်ခမ်းဖြင့်ခပ်တင်းတင်းဖိကပ်ထားလိုက်သည်၊ထိုအခါလီးအဝင်အထွက်ကအနည်းငယ်သက်သာလေ
သည်၊ကျော်မိုးအဖို့ကတော့လီးတန်တစ်လျှောက်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့်ပွတ်တိုက်ထိတွေ့နေသောကြောင့်အရသ
ာပိုတွေ့နေလေသည်၊ကျော်မိုးကအံကိုကြိတ်ရင်းပြောလိုက်ပြန်သည်၊
“စုပ်စမ်းငယ်ငယ် ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ပေးစမ်း ။ နင့်ပါးစပ်ထဲမှာငါ့လရည်တွေပန်းထုတ်ပေးမယ်။
နင့်ပါးစပ်ကိုငါအားကုန်လိုးပြီးလရည်တွေပန်းထည့်လိုက်တော့မယ်”
“အေး မင်းညီမပါးစပ်ထဲမှာလရည်တွေပြည့်သွားအောင်ပန်းထုတ်ပေးလိုက်စမ်းကွာ ။ တောက်”
ခင်သွက်သွက်ဂွင်းတိုက်နေသောအောင်ထွန်းတို့ကအားပေးသည်၊
“အေး ဟုတ်တယ် ။ ငါလည်းလရည်ထွက်တော့မယ်”
ကျော်မိုးကလည်းခင်ထားငယ်၏ပါးစပ်ထဲသို့အားကုန်ဆောင့်ထိုးသွင်းနေလေသည်၊လီးကအရှိန်ပြင်းစွာ
ဝင်ထွက်နေရင်းတစ်ခါတစ်ရံအာခေါင်ကိုထောက်မိလေသည်၊ပါးစပ်ထဲသို့လီးကတိုးဝင်နေသောအရှိန်ကြောင့်ခင်
ထားငယ်၏လည်ချောင်းထဲမှအိအိအုအုအသံများပင်ပေါ်ထွက်လာသည်၊နောက်ဆုံးတွင်ကျော်မိုး၏လီးထိပ်မှသု
တ်ရည်များတပျစ်ပျစ်ပန်းထွက်လာလေတော့သည်၊ပါးစပ်ထဲတွင်ကျော်မိုး၏သုတ်ရည်များပြည့်လျှံသွားသောေြ
ကာင့်ခင်ထားငယ်ခမျာသီးမတတ်ဖြစ်သွားရရှာသည်၊ထိုကဲ့သို့ကျော်မိုး၏လီးထိပ်မှပူနွေးပျစ်ချွဲသောအရည်များ
ပန်းထွက်လာသည်ကိုခင်ထားငယ်သိလိုက်သည်၊ထိုသုတ်ရည်များပါးစပ်ထဲတွင်ပြည့်သွားသောအခါငံကျိကျိနှင့်
ညှီစို့စို့အနံ့ကိုရလိုက်လေသည်၊
“မျိုချစမ်းငယ်ငယ်။ ငါ့လရေတွေတစ်စက်မှမကျန်စေနဲ့။ အကုန်မျိုချလိုက်”
ကျော်မိုးကပြောရင်းလီးကိုလည်းခင်ထားငယ်၏လည်ချောင်းထဲရောက်အောင်တစ်အားဖိကပ်ထိုးသွင်း
လိုက်သည်၊ပါးစပ်ထဲတွင်သုတ်ရည်များပြည့်လျှံနေကာလီးကိုအဆုံးထိထိုးသွင်းထားသောကြောင့်ခင်ထားငယ်ခ
မျာမမျိုချချင်သော်လည်းသုတ်ရည်ပျစ်ချွဲချွဲများကိုကြိတ်မှိတ်ကာမျိုချလိုက်ရရှာသည်၊ထို့အပြင်အောင်ထွန်းတို့
သုံးယောက်၏ရေရွတ်မြည်တမ်းသံများကိုလည်းကြားလိုက်ရသည်၊ထို့နောက်သူမ၏ကျောကုန်း။ပုခုံးနှင့်တင်ပါး
ပေါ်သို့ပူနွေးသောသုတ်ရည်များပျစ်ကနဲ။ပျစ်ကနဲကျလာသည်ကိုခံစားလိုက်ရသဖြင့်ခင်ထားငယ်တစ်ကိုယ်လုံး
တုန်သွားကာကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထသွားရလေသည်၊ကျော်မိုးကသူ၏လီးကြီးကိုသူမ၏ပါးစပ်ထဲတွင်ပင်ဆက်
လက်ထိုးသွင်းကာအရသာခံနေသေးသည်၊ထိုစဉ်ခင်ထားငယ်သည်သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှအရည်ကြည်များစိမ့်
ထွက်လျက်ပေါင်တန်တစ်လျှောက်ယိုစီးကျနေသည်ကိုထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာသိလိုက်ရလေသည်၊
