အချစ်ရည်များ သွင်းပြီး

အချစ်ရည်များ သွင်းပြီး


ခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။

တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့ ကားဂိုဒေါင်လေးတစ်ခုရှိလေသည်။ တဖန်တိုက်လေး၏ နောက်ဖက်ခြံဝန်း၏ ဒေါင့်လောက်တွင် ဂိုဒေါင်လိုလို သစ်သားအိမ်လေးတစ်လုံးရှိလေသည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင်တော့ သီးပင်၊ စားပင်၊ အပင်ကြီးများ၊ အရိပ်ရ အပင်ကြီးများအပြင် အိမ်ရှေ့ဖက်တွင်တော့ ပန်းအလှများ စိုက်ပျိုးလျက် ခုံတန်းလျား လေးများနှင့်အတူ ပန်းခြံလေးသဖွယ် ပြုလုပ်ထားလေသည်။

အချိန်က ည(၁၀)နာရီကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းခြံလေးထဲတွင် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေပြီး လက်ထဲမှ စီးကရက်ကို ဖွာ၍ တစုံတရာကို စဉ်းစားတွေးတော၍နေသည်။ ထိုသူကတော့ ဤခြံဝန်းနှင့် တိုက်တို့၏ ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး ဦးကျင်မောင်၏ လူယုံတပည့်ရင်းလည်းဖြစ် သူဌေးကြီးနှင့် သူဌေးကြီးကတော် သန္တာလတ်တို့၏ ဒရိုက်ဘာလည်းဖြစ်သည့် အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်ဆိုသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။ ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် စီးကရက်ဖွာ ရင်း မမလေး(သန္တာလတ်)၏ အကြောင်းကို စဉ်းစား၍နေသည်။

သန္တာလတ်မှာအသက်(၃၀)ပင်မပြည့်တတ်သေးသော်လည်းအသက်(၆၀)အရွယ် ဦးကျင်မောင်ကို လက်ထပ်ခဲ့ သည်။ သန္တာလတ်မှာ အပြစ်ပြောစရာမရှိလောက်အောင် ချောမောလှပသူလေးဖြစ်သည်။ ယခု သဌေးကြီးဦးကျင်မောင် ခရီး ထွက်သွားခိုက်တွင် သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်ကို ရေလာမြောင်းပေးတွေ လုပ်နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို ပင် ညွှန့်မောင်မြင်ဖူးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမအား ညွှန့်မောင် ရှောင်ခဲ့ပါသည်။ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မကျူးလွန်ခဲ့ပါ။ ဒါကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ခြားထားသော တံတိုင်းက ထူထဲကြီးမားလှသည်။ ညွှန့်မောင် အသက်(၂၀)ပတ်ဝန်း ကျင်အရွယ်ထဲက ဦးကျင်မောင်ထံ ရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

မိဘညီအစ်ကိုမောင်နှမ မရှိတော့သည့် တစ်ကောင်ကြွက် ညွှန့်မောင်အား သူဌေးကြီး ဦးကျင်မောင်က ဒရိုက်ဘာတစ်ယောက်အနေမျိုးသာမက တူသားသဖွယ် ပြုစုစောင့်ရှောက်ထား ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် ဦးကျင်မောင်၏ မျက်နှာကို ထောက်ထားရသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာအတူနေ လာတော့လည်း ညွှန့်မောင်စိတ်ထဲ ဦးကျင်မောင်ကို မိဘသဖွယ်ကိုးစားခင်တွယ်နေမိသည်ဖြစ်တော့ သူ့အနေနှင့် ဘယ်လိုပဲ သန္တာလတ်၏ အပေါ်သဘောထားပါစေ ကိုယ်ထိလက်ရောက်မှု မဖြစ်အောင်တော့ ညွှန့်မောင်မှာ အတော်ကြီး စိတ်ကိုတင်း လျက် ရှောင်ရှားနေခဲ့ရလေသည်။

တကယ်တော့ မမလေး(သန္တာလတ်) ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဆင်ခြင်ဖို့ ကောင်းလေသည်။ ဖအေနှင့် သမီးအရွယ်မျှပင် မက အသက်ကွာခြားသည့် သူကိုယူထားတော့လည်း သူမကို ကာမမှုနှင့်ပတ်သက်၍ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရအောင် ဘယ်စွမ်း ဆောင်ပေးနိုင်ပါ့မလဲဟု ညွှန့်မောင် တွေးမိသည်။ သူဌေးကြီး ဦးကျင်မောင်မှာ ငွေပေါသူတစ်ယောက်မို့ အခုမှမဟုတ်၊ ဟိုအ ရင်ထဲက မိန်းမကိစ္စ ရှုပ်ပွေခဲ့တာဖြစ်သည်။ လုပ်ငန်းသဘောအရ ဦးကျင်မောင်မှာမကြာခဏခရီးထွက်ရတတ်ပြီး ခရီးထွက် ရာမှ ပြန်လာလျှင်လည်း တစ်ရက်မျှသာအိမ်တွင်အောင်းနေသည်။ နောက်နေ့တွေတွင် နိုက်ကလပ်များဆီသို့ ဦးကျင်မောင် အား ညွှန့်မောင်က လိုက်ပို့ပေးနေကြဖြစ်လေသည်။

ဒီတော့လည်း သန္တာလတ်မှာ ဆန္ဒတွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြည့်ဝနိုင်ပါတော့မ လဲဟု တွေးရင်း ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့လက်ထဲမှ အစီခံနားရောက်နေပြီဖြစ်သော စီးကရက် ကို လက်ညှိုးဖြင့် တောက်ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ည(၁၁)နာရီရှိပြီဖြစ်သည်။

ထိုင်နေရာမှ ညွှန့်မောင် မတ်တပ်ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်ရန် အိမ်ဘေးဖက်မှ ပတ်၍ နောက်ဖေးဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။သူစပြီးအိမ်ထဲကထွက်လာကတည်းကမီးဖိုချောင်ဘေးတံခါးကထွက်လာခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ယခုလည်း သူပြန်စေ့ထားခဲ့သော မီးဖိုချောင်တံခါးမှပင် ပြန်၍ ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။ တံခါးရှေ့သို့အရောက် စေ့ထား သောတံခါးကို တွန်းဖွင့်မည်အလုပ် ညွှန့်မောင်၏ အကြည့်က အိမ်ဘေးဖက်သို့ ရောက်၍သွားသည်။

ဟာ…ဘာလဲ မသိဘူး….ကားဂိုဒေါင်နှင့်တိုက်နံဘေးကြားသန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် မာလီကုလား အီစွတ်မှာ နံရံကိုကပ် ၍ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်သည်ကို ညွှန့်မောင် တွေ့လိုက်ရသည်။ ညွှန့်မောင်တံခါးရှေ့မှခွာ၍ နောက်သို့ဆုတ်ကာ အနီးရှိ ပန်းရုံ အကွယ်မှနေ၍ ကြည့်နေလိုက်သည်။

အီစွတ်က ငုတ်တုတ်လဲထိုင်ချပြီးရောသူ့လက်တစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့မြှောက်၍ သူ၏ ခေါင်းပေါ်သို့ရောက်နေသော ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် သုံးလေးချက်မျှ ခေါက်လိုက်သည်။ အခန်းထဲ တွင် မီးချောင်းဖွင့်ထားသည်။ ထိုပြတင်းပေါက်မှာ သူဌေးကြီးဦးကျင်မောင်နှင့် သန္တာလတ်တို့ အိပ်သည့် ကုတင်ကြီး၏ ခေါင်း ရင်းဘေးဖက်တွင် ရှိလေသည်။

အီစွတ်က မှန်တံခါးကို ခေါက်လိုက်သော်လည်း ဘာမှ ထူးခြားလာမှုကို မတွေ့ရပေ။ ခဏမျှ ကြာတော့ အီစွတ်က မှန်တံခါးကို လက်တစ်ဖက်မြှောက်၍ ခေါက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လေးငါးချက်လောက် ခေါက် လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တအောင့်မျှကြာတော့ မှန်ပြတင်းပေါက်အတွင်းဖက်မှ ကာထားသော လိုက်ကာစလေး ဘေးသို့ ရွှေ့သွားပြီး သန္တာလတ်၏ မျက်နှာ မှန်တံခါးအတွင်းမှ ပေါ်လာသည်။

သန္တာလတ်က ပြတင်းပေါက်ရှေ့အောက်ဖက် သို့ ကြည့်လိုက်သည်။ အီစွတ်ကိုတွေ့လျှင် ခဏနေရန် လက်ကာပြပြီး မှန်ပြတင်းတံခါးအတွင်းမှ သန္တာလတ် မျက်နှာက ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ခဏအကြာ ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးက ပွင့်၍သွားသည်။ သန္တာလတ်က တံခါးရွက်များကို ဖောက် ချိတ်များ ချိတ်၍ အသေအချာဖွင့်လိုက်သည်။

အီစွတ် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ်၏ လက်တစ်ဖက် အပြင်သို့ထွက်လာပြီးငါးရာတန်တစ်ရွက်လှမ်းပေးလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အီစွတ်က ငါးရာတန်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သန္တာလတ်ကို ဆလံပေးလိုက် သည်။ သန္တာလတ်က အီစွတ်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်မှ ပျောက်ကွယ်၍ သွားသည်။ ထိုအခါတွင် အီစွတ်က သူ၏ နောက်နားရှိ ကားဂိုဒေါင်ဘေးသို့ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြင့် လျှောက်လာပြီး ခွေးခြေအရွယ် သစ်သားခုံတစ်လုံးကို ယူလာသည်။ ပြီးတော့ ဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ လျှောက်လာပြီး ပြတင်းပေါက်ရှေ့တွင် သစ်သားခုံကို ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူ ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော အီစွတ်၏ ကိုယ်လုံးကြီးက မဲ မှောင်၍နေသည်။ အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ တစ်ကိုယ်လုံး ခိုင်မာတောင့်တင်းကာ ကြွက်သားတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဖုအ ထစ်တွေ ကြွ၍နေသည်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော သူ၏လီးတန်ကြီးက တောင်မတ်၍ နေသည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည် နှင့် အီစွတ်က သစ်သားခုံလေးပေါ်တက်၍ ရပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ပြတင်းပေါက်နှင့် သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ အံကိုက်ဖြစ်၍နေ သည်။ အီစွတ်က ပြတင်းပေါက်ဖက်သို့ လှည့်ကာ တစောင်မကျတကျလေး ရပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက ပြတင်း ပေါက်ဝမှနေ၍ အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်ရင်း သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက ပို၍ တင်းပြောင်တောင်မတ်လာသည်။

ညွှန့်မောင် သေသေချာချာကြည့်မိသည်။ အီစွတ် သူ့လီးကို ဆီတစ်မျိုးမျိုး သုတ်လိမ်းလာမှန်း သိသာလှသည်။ လီး ကြီးမှာ မဲနက်၍ အခန်းတွင်းမှ မီးချောင်းအလင်းရောင်နှင့် ပြောင်လက်၍နေသည်။ အီစွတ်မျက်လုံးတွေက အခန်းတွင်းသို့ တ စိုက်မတ်မတ်ကြည့်၍နေသည်။ အိပ်ခန်းတွင်းတွင်ရှိသည့် သန္တာလတ်ကို ညွှန့်မောင် မမြင်ရချေ။ သန္တာလတ် ဘယ်လိုရှိသည် ကို သူသိချင်လာသည်။ ပြတင်းပေါက်ရှေ့သို့ မသွားဘဲ အခန်းထဲသို့ မြင်နိုင်မည့်နည်းလမ်းကို သူစဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သူ ရောက်နေရာ အရှေ့ဖက်နားရှိ ရေစင်ပေါ်သို့ တက်သည့်လှေကားအတိုင်း ညွှန့်မောင် တက်လာခဲ့သည်။ ရေစင်ပေါ်ထိ မ တက်တော့ဘဲ လှေကားတဝက်လောက်တွင် ညွှန့်မောင် ရပ်လိုက်သည်။ မြင်ရပါပြီ။ အိပ်ခန်းထဲမှ သန္တာလတ်ကို မြင်လိုက်ရ ပါပြီ။

သန္တာလတ်က ခြေရင်းဖက်ရှိ ကုတင်တိုင်တစ်ခုကို ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအလျားလိုက် ကပ်ထောင်၍ ကိုယ်ကို ခပ်လျှော လျှောလေးမှီကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် အီစွတ်ဖက်သို့လှည့်၍ ထိုင်နေသည်။သန္တာလတ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်မထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းတွင် ထဘီမရှိဘဲ အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ရင် စေ့အင်္ကျ ီလေး၏ ရင်ဘတ်ရှိ အင်္ကျ ီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ထားကာ နို့အုံနှစ်လုံးက အထင်းသားပေါ်ထွက်၍နေသည်။ ခပ် လျှောလျှောမှီ၍ ထိုင်ရင်း ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထားပြီး သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ တွင်ရှိ၍နေသည်။

ပြီးတော့ သူမလက်က တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသဖြင့် ညွှန့်မောင် သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ညွှန့်မောင် သိ လိုက်ပါပြီ။ သန္တာလတ်၏ ပေါင်ကြားထဲမှ လက်ကကိုင်ထားတာက ရာဘာလီးအတုဖြစ်သည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထည့်ကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးတွေက အီစွတ်ကို စိုက်၍ကြည့်နေသည်။ အထူးသဖြင့် အီ စွတ်၏ တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့်လီးကြီးကိုဖြစ်သည်။စောက်ပတ်ထဲသို့ ရာဘာလီးအတုကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေရင်း ကျန်သော သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဟင်းလင်းပေါ်နေသော သူမ၏ နို့အုံနှစ် လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ဆုတ်ချေ၍ပေးနေသည်။ နို့သီးလေးတွေကိုလည်း သူမဘာသာ လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ညှပ် ပြီး ပွတ်လှည့်ပေးသည်။

သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးတွင် ချွေးစေးလေးတွေ ပျံ၍နေသည်။ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး နီမြန်းကာ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာ အိုလျက် ငိုချင်သလို မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်နေပုံမှာ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို သေသေချာ ချာကြည့်လိုက်ရသည်နှင့် ညွှန့်မောင်၏ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရလေ သည်။ အီစွတ်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်လျက်က တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးမဲမဲကြီးကို တငေါက်ငေါက်ဖြစ်အောင် လုပ်ပြလိုက် လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်၍ လီးကို အရင်းထိ ဖြဲပြလိုက်ဖြင့် လုပ်ပြသည်။ ထိုအခါမျိုး တွင် သန္တာလတ်မှာ နောက်သို့မှီထားသောသူမ၏ဦးခေါင်းလေးကို ရှေ့သို့ ဟပ်ကနဲ ကြွလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဟလျက် မျက် တောင်မခတ် လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်ကာ လက်တစ်ဖြင့် ကိုင်ထားသော ရာဘာလီးကို ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးပစ်လိုက် လေသည်။လက်တစ်ဖက်နှင့်နို့တွေကိုနယ်ရင်း ရာဘာလီးတုကို ကိုင်ထားသော လက်က ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသည်။ သန္တာလတ်၏ မျက်လုံးတွေက တချက်တချက် စင်းစင်းကျသွားသည်။ လီးကို အရင်းထိဖြဲထားသော အီစွတ်က လည်း သူ့လက်ကို မလွှတ်တော့ဘဲ လီးကြီးကို ဖြဲမြဲတိုင်း ဖြဲပြထားသည်။

သန္တာလတ်အားမလိုအားမရဖြင့်နောက်သို့မှီထားသည့်ကိုယ်လုံးလေးမှာကြွ၍လာပြီး ရှေ့သို့ငိုက်ကာ ရာဘာလီး တုဖြင့် အားရပါးရကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ မကြာမီမှာပင် သန္တာလတ်မှာ ခါးလေးဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ စေ့လိုက်ခွာလိုက်ဖြစ်သွားရလေသည်။ ညွှန့်မောင် ရေစင်လှေကားပေါ်မှ ပြန်၍ဆင်းလာ သည်။ ပြီးတော့ စောစောက သူကြည့်နေခဲ့သော ပန်းရုံလေးထဲဝင်ကာ ဆက်၍ ကြည့်နေသည်။ အီစွတ်က သစ်သားခုံပေါ်မှ အောက်သို့ဆင်း၍ ရပ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ် ပြတင်းပေါက်ဝသို့ ရောက်၍လာသည်။ အပြင်မှရပ်နေသော အီစွတ်၏ကိုယ်လုံးကို သန္တာလတ်က လှမ်း၍ဖက်လိုက်သကဲ့သို့ အီစွတ်ကလည်းသန္တာလတ်ကို ဖက်သည်။ ဖက်တာမှ အတင်းကို ကြုံး၍ ဖက်သည်။

သန္တာလတ်မှာ မျက်လုံးလေးတွေကို မှိတ်၍ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျုံ့၍နေရသည်။ ခဏတာ အားရပါးရဖက်ထားပြီး တော့မှ လူချင်းခွာလိုက်ကာ အီစွတ်က သူ၏အဝတ်အစားများနှင့် သစ်သားခုံလေးကို ကိုင်၍ထွက်ခွာသွားသလို သန္တာလတ် ကလည်း အီစွတ်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုလှမ်းကြည့်ရင်း ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးတွေကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အတွင်းမှလိုက်ကာလေးကို ဆွဲ၍ကာလိုက်လေတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စပြီးသွားကြပြီ။ မပြီးသေးသည်မှာ ညွှန့်မောင် ဖြစ်သည်။ ပုဆိုးအတွင်းမှ မတ်၍တောင်နေသော လီးကြီးက ပြန်၍ကျမသွားသည့်အပြင် တဆတ်ဆတ်ဖြင့် ခုန်၍နေသေးသည်။ ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချရင်း စေ့ထားသော မီးဖိုချောင်တံခါးကို ဖွင့်၍ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့အိမ်အတွင်းဖက်သို့ လျှောက်လာရင်း အကြံတစ်ခုရသွားကာ ရွှေမိ၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက် ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသံအုပ်၍ခေါက်လိုက်သည်။ အနည်းငယ်မျှ ကြာသွားတော့မှ အခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသည်။

ဟင်….အကို…လာ…ဝင်…ညွှန့်မောင် အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်တော့ ရွှေမိက တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ဘာလဲ….လုပ်မလို့လား.ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆွဲလှုပ်၍ မျက်နှာလေးမော့၍ ရယ်ကြဲကြဲလေး မေးသည်။ ညွှန့်မောင် ပါးစပ်နှင့် မဖြေပါ။ ရွှေမိကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းသည်။ ထိုအခါ ရွှေမိ၏ ချက်အောက်သို့ လာ၍ ထောက်သော ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက ရွှေမိ၏ အမေးကို အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

အကို…နေအုံး..ရွှေမိက အတန်ငယ်ရုန်းဖယ်လိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ဘာလဲ ရွှေမိ…အကို့ကိုတော့ အားနာပါတယ်….ကျမ ထဘီတွေလာနေတယ်….လုပ်လို့မရဘူး..ဟင်….ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ….ညွှန့်မောင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ပြောသည်။စိတ်မပူပါနဲ့ အကို….အကို ကျေနပ်အောင်တော့ကျမတတ်နိုင်ပါတယ်.ပြောပြီးသည်နှင့် ရွှေမိက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ နို့အုံကြီး နှစ်လုံး ဖွေးကနဲပေါ်လာသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က လှမ်း၍ကိုင်သည်။ ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။

လာ အကို…ပြောလည်းပြော ရွှေမိက အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ ထိုအခါ ညွှန့်မောင်က ကုတင်ပေါ်လှမ်း တက်လိုက်ပြီး ရွှေမိ၏ ဘေးတွင် ဒူးထောက်၍ ငုံ့ကာ ရွှေမိ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး အားရပါးရ စို့လေတော့ သည်။ ရွှေမိ၏ လက်တစ်ဖက်က ညွှန့်မောင်၏ ဗိုက်အောက်သို့ရောက်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်လေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုတ် ကာ ဂွင်းတိုက်၍ပေးသည်။ နို့နှစ်လုံးကို စို့နေရာမှ ညွှန့်မောင်က တစ်ချက် တစ်ချက် ရွှေမိ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ လှမ်း၍ နမ်းလိုက်သေးသည်။ ရွှေမိကလည်း လီးတန်ကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးထဲသို့ ဂွေးအုကြီးကို ထည့်ပြီး ပွတ်ပေး သည်။ ဖွဖွလေး ဆုတ်ပေးသည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံတွေ တရှုးရှုးဖြစ်၍လာသည်။

အကို ပက်လက်လှဲလိုက်….ညွှန့်မောင်က အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှဲချလိုက်တော့ ရွှေမိက ဘေးမှနေ၍ ငုံ့ကာ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းနိုင်သလောက် သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့်လီးချောင်းကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာစုပ်ပေးသည်အား.အားအီး….အူး…ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ရွှေမိက လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေရုံမျှမက ပါးစပ်တွင်းတွင် သူမ၏လျှာ လေးဖြင့်လည်း လီးဒစ်ကြီးကို လှည့်ပတ်၍ ယက်နေသေးသည်။ ယောကျ်ားရင့်မကြီးဖြစ်လျက် ညွှန့်မောင် ကိုယ်လုံးကြီး တ ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။

အီး…အား…အူး…အိုး…အား….အား….ညွှန့်မောင် ဖင်ကြီးကြွတက်လာသည်။ ရွှေမိကသူမ၏ပါးစပ်ထဲမှလီးကြီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသောလီးကြီးကိုလက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကာခပ်သွက်သွက်ကြီးဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သည်အိုး…အိုး…အား….အင်း..တခဏအတွင်း လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ သုတ်ရည်များမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်း၍ထွက်လာခိုက် လက်မှလီးကို ဆက်၍ ခပ်သွက်သွက်ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ရွှေမိမှာ ဘေးမှနေ၍ ညွှန့်မောင်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရနမ်းလိုက်ပါလေတော့သည်။

အိပ်ယာထ ရေချိုးသော အလေ့အကျင့်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်မှာ ရေချိုးခန်းရှိသော မီးဖိုချောင်ဖက်သို့ ဝင်၍အလာ ထူး ထူးဆန်းဆန်းမြင်ကွင်းတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ အဝင်မှာပင် ညွှန့်မောင် ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။ သူ ကြည့်နေသော အရာကတော့ အပေါ်က တီရှပ်အဖြူပွပွလေးကိုဝတ်ကာ အောက်ကထဘီအနက်ရောင်လေးကို တိုတိုလေး ဝတ်ပြီး နောက်တွင်စုစည်းထားသော ဆံပင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍ ခေါက်တင်ပြီး ဆံညှပ်နှင့်ညှပ်ထားကာ သူ့ကိုကျောပေး ၍ ချက်ပြုတ်နေသော သန္တာလတ် ပင်ဖြစ်လေသည်။

မီးဖိုချောင်ထဲတွင် တစ်ခါဘူးမျှ သန္တာလတ် ချက်ပြုတ်နေသည်ကို မတွေ့ဖူးသည့်အပြင် ထဘီတိုတိုလေးနှင့် နောက်ကျောမှမြင်နေရသော သန္တာလတ်၏ အလှကလည်း ကျော့ရှင်းသပ်ရပ်၍ နေသည်။ ထဘီတိုတိုလေးဝတ်ထားသဖြင့် ခြေသလုံးသားလေးက ဝင်းနေသလို ဆံပင်ကိုအပေါ်သို့ လှန်၍ညှပ်ထားသဖြင့် ဂုတ်ပိုးသားလေးကလည်း ဝင်း၍နေသည်။ တဖန် ထဘီတိုတိုလေးကို တင်းတင်းလေးဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် သူမ၏ ဝိုင်းစက်မို့ ဖောင်းနေသော တင်သားတွေက တစ်ရစ်ပေါ်လွင်၍နေသည်။

ဟေ့…ဘာကြည့်နေတာလဲ….လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာဘဲ…ဟင်း…ဟင်း…အကိုညွှန့်မောင်ကြီးနော်….အခုတ လော တမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်….သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ သူရှိနေတာကို သိနေသည်။ မိန်းမတွေ အာရုံခံစားမှုက ယောက်ျားတွေထက် ပို၍ထက်သည် ဆိုသည်မှာ မှန်နေသည်။ ဒါ့အပြင် အခုတလောတမျိုးဖြစ်နေတာက သန္တာလတ်ဖြစ်သည်။ ဒါကို ညွှန့်မောင်ကပဲ တမျိုးဖြစ်နေ ပြန်သတဲ့။ တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ မိန်းမတွေဟု ညွှန့်မောင် တွေးလိုက်သည်။ ဗြုံးကနဲတော့ ညွှန့်မောင် ရှက်သွားပြီး မျက်နှာရဲသွားသည်။ ပြီးတော့မှ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး သန္တာလတ်အနီးသို့ လျှောက်၍လာကာ သူမ၏ နောက်နားတွင် ရပ်လိုက်သည်။

မမလေး ထမင်းဟင်းချက်တာ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးလို့ပါ…နောက်ပြီး…ရွှေမိ ဒီမနက်ရွာပြန်သွားတယ်လေ…ကဲ ဆက်ပြောပါအုံး….နောက်ပြီး ဘာဖြစ်လဲ….မမလေးကို နောက်ကနေကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး လှလာသလားလို့…”ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် ရွတ်ပြီ။ဟင်း…ဟင်း…ဒီမှာ သူကြိုက်တဲ့ ကြက်သားနဲ့ ဘူးသီး ကာလသားချက် ချက်ထားပါတယ်နော်….ပြီးတော့ စားပွဲ ပေါ်မှာလည်း သူကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ်နဲ့ ကော်ဖီအိုး အဆင်သင့်ရှိပါတယ်…ရေချိုးပြီး စားတော်မူပါနော်.ချောချောလှလှ မွှေးမွှေးပျံ့ပျံ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က အနားတွင်ရပ်လျက်က သူ့ကို ရင်းရင်းနှီးနှီးသူငယ်ချင်း ပမာ ပြောဆိုဆက်ဆံနေတော့ ညွှန့်မောင် ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိတာ အမှန်ပါ။

ကဲ….ရေသွားချိုးတော့လေ….ညွှန့်မောင် ကလေးတစ်ယောက်ပမာ ချက်ချင်းရေချိုးခန်းရှေ့သို့ လှည့်ထွက်လာပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက် သည်အော်…အကို…ဒီနေ့ ဆိုင်သွားစရာရှိတယ်….ညီမ ဘာသာ ကားမောင်းသွားမယ်….ထမင်းချိုင့်လည်း ထည့်သွား မယ်….အကို အိမ်စောင့်….အိမ်မှာ စားလိုက် အိပ်လိုက်နဲ့ အားမွေးထား…မီးဖိုပေါ်မှ ဟင်းအိုးကိုချရင်း သန္တာလတ်က လှမ်း၍ပြောသည်။ “အကို” တဲ့ “ညီမ” တဲ့ ပေါ်တင်ကြီး အသုံးအနှုန်း တွေက ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်ဟိတ်.ဘာကြည့်နေတာလဲ….ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်တော့လေ….သန္တာလတ်က နောက်သလို ပြောင်သလိုဖြင့် လက်ညှိုးလေးထိုးကာ သူ့ကိုပြောလိုက်တော့ ညွှန့်မောင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်ကာ ရေချိုးနေလိုက်တော့သည်။

ညကျလျှင် တိုက်ကြီးတစ်လုံးထဲ၌ သူနှင့် သန္တာလတ်တို့ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေ အိပ်နေရမည့်အရေးကိုတွေး၍ ညွှန့်မောင်မှာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်၍နေသည်။ ညနေငါးနာရီလောက်တွင် သန္တာလတ် အိမ်သို့ ပြန်လာသည်။အကို တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေပြီလား..ညီမလည်း စောစောပြန်လာချင်တာ ပေးလေ.သန္တာလတ် လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်နှင့် အထုတ်တွေကို လှမ်း၍ယူသည်။ သန္တာလတ်က ထမင်းချိုင့်ကိုပဲ လှမ်း၍ပေး သည်။ အော်…အကို…ကားက ဆီသိပ်မလိုက်ချင်ဘူး….အရင်လုပ်နေကျ ဝပ်ရှော့က ည(၉)နာရီထိ ဖွင့်တယ်မဟုတ်လား. …သွားလုပ်ပေးပါအုံး….ရော့ ကားသော့နဲ့ ပိုက်ဆံ….သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင် ဆွဲယူထားသော လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်ကို ပြန်၍ယူပြီး သူမ၏လက်ထဲမှ ကားသော့နှင့် ငွေ စက္ကူတစ်ထပ်ကို လှမ်းပေးသည်။ ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ် လှမ်းပေးသည်တို့ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

အော်…အကို ပြန်လာရင် အကို့ကို ပြစရာတစ်ခုရှိတယ်သိလား…ဘာလဲ….အခုပြပါလား….ဟွန်း….သွားမှာသွားစမ်းပါ….ပြန်လာတော့ သိရမှာပေါ့….ညွှန့်မောင် လှည့်၍ထွက်ခဲ့သည်။ သန္တာလတ်ကတော့ အိမ်မှာ သူနှင့်နှစ်ယောက်ထဲရှိသည်ဟူသောအတွေးဖြင့် အ နေရဲ အပြောရဲဖြင့် ဖြစ်နေချေပြီ။ ဆက်၍ဘယ်လိုစခန်းသွားရမည်လဲဟူသော အတွေးဖြင့် ညွှန့်မောင်မှာ ရင်လေးစွာဖြင့် သက်ပြင်းမကြာခဏချနေရလေတော့သည်။

ညွှန့်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၀)နာရီရှိပြီ။ အိမ်ရှေ့တံခါးတွင် သော့တန်းလန်းနှင့်ဖြစ်၍ ဖွင့်ပြီးဝင်ခဲ့သည်။ သန္တာလတ်၏ အခန်းထဲတွင် မီးလင်းနေသေးသဖြင့် သန္တာလတ်မှာ အိပ်သေးပုံမရချေ။ သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး ညွှန့်မောင် အဝတ်အစားတွေ လဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆေးလိပ်သောက်ချင်လာသဖြင့် စီးကရက်တစ်လိပ်မီးညှိပြီး အခန်းထဲတွင်ပင် သောက်နေလိုက်သည်။ တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ်၍နေသည်။ ဤအိမ်ထဲတွင် သူနှင့် သန္တာလတ်တို့နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုသည့်အတွေးက ညွှန့်မောင်ကို ခြောက်လှန့်၍နေသည်။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း သူတွေ့ကြုံခဲ့ရ၊ တွေ့မြင်ခဲ့ရသည့် သန္တာလတ်နှင့် ပတ်သက်သည့်ကိစ္စတွေကိုလည်း ညွှန့်မောင် ပြန်၍တွေးမိနေသည်။ မတည်ငြိမ်သောစိတ်ကြောင့် သူသောက်နေသော စီးက ရက်မှာ အကုန်မြန်သွားသည်။ အစီခံသာ ကျန်တော့သည့် စီးကရက်တိုကို ဆေးလိပ်ခွက်ထဲသို့ ထိုးနစ်လိုက်သည်။

အကိုရေ…အကို…ညီမဆီလာပါအုံး….ဒီမှာ ပြစရာရှိလို့..လှမ်းခေါ်လိုက်သော သန္တာလတ်၏ အသံစာစာလေးကြောင့် ညွှန့်မောင်မှာ လေးပင်သောခြေလှမ်းများဖြင့် သူ၏ အိပ် ခန်းထဲမှထွက်၍ သန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်၍လာသည်။ သူမ၏ အိပ်ခန်းမှာ တံခါးဖွင့်၍ထားသည်။ အိပ်ခန်းဝ ရောက်၍ လှမ်းဝင်လိုက်လျှင်ပင် ညွှန့်မောင်မှာ သင်းပျံ့သောမွှေးရနံ့များနှင့်အတူ သန္တာလတ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိလိုက် သည်။

အဝါရောင်ဂါဝန်ပါးပါးလေးကို တထပ်တည်းဝတ်ထားသော သန္တာလတ်မှာ မီးရောင်ကို ကျောပေး၍ ရပ်နေသည်။ သူမ ၏ အတွင်းအင်္ဂါအစုံကထင်းလင်းလျက်လှပလွန်းသော ပန်းပုရုပ်လေးပမာ ညွှန့်မောင်ကို ဖမ်းစားလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ်ကို ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ရမက်တွေလွှမ်းနေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် သန္တာလတ်ကလည်း သူ့ကို တုန့်ပြန်၍ကြည့်နေသည်။ ခဏနေတော့မှ သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်သည်။

လာ အကို….ပြစရာရှိလို့…အသံကို တမင်တိုး၍ပြောကြောင်း သိသာလှသည်။ ညွှန့်မောင်မှာ အခန်းထဲသို့ဆက်၍ဝင်လာပြီး ကုတင်ခြေရင်းအ နားတွင် ရပ်နေသော သန္တာလတ်၏ ရှေ့တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ သန္တာလတ်ဆီမှ မခွာပေ။ ညွှန့်မောင် အနားသို့ရောက်လာသည်နှင့် ကုတင်ခြေရင်းတွင် တင်ထားသော သူမ၏ စကပ်အညိုရောင်လေးကို ဆွဲ ယူကာ ညွှန့်မောင်ဖက်သို့ ပြုံး၍လှည့်လိုက်သည်။

အကို….ဒီမှာကြည့်စမ်း….ညွှန့်မောင် ကြည့်လိုက်သည်။ အညိုရောင်စကပ်လေး၏ ပိတ်သားလေးတွေမှာ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ကော်နှင့်ကပ်ထားသ လို လေးငါးနေရာ၌ ကပ်၍နေသည်။ ညွှန့်မောင် မစဉ်းစားတတ်။ ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်။ သူ့ကို အကဲခတ်သလို ကြည့်နေ သော သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။ဘာအခုမှ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလဲ….ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်ထုရင်း အားမလိုအားမရပြောသည်။အကိုလေ….ဟိုတစ်နေ့ညက အခန်းဝမှာ လာပြီးသောင်းကျန်းသွားတာ….အဲဒါ အဲဒီစကပ်လေးနဲ့ ညီမသုတ်ထား တာဟွန်း ဘာမှန်းလဲမသိဘူး….ဝင်လာရင်ရရဲ့သားနဲ့နောက်ဆုံးစကားကိုတော့ သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်ပြီးပြောသည်။

အကိုကတော့ တကယ်ပါပဲ….လက်ထဲက စကပ်လေးကို ကုတင်ခြေရင်းသို့ ပစ်တင်လိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေသော သူမ၏ ကိုယ် လုံးလေးအား ညွှန့်မောင်၏ ရှေ့ဖက်နှင့် ရင်ဘတ်အုံကြီးတို့ကို ပွတ်သပ်လှည့်ပတ်၍ပြောသည်။ ညွှန့်မောင် သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားသည်။ သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍နမ်းသည်။ သူ့ကို တစ် ကိုယ်လုံးထိတွေ့လျက်ရှိသည့် သန္တာလတ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လုံးလေးက ဂါဝန်ပါးလေးတစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသဖြင့်ပကတိ အသားနှင့် ထိတွေ့နေသလို ထိတွေ့ခံစားနေရသည့်အပြင် သန္တာလတ်ကလည်း မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ မျက်နှာလေးကို မော့ပြီး အနမ်းခံသည်။

ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းသူမ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးနှစ်ခုက ဟ၍ လာသည်။ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်း အစုံက သန္တာလတ်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံ့၍ နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ခြေဖျားလေးထောက်ကာမြင့်တက်လာရင်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကလည်း ညွှန့်မောင်ကိုအတင်းကြုံး၍ဖက်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ချိုမြိန်သော သူမ၏ တုန့်ပြန် အနမ်းက ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် သူမကို လွှတ်မပေးချင်အောင် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ ညွှန့်မောင်၏ လက်တွေက သန္တာလတ်၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပေါ်တွင် ရွေ့လျားပြေးလွှား၍နေသည်။ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားစွင့်စွင့် တင်သားအစုံမှ သည် ပုခုံးလုံးလုံးလေးတွေအထိတိုင်အောင် စုန်ဆန်ရွေ့လျား၍နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်များမှာ တရှိန်ရှိန်မြင့်တက်လာကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့ သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးက ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး ဆီသို့ ပြေးကပ်လိုက်သည်။

မောလိုက်တာ အကိုရယ်…တအားကုန် ပြေးလိုက်ရသလိုပဲ..ညွှန့်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားသော သန္တာလတ်၏ လက်ကလေးတွေက ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ဖက်တွယ်၍ထားသည်။ကို. ဟင်….လာ ကိုရယ်….တို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာဟာ….သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ပြီး သန္တာလတ်က ကုတင်ဘေးသို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ကုတင်ဘေးရောက်သည်နှင့် ရပ်လိုက် သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ပါးတစ်ဖက်ကို ဖိကပ်၍ နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်ထားသည့် လက်အစုံကို ဖယ်ရှားလိုက် သည်။ ပြီးလျှင် သူမက ကိုယ်ပေါ်ရှိ ဂါဝန်ပါးလေးကို လျှောကနဲ ချွတ်ချလိုက်သည်။

ကို….ညီမ လှလားဟင်…အင်း….ညွှန့်မောင်က ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် ပြောရင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမ ရဆွဲဖက်လိုက်ပြန်သည်။ နေအုံးလေ ကိုရယ်….ကို့ အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးအုံးမယ်…ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် အသိဉာဏ်ကင်းမဲ့သော စက်ရုပ်ပမာဖြစ်နေချေပြီ။ သူဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျ ီကြယ်သီး လေးတွေကို တထောက်ထောက်ဖြုတ်နေသော သန္တာလတ်၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို တို့ထိပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ ညွှန့်မောင် အင်္ကျ ီကျွတ်သွားပြီ။ ခါးမှပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ငုံ့ကြည့်သည်။ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတောင့်တင်းလှသော ညွှန့်မောင်၏ လီးတန်ကြီးက သူမ၏ အသဲနှလုံးကို ထိုးဆွလိုက်သလို လီးကြီးကို မြင်ပြီး ရင်ထဲတွင် ငြိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ သည်။

လာ ကိုရယ်….ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင်လား…ညွှန့်မောင်၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်ရင်း သန္တာလတ်က ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ လှဲချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က လည်း သူမ၏ ဘေးတွင် လက်ထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်သည်။ဟင့်ကွယ်….အဲလိုကြီး ကြည့်နေတော့မှာလား….ဆီးစပ်မှ အမွှေးမဲလေးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကိုငုံ့၍စို့သည်။သူ့လက်ကသူမ၏ ပေါင်တန်တစ်ဖက်ကိုစုန်ဆန်ပွတ်နေရင်း စောက်ဖုတ်လေးပေါ်ရောက်၍သွားသည်။ သန္တာလတ် တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။

မာမာလေးတင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိုစွတ်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ် ခုကို အသာလေးဖြဲကာ အစေ့လေးကို စမ်းလိုက်သည်။ အစေ့လေးက မာ၍တောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေသည်။ သန္တာလတ် မျက်လုံးနှစ်လုံးမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို မချင့်မရဲဖြင့် ကိုက်ထားသည်။

အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်စဉ် နို့စို့ပေးနေ သော အာရုံက ပျက်၍စုပ်အားက လျော့သွားသောကြောင့် သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ခေါင်းကို အသာလေးဖိ၍ ချပေး သည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံက နှစ်ယောက်ထဲရှိသောအခန်းတွင်းဝယ် တဖြေးဖြေးကျယ်၍လာသည်။ စောက်ပတ်ကို နှိုက်၍ စောက်စေ့လေးကို ထိထိနေသဖြင့် စောက်ရည်တို့က တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာကြသည်။

လိုးတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လျက် ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ရင်သားအစုံဆီမှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ကာ ကိုယ်လုံးကိုအကြွ သန္တာလတ်က သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်၍ လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်စီးမှနေရာယူကာ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် အတင်းဖိ၍ စုပ်သည်။ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး ကျောပြင်လေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှင့် ပွတ်၍ပေးသည်။

သန္တာလတ်၏ လျှာ က ညွှန့်မောင်၏ ပါးစပ်တွင်းဝယ် မွှေနှောက်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖြုတ်ကာ မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကို စိမ်းစိမ်းကြည့်ကာ သန္တာလတ်က သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ ခွ၍ တက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကိုကြွ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ ညွှန့်မောင်၏လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ဖင်သားအစုံကို ကြွကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီး တဖြေးဖြေးထိုင်ချသည်။

အ….အ…အင်း…တုတ်ခိုင်လွန်းသောလီးက ထစ်ထစ်နေသဖြင့် အံလေးကိုကြိတ်၍ အားဖြင့် ဖိဖိချသည်။ဗြစ်….ဗြစ်…အ…အင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….အဟင်း…စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သွားသည်နှင့် ထပ်၍ထွက်လာသော အရည်များကြောင့် လီးဝင်ဖြောင့်ကာ တဆုံးဝင်သွား သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကြီးပေါ် လက်လေးနှစ်ဖက်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်သည်။ဗြွတ်…ဖွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်.သန္တာလတ်က သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ဆောင့်၍ ဆောင့်၍အချ ညွှန့်မောင်ကလည်း အောက်မှနေ၍ ပြန်ကော့၍ ဆောင့် ပေးသည်။

ပလွတ်….စွပ်….စွပ်….အင်း..ဟင်း…ကို…အင်း…ကောင်းလားဟင်….ကောင်းတယ် လတ်ရယ်….ဆောင့်….ဆောင့်….သန္တာလတ် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်နေရာမှ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်၍လာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ထွက်လာသော အရည်ကြည်တွေက လီးအရင်းရှိ လမွှေးတွေပေါ်ကိုပင် ရွှဲနစ်၍နေသည်။ ခဏအကြာခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်နေရာမှ သန္တာလတ်၏ ဆောင့်ချက်တွေမှာ နှေး၍လာသည်။ပြွတ်..ပလွတ်….ဖွတ်…စွပ်….စွပ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ကို…လုပ်ပေးအုံးကွာ….လတ်….မောပြီမောသံလေးနှင့် ပြောလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ဘေးသို့လှမ်းဆင်းလိုက်သည်။

စောက်ခေါင်းထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ထွက်သွား သော လီးတန်ကြီးက အရည်များပေပွလျက် ကျန်ခဲ့သည်ကိုသန္တာလတ်က အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ညွှန့်မောင် ထလိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေး၍ရင်ဘတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက် ပြီး သူက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝသို့ လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းသည်။

ပြွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်….သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ သန္တာလတ်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ သူမက တစ်တီတူးလေးလို ခြေထောက်လေးတွေကို ညွှန့်မောင်တွန်းတင်ထားသည့်အတိုင်းထားလိုက်သည်။ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့ နှစ်လုံးကို ဘေးမှပတ်၍ ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်မှ ပုခက်လွှဲသလို ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

ပွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်..ဖွတ်…ဗြစ်…စွပ်…စွပ်….အင်း…ဟင်း….ကို….အားနည်းနည်းထည့်အုံး….ဟင်း…ဟင်း..ပြွတ်..ပြွတ်..ဒုတ်..ပြွတ်…ပြွတ်.အား…အား…ကောင်းလိုက်တာ….ကိုရယ်….နို့ကို နာနာကိုင်စမ်းပါ..အင်း…ဟုတ်ပြီ….ပြင်းပြင်းဆောင့်…ဆောင့် ….အ….ပြွတ်….ဒုတ်…ဗြွတ်…ပြွတ်….စွတ်…ဖွတ်….ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပြီ….။

သန္တာလတ်မှာ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်ပြီး အားမလိုအားမရနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် ကြားမှမပီမသနှင့် ပြောသည်။ပြွတ်.စွတ်…ပြွတ်…အင်း…ကို..အင်း…ဟင်း…ဟင်း.လတ်…ပြီးချင်ပြီ…ဆောင့်..ဆောင့်.အား.အမလေးအား.အိုး….အီး….။

ညွှန့်မောင်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို အတင်းညှစ်၍ ဆွဲကာ အားသွန်၍ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ်မှာ စောက် ခေါင်းထဲက ရှီးကနဲသုတ်ရည်များပန်းထွက်ခိုက် ညွှန့်မောင်မှာလည်း(၁၀)ချက်မျှအံကြိတ်၍ ဆောင့်လိုက်ပြီးသုတ်ရည်များ ကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ အထဲတွင် ပြည့်လျှံသွားသော နှစ်ယောက်စလုံး၏ သုတ်ရည်များက စောက်ပတ်ဝကို လီး တုတ်တုတ်ကြီးကအပြည့်အကြပ်ပိတ်ဆို့ထားသည့်ကြားမှပင် အပြင်သို့ တစိမ့်စိမ့်စီးထွက်လာကြလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ
နောက်လည်းလာဖတ်ပါဦးနော်

နော်။စာအုပ်များနေ့တိုင်း အသစ်တင်ပေးပါတယ်။အင်တာနက်ဖွင့်ထားဖို့လိုပါတယ်၊နေ့တိုင်း ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုနိုင်ပါတယ်။


....

ကျောင်းသားဘဝ

ကျောင်းသားဘဝ


“ ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ အလှအပဒီလောက်ကြိုက်နေရင် ပညာရေးတော့ထိခိုက်တော့မှာပဲ ” . . .
သူတို့ပြောတဲ့စကားတွေကို တင်ပါးလေးလှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ လျှောက်သွားသော အိအိဖြူ မကြားလိုက်ပါလေ။ ….. မြို့၊ အမှတ် (၃) အထက ကျောင်းကြီးမှာ ၁၀တန်းကျောင်းသူ အိအိဖြူကနာမည်ကြီး။ စာတော်လို့တော့မဟုတ်။ ရုပ်ရည်ရူပကာနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိူးအစားမှာ နာမည်ကျော်တာ ဖြစ်သည်။ အသားဖြူဖြူနှာတံပေါ်ပေါ်မေးချွန်ချွန်နဲ့ မျက်နှာပိုင်ရှင် အိအိဖြူကို အလယ်တန်းကတည်း ကြိတ်ကြိုက်နေကြသူတွေ မနည်းမနော်။ အခုအတန်းကြီးလာတော့ ဝင်းပပမျက်နှာလေးတင်မက ဆူဖြိုးထွက်လာတဲ့ ဘော်ဒီကြီးက ကျောင်းသားများစွာကို နှလုံးခုန်သံမြန်စေပါသည်။ အဓိကကတော့ ကျောင်းစိမ်းထမီပျော့ပျော့ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုကြိုးရာလေးအမြှောင်းလိုက်ပေါ်တဲ့ထိ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ ဝတ်တတ်တဲ့အိအိဖြူရဲ့ စတိုင်။ခြေလှမ်းလေးတွေကို မျဉ်းဖြောင့်တကြောင်းထဲကျအောင်လျှောက်ရင်း လှုပ်အိလှုပ်အိဖြစ်နေတဲ့ အိုးထွားထွားကြီးတွေက အိအိဖြူရဲ့ အမှတ်သင်္ကေတဖြစ်လာသည်။ အိအိဖြူကား ကျောင်းသားများအကြား အလှဘုရင်မလေးအဖြစ်ကျော်ကြားကာ ဆရာမများကြား ရွစိတတ်ကျောင်းသူအဖြစ် နာမည်ကြီးလေသည်။ . . . “ ဟယ် အိအိရယ် လှလိုက်တာ ဘယ်သူလုပ်ပေးထားတာလဲ ” . . . လက်သည်းနီရောင်စုံနဲ့ ပုံဖော်ထားတဲ့ အိအိဖြူရဲ့လက်သည်းလေးတွေကို သူငယ်ချင်း စိမ့် ကအားကျတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ စပ်စုသည်။ ကာလာစုံ ပန်းပွင့်လေးတွေကို လက်သည်း၁၀ချောင်း မထပ်အာင်ဆွဲထားတာမို့ အင်မတန်လှသည်။ ဘာပန်းတွေမှန်းတော့ သေချာခွဲလို့မရ။ . . . “ ဘယ်သူလုပ်ပေးရမှာလဲ စိမ့်ရယ် ငါကိုယ်တိုင်ပဲလုပ်ထားတာပေါ့။ နောက်နေ့ နောက်ပုံစံတွေလုပ်လာအုံးမှာ ” . . . . . . “ တော်လိုက်တာ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲဟင် ” . . . လက်ချောင်းတချောင်းချင်းဆီကို ကိုင်ကြည့်ရင်း စိမ့် ကထပ်မေးပါတယ်။ . . . “ လက်သည်းနီရောင်စုံဘူးသေးတွေ တဗူးမှလေးရာလောက်ပဲရှိတာ။ နေရာတကာမှာဝယ်လို့ရတယ်။ ပြီးရင် ကြိုက်တဲ့တုတ်တံသေးသေးလေးတွေကိုသုံးပြီး ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ပုံဆွဲလို့ရတယ်။ ဟိဟိ ” . . . . . . “ အင်း ” . . . . . . “ အချိန်တော့ပေးရမယ်။ စိတ်လည်းရှည်ရမယ်။ နာရီနဲ့ချီကြာတယ် ။ ” . . . . . . “ အွန် ” . . . စိမ့် စိတ်တော်တော်ပိန်သွားသည်။ ၁၀တန်းကျောင်းသူတယောက် အနေနဲ့လက်သည်းစိုးဖို့ အဲလောက်အချိန်မပေးနိုင်။ . . . “ အိအိရယ်လှတာတော့ လှတာပေါ့။ အဲဒီ့လောက်ကြာနေရင် စာဘယ်အချိန် သွားလုပ်မတုန်း။ ခုကော physics အိမ်စာတွေပြီးပြီလား ” . . . . . . “ အယ် ” . . . အိအိဖြူခေါင်းပူသွားသည်။ ဖင်ကျိန်းသွားသည်။ . . . “ လုပ်ပါအုံး စိမ့် ရယ် ။ ငါမေ့နေတယ် နင်ပြီးပြီမလားဟင် ”၁၀တန်းမှ Physics ဆရာမကြီးဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ကို ကျောင်းသားကျောင်းသူမရွေး တုန်နေအောင်ကြောက်ရသည်။ အသက် ၄၀ခန့် ဆရာမကြီး၊ Physics Dean ဖြစ်သလို အထက (၃) ဒုကျောင်းအုပ်လည်းဖြစ်ပါတယ်။ လက်ရှိကျောင်းအုပ်အသစ်က့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကိုအရာရာ အားကိုးသည် ။ ကျောင်းသားကျောင်းသူများကသာမက ကျောင်းအုပ်ကပင် သူ့ကို တီချယ်ကြီးဟုတလေးတစားခေါ်ကြရတဲ့ ဆရာမကြီး။ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့့် စာသင်စာပြကောင်းသကဲ့သို့ စည်းကမ်းပိုင်းကတော့ အင်မတန်တင်းကြပ်သည်။ သူမျက်စိထဲမတွေ့လျှင် ပုံစံံမကျလျှင် ပုံစံကျသွားအောင် ဆော်ပလော်တီးချင်သည်မှာ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်၏ စရိုက်ဖြစ်ပါသည်။ သူပေးလိုက်တဲ့ အိမ်စာမလုပ်လာလို့ကတော့ ကျောင်းသားတွေတင်မက ကျောင်းသူတွေကိုပါ အတန်းရှေ့ထွက်ခိုင်းပြီး တင်ပါးကိုကြိမ်လုံးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဗျင်းပါတယ်။ သူ့၂လုံးပြူးကြိမ်စာမိလို့ကတော့ ၁၀တန်းကျောင်းသူမမတွေ စပ်ဖြင်းဖြင်းဒဏ် မခံနိုင်လို့ အရှက်တောင်မငဲ့နိုင်ပဲ အတန်းရှေ့မှာတင် ဖင်ပွတ်ပြီးငိုကြရပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ဘယ်လောက်ဆိုးသောကျောင်းသားဖြစ်ဖြစ် ဘယ်မျှလောက်နန့်နန့်တက် ဖြစ်နေသော ကျောင်းသူဖြစ်ဖြစ် Physics ချိန်ဆိုလျှင် အမြီးကုတ်ကာ ငြိမ်ကြပါသည်။ . . . ” ဖူး တော်သေးတာပေါ့ ” . . . အိအိဖြူ အဆုံးသတ်မျဉ်းပိတ်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်ပါတယ်။ Physics အချိန်မတိုင်မှီမှာတင် စိမ့်ဆီကအိမ်စာကူးတာပြီးသွားလို့ ။ မဟုတ်ရင်တော့မလွယ်ဖူး ။ တီချယ်ကြီးရဲ့ တုတ်စာမိရင် အသားလည်းနာ၊ အရှက်လည်းကွဲ ဖြစ်မှာ။ နှစ်စတုန်းကတောင် အကြောင်းမသိလို့ အိမ်စာအိမ်မှာမလုပ်ခဲ့မိတာ နဲ့တခါခံ လိုက်ရပြီးပြီ။ အဲဒီတုန်းကတည်းက Physics အချိန်ဆို အသက်တောင်ပြင်းပြင်း မရှုရဲဘူး။ မကြောက်ပဲနေနိုင်ရိုးလား လူ၆၀လောက်ရှိတဲ့ အခန်းရှေ့ကစတိတ်စင်လေးပေါ်ကိုခေါ်ထုတ်ပြီး အိအိဖြူရဲ့ နာမည်ကျော် ဖင်ကြီးတွေကို ကြိမ်လုံးနဲ့ တီးတာ ။ ၃ချက်တိတိ ။ အဲဒီ့တုန်းက အတန်းထဲကအကောင်တွေ သူ့နောက်ပိုင်းကို ဝိုင်းငမ်းနေကြပြီဆိုတာလည်း သိနေတော့ ပိုဆိုးတယ်။ သူက ပုံမှန်လမ်းလျှောက်ရင်တောင် သက်သက် တင်ပါးလေးလှုပ်ပြီး မျက်လုံးများစွာကို အချောက်တိုက် စွဲဆောင်ရတာကို အရသာတွေ့ပေမယ့် မငယ်တော့တဲ့ ၁၀တန်းအရွယ်ကြီးမှာ အရိုက်ခံဖို့ လှည့်ပေးထားရတဲ့ ကိုယ့်ဖင်ဆုံကြီးကို တပ်မက်စရာအပြင် ရယ်စရာအနေနဲ့ ပါကြည့် နေကြတာ ကိုတော့ မခံချင်ဘူး။ တီချယ်ကြီးလက်သံကလည်းပြောင်သလားမမေးနဲ့။ အဲလောက်ထိနာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်မှန်းထားလို့ ပထမတချက်မှာကတည်းက လန့်ဖျန့်သွားပေမယ် အံကြိတ်ပြီးတင်းခံလိုက်သေးတယ်။ တနေ့ခေါက်ထားတဲ့ စာရွက်ခလေးကို ဖွင့်ဖတ်ကြည့်ပြီးတော့ ရဲနိုင် ရှိရာကိုအသာလှည့်ကြည့် လိုက်မိသည် ။ ဟိုဘက်က ရဲနိုင်ကလည်း သူ့ကိုပြုံးပြရင်းမျက်စတွေပစ်ပြနေသည်။ ချစ်သူ၂ဦး မျက်လုံးချင်းစကားပြောတယ် ဆိုတာတော့ကြားဖူးပါတယ် ။ ဒါပေမယ် အခုတော့ဟိုကဘာဆိုလိုနေမှန်း အိအိဖြူ သေသေချာချာနားမလည်ပါ ။ ရည်းစားသက်တန်းနုသေးလို့လည်းဖြစ်မည်။ ဖြစ်နိုင်တာကတော့ မုန့်စားကျောင်းဆင်းချိန်မှာ အဆောင်ပျက်ကြီးထဲမှာ တွေ့ဖို့ချိန်းတာကို လက်ခံဖို့ စည်းရုံးအသနားခံ တဲ့မျက်ခွက်လုပ်ပြနေတာပဲဖြစ်မယ် ။ . . . “ အိအိရယ် ငါတော့သေချင်တာပဲ ကျောင်းမှာတော့မတွေ့ကြပါနဲ့လားဟယ်။ ” . . . စိမ့် ကစိတ်ပျက်လက်ပျက်ညီးညူသလို သက်ထား ကလည်းအားမပေး။ . . . “ ဟုတ်တယ် အိအိ မတော်လို့ မိသွားရင်သေမှာနော် ၊ ရစရာကိုရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ ” . . . အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း ၂ယောက်ရဲ့အားရပါးရ တုံ့ပြန်သံများကြောင့် အိအိဖြူတွန့်ဆုတ်သွားမည်လော။ ဝေးပါသေးသည် ။ အိအိဖြူစိတ်က သိပ်ကြီးတာ . . . ဟင်း . . . ဘူးဆိုဖရုံမသီးဘူး။ သွားမယ်ဆိုသွားမယ်ပဲ၊ ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့မှ နောက်မဆုတ်ဘူးဟွန့် . . . . . . “ အေးလေ ပြီးတာပဲ နင်တို့မလိုက်လဲ ငါ့ဘာသာငါတယောက်တည်း သွားမယ်။ ဒီသူငယ်ချင်း၂ယောက်ရှိလို့ အကူအညီလေးတောင်းပါတယ်။ ” . . . . . . “ ဟဲ့ဟဲ့ အိအိ ” . . . ပြောချင်တာပြောပြီး ဇတ်တောက်ဇတ်တောက်နဲ့ ထွက်သွားတဲ့ အိအိဖြူနောက်ကို ၂ယောက်သား ပြာတိပြာယာနဲ့ လိုက်ကြရပါတယ်။ သူတို့သူငယ်ချင်း ၃ယောက်မှာ အိအိဖြူက အချောဆုံး၊ အတောင့်ဆုံး နဲ့ အကဲဆုံး။ စိမ့် ကရိုးတယ် ။ အသားကသိပ်မဖြူသော်လည်း ဘော်ဒီကောက်ကြောင်းတွေက အိအိဖြူလောက်ရှိပေမယ့် အနေအထိုင်၊ အပြင်အဆင်သိပ်မရှိတာမို့ ပေါ်ပြူလာမဖြစ်လှ ။ သက်ထား ကတော့စာတော်ပြီး လုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်။ စိမ့်လောက်မတုံးမအပေမယ့် စိတ်ကစားဖို့ထက် ကျောင်းစာကိုပဲ အာရုံထားတဲ့သူ ။ တူတာတခုက စိမ့်ကော သက်ထားပါ အိအိဖြူကိုအလိုလိုက်ကျရသည် ။ ရုပ်ခလေးချောသလောက် အလှအပမက်ပြီး စိတ်ကစားတတ်တဲ့ အိအိဖြူကို သူတို့ဝိုင်းထိန်းဖို့ကြိုးစားသော်လည်း ခုတော့ချစ်သူငယ်ချင်းကြီးက ရည်းစားတောင်ကောက်ရသွားလေပြီ ။ ဝိုင်းဝိုင်းလည် လိုက်နေကြတဲ့အထဲက ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ရေလျှံလျှံ အတန်းဖော်ကောင်လေး တယောက်ကို ဂေါက်ခနဲ ပြန်ကြိုက်လိုက်ချင်းဖြစ်သည် ။ မည်သူ့မှလည်း မတိုင်ပင် ကိုယ်စိတ်နဲ့ကိုယ် အဖြေကောက်ပေးလိုက်တာ ။ ၂ပတ်သာရှိသေးသည်မို့ သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်တွေသာ သိကြသေးသည်။ သိပ်နာမည်ကြီးလို့လဲမဖြစ် ။ တခြားပြိုင်ဖက်ကောင်လေးတွေသိရင်လည်း ရဲနိုင်အတွက်မကောင်းသလို ဆရာမတွေနားထိပေါက်ကြားသွားလို့ကတော့ ၂ယောက်လုံးမချောင်ပါချေ။ အဆောင်ပျက်ကြီးဆိုတာကတော့ ကျောင်းမှာ အရင်တုန်းကစာသင်ဆောင်တွေထားခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ဘာမှမသုံးပဲပစ်ထားတဲ့ ၂ထပ်ဆောင်ကြီး ။ သူတို့ ၃ယောက်ရောက်သွားတော့ အဲဒီ့အဆောင်ကြီးရှေ့မှာ ၅တန်းခလေးမတွေထုပ်ဆီးတိုးနေကြသည် ။ အဆောင်ထဲတော့ ပြိုကြမှာကြောက်လို့ပဲလား၊ ခလေးတွေပီပီသရဲပဲကြောက်လို့လားတော့မသိ ဝင်မဆော့ကြ ။ ကျောင်းတိုင်းကျောင်းတိုင်း၏ အဆောင်အိုကြီးများရဲ့ တဆင့်စကားတဆင့်နား ရာဇဝင်များအတိုင်း ကျောပေါက်သရဲနဲ့ ခြေကလိမ်မတို့ရှိသည်ဟုနာမည်ကြီးကာ လူရှင်းလေသည် ။ . . . “ နင်တို့ ၂ယောက်ဒီအဝမှာ ထိုင်စောင့်နေနော် ။ ဆရာမတွေလာတာတွေ့ရင် မြန်မြန်လာပြော။ ” . . . အိအိဖြူ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို သေချာမှာရင်း လှေကားပေါ်ကနေ ခေါင်းလေးပြူတစ်ပြူတစ်နဲ့ ရောက်ကြောင်းအချက်ပြနေတဲ့ ရဲနိုင်ဆီသို့ ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ တက်သွားလေသည် ။ . . . “ ဟဲ့ နင်ပေါက်ကရတွေ မလုပ်နဲ့နော်။ ” . . . မတိုးမကျယ်နောက်ကနေ လှမ်းသတိပေးတဲ့ သက်ထားရဲ့ အသံကိုတောင် အိအိဖြူတယောက်ကြားလိုက်ရဲ့လားမသိ ။ချစ်ကြောင်းကြိုက်ကြောင်း သုံးလေးခွန်းလောက်ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို မရမကအတင်းလာစုပ်ပြီးနမ်းတော့ အိအိဖြူ တော်တော်တောင်လန့်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာရမလဲ ဒါမျိုးအတွေ့အကြုံလေးတွေ လိုချင်လို့ရည်းစားထားကြည့်တဲ့ အိအိဖြူ သူ့နှုတ်ခမ်းကို ပြန်ဆွဲပြီး စုပ်ပလိုက်တာပေါ့ ။ မှတ်ပြီလား။ နိုင်ငံခြားကားတွေထဲမှာ တွေ့နေကျမို့ အထူးအဆန်းမဟုတ် ။ ဒါပေမယ့် အရသာကြီးကတော့ တမျိုးကြီးပဲ ။ ဟိုမမိဒီမမိ ချောကျိကျိနဲ့ ဘယ်နားကို တွယ်ထားရမလဲ မသိတာ။ ( ပထမဆုံးအကြိမ် နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာမို့ မကျွမ်းကျင်လို့ဖြစ်မှာပါ မကောင်းရင် ရုပ်ရှင်တွေထဲ ဒီလောက်ဘယ်ပါပါ့မလဲနော့် ) . . . ဒါကအိအိဖြူရဲ့အတွေး။ . . . “ အိအိ ကိုတအားချစ်တယ်ကွာ ” . . . မျက်နှာချင်း အပ်ရာက ပြန်ခွာခွာပြီးချင်း လှိုက်ဖိုသံကြီးနဲ့ ထပ်ပြောတဲ့ ရဲနိုင်အသံက ရင်ခုန်ချင်စရာမကောင်းပဲ ရယ်စရာသာကောင်းနေပါတော့တယ်။ . . . “ အင်း ” . . . . . . “ တအားလှတာပဲ ” . . . ပါးစပ်ကသာ တအားလှနေတာ လက်ကတော့ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ခါးကနေအပေါ်တောင်တက်လာသလိုပဲ။ ချည်သားအင်္ကျီပါးပါးနဲ့ အတွင်းခံဘော်လီ တို့ ၂ထပ်ပေါင်းခံထားတဲ့ ရင်ပုံလေးရဲ့ဘေးဘက်ခြမ်းကို ရဲနိုင်လက်တွေက မထိတထိလိုလိုနဲ့ ထိနေပြီ။ . . . ( အားနာလို့ ခါးလေးပေးဖက်ထားပါတယ်။ ဟင့် . . . ငါ့ဖက်သလိုလိုနဲ့ အသားယူနေတာ။ ) . . . အိအိဖြူစိတ်ထဲကပဲ ရေရွတ်ရင်း နှုတ်ကတော့ဘာမှမပြောမိပါဘူး။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း သာယာမိသလိုလိုနဲ့ဆိုတော့ ။ ခါးဖက်ချင်း ကိုယ်နှိုက်ကိုယ်က အသားယူခြင်း ဖြစ်ပေမယ့် အိအိဖြူကတော့ နို့နို့ကိုထိမှပဲ အသားယူတယ်လို့ယူဆမိလေတယ်။ . . . “ အိအိကော ငါ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲဟင် ” . . . . . . “ အင်း ချစ်တယ် ” . . . “ ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲဟင် ” . . . ဖန်တရာသေ သမီးရည်းစား စကားများဖြစ်ပေမယ့် သူတို့ကတော့ခုမှကြိုက်စ ဆိုတော့ သုံးလို့ကောင်းတုန်း။ . . . “ ချစ်လို့နင်ပြောတဲ့နေရာလာခဲ့တာပေါ့ ။ ” . . . ဂလိုအဖြေကိုရတော့ မောင်မောင် ရဲနိုင် သူ့အလိုကိုလိုက်မယ်လို့များ ယူဆလိုက်သလားမသိ ချိုင်းကြားကလက်က ရှေ့ဘက်ကို ထပ်တက်လာသလိုပဲ။ အပျိုရင်သားလေးရဲ့ အိစိစိ အထိအတွေ့လေးတွေ ကလည်း လူပျိုရိုင်းလေး ရဲနိုင်ကို ရင်ခုန်သံမြန်စေသလို ခုထိမငြင်းသေးတဲ့ အိအိဖြူကြောင့်လည်း ဒီထက် ရှေ့တိုးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်စေပါတယ်။ . . . “ တိုးတယ်။ ထိတယ်။ နုတယ်။ အိတယ်။ ” . . . ရဲနိုင်ရဲ့လူပျိုလက်တွေက အိအိဖြူရဲ့ အပျိုနို့အုံ နူးနူးညံ့ညံ့လေး ကိုအင်္ကျီပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်း စူးစမ်းနေပါတယ်။ . . . “ အိ ၊အင်း . . . အင်း . . . တော်ပြီကွာ ဘာတွေလာလုပ်နေမှန်းမသိဘူး ။ ” . . . မသိမသာပွတ်နေတုန်းကတော့ လုပ်တိုင်းခံနေပြီး ချိုချိုလေးတဖက်ကို ညှစ်ကြည့်လိုက်တော့မှ အိအိဖြူဆီက ကန့်ကွက်တဲ့စကားသံလေး စထွက်လာပါတယ်။ . . . “ ချစ်သူတွေပဲ အိအိရယ်၊ ခဏလေးပဲအချိန်ရတာကို။ ” . . . ပြောလည်းပြော လက်နောက်တဖက်ကလည်း နာမည်ကြီးအိအိဖြူရဲ့ ဖင်သားကြီးတွေဆီကို ဆင်းသည်။ . . . “ ဟင့် ” . . .ဒါက အိအိဖြူဆီက ထွက်လာတာ။ မျက်နှာလေးတော့ နည်းနည်းလည်းအနီရောင်သမ်းလာသလိုပဲ ။ ဘယ်လောက်ပဲ မွေးရာပါရဲတင်းတဲ့ မိန်းခလေးဖြစ်ပလေ့စေ၊ ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားလေးလက်နဲ့ အကိုင်အတွယ်ခံရတဲ့ အချိန်မှာတော့ ရှက်စိတ်လေးကို အပြီးတိုင် ဖွက်ထားလို့မရပါချေ ။ . . . “ အားပါးပါး။ အိနေတာပါ။ ” . . . ရဲနိုင်စိတ်ထဲကရေရွတ်တဲ့ အသံ။ ရင်မှာ တဖက်၊ တင်မှာတဖက်နဲ့မို့ လက်မအားတဲ့ ရဲနိုင် ပါးစပ်နဲ့လျှာကို သုံး သည်။ ပါး၊ နှုတ်ခမ်း၊ ဆံပင် ၊ နားရွက် ၊ လည်ပင်း တခုမှမလွတ်အောင် နမ်းကြည့်သည်။ သူလုပ်သမျှကို အိအိဖြူက ရှက်ပြုံးလေးပြုံးရင်းခံနေလေသည် ။ တဟင့်ဟင့်ဖြင့်ကိုယ်တွယ်နမ်းရှုံ့သမျှကို အလိုက်အထိုက်ခံရင်း အိအိဖြူလည်း ကလိကလိဖြစ်လို့လာနေပါပြီ။ အစတည်းကလည်း ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်မနိုင်ပဲ ရွပိုးထိုးနေတဲ့ ကောင်မလေးဆိုတော့ ခုလောက်အနယ်ခံလိုက်ရတာနဲ့တင် ပေါင်၂လုံးကြားမှာ ပုရွက်ဆိတ်လေးများပြုံတက်လာသလို ရွစိရွစိ။ . . . “ ဟင်း . .ခွိ ခွိ ” . . . အိအိဖြူ ဖီလ်တက်လို့ ငြီးလိုက် ဂုတ်သားအနမ်းခံရရင်ယားလို့ ရယ်သံလေးတွေထွက်လာလိုက်နဲ့။ အနှီ မောင်ရဲနိုင်ရဲ့ ညီတော်မောင်လည်း ပုဆိုးအောက်မှာ ခေါင်းမတ်မတ်ထောင်လေပြီ။ နောက်တဆင့်တက်ကာ အင်္ကျီထဲကိုလက်သွင်းဖို့ ကြံလိုက်တုန်းရှိသေးတယ်။ . . . “ ကလင်င်င်င် ကလင်င်င်င် ကလင်င်င်င် . . . ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့ကြသောနေ့ဆိုတော့ အင်ထရိုမှာတင် အတော်ကြီး ကြာသွားသောကြောင့် ရဲနိုင်တယောက် နို့ဆော့ဖင်ကိုင် အဆင့်ဖြင့်သာ ကျေနပ်လိုက်ရသလို အိအိဖြူလည်း အရည်ပင်မစိုလိုက် ။ သို့သော်လည်း နောက်နေ့နောက်နေ့များမှာတော့ တချို့အဆင့်များကိုကျော်လွှားလို့ ပျော်ပါးဖို့ ရဲနိုင်ကြံလေပြီ ၁ လဆိုသော အချိန်ကာလအတွင်းမှာ ရဲနိုင်နဲ့ အိအိဖြူတို့ရဲ့ ပတ်သတ်မှု အတိုင်းအတာဒီရေမှာ သိသိသာသာ တိုးပြီးရင်းတိုးလို့ လာပါသည်။ အပေါက်စောင့်များဖြစ်သော စိမ့် နှင့် သက်ထားတို့ အတွက်ပင်လျှင် ကျောင်းဆင်းချိန် အဆောင်ပျက်ကြီး ကိုသွားရသည်မှာ နေ့ဓဒူ၀ အလုပ်ဖြစ်လာသည်။ . . . “ အင်း အင်း ” . . . . . . “ အား ကျွတ်ကျွတ် အား စွတ်ထိုးထည့်မနေနဲ့ အကောင်ရဲ့။ ငါ့အမြှေးပါးပေါက်သွားရင် နင်လျှော်မှာလား ။ အင်းဟယ် အင်းဟယ် ” . . . မတ်မတ်ထောင်နေသော တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လိင်တံကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းသွားအောင် လက်ဖဝါးဖြင့် ပုတ်လိုက်ရင်း အိအိဖြူ ထအော်ပါတယ်။ . . . “ ဟီးဟီး ကောင်းလိုက်တာ ထပ်ရိုက်ပေးပါလား ” . . . . . . “ ဘာကောင်းတာလဲ ။ နောက်တခါဆို လိမ်ချိုးပစ်မယ် ဟွန်း ” . . . . . . “ အေးပါ အိအိရယ် စကားများမနေနဲ့ ကျောင်းတောင်ပြန်တက်တော့မယ် ” . . . . . . “ အဲတော့ ဘာဖြစ်တုန်း ” . . . . . . “ ဒါဖြစ်တယ် ” . . . “ ရှီး အင်းးးးးးး ” . . . ခုနက ထုတ်လိုက်ရသော လက်ညှိုးဖြင့်ပင် အိအိဖြူလေးရဲ့ ပိပိအကွဲကြောင်းကြီးကို ပွတ်ဆွဲလာလိုက်ရာ ထိပ်နားကအစိလေးကိုပါ ခလုတ်တိုက်သွားပါသည် ။ အိအိဖြူ မျက်ခွံများစင်းလို့ နှုတ်ဖျားမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာသည် ။ ချိန်းတွေ့ကျ အဆောင်ပျက်ကြီးရဲ့ အခန်းထောင့်တနေမှာ ဒီအတွဲကဲနေကြသည် ။ ၂ယောက်စလုံးရဲ့ ပုဆိုးနဲ့ ထမီတွေက ခါးမှာလုံးစုနေသောကြောင့် ဗလာဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတဲ့ အောက်ပိုင်းကြီးတွေ ဖွေးပြောင်နေကြသည် ။ သူတို့ခြေရင်းနားက ကြမ်းပြင်မှာ နှင်းဆီနီရောင် ပင်တီဘောင်းဘီလေးတထည်က အလိပ်လိုက်လေး ပုံကြနေသည် ။ ရဲနိုင်ကတော့ သည်ရည်းစားဦးလေးနဲ့ စချိန်းတွေ့ဖြစ်ကြကတည်းက အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်တော့ ။ ငြင်းခုံနေသော စကားသံများတိတ်ကာ အိအိဖြူရဲ့အော်ငြီးသံလေးတွေကိုသာ ကြားရတော့သည် ။ ဒူးထောင်၍ ကားထားသော အိအိဖြူ ပေါင်ကြားမှာ ရဲနိုင်ရဲ့လက်တွေက စုန်ချီဆန်ချီ ကစားလို့နေသည် ။ တင်းကျပ်စွာ စိကပ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြားထဲ လှုပ်ရှားနေသော လက်ညှိုးမှာ ဟော့ဒေါ့ကြီးကြား အညှပ်ခံထားရသော ဝက်အူချောင်းနှယ် ။ အရည်ရွှမ်းသော အရွမလေး အိအိဖြူရဲ့ စောက်ရည်ကြည်တွေကတော့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြား ထဲသို့ပင် တောက်တောက်ယိုစီးနေသည် ။ အပြန်အလှန်ပင် ။ အိအိဖြူရဲ့ ဖြူနုတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေကလည်း ရဲနိုင်ရဲ့ပေါင်ကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဒုတ်တံကြီးပေါ်မှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လှုပ်ရှားလို့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည် ။ တချက်တချက် ဆိုလျှင်အားရပါးရ ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီးလျှင် ဆွဲလိမ်ချရာ ရဲနိုင်ကိုယ်ကြီးပင် တွန့်တွန့်သွားရပါသည် ။ . . . “ ညည်းတို့ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ” . . . . . . “ ဟင် တီချယ်ကြီး ” . . . လှေကားခြေရင်းမှာ ခေါင်းငုံ့လို့ Bio ကျက်နေကြသော စိမ့်နှင့် သက်ထား ထခုန်မိမတတ် လန့်ဖြန့်သွားသည်။ သူတို့ရှေ့မှာက ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်နှင့် အခြားဆရာမ၃ယောက် ။ ၂ယောက်စလုံး ဖုတ်ဖက်ခါ ထကြရသည်။ . . . “ ဟိုဟို စာကျက်နေတာပါ တီချယ်ကြီး ” . . . နည်းနည်းလေးပိုသွက်တဲ့ သက်ထားက အမြန်ပြန်ဖြေလိုက်ပေမယ့် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်သွားသော ၂ယောက်စလုံးရဲ့ အမူအရာတွေက ဘယ်လိုမှဖုံးကွယ်ထားလို့မရ။ . . . “ ဟုတ်သားပဲ ညည်းတို့က စာကျက်နေတာ။ ဟိုအတွဲကော ဘယ်မှာစာကျက်နေကြသလဲ ။ ” . . . . . . “ ရှင် ” . . . . . . “ အပေါ်ထပ်မှာလား။ ” . . . . . . “ ဟိုသမီးတို့မသိပါဘူးပါဘူး တီချယ်ကြီး ။ ” . . . . . . “ မသိဘူးလား ” . . . . . . “ အ အား အ ” . . . . . . “ အသံမထွက်နဲ့ အသံလုံးဝမထွက်နဲ့ အပေါ်မှာရှိတယ်မလား။ ” . . . ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ရဲ့ လက်ကသက်ထားရဲ့ ပေါင်ရင်းနားကအတွင်းသား ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆွဲလိမ်ထားလေပြီ။ သက်ထားရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်လေးဖြင့်ပင် ၁လက်မခန့်သာကွာတော့မယ်။ . . . “ ဟုတ် ဟုတ် အအား ” . . . သက်ထားချက်ချင်းပင် မျက်ရည်လေးဝဲတက်လာပါသည်။ . . . “ ကဲညည်းတို့၂ယောက်ပါ လိုက်တက်မယ်။ ခြေသံလုံးဝမထွက်စေနဲ့။ ညည်းတို့ကြောင့် သူတို့လွတ်သွားရင် ညည်းတို့၂ယောက် သူတို့အစားခံရမယ် နားလည်လား။ ” . . . ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ဦးဆောင်ကာ သူတို့တသိုက်ခြေသံလုံလုံ နင်းလို့အပေါ်ထပ်ဆီ တက်ကြပါသည် ။ လူဖမ်းပွဲကားစပါပြီ ။ “ အား အင်း ကို အား ” . . . ရဲသူသိသည် ။ အိအိဖြူ ပြီးတော့မည် ။ သူ့ရဲ့ အသည်းကျော်ရည်းစားလေးက အင်မတန်ထန်တဲ့ကောင်မလေး ။ နို့ကိုင်ရုံဖြင့် အရည်ယိုလို့ စောက်ဖုတ်နှိုက်လျှင် အရည်ပန်းထွက်သော မိန်းခလေးဖြစ်သည် ။ သံဝါသပြုတဲ့ အဆင့်ကို မရောက်ကြသေးသော်လည်း နေ့စဉ်ချိန်းတွေ့တိုင်း တယောက်နှင့် တယောက် ပြီးအောင်လုပ်ပေးကြသည်မှာ ၂ပတ်ခန့်ရှိလေပြီ ။ အခုလည်း ပေါင်ကြီး၂ချောင်းကို အားပါးတရ ဖြဲကားလို့ အဖုတ်အနှိုက်ခံနေသည် ။ ရဲနိုင်ရဲ့ လက်ခလယ်က ရွှဲစိုနေသော စောက်ခေါင်းထဲကို တဗွက်ဗွက်နေအောင် အဝင်အထွက်လုပ်နေချိန်မှာ စောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ဖဝါးက ပြူတစ်တစ်လေးဖြစ်နေသော စောက်စေ့လေးကို ကျိန်းတက်နေအောင် ပွတ်မိနေသည် ။ လက်ညှိုးနဲ့ လက်သူကြွယ်ကတော့ဖုတ်ဖုတ်ဘေးသားထူထူကြီးတွေပေါ်မှာ ယှဉ်လျက် ။ ရဲနိုင်ရဲ့လိင်တံကြီးကကိုင်လို့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသော အိအိဖြူရဲ့ လက်ချောင်းအသွားအလာတွေက ပိုမြန်လာသလို ဆုပ်ကိုင်ထားမှုတွေလည်း ပိုပြီးတင်းကျပ်လာပါတယ် ။ အိအိဖြူပြီးသည်နှင့် ရဲနိုင်လည်းတင်းထားသော စိတ်ကိုလျှော့ကာ တပြိုင်တည်း ပန်းထုတ်မည်ဟု ကြံရွယ်ထားသည် ။ နတ်ပြည် ရောက်လုလု ဖြစ်နေသော အာရုံများကြောင့် ၂ဦးသားပတ်ဝန်းကျင်ကို လုံးဝသတိပြုမိပါချေ ။ . . . “ အင့် အင့် အားးး အင့် ” . . . . . . “အရှက်မရှိတဲ့သတ္တဝါတွေ ” . . . ရုတ်ခြင်းကြီးပေါ်လာသော သူတွေကြောင့် ရဲနိုင်မင်တက်သွားသည်။ တီချယ်ကြီးဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် နှင့်ဆရာမတွေအပြင် သက်ထားနဲ့စိမ့်တို့ပါ ဘွားခနဲ ။ အိအိဖြူလည်းတွေ့သည် ။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ မဟာပေါက်ကွဲမှုကြီးက အခုချိန်မှာ ရပ်လို့ရသောအရာမဟုတ် ။ ကော့ပျံ လက်စက ဆက်ပြီး ကော့ပျံလန်နေသည်။ ဓာတ်လိုက်သလို တွန့်ခါနေသော ကိုယ်လုံးကြီးကလည်းအရှိန်မသတ်နိုင်တော့။ လန့်ဖြန့် ရှက်ကြောက်မှုတွေကြောင့် ထမီကိုဆွဲချချင်ပါသော်လည်း တွန့်တွန့်လူးနေတာကို မရပ်နိုင်။ ပါးစပ်ကို ပိတ်ဖို့ကြိုးစားသော်လည် ငါးကိုရေပေါ်တင်လိုက်သလို ဟစိဟစိပါးစပ်ကနေ တအင့်အင့် ဖြင့်အသံကဆက်ထွက်နေသည်။ ဗလာဖြစ်နေသော အောက်ပိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ စောက်ရည်တွေကတော့ ထွက်နေဆဲ ။ ထိုမျှလောက်ထိ တွန့်တွန့်လူးကာ စောက်ရည်ဖြန်းနေသာ အိအိဖြူ နှင့် အစွမ်းကုန်မတ်ထောင်နေသော ရဲနိုင်လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို မြင်ပြီး ပါလာသောဆရာမများနှင့် စိမ့်နဲ့သက်ထား တို့ပင် ရှက်စိတ်တွေမွှန်ထူပြီး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကုန်ကြသည် ။ ကာယကံရှင် ၂ယောက်တော့ ဘယ်လိုနေသည်မသိ ။ အိအိဖြူလိုပင် အသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသူကတော့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်။ ကိုယ်လုံးတီးနီးနီး အတွဲကိုတွေ့လိုက်ရလို့ ဖီလ်တက်သွားတာလည်းမဟုတ် ရှက်သွားတာလည်းမဟုတ်။ ဒေါသဖြင့်တုန်နေခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည် ။ ခုနက အမ်းသွားသောရဲနိုင် ပုဆိုးဖြင့် သူ့လိင်တန်ကြီးကို အုပ်သလို အရှိန်သေသွားပြီဖြစ်တဲ့ အိအိဖြူ လည်း ခါးမှာစုနေသောလုံခြည်ကို ဆွဲချကာ ဖုံးဖိသည်။ ကြိမ်လုံး ရိုက်ချက်တွေ ဘယ်တော့ကျလာမလဲ လို့စောင့်မျှော် နေပေမယ့် ထူးဆန်းစွာဖြင့်မကျလာ ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကတော့ မျက်နှာငယ်လေးတွေဖြင့် ခေါင်းငုံ့ထားသော သူ၂ယောက်ကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့်သာစိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဖင်တုံးလုံးဖြင့် လူမိခံလိုက်ရသည်သာမက လူအများရှေ့ စောက်ရည်ပါပန်းပြလိုက်ရသည်မို့ ရှက်လွန်လွန်းလို့ တဟင့်ဟင့်နှင့် အိအိဖြူ မျက်နှာလေး ရဲရဲတွတ်နေသည် ။ ဘယ်လိုမျက်နှာမျိုးဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည်နည်း ။ . . . “ မင်းတို့ကိစ္စပြီးပြီမလား။ သွားကြမယ်။ ” . . . သွားဖို့ခြေလှမ်းပြင်လိုက်တဲ့ အခါမှ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ခြေထောက်အောက်နားမှာ အလိပ်လိုက်ရှိသော ပင်တီလေးကို အိအိဖြူ ကုန်းကောက်ဖို့ပြင်လိုက်သည်။ . . . “ ညည်းဒီနေ့ ဒါမလိုတော့ဘူး အိအိဖြူ ” . . . ကြိမ်လုံးထိပ်ဖြင့် ဘေးဘက်ကို တွန်းဖယ်လိုက်သလို အေးစက်သောအသံဖြင့် ပြောလိုက်တဲ့ စကားသံကြောင့် ကိုင်းလိုက်သော အိအိဖြူရဲ့ခါးတွေပြန်မတ်သွားပါတော့သည်။ . . . “ အိ ဟီးဟီးဟီး ” . . . ဒီအသံကတော့ အိအိဖြူဆီက ထွက်လာသောငိုရှိုက်သံ ။မုန့်စားကျောင်းတက် ပြီးသည်မှာ ၁၀မိနစ်ခန့်ရှိပါပြီ ။ Physics အချိန်မို့ ၁၀တန်း (က) မှကျောင်းသားကျောင်းသူများ ဆရာမကြီးအလာကို စောင့်ဆိုင်းနေကြသည် ။ အင်မတန် စည်းကမ်းကြီးပြီး တိကျသော ဆရာမကြီးမို့ ဒီမျှလောက် ဘယ်တုန်းကမှနောက်မကျဖူးပါ ။ စကားတွတ်ထိုးရင်း၊ ဆီးထုတ်စားရင်း စောင့်နေကြတဲ့ သူများ မျက်နှာထားတင်းတင်းဖြင့် ဝင်လာသော ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ မတ်တပ်ရပ်ကာ Good Afternoon Teacher ဟုသံပြိုင်ရွတ်ရင်း နှုတ်ဆက်ကြပါသည် ။ အလိုက်သင့် ပြန်နှုတ်ဆက်ပြီး နောက်မှာ အခန်းထဲလိုက်ဝင်လာတဲ့ သူများကြောင့် တခန်းလုံး ခေါင်းတွေထိုးထိုးထောင်ထောင် နဲ့တိုးတိုးသံလေးတွေ ကျွတ်စီကျွတ်စီ ထွက်လာသည် ။ လက်ကလေးတွေပိုက် ခေါင်းလေးတွေငုံ့ကာ တန်းစီလို့ဝင်လာသော ရဲနိုင်၊ အိအိဖြူ၊ စိမ့် နှင့် သက်ထားတို့ရဲ့ နောက်မှာ ဒါဇင်ဝက်ခန့်သော တခြား ဆရာမများလည်းလိုက်ပါလာပါတယ် ။ တရှုံ့ရှုံ့ ဖြစ်နေသော မိန်းခလေး ၃ယောက်နှင့် အံကြိတ်ထားသောရဲနိုင်တို့ကို အခန်းရှေ့က ၂ပေသာသာခန့်မြင့်သော သစ်သား stage စင်လေးပေါ် ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်က တက်ခိုင်းပါတယ် ။ တခန်းလုံးမှနေ၍ ကောင်းကောင်းမြင်ရသော အတန်းရှေ့က ထိုနေရာလေးပေါ် မှာ ၄ယောက်စလုံး တန်းစီလို့ ကျောက်သင်ပုန်းနား ကျောကပ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ကြရပါတော့သည် ။ နောက်ကပါလာတဲ့ ဆရာမများကတော့ လွတ်တဲ့ခုံမှာ ဝင်ထိုင်သူကထိုင် ဘေးဘက်နံရံနားမှာ မတ်တပ်ရပ်သူက ရပ်လို့ နေကြပါတယ်။ . . . “ ကဲ မင်းတို့အားလုံးကတော့ သိချင်နေကြမှာပဲ။ မင်းတို့ရဲ့ ဒီသူငယ်ချင်းအကောင်းစားကြီးတွေ ဘာတွေများလုပ်ခဲ့ကြသလဲလို့ ” . . . တတန်းလုံး တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကို ကြည့်နေကြသည် ။ . . . “ မင်းတို့သူငယ်ချင်း ရဲနိုင်နဲ့အိအိဖြူတို့ ဟောဟိုဘက်က အဆောင်ပျက်ကြီးထဲမှာ ကျောင်းသားအရွယ်တွေ လုံးဝမလုပ်သင့်တဲ့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် အရာတွေလုပ်နေတုန်း တီချယ်တို့လက်ပူးလက်ကြပ်ဖမ်းမိခဲ့တယ် ။ ” . . . တခန်းလုံး တီးတိုးသံတွေတွေချက်ချင်း ဆူညံသွားပါတယ် ။ စားပွဲခုံကို ကြိမ်လုံးကြီးနှင့် တဗြန်းဗြန်းရိုက်လိုက်ရင်း . . . “ စိမ့်နဲ့သက်ထား တို့ကလည်းလူမိုက်အားပေး လုပ်ပြီးစောင့်ကြပ်ပေးတယ် ။ အဲဒီ့အတွက်သူတို့ကို နောင်မှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်အောင် အပြစ်ပေးရမယ် ။ မင်းတို့ကျန်တဲ့သူတွေ အတွက်လည်း နမူနာဖြစ်သွားပြီး သူတို့ လိုမဖြစ်အောင်လို့ပဲ ။ ” . . . ဆရာမကြီး ပြောစကားဆုံးသွားတာနဲ့ ကာယကံရှင်တွေကော အတန်းသူအတန်းသားတွေပါ သိနေကြပါပြီ ။ ဖင်သားနီအောင် အတီးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သေချာနေပြီ ။ စိမ့်နှင့် သက်ထားဆိုလျှင် စာလုပ်တဲ့သူများဖြစ်သလို အနေအထိုင်အေးဆေးကြသူမို့ ဆရာမများက ချစ်ကြကာ ၇တန်းကတည်းက ဆရာမများ၏ ကြိမ်လုံးဒဏ်မှ ကင်းဝေးနေသူတွေဖြစ်သည် ။ အခုမှ ကြံရာပါဖြစ်ကာ ၂ချောင်းပြူးကြိမ်လုံးကို မြည်းစမ်းရတော့မည် ။ ဒါက သူတို့မျှော်လင့်ထားတဲ့အပြစ်ဒဏ်။ ဒါပေမယ့် . . . . . . “ တို့များငယ်ငယ်တုန်း ကွန်ဗင့်(convent ) ကျောင်းမှာတုန်းက အမှားကြီးကြီးကျူးလွန်လို့ရှိရင် ဆရာမကြီးတွေက အသက်ဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဂါဝန်ကိုလှန်ပြီး ရိုက်တယ် ။ ” . . . ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ပြောနေရင်းက အပြစ်သားကျောင်းသားကျောင်းသား၄ယောက်ကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး . . . “ ခုမင်းတို့ကျူးလွန်တဲ့အပြစ်က ငါတို့တုန်းကအဆိုးဆုံးအမှားထက်တောင် ပိုပြီးဆိုးသေးတယ် ။ အဲဒါကြောင့် ဒီနေ့တော့ မင်းတို့၄ယောက်ကို ဒီနေရာမှာပဲ လုံခြည်ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ရိုက်ရလိမ့်မယ် ။ ” . . . တမဟုတ်ချင်း တတန်းလုံး ပွက်လောရိုက်ထွက်သွားသည် ။ ကျောင်းသားတွေတင်မက ကျန်တဲ့ဆရာမများပါ မျက်လုံးပြူးကုန်ကြပါတယ် ။ ဘယ်နှယ့် ဒီအပျိုအရွယ် ကျောင်းသူကြီးတွေကို ဖင်ချွတ်ရိုက်မယ်တဲ့ ။ ဒါကပရိသတ်တွေ ဆူညံကုန်တာ ။ အရှေ့ကကျောင်းသူချော ၃ယောက် ကတော့ ငုံ့ထားတဲ့ခေါင်းတွေ ထောင်ပြီး မျက်တောင်မခတ်သော မျက်လုံးတွေနဲ့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကို ကြောင်ကြည့်နေကြသည်။ မယုံကြည်နိုင်သောအကြည့်တွေ ။ နောက်ထပ် ကြိမ်လုံးနဲ့ စားပွဲထိရိုက်သံဖြင့် ဆူညံနေမှုများကိုဖြိုခွင်းလိုက်ပြီးနောက် . . . . . . “ အားလုံး တိတ်ကျစမ်း။ နောက်ထပ်ဆူလာရင် အဲဒီ့သူတွေပါ ဒီမှာလာပေါင်းသွားရမယ် ။ ” . . . အတန်းသားတွေ ငြိမ်ကျသွားပေမယ့် အားလုံးရဲ့ရင်ထဲမှာ အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ဗလောင်ဆူနေကြပြီ ။ နုထွား ဖွံ့ဖြိုးပြီးစ ဖင်လုံးကြီးတွေကို တခန်းလုံးရှေ့မှာ ဖော်ပြီးပြရတော့မှာမို့ ကာယကံရှင်အပျိုမတွေ ရှော့ရလုနီးနီး ဖြစ်နေကြသည် ။ သက်ထားစိတ်ထဲ မဖြစ်နိုင်ဘူး မဖြစ်နိုင်ဘူး လို့တတွင်တွင်ပြောနေသလို စိမ့်မျက်ရည်တွေ စီးလို့ ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ အားလုံးရဲ့တရားခံ အိအိဖြူကတော့ ထူးခြားစွာနဲ့ ငြိမ်သက်လို့ တရှုံ့ရှုံ့သာငိုနေသည်။ သူ့ကြောင့် သူငယ်ချင်း၂ယောက်ပါ အဆစ်ပါသွားပြီလေ ။ မကြာမီ သူတို့သူငယ်ချင်း၃ယောက်လုံး ကုန်ေးကာက်စရာမရှိအောင် အရှက်လုံးလုံး ကွဲရတော့မယ် ။ တဦးတည်းသော ယောင်္ကျားလေး ရဲနိုင်မှာလည်း ရှက်ကြောက်မှုဖြစ်နေပေမယ့် ကိုယ့်ကိုယ်တိုင်ထက်စာလျှင် ချစ်ရပါသော အိအိ ရဲ့ရှက် အတွက် စိုးရိမ်မှုပို လို့နေပါသည် ။ အတန်းထဲမှ ကျောင်းသားများတော့ အာတွေခြောက်ပြီး ရင်တွေတုန်ကုန်သည် ။ နာမည်ကြီး အလှပဂေးမလေး အိအိဖြူရဲ့ ထမီမကပ်သော မြင်ကွင်းကို တွေ့ကြရတော့မယ် ။ အပိုဆုအနေနဲ့ သက်ထားနဲ့စိမ့်ပါ ပါသေးတယ် ။ ကျောင်းသူနဲ့ ဆရာမအငယ်တွေလည်း မမြင်ဖူးမကြုံဖူးသော အဖြစ်အပျက်ကို တွေ့ရတော့မှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ . . . “ ရဲနိုင်နဲ့ အိအိဖြူက ၅ချက်ဆီ၊ အားပေးအားမြှောက်လုပ်တဲ့ ဟို၂ယောက် ၃ချက်စီ အရိုက်ခံရမယ် ။ ပြောထားတဲ့ အတိုင်းတင်ပါးပြောင်ပြောင် ပေါ်ကိုရိုက်မှာ ။ ” . . . ပြောရင်းဆိုရင်း ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် လက်ထဲကကြိမ်လုံးကြီးကို လေထဲမှာ ဝှီးခနဲနေအောင်လွှဲရင် ဟန်ရေး၂ချက်လောက် ပြလိုက်ပါတယ် ။ ပြီးလျှင် အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ . . . “ ဒီဘက်အစွန်က မသက်ထား ထမီကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ဒီနားလာခဲ့ ”“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ” . . . သက်ထား မျက်ရည်ရွှဲလဲနဲ့ ခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းကာ ခါလို့ငြင်းသည် ။ အပျိုလေးတယောက်ဖို့ လုံခြည်ချွတ်ဖို့ ဒီလောက်တော့ မလွယ်ပါချေ ။ . . . “ ကဲ ညည်းဆက်ပြီး ငြင်းနေရင်ငါကိုယ်တိုင် လာချွတ်ပေးရလိမ့်မယ် ။ ” . . . ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ပြောပြောဆိုဆို ၄ယောက်တန်းမှာ အစွန်ဆုံးဖြစ်သော သက်ထားရှေ့သို့ လက်ထဲကြိမ်လုံးတရမ်းရမ်းဖြင့် လျှောက်သွားလေသည် ။ အတန်းထဲမှာ တော့ အပ်ကျသံပင်မကြားရအောင် တိတ်ဆိတ်လို့ ။ . . . “ ချွတ်စမ်း ” . . . ထမီစကို ဆွဲတော့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ရဲ့လက်ကို ပြန်ဆွဲရင်းကာရင်း သက်ထား ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုသည် ။ ထမီခါးပုံစကို ပြန်ဆွဲထားသည်။ . . . “ ညည်းထပ်ရုန်းရင် အောက်ခံပါ မချန်ဘူး ဖြစ်သွားမယ်နော် မသက်ထား ” . . . ခြိမ်းခြောက်စကားပြောရင်း ထမီစကို ထပ်မဆွဲတော့ပဲ ပေါင်တွင်းကြောတဖက်ကိုသာ အားရပါးရကိုင်ရင်း ဆွဲလိမ်လိုက်ပါသည်။ လွန်ခဲ့သော နာရီဝက်မရှိခင် အချိန်ကပဲ ဒီလက်စကို တခါမြည်းစမ်းဖူးပြီးသား အခုနောက်တဖက်ကို တွယ်တာခံရပြန်ပြီ ။ တ အ အ နှင့် သက်ထားအော်သည် ။ ဒီတခါက ဂွကြားနှင့်ပိုပြီးတောင်နီးသွားသေးသည်။ နောက်တခေါက်များဆိုလျှင်တော့ သက်ထားရဲ့ အဖုတ်သားကြီးကိုပင် လိမ်ဆွဲမည်လားမသိ ။ . . . “ လက်ပိုက်ထားစမ်း ။ လက် ပိုက် ထား စမ်း ။ ” . . . တလုံးခြင်းနှင့် အာဏာသံပြင်းစွာပြောသော အသံကြောင့် သက်ထားလက်၂ဖက် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ယှက်ထားလျက်သားဖြစ်သွားပါသည် ။ . . . “ အမလေး ဟီး ဟီး ဟီး ” . . . ပေါင်ရင်းကြောကို လိမ်ဆွဲထားရာက ထမီကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲချလိုက်သောကြောင့် လက်ပိုက်ထားသော သက်ထားလှမ်းဆွဲဖို့မမှီလိုက်တော့။ ကျောင်းထမီ အစိမ်းရောင်လေးက ခြေမျက်စိမှာပုံနေလေပြီ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးပေါင်သားလေးတွေက ဝင်းပလို့နေသည်။ ပေါင်ရင်းဂွဆုံ စက်စပိုင်နာ ပန်းနုရောင်လေးရဲ့ အစွန်းနားမှာ တော့ တီချယ်ကြီးလက်ရာ နီနေသော အကွက်လေးတွေက ဘယ်ညာ၂ဖက်စလုံးမှာ ရှိနေပါသည်။ မကူနိုင်မကယ်နိုင် ဖြင့် လူ၆၀ကျော်ရှေ့မှာ အောက်ပိုင်းတခုလုံး စက်စပိုင်နာသာကျန်တော့သော သက်ထား ရှက်လွန်းလို့ ရှိုက်ကြီးတငင်ကို ငိုလို့နေသည်။ . . . “ ဒီအရှေ့ထွက်ခဲ့ ” . . . ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း လက်မောင်းကိုကိုင်ရင်း ကျောက်သင်ပုန်းကို မှီပြီးရပ်နေသော နေရာမှ ရှေ့ဘက်၃လှမ်းလောက်အကွာ စင်၏အလည်တည့်တည့် အရှေ့အနောက်လွတ်သော နေရာကို ဆွဲခေါ်လာပါသည်။ ထမီကတော့ အရင်ရပ်ခဲ့သောနေရာမှာ ကွင်းလုံလေးပုံပြီး ကျန်ခဲ့ပါပြီ ။ စိတ်ကြိုက်နေရာကိုရောက်ပြီမို့ . . . “ ဟိုဘက်လှည့် ” . . . ဟုဆိုပြီး အတန်းဘက်ကို ဖင်ပေးခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။ သက်ထား ကိုယ်လုံးက စိမ့်နဲ့ အိအိဖြူလောက်မထွားပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် ဖင်လုံးလေးတွေက သူ့နေရာနဲ့သူ ပြည့်ဖြိုးကား ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ရှိလှပါသည် ။ ပန်းနုရောင် စက်စပိုင်နာစကို ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်အကိုင် သက်ထားတကိုယ်လုံးဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားသည် ။ သက်ထား အကြောက်လွန်သွားလို့လား မွှန်ထူနေပြီမို့လားမသိ ခုဏကလိုတော့ မငြင်းဆန် မရုန်းကန် ။ အရှက်မျက်ရည်တွေကတော့ တောက်တောက်တောက်တောက်နဲ့ ကြနေပြီ ။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး လျှောဆင်းသွားတာ နှင့်အတူ ဖြူဖွေးလှသော ဝိုင်းဝိုင်းစက်စက် ဖင်လုံးအစုံလိုက်လေးက အားလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းထဲကို ဝင်လာပါသည် ။ ချွတ်ချရသော စက်စပိုင်နာလေးက ပေါင်လယ်မှာ ရပ်သွားသည် ။ အတန်းဖက်ကကြည့်လျှင် ဖင်ဖွေးဖွေးဥဥကို သာမြင်ရပြီး ရှေ့ဘက်မှစောက်မွှေးနုနုများ ဖြင့်လှပနေသော အဖုတ်လေးကို မမြင်ရ ။ ဒါကတော့ ကြံရာပါသာ ဖြစ်သောကြောင့် သက်ထားနဲ့ စိမ့်ကို ညှာတာပေးလိုက်သော နောက်ဆုံးလက်ကျန်အရှက်တရားလေး ။ ထို တောင်ပူစာပမာ မို့ခုံးကာအမွှေးစိမ်းများဖြင့် လျှက်နွယ်နေသော အဖုတ်နုနုထွတ်ထွတ်လေးအား ရှေ့မှအသေအချာ မြင်ရသူမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ဘဝတူသူငယ်ချင်း ၃ယောက်သာ ရှိပါသည် ။ သို့ပေမယ့် ရှေ့ဘက်ခြမ်းမှာ အမွှေးအုံလေးအား မတွေ့ကြရသော်လည်း ဖင်လုံးကျစ်ကာ ဖင်သားပြည့်ပေမယ့် သွယ်လျသောပေါင်တံ ပိုင်ရှင်လေး သက်ထားမှာ ကြီးမားသောအဖုတ်ကြီး ရှိနေပါသည် ။ ဖင်လုံးနှစ်လုံးနှင့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းဆုံရာအရပ် ဖြစ်သော ဖင်ကြားအောက်မှနေလို့ နောက်ဖက်သို့ ပြူထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကြီးက မကွယ်မဝှက်ပဲ သိသာလွန်းနေသည် ။ ဖောင်းအစ်နေတဲ့ အဖုတ်ဘေးသားကြီးတွေရဲ့ အလယ်မှာ တိတိရိရိ ဓားခုတ်ရာလေး ရှိနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာပေါက်သော စောက်မွှေးနုလေးများကလဲ ကျိုးတိုးကျဲတဲ။ သနားလို့ဖင်သာဖော်ခိုင်းပေမယ့် ပစ္စည်းကိုက ကြီးလွန်းနေတဲ့ သက်ထားတယောက် စောက်ဖုတ်ပါကြေညာပြီးသား ဖြစ်ပါတော့သည် ။ အတန်းထဲရှိ လူပျိုကျောင်းသားများမှာ အပျိုဖင်နှင့်အပျိုအဖုတ်ကို မြင်ရသောကြောင့် လီးတောင်ကုန်ကြပါသည် ။ ကျောင်းသူများမှာလည်း ရင်တုန်အာခြောက်ကာ ဆရာမများပင်လျှင် ချွေးပျံစပြုလာပါသည်။ ငယ်စဉ်တောင်ကျေး မူလတန်းကျောင်းသားဘဝက ဖင်လှန်ရိုက်သည်ဆိုသည်မှာ မဆန်းပြားသော်လည်း အစွမ်းကုန်ဖွံ့ဖြိုးပြီးစ အပျိုအရွယ် ကျောင်းသူချောကြီးများကို အမှန်တကယ် ပင် အတန်းအလယ် ဖင်ချွတ်၍ တကယ်ဆော်ပြီဆိုသည်မှာ ရှားပါးလှသော အဖြစ် ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည် ။ ဖင်ပြောင်ပြောင်ပေါ်ကို လာထိတဲ့ ကြိမ်လုံးရဲ့အတွေ့ကြောင့် သက်ထားတွန့်သွားပါသည် ။ ဒါပေမယ့် တကယ်ရိုက်တာ မဟုတ်သေးပဲ လမ်းကြောင်းချိန်ရုံသာ ဖြစ်ပါသေးတယ် ။ အခုမှတကယ်ရိုက်တာ ။ . . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အ ” . . . ဖြူဖွေးဖွေး ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်လေးတွေ တုန်တက်သွားပြီး ကန့်လက်ဖြတ် နီရဲသော အစင်းကြောင်း တခုရဲခနဲ ပေါ်လာသည် ။ သက်ထားနာပေမယ့် အံကြိတ်လို့ ခံသည် ။ အနားမပေးပဲ ချက်ချင်းဆိုသလို နောက်တချက် ။ ဒီတခါတော့ပိုအားစိုက်လို့ လွှဲခနဲရိုက်လိုက်သည်။ . . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အာ ဟီးဟီးဟီး ” . . . ဒုတိယမြောက် အရှိုးရာလေး ။ ဒီတခါတော့ သက်ထား ပူခနဲဖြစ်သွားသော တင်ပါးပေါ် ရောင်ရမ်းပြီး လက်ရောက်ကာ သက်သာလိုသက်သာငြား ဖင်သားလေးကိုဆုပ်ကိုင် ပါတော့သည် ။ . . . “ လက်ဖယ်စမ်း ” . . . ကြိမ်လုံးထိပ်ဖြင့် လက်ကိုဘေးသို့ တွန်းရင်း ပြောပေမယ့် လက်ကပြန်ပြန်ရောက်လာသည် ။ ခေါင်းလေးစောင်းလှည့်ကာလည်း ငိုယိုရင်း အသားနားခံသော အကြည့်နဲ့ကြည့်ပါတယ် ။ . . . “ ချက်ချင်းမဖယ်ရင် နောက်တချက်ထပ်တိုးသွားမယ် ” . . . နောက်တိုးတချက်ကို ထပ်မခံနိုင်သော သက်ထားလက်ကိုဘေးသို့ ချရပါတော့တယ် ။ လက်ရှိအဆော်ခံနေရသောသက်ထားကို ကြည့်ပြီး စိမ့်နှင့် အိအိဖြူတို့လည်း ခုနကထက် ၂ဆတိုးကာ ငိုနေရပြီ ။ သူတို့၂ယောက်လည်း သည်ပုံစံအတိုင်း ဖြစ်မည်သာ ။ အတန်းရှေ့မှာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖင်ပြောင်ကြီးတွေကို အတီးခံရတော့မယ် ။ ရဲနိုင်လည်း မျက်ရည်ဝဲစပြုနေပြီ ။ ဒါပေမယ့် သူက ဂွင်းတိုက်ခံနေရတုန်း တန်းလန်းကြီး လရည်မထွက်သေးခင် လူမိပြီး ဖုတ်ဖက်ခါထလာရတာ ။ အခုလည်း သူငယ်ချင်းမ သက်ထားရဲ့ အောက်ပိုင်းဟောင်းလောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေပြန်လည် ဖောက်ပြန်ချင်လာသည် ။ ပေါင်ကြားထဲမှာ တင်းမားစပြန်ပြုလာသည် ။ သက်ထား ဒူးတုန်ရင်း နောက်ဆုံးကျလာမယ့် အချက်ကိုစောင့်နေသည် ။ . . . “ ရွှမ်း ” . . . “ အ အိအိ အိ ဟီး ” . . . နောက်ဆုံးတချက်အပြီးမှာတော့ သက်ထားနာလွန်းလို့ ခါးပါကော့သွားသည် ။ ပြီးနောက် တင်ပါးပြောင်ပြောင်ကို ကိုင်ရင်း ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သည် ။ အားရးပါးရငိုသည် ။ အတန်းထဲက သူတွေအဖို့ တော့အင်မတန်နှာထဖို့ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်း။ ဖင်သား၂ဖက်ကို ဆုပ်နယ်လိုက်တော့ အတန်ငယ် ဖင်ဖြဲလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတင်မက ဖင်ကြားအရင်းက ညိုတိုတို ဖင်ဝလေးကိုပါ အရှေ့ဖက်နား ထိုင်သူတွေ တွေ့ကြရပါသည် ။ ဒီတခေါက်တော့ ၃ချက်လည်း ပြည့်ပြီမို့ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ဘာမှမပြောပဲ ခဏမျှ စောင့်နေလိုက်သည် ။ . . . “ ညည်းဖင်ညည်း ပြန်ဖုံးပြီးတော့ ခုနကနေရာမှာ ပြန်သွားရပ်နေ လက်ပိုက်ထား ။ ထမီလုံးဝပြန်မဝတ်နဲ့ ။ ” . . . သက်ထားမျက်ရည်စက်လက်နဲ့ပဲ စက်စပိုင်နာပြန်စွပ်လို့ သူ့ထမီပုံရှိရာဆီ လှမ်းရလေပြီ ။စိမ့် သေးထွက်ကျမတတ် ကြောက်နေပြီ ။ သူ့နာမည်ခေါ်မှာကို အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ကြောက်လန့်ရင်း စောင့်နေရသည် ။ အရိုးဆုံး အအေးဆုံး အကြောက်တတ်ဆုံးသော စိမ့် သည်တောင်ကို ဘယ်လိုကျော်ရပ ။ . . . “ ကဲ မ စိမ့် ပထမတယောက် လုပ်သွားတာ မြင်တယ်မလား ။ အဲဒီ့အတိုင်း ထမီချွတ်ပြီး ဒီနေရာလာခဲ့ ။ ” . . . စိမ့် မျက်ရည်တွေ တွေတွေစီးလို့ ငူငူကြီးရပ်နေဆဲ ။ . . . “ အခု ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပြီးလာရင် နင့်ရှေ့ကသူငယ်ချင်းလို ဆက်စပိုင်နာကျန်မယ် ။ ငါကိုယ်တိုင် ခုနကလို လာဆွဲချွတ်ရရင်တော့ ညည်းအောက်ခံပါ ထမီနဲ့တူတူ ပုံပြီးကျန်ခဲ့မယ်နော် ။ ” . . . “ ငါပြောနေတယ်လေ ဘာလဲ ညည်းအရှေ့ကပစ္စည်းပါ ပေါ်ချင်လို့လား ။ ”. . . နောက်ဆုံး စာလုံးကို အသံမြှင့်ပြောလိုက်တဲ့ အခါကျမှ ကြောင်အမ်းသွေးပျက်နေသော စိမ့် လှုပ်ရှားလာသည်။ . . . “ ဟီးဟီး အင့် အီးဟီးဟီး ဟုတ်ကဲ့ ချယ် ဟီးဟီး ” . . . နောက်တိုး ၁၀ချက်ခန့်ရိုက်မည်ဆိုလျှင်ပင် စိမ့် ဒီလောက်ကြောက်ချင်မှကြောက်မယ် ။ ဆက်စပိုင်ပါ အချွတ်ခံရလို့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးပါပြ ခိုင်းမယ်ဆိုတဲ့ ခြိမ်းခြောက်မှုကြောင့် ကြောက်ရွံ့စိတ်နဲ့ လန့်ဖြန့်ပြီး ထမီစကိုကိုင်သည် ။ ဖုတ်ခနဲနေအောင် ချွတ်ချလိုက်ရတဲ့ ထမီကြောင့်သူလည်း သက်ထား နဲ့ပုံစံတူဖြစ်သွားပါပြီ ။ ရှက်လွန်းလို့လဲ့ တဟီးဟီးနှင့် ငိုသည် ။ စိမ့် ကအသားသိပ်မဖြူလှသော ညိုစိမ့်စိမ့်အသားအရောင်ပိုင်ရှင် ။ ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ခပ်တုတ်တုတ်ရယ် ။ ရိုးအေးတဲ့သူပီပီ ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံကလည်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်း အဖြူရောင် အောက်ခံခပ်ကြီးကြီး ။ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ရှေ့သို့လှမ်းလာသော စိမ့် ကိုကြည့်ပြီး အတန်းထဲက ကောင်မလေးများ သနားကြသည် ။ ကျောင်းသူအများစုမှာ အိအိဖြူနှင့် အရောတဝင် မရှိလှကာ ရွပိုးထိုးလွန်းသည်ဆိုပြီး အမြတ်ကတ်ကြသော်လည်း စိမ့်နဲ့သက်ထားကိုတော့ ခင်ကြသည် ။ အခုကိစ္စမှာလည်း အိအိဖြူကြောင့် သူတို့၂ယောက် အကြောင်းမဲ့သက်သက် အချောင်ဝင်ခံရသည် ဟုတွေးကာ ဂရုဏာသက်နေကြခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။ စိမ့် ဝတ်ထားတဲ့ ဖြူဖြူကြီးကြီး ဘောင်းဘီကြီးက သက်ထားရဲ့ ဘောင်းဘီပန်းနုရောင်လောက် စွဲဆောင်မှု မကောင်းပေမယ့် တမျိုးတဘာသာ ကြည့်လို့ကောင်းသည်။ တော်တော်များများသော နေရာတွေကို ဖုံးကာထားသော ပုံဟောင်းအောက်ခံဘောင်းဘီသည် ရှေ့ဘက်မှ ခုံးကြွသော ဆီးခုံကြီးကို ကာကွယ်ပေးထားသလို နောက်လှည့်လိုက်သော အခါမှာလည်း ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားရှိလှသော တင်သားစိုင်ကြီးများအား ဖုံးကွယ်ပေးထားပါသည် ။ ဒါပေမယ့် အတော်များများသော ၁၀တန်းအရွယ်အပျိုချောတို့မှာ သည်အသက်သည်အရွယ်ရောက်ကြပြီ ဆိုလျှင်ဖြင့် လူမြင်တာမမြင်တာ အသာထား ကာလာဒီဇိုင်း စုံလင်သော ဆက်စပိုင်နာများကို သူ့ထက်ငါအပြိုင်ဝတ်ဆင်လေ့ရှိပါတယ် ။ ထိုရှေးဒီဇိုင်း အောက်ခံဘောင်းဘီကြီးများမှာ ရွှေရင်သိမ်းသစ်အရွယ်တို့သာ ဝတ်လေ့ ရှိသည်ဟုလည်း ယူဆထားပေသည် ။ စိမ့်မှာတော့ ဒီအရွယ် ဒီဖင်ဆိုဒ်ကြီးဖြင့် ခလေးဘောင်းဘီရိုးရိုးကြီး ဝတ်ထား သကဲ့သို့ရှိကာ ကြည့်ရင်းရယ်ချင်စရာ ကောင်းသလိုလို ဖြစ်နေပါသည် ။ အတန်းဘက်ကျောပေးထားပြီဖြစ်တဲ့ စိမ့် ဘယ်လောက်တောင် ရှိုက်ငိုနေသည်မသိ ကြီးထွားတဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးကြီးတွေတောင် တုန်တုန်တက်နေသည် ။ . . . “ ကဲ အောက်ကဟာကို နင့်သူငယ်ချင်းလိုပဲလျှော ။ ငါနင်တို့ရဲ့ ဘာမှန်းမသိတဲ့ ဟာတွေကို အထည်တိုင်း ငါကိုင်တိုင်ကိုင်ပြီး မချွတ်ချင်ဘူး ။ ” . . . သည်လောက်ရှက်တတ် ကြောက်တတ်တဲ့သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကိုယ့်ဖင်ကြီးကိုကိုယ်ကိုယ်တိုင် ပြောင်နေအောင်ချွတ်ပေးမှာလဲ ဆိုတာဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်မတွေးမိလေရော့သလား ။ . . . “ ငါပြောနေတယ်လေ ။ ကျွတ် မထုံတက်သေးတွေ ။ ” . . . ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် စိတ်မရှည်တော့ ။ . . . “ ဖုန်း ” . . . . . . “ အီးဟီးဟီးးးးးးးးး ”. . . စိမ့် ဖင်ကြီးပေါ်ကိုကြိမ်လုံးတချက် မမျှော်လင့်ပဲ ရုတ်ခြင်းကြီးကျလာတာမို့ အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ အော်မိသည် ။ လူလည်းရွေ့သွားသည် ။ နာလိုက်သည်မှာ မပြောပါနဲ့။ ဆက်စပိုင်နာ တထပ်ကျန်သေးသည်မို့ ကြိမ်လုံးနဲ့တင်ပါးထိတဲ့ အသံကရွှမ်းခနဲ မထွက် ။ . . . “ ချွတ်မှလား ။ ငါနောက်တချက်ထပ်ရိုက်ရမှာလား ။ ” . . . ဒီတခါမှတဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီဘေး၂ဖက်ကို ကိုင်ရင်း ချွတ်ပါတော့သည်။ တဖြေးဖြေးချင်း တအိအိသာ လျှော့ချရင်း ဖင်သားကြီးတွေ တဖြည်းဖြည်းပေါ်လာသည်။ နောက်ဆုံး ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးအောက် ပေါင်ရင်းအစလောက်မှာ ရပ်သွားပါတယ် ။ သက်ထားလောက်တော့ ပေါင်လယ်မရောက် ။ ခပ်ညိုညိုဖင်သားစိုင်ကြီးတွေက ပြည့်ဖြိုးဖောင်းအစ်နေသည်။ ပေါင်ရင်းဂွကြားနေတော့ ပြူထွက်ပြူးထွက်လာတာ ဘာမှမတွေ့ရပါ ။ ဖင်ကြီးက အရင်းကောအဖျားပါ ကြီးနေတာကတကြောင်း၊ အောက်ခံဘောင်းဘီကလည်း လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖြစ်မနေတာကတကြောင်း တို့ကြောင့်ဖြစ်သည် ။ အချင်းချင်းသာမြင်ရသောရှေ့ဘက်မြင်ကွင်းမှာတော့ ထူထဲသော အမွှေးအုံကြီး ပေါ်နေပါပြီ ။ အမွှေးမဲမဲတွေ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးစွာနဲ့ ထူထဲနေတဲ့ စောက်မွှေးထုကြီး ။ ဒီလို တောအုပ်ကြီးနဲ့ယှဉ်တော့ စောနက သက်ထားရဲ့ဟာလေးက မြက်ခင်းသာသာ ဖြစ်သွားသည် ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ဒီဆက်စပိုင်နာကိုတော့ ပေါင်လယ်ရောက်အောင် ထပ်မချွတ်ခိုင်းတော့ပါ ။ ဒီ၂ယောက်ကိုက ဖင်ချွတ်ရိုက်တယ် ဆိုရုံလောက်ဆို ထိုက်တန်ပြီလို့လဲ ယူဆထားပါတယ် ။ ခုနက မသက်ထားကတော့ ပစ္စည်းကိုက မဟားဒယားကြီးနေတော့ သူမတတ်နိုင် ။ တတန်းလုံးတွေ့လေပြီ ။ အခုဒီတယောက်ကိုလည်း ဖင်ဖော်ပြီး ဆော်ရရုံဆို လုံလောက်ပါပြီ ။ မိန်းမအင်္ဂါပေါ်မပေါ်က ထည့်စဉ်းစားရဖို့မလို ။ အရှက်လွန်ပြီး ခေါင်းထဲမှာ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေတဲ့ စိမ့် သူ့ဖင်ပေါ်ကို ကြိမ်လုံးလာထိမှ သတိပြန်ဝင်လာသည် ။ ဒါက ချိန်ရုံရှိသေးတာ ။ . . . “ ရွှမ်း ” . . . . . . “ အီး ဟီးးးးး ဟိ ဟင့်ဟင့် ဟင့် ဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” . . . ကြိမ်လုံးရဲ့ ထိချက်၊ ကိုယ်လုံးကြီးခါသွားတာနဲ့အတူ ဖင်သားကြီးတွေက လှိုင်းကြီးတွေပမာ တုန်တက်သွားပါတယ် ။ စိမ့်ရဲ့ အော်သံက သက်ထားတုန်းကထက်ကို သိသိသာသာကြီး ပိုကျယ်နေသည် ။ ခလေးကြီးတယောက်ငိုသလိုကို အာပြဲကြီးနဲ့ အော်ငိုနေတာပါ ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် လက်နောက်တခါ လွှဲလိုက်ပါပြီ ။ ရွှမ်း ခနဲအသံကော၊ ပြီးတော့ ပိုပြီးကျယ်လာတဲ့ အော်သံက တခန်းလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားပါတယ် ။ ဖင်ကြီးတွေသာမက ကိုယ်လုံးကြီးပါ ရိမ်းခါသွားပါတယ် ။ တလုံးတခဲ တင်ပါးကြီးမှာတော့ အရှိုးရာက ၂ခုဖြစ်သွားပါပြီ ။ စိမ့်အဖို့ အရှက်ထက် အနာက ပိုပြီးသည်းစပြုလာပါတယ် ။ တင်ပါးတပြင်လုံး ကျိမ်းစပ်လွန်းလို့ မီးနဲ့တိုက်သလားတောင် ထင်နေရပါတယ် ။ နုလွန်းတဲ့ စိမ့်တယောက် နောက်တချက်ကို မခံနိုင်တော့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်က သိတာမှမဟုတ်တာ ။ သူသိတာက နောက်တချက် ကျန်သေးတယ် ဆိုတာပါပဲ ။ . . . “ ရွှမ်း ” . . . အားရပါးရကြီးလွှဲပြီးတော့ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ကြီး ထိသွားတဲ့ နောက်ဆုံးတချက် ။ . . . “ အားးးးးးးးးးးး ” . . . အာခေါင်ခြစ်သံနဲ့ အော်ငိုလိုက်ပြီး ရှေ့ကို၂လှမ်းလောက်ရွေ့သွားပါတယ် ။ ပိုက်ထားတဲ့လက်တွေကလည်း တင်ပါးပေါ်ရောက်ပြီး သက်သာလိုသက်သာညား ဆုပ်နယ်မိနေပြီ ။ အရှက်ကိုပင် မငဲ့နိုင်တော့ ခါးကြီးကော့ကာ အားရပါးရ ကိုပွတ်သပ်နေပါတယ် ။ ဘယ်သူမှမသိလိုက်တာကတော့ နောက်ဆုံးတချက်မှာ စိမ့် ပေါင်ဂွကြားက ကြွက်သားတွေကို ထိမ်းချုပ်နိုင်မှု ခေတ္တလွတ်သွားတယ် ဆိုတာပါပဲ ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းခဏ ရပ်စောင့်ပြီးမှ . . . “ ညည်းဖင်ပြန်ဖုံးလို့ရပြီ ။ ပြီးရင်နေရာပြန်သွားတော့ ။ ” . . . ကျောင်းသူကလေး စိမ့် ငိုရင်းပြုရင်းနှင့်ပင် အောက်ခံဘောင်းဘီကို နေရာတကျဖြစ်အောင် ဆွဲတင်ပါတယ် ။ အပုံလိုက်ဖြစ်နေသော ထမီနေရာမှာရပ်ရင်း အတန်းဘက် မျက်နှာပြန်လှည့်လိုက်တဲ့ အခါတွင်မှ တခန်းလုံးဟာ ခနဲဖြစ်သွားကြပါသည် ။ ဖောင်းမို့သောဆီးခုံကြီး ရဲ့အောက်ဖက်တည့်တည့်မှာ အကွက်လိုက်ကြီး ။ ဘောင်းဘီကအဖြူမို့ စိုသွားတဲ့အခါ တိုးယိုပေါက်သာသာဖြစ်ပြီး စောက်မွှေးအုံကြီးကို မြင်နေရသည် ။ စိမ့် နောက်ဆုံးအချက်မှာ နာလွန်းလို့သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ ထွက်ကျသွားချင်းဖြစ်သည် ။ တဗြန်းဗြန်းနေအောင် ပေါက်ချမိတာ မဟုတ်မိပေမယ့် တစ်စက်နှစ်စက် မကသာမို့ စက်စပိုင်နာမှာတော့ သိသိသာသာ စိုရွှဲသွားသည် ။ ကွဲလိုက်တဲ့ အရှက် ။ အပျိုထွားလေး စိမ့် လူ၆၀ကျော်ရှေ့ ဖင်ချွတ်ရရုံမျှမက သေးထွက်သွားတာပါ မှတ်တမ်းတင်လေပြီ ။ ပြီးနောက် အိအိဖြူ အလှည့်၊ အားလုံးကမှင်သေသေပြီး၊ ရာဂမျက်လုံးများဖြင့် ဝိုင်းကြည့်ကျသည်။ အိအိဖြူရဲ့ လှုပ်အိလှုပ်အိဖြစ်နေတဲ့ အိုးထွားထွားကြီးတွေနဲ့ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ကြောက်လန့်ရင်း စောင့်နေရသည် ။ ” ဒီနေရာလာခဲ့ ။ ” . . .ငါပြောနေတယ်လေ အိအိဖြူလည်း ခုနကထက် ငိုနေရပြီ ။ အတန်းရှေ့မှာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖင်ပြောင်ကြီးတွေကို အတီးခံရတော့မယ် ။ “ ဒီအရှေ့ထွက်ခဲ့ ” . . . ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း လက်မောင်းကိုကိုင်ရင်း ကျောက်သင်ပုန်းကို မှီပြီးရပ်နေသော နေရာမှ ရှေ့ဘက်၃လှမ်းလောက်အကွာ စင်၏အလည်တည့်တည့် အရှေ့အနောက်လွတ်သော နေရာကို ဆွဲခေါ်လာပါသည်။ ဆက်စပိုင်ပါ မရှိဘူးဆိုတဲ့ အသိစိတ်နဲ့ အောက်ပိုင်းအားလုံးပြ ရမဲ့ ကြောက်ရွံ့စိတ်နဲ့ ထမီစကိုကိုင်ထားသည် ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ဖုတ်ခနဲနေအောင် ချွတ်ချလိုက်ရတဲ့ ထမီကြောင့်…တခန်းလုံးဟာ ခနဲဖြစ်သွားကြပါသည် ။ အတန်းဘက် မျက်နှာလည့်ထားတာမို့လန့်ဖြန့် ရှက်ကြောက်မှုတွေကြောင့် မိန်းမအင်္ဂါပေါ်ကစောက်မွှေးအုံကြီးကို လက်ဖြင့်ကာထားကာ တွန့်တွန့်လူးနေတော့သည်။ နောက်မှ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးကို လက်ဖြင့်ကာထားသည်။ ထမီကတော့ ကွင်းလုံလေးပုံနေပါပြီ ။ “လက်ကိုဖယ်လိုက် ” . . . ဟုဆိုပြီး အတန်းသားများကို ကြည့်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။ အိအိဖြူ မငြင်းဆန် နိုင်ပါ။ အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲ့တော့ဖြစ်နေပြီး။ အောက်ခံဘောင်းဘီမရှိ အားလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းထဲမှာ စောက်မွှေးနုနုများ ဖြင့်လှပနေသော အဖုတ်လေးကို ပြသထားရသည်။ လက်ဖယ်လိုက်သော်အခါ အတန်းထဲရှိ လူပျိုကျောင်းသားများမှာ အိအိဖြူရဲ့ လျှိုဝှက်ထားသော မို့ခုံးကာအမွှေးနုများဖြင့် လှပသည်အဖုတ်ကို မြင်ရသောကြောင့် ပျော်မြူက လီးရှည်ထွက်လာပြီး အစွမ်းကုန်တောင်ကုန်ကြပါသည် ။ ကျောင်းသူများမှာလည်း ရင်တုန်စပြုလာပါသည်။ အရင်က ဖင်မလှန်ပဲ့ ရိုက်သည်ဆိုသည်မှာ မဆန်းပြားသော်လည်း ဖွံ့ဖြိုးပြီး အပျို ကျောင်းသူချောကို အမှန်တကယ် ပင် ဤကဲ့သို့ မြင်တွေ့ ရသော အဖြစ် ဖြစ်ပါသည် ။ အိအိဖြူရောင်ရှက်ပြီး လက်ရောက်ကာ အဖုတ်လေးကို ပြန်ကာပါတော့သည် ။. . . “ လက်ဖယ်စမ်း ” . . . ကြိမ်လုံးထိပ်ဖြင့် လက်ကိုဘေးသို့ တွန်းရင်း လက်ကိုဖယ်လိုက်ပါသည် ။ ခေါင်းလေးစောင်းလှည့်ကာ မျက်နှာကိုငုံထားပါတော့သည် ။ “လက်ပိုက်ထားစမ်း ” . . . အာဏာသံပြင်းစွာပြောသော အသံကြောင့် လက်၂ဖက် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ယှက်ထားလျက်သားဖြစ်သွားပါသည် ။ “ရဲနိုင်လာခဲ့စမ်း” . . .ပြောရင်းဆိုရင်း ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် လက်ထဲကကြိမ်လုံးကြီးကို လေထဲမှာ ဝှီးခနဲနေအောင်လွှဲရင် ဟန်ရေး ပြလိုက်ပါတယ် ပြီးလျှင် အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ…. ရဲနိုင်ပုဆိုးချွတ်စမ်း ဟု ကျယ်လောင်စွာပြောသော အသံကြောင့်…။ လိင်တံကြီးကို လက်ဖြင့် ကာလျှက်ရဲနိုင်ပုဆိုးချွတ်လိုက်ရပါသည်။ ထိုနောက် အိအိဖြူအား အသားမနာချင်ရင်၊ ရဲနိုင်ရဲ့ လီးအားစုပ်မလားဟု မေးလိုက်ရ.. တတန်းလုံး “ဟာ” ကနဲဖြစ်သွားပါသည်။ အိအိဖြူ အသားနားမှကို ကြောက်သည်ကတစ်မျိုး၊ ကိုယ်တိုင်က စုတ်ချင်သော်ကြောင့်သော်လည်းကောင်း၊ ရှက်ရှက်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပါသည်။ “ညည်းဒီအတိုင်းစုတ်လို့ မရဘူး” . . .ပြောရင်းဆိုရင်း.. အိအိဖြူရဲ့ အပေါ်ဝတ်ကို ချွတ်စေပြီး၊ ဘရာကိုပါအမြန်ချွတ်ချလိုက်ပါတော့သည်။ အိအိဖြူရဲ့ အပျိုနို့အုံ နူးနူးညံ့ညံ့လုံးလုံးလေးမှ ပြောရက်စရာ မရှိအောင်လှပနေပါတော့သည်။ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားသောအိအိဖြူရဲ့ ရှေ့ပိုင်းအလှမှတင်၊ ကျောင်းသားများအားလုံးထိပ်စိုနေကြပါတော့သည်။ လက်နှဖက်ကို ဘေးချခိုင်းက ရှက်လွန်း၍ တုန်နေသော အိအိဖြူကို ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့် က … “ညည်း အခုမှ ဘာရှက်နေတာလဲဟုဆိုကာ နောက်ဖင်ကို ကြိမ်ဖြင့် တစ်ချက်တို့လိုက်ပါသည်။ အိအိဖြူဖင်တွန့်သွားပြီး၊ မျက်နှာမထားတတ်သောကြောင့် ဘေးတိုက်အနေအထားသို့ လှည့်က ထိုမှ အတန်းကိုကျော်ပေးမိလိုက်ပါသည်။့ နောက်ကျောအလှ ပေါင်သားဖွေးဖွေးတို့နှင့် ဖြူဖွေးသော ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေကိုက မဟားဒယားပြသမိလျှက်ဖြစ်နေပြီး သူမတတ်နိုင် ။ ရှေ့ရောနောက်ပါ တတန်းလုံးတွေ့လေပြီ ။ “ညည်းဒူတောက် ဘေးလှည့်စမ်း … ရဲနိုင်ဒီအတိုင်းလာခဲ့” ရဲနိုင်လီးကြီးနှင့် အိအိဖြူမျက်နှာနှင့် ကပ်သွားပါတော့သည်။ အိအိဖြူ ရဲနိုင်လီးကြီးကို ကြည့်နေရာမှာ … ရဲနိုင်ဖင်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်ပြီး၊ ဥကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်က… ပါးစပ်ဖြင့် ရဲနိုင်၏ တုတ်တံကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပါးတော့သည်။ တစ်မိနစ်ခန့် ဖြင့် ရဲနိုင်မှာ မထိန်းနိုင်ပဲ သုတ်ရေများ ပန်းထွက်လာပါတော့သည်။ ကျောင်းသူများအားလုံး ရှက်ရှက်ဖြင့် အို့ဟု အသံများထွက်က မျက်နှာလွဲလိုက်ကျပါတော့သည်။ အိအိဖြူ တစ်ယောက်ပေးကျန်သွား၍ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိပဲ မတ်တတ်ရပ်ကာ၊ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်ကို ကြည့်လိုက်ပါတော့သည်။ ထိုနောက် ရှေ့ဆုံးတန်းမှ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကို ခေါ်လိုက်ပြီး၊ ရေစို တစ်ရှုဖြင့် အိအိဖြူ၏ ပေကျံနေသော နို့အုံ နှစ်လုံးကို တစ်ဖက်စီ သုတ်ခိုင်းပါတော့သည်။ အိအိဖြူ ရှက်လွန်း၍ မနေတတ်တော့ပါ။ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်တစ်ယောက် အိအိဖြူ၏ အဝတ်အစားများကိုသိမ်းထားလိုက်ပြီး ညည်းဒီအတိုင်း အချိန်ကုန်ကျောင်းလွှတ်တဲ့ အထိနေရမယ်ဟုပြောကာ၊ သူ၏ထိုင်ခုံပေါ်တွင်သွားရပ်ခိုင်းပါတော့သည်။ ဖြူဖွေးလှသော ကိုယ်လုံးတီးလေးက အားလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းထဲမှာ အကြည့်ခံနေရဆဲ….. ရဲနိုင့်အတူ သက်ထားနဲ့စိမ့်တို့မှာ လည်း ရပ်နေရာမှာ လုံချည်ပြန်ဝတ်ရန် လုံချည်ကောက်လိုက်သော်အခါ၊ ညည်းတို့ကိုဘယ်သူက ဝတ်ခိုင်းတာလဲဟုဆိုကာ၊ ဒေါ်စမ်းစမ်းမြင့်တစ်ယောက် ဒေါ်သထွက်ပြီး၊ သက်ထားနဲ့စိမ့်တိုကို ဘောင်းဘီပါ ပြန်ချွတ်ခိုင်းပါတော့သည်။ ကျောင်းလွှတ်တဲ့ အထိနေရမယ်ဟုပြောကာ၊ သူတို့၏ထိုင်ခုံပေါ်တွင်သွားရပ်ခိုင်းပါတော့သည်။ ၃ယောက်စလုံး အောက်ပိုင်း ဗလာဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန့်ရင်း ရပ်နေရတော့သည် ။ အပျိုအရွယ် ကျောင်းသူချောကြီးများကို အတန်းအလယ်တွင် အောက်ပိုင်း ဗလာဖြင့် နေခိုင်းသည်မှ မြင်ရသူအပေါင်း စိတ်ကြည်နူး ရင်ခုန်ရသော အဖြစ်ပင် ဖြစ်ပါသည် ။ အိအိဖြူကတော လုံးဝကိုယ်တုံးလုံး ၊ သက်ထားနဲ့စိမ့်တိုမှာ အောက်ပိုင်း ဖင်တုံးလုံးဖြင့် လူအများရှေ့ စောက်ဖုတ်ပါပြနေရသည်မို့ ရှက်လွန်လွန်းလို့ လက်တကာတာဖြင့်တဟင့်ဟင့်နှင့်၊ အိအိဖြူ မျက်နှာလေးလည်း လုံး၀ ရဲရဲတွတ်နေပါသည် အတန်းထဲမှာ အရှက်လုံးလုံးကွဲရတော့သည်။

                                 #crdပြီးပါပြီ

ကာမ ဗျုဟာ အသစ်

ကာမ ဗျုဟာ အသစ်

``ဖိုးတာရေ…..ဟေ့….ဖိုးတာ……``
``ဗျိုး……``
``အခုလာစမ်း…….``
သောင်းမြင့်တို့နှင့် စကားပြောနေစဉ် သူ့အမေက လှမ်းခေါ်သဖြင့် ဖိုးတာပြန်ထူးလိုက်၏…။
သူ့အမေအကြောင်း သူသိ၏ ..။ ခေါ်တုန်းလာရင်လာ…။ မလာလို့ကတော့ ထန်းလက်နဲ့ ကျောတစ်ပြင်လုံး
အရေလန်အောင် ဆော်တတ်သည်..။ အဲဒါ ငယ်ငယ်တုန်းကတည်းက….။
ထို့ကြောင့် ..ဖိုးတာတစ်ယောက် အိမ်သို့ အပြေးပင် ပြန်ခဲ့သည်..။ သောင်းမြင့်တို့နှင့်
အိမ်ချင်းဆက်လျက်မို့ ခဏချင်း သူ့အမေ ရှေမှောက် ရောက်သွား၏..။
``အင့်….အဲဒီငွေ နှစ်ဆယ်…တင်ကြည်မဆီ သွားပေး….လိုက်စမ်း….၊ ဖေလိုးမက
စောက်ကြီးစောက်ကျယ်နဲ့…….``
သူ့အမေ တကယ်ဒေါကန်နေ၍ ဖိုးတာ ဘာစောဒကမှ တက်မနေတော့ပဲ ပိုက်ဆံ နှစ်ဆယ် လှမ်းယူ၍
မတင်ကြည်မတို့အိမ်ဖက် ပြေးထွက်ခဲ့သည်..။ ( မှတ်ချက် ၊ ၊ ထိုခေတ်က ဆန်တစ်ပြည် ငွေ ၅ ကျပ်
ခေတ်ဖြစ်၏ )
မတင်ကြည်မတို့အိမ်က ရွာအနောက်ဖျားမှာမို့ အတန်ငယ် အလှမ်းဝေးသည်..။ ဖိုးတာတို့က
ရွာအလယ်ပိုင်းမှာ ဖြစ်သည်..။ မတင်ကြည်မတို့ အိမ်ရောက်တော့ ခြံတံခါးပိတ်ထားတာ တွေ့ရသည်..။
တောအရပ် ဒေသမို့ ပဲစဉ်းငုံ ရိုးနှင့် လုပ်ထားသော တံခါးမို့ ဖိုးတာ ခြံတံခါးကိုဖြဲ၍ အထဲဝင်ခဲ့သည်..။
ဖိုးတာတစ်ယောက် သူငယ်ချင်းနဲ့ စကားကောင်းတုန်း အခိုင်းခံရသည်မို့ စိတ်တိုနေရသည့်အထဲ
ခြံတံခါးရော ၊ အိမ်တံခါးပါ ပိတ်ထားသည့်အတွက် စိတ်တိုစွာဖြင့် တောက်ခေါက်လိုက်မိသည်..။
``တောက်…..``
မတင်ကြည်မတို့အိမ်က နှစ်ခန်း သုံးပင် မြေစိုက် အိမ်ဖြစ်သည်..။ အိမ်တံခါးကလည်း ပိတ်ထားတာနဲ့
ဖိုးတာ မတင်ကြည်မကို အော်မခေါ်ပဲ အိမ်ခေါင်းရင်းဘက် ထရံပေါက်မှ အတွင်းသို့ လူရှိမရှိ သိရအောင်
ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။
အတွင်းထဲမှာလည်း ဘာမှ မတွေ့…..။
ထိုစဉ်….
``အား…ကျွတ်ကျွတ်…..အမလေး…..အီး ..ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်……``
ဟူသော အသံသဲ့သဲ့ကို ကြားလိုက်ရသည်..။ အသံက အနောက်ခန်းထဲမှ လာသောအသံဖြစ်သည်..။
ထို့ကြောင့် မြောက်ဘက်က ပတ်ပြီး အနောက်ခန်းဖက်ဆီသို့ အသာလာခဲ့သည်..။ အသာရပ်လျက်
နားထောင်နေစဉ် အခန်းတွင်းမှ တဖွတ်ဖွတ်…အသံများ အလိုလေး..အမလေး…အသံများကို
ကြားနေရသည်..။ လူပျိုအရွယ်မို့ မိန်းမနဲ့ ယောကျ်ား လိုးနေသော အသံဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်..။
``အမလေး..အီး….ကျွတ် ကျွတ်….အင့်…ရှီး….ဟုတ်ပီ..ဆောင့်…ဆောင့်…ပါတော့….အင့်…..အမေ့….``
မတင်ကြည်မ အသံကိုကြားလိုက်ရသည်…။ ဖိုးတာ ရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ တုန်လှုပ်သွားသည်..။
မတင်ကြည်မ ယောက်ျား ကိုဖိုးခွေးမှာ ဖိုးတာအမေ၏ မောင်အရင်း ဖြစ်သည်..။ သူဦးလေး မုံရွာဖက်
သနပ်ခါး သွားဝယ်သည်ကို ဖိုးတာသိထားရာ ဦးလေးပြန်ရောက်လို့ သူ့မိန်းမကို ဆော်နေသလားဟု
ထင်လိုက်မိသည်..။
ထရံပေါက်တွေက ကျဉ်းလွန်းသဖြင့် ချောင်းရတာ သိပ်မကောင်း…။ ထို့ကြောင့် ခြေရင်းဘက်သို့
ခြေသံလုံလုံနှင့် ချဉ်းကပ်ခဲ့ပြီး ချောင်းကွင်းချောင်းကွက် ကောင်းကောင်း ရှာကြည့်သည်..။
ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ခဲတန်လုံးလောက်ရှိ အပေါက်ကိုတွေ့ရာ ထိုအပေါက်မှ အတွင်းသို့
ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ ခုတင်ပေါ်တွင် မတင်ကြည်မက လေးဖက်ထောက်ဖင်ကုန်းပေးထားရာ
သူ့ဦးလေးက မုဆိုးထိုင်ဒူးထောက် အနေအထားဖြင့် နောက်မှ ဆော်နေခြင်းဖြစ်သည်..။ သူ့ကို ကျောပေး
အနေအထားဖြစ်ရာ ရဲရဲတင်းတင်း ချောင်းကြည့်နိုင်သည်..။
``ဖွတ်….ဘု….ဖွတ်….ဖွတ်…ပလွတ်….ဖု…ဖွတ်….ရွှတ်..ပြွတ်……ဖွတ်….ပလွတ်….``
``အမလေး…..အား…အင့်….အမေ့….အင့် အ….``
မတင်ကြည်မနှုတ်က တအင့်အင့် တအားအား အသံတွေ ထွက်လျက် ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်
ခံနေသည်..။
``အမလေး….လေး…အီး..ကျွတ် ကျွတ်…ဆောင့်..ဆောင့်……ဟုတ်ပီ….အင့်….အမေ့…
ကောင်း….ကောင်းလိုက်တာ……ကိုမြတ်ကျော်ရယ်…..အီးဟီး….ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်……``
မတင်ကြည်မပါးစပ်က ကိုမြတ်ကျော်ဟု ထွက်လိုက်သဖြင့် ဖိုးတာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတဖျင်းဖျင်း
ထသွား၏…။ သူထင်တာက သူ့ဦးလေးနှင့် လိုးနေကြခြင်း ဟု ထင်မှတ်ထားရာ အခု လိုးနေသူမှာ
သူ့ဦးလေး မဟုတ်ပဲ ကိုမြတ်ကျော်ဆိုပါလား…။
ဖေလိုးမကြီး…ငါ့ဦးလေး မရှိတုန်း ကိုမြတ်ကျော်နှင့် နောက်မီးလင်းနေတာကိုး….။ ဖိုးတာ စိတ်ထဲ
ထောင်းခနဲ ဒေါသထွက်သွားသည်..။ ဟင်း….သိကြသေးတာပေါ့…ကွာ…။
စိတ်ထဲက ကြိမ်းဝါးရင်း ဆက်ချောင်းနေ၏..။ လူပျိုသိုးမို့ လူပျိုသွေးက စကားပြောလာပြီ ဖြစ်ရာ
သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်မှာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တောင်မတ်လာသည်..။
လူငယ်သလောက် ဖိုးတာက လီးကြီး၏..။ ဒီအရွယ်မှာတောင် သူ့လီးက ၇ လက်မကျော်ကျော် ရှည်ပြီး ၆
လက်မခန့် လုံးပတ်တုတ်၏..။ ပြီးတော့ လီးဒစ်ကလည်း ဂွင်းတိုက်မှု အလုပ်ကို
ကောင်းကောင်းလုပ်တတ်ပြီးမို့ ဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ပြဲကားနေပြီ…။
ကိုမြတ်ကျော်က မတင်ကြည်မ ခါးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ပြီး..အသားကုန် ကြုံးကြုံးဆောင့်သည်..။
``ဖွတ်..ဖွတ်….ဘု…ပြွတ်….ပလွတ်….ဖု….ဖွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်…..``
``အမေ့….အ…အ…အင့်…ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်….အင့်…အီး….အ…``
မတင်ကြည်မကလည်း တအားကုန် ပစ်ပစ်ခံသည်..။ မကြာခင် နှစ်ယောက်လုံး ငြိမ်ကျသွားကြသည်..။
ကိုမြတ်ကျော်က လီးတန်ကြီးကို မနှုတ်သေးပဲ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ကာ လရေတွေ ပန်းထုတ်နေပုံ
ရသည်..။ မတင်ကြည်မကတော့ ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် ခေါင်းလေး ငိုက်စိုက်ကျသွားပြီး မှိန်းနေပုံရသည်..။
``တင်ကြည်မ…ငါလိုးတာ ကောင်းရဲ့လား…``
``ရှီး…..ကျွတ် ကျွတ်…တအားကိုကောင်းတာပဲ…ကိုမြတ်ကျော်ရယ်…``
မတင်ကြည်မက ကိုယ်ကိုလူး၍ လက်ထောက်ထရင်း ပြောလိုက်သည်..။
``တော့ လရေတွေက အခုထိ ထွက်နေတုန်းလား….``
``အင်း…..``
``ကျုပ် စောက်ဖုတ်ထဲ ကျဉ်စိမ့်နေတာဘဲ..တော်….ကောင်းလိုက်..တာ….``
``ဒါနဲ့ ..နင့်ကောင်က ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲ…``
``တစ်ပတ်လောက် ကြာအုန်းမှာ…လိုးချိန်တွေ အများကြီး ရပါသေးတယ်….``
မတင်ကြည်မက ဒူးတုတ်လျက် ဆံပင်ကို သေသေသပ်သပ် ပြန်ဖြီးရင်းက ပြော၏..။
ဝင်းပြောင်တင်းအိနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကိုယ်အလှုပ်တွင် တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် တုန်ခါနေသည်..။
ဆံပင်ကို တစ်ပတ်လျှို ထုံးပြီးနောက် ဘယ်ဖက်ပေါင်ကို မထောင်လိုက်ပြီး..ဘေးတွင်ပုံထားသော ထမီနှင့်
စောက်ဖုတ်ကြီးကို သုတ်လိုက်သည်..။
အပေါ်ယံတွင် သာမက စောက်ဖုတ်ကြီးအတွင်းပါ နှိုက်၍ သုတ်လိုက်သည်..။ ဖိုးတာက ထမီအရောင်ကို
သေချာမှတ်ထားလိုက်သည်..။
ထမီ အရောင်က အစိမ်းဖျော့ဖျော့…။
``အင့်….တော်လဲ သုတ်လိုက်အုံး…``
ကိုမြတ်ကျော်က တင်းတင်းမို့မို့ ဝင်းဝင်းစို့စို့ ချွေးများဖြင့် တလက်လက်ထနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို
ဆုပ်ကိုင်လျက်…
``မင်း…သုတ်ပေးလေကွာ…``
ထိုသို့ပြောရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်သည်..။
``ဟင်း….တော်တော် ကဲ….``
မတင်ကြည်မက အမူပိုပို မြှူချိုချို မျက်စောင်းလေး ထိုးရင်း ကိုမြတ်ကျော် ပေါင်ကြားရှိ မာန်ဟုန်ကျလျက်
ပျော့ခွေငိုက်ဆင်းနေသော လီးတန်ကြီးကို တယုတယ သုတ်ပေး၏..။ မတင်ကြည်မ ပုံစံကိုကြည့်၍
ဖိုးတာတစ်ယောက် အူတွေပွကာ ဒေါသူပုန်ထနေသည်..။
မတင်ကြည်မနှင့် သူ့အမေ မခင်တာတို့မှာ သိပ်ပြီး အစေးကပ်ကြသည်မဟုတ်…။ သို့သော် တစ်ခါတစ်ခါ
သူ့အမေ မခင်တာက မတင်ကြည်မထံမှ ငွေချေးရသည်..။ အခုလည်း ငွေနှစ်ဆယ် ချေးထားရာ
ကြာလှပြီးဖြစ်၍ မတင်ကြည်မက ဘာတွေ ပြောဆိုသွားသည် မသိ..။
သူ့အမေက စိတ်တွေ ဆိုးပြီး ဖိုးတာကို ပေးခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်..။ ဖိုးတာအမေကလည်း ပြောစရာ
ဖြစ်သည်..။ ပိုက်ဆံချေးလျင် တော်တော်နှင့် ပြန်မပေးတတ်..။ ဖိုးတာ စိတ်ကူးတစ်ခု ရလာသည်..။
မတင်ကြည်မထံက ငွေညှစ်မည်..။ အခု ကိုမြတ်ကျော်နှင့် လိုးနေကြတာကို သူ့ဦးလေးတိုင်မည်ဟု
ခြိမ်းခြောက်မည်..။
ပြီးတော့ ဒီလောက်တောင် တဏှာရာဂ ကြီးပြီး ရွလွန်းထလွန်း ပွမ်လွန်းလှတဲ့ မတင်ကြည်မကို
လိုးပစ်လိုက်အုံးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။
ဘယ်သူက မြုံနေသည်မသိ..။ မတင်ကြည်မတို့မှာ သားသမီး မရ..။ သည်တော့ ပိုကောင်းသည်..။
ကလေးမမွေးဖူးသေးသည့် စောက်ဖုတ်ဖြစ်သည့်အတွက် ပြဲလန်ချောင်ချိနေမည် မဟုတ်..။ ဖိုးတာ
အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် စာဖတ်သည်..။ သူ့အဖေကလဲ စာဂျပိုး…။ ဆရာ ပီမိုးနင်း၏ ကာမသိဒ္ဓိ
မိန်းမစိတ်ကျမ်း ၊ ဖိုမ ဆက်ဆံရေး ၊ စာအုပ်များကို မန ္တလေးရောက်လျင် ညဈေးတန်းက ဝယ်
ဝယ်လာသည်..။
သူ့အဖေ အလစ်တွင် ဖိုးတာက ခိုးခိုးဖတ်သည်..။ ထို့အပြင် စုံထောက်ဝတ္ထု ပြစ်မှု မဂ္ဂဇင်း ဆရာမင်းသိင်္ခ
စာအုပ်များကိုလည်း မကြာမကြာ ဖတ်လေ့ ရှိသည်..။ ဟိုတလောက သူ့အဖေ မဂ္ဂဇင်း
တစ်အုပ်ဖတ်နေသည်ကို တွေ့ရာ သည်မျက်နှာဖုံးမျိုး မမြင်ဖူးသေးသည့်အတွက် အသစ်ဖြစ်ပုံရသည်..။
လုံးဝ မဖတ်ဖူးသေးသည့်အတွက်ကြောင့်သာ အသစ်ဟု ဆိုရသည်..။ အမှန်အားဖြင့် ညဈေးတန်း
အဟောင်းဆိုင်က ဝယ်လာသည့် စာအုပ်များသာ ဖြစ်သည်..။ ဖိုးတာကလည်း သူ့အဖေ အလစ်ကို
ချောင်းနေသည်…။ သိပ်မကြာပါ…သူ့အဖေ ကိုညိုလုံးမှာ စာဖတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်..။
မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကို ကုတင်ဘေးတွင် ချထားသည်..။ ဖိုးတာကလည်း သူ့အဖေနား အသာသွား၍ စာအုပ်ကို
လှန်ကြည့်လိုက်သည်..။ စာအုပ်ထဲတွင် စာအုပ်ဆိုဒ်အသေးလေးတစ်အုပ် ထပ်ညှပ်ထားသည်..။
စာအုပ်လေးက ခပ်ပါးပါး..။ လက်နှိပ်စက် နှင့် ရိုက်ထားသည်..။ ဒီစာအုပ်မျိုး တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူး၍ ဖိုးတာ
မဂ္ဂဇင်း စာအုပ်ထဲက ဆွဲယူလိုက်သည်..။
ပြီးတော့ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ပြီး အနောက်ခန်းထဲ ဝင်ဖတ်နေသည်..။ စာအုပ်နာမည်က နတ်သုဒ္ဓါတဲ့…။
ရေးသူက ဘိုးထူး..၊ ဖိုးတာစိတ်ထဲ အထူးအဆန်းသဖွယ်ဖြစ်နေသည်..။ စဖတ်ဖတ်ချင်း ကောင်းရဲ့လား
ဒေစီ…ဟူသော စာပိုဒ်ကို စတွေ့ရသည်..။ ဖိုးတာတစ်ယောက် အတော်လေး စိတ်ဝင်စားသွားပြီး
ဆက်ဖတ်သည်..။ စာအုပ်တစ်အုပ်လုံး ပြီးဆုံးသွားသောအခါမှ မိန်းမနှင့် ယောကျ်ား လိုးကြပုံတွေကို
ရေးသားထားသော အပြာစာအုပ်မှန်း သိရတော့သည်..။
စာအုပ်ထဲတွင် အပြာဇာတ်လိုက်ဖြစ်သော ဂျော့မောင်မောင်တုတ် ဆိုတဲ့ အကောင်နှင့် ဒေစီမြမြအေး ၊
ဒေါ်လီ ၊ လှမျိုးယဉ် ဟူသော မိန်းမလေးတို့ လိုးကြပုံကို ရေးထားသည်..။ စာအုပ်ဖတ်ပြီးသောအခါ ဖိုးတာ
ပေါင်ကြားမှ လီးတန်ကြီးမှာ ပုဆိုးကို ဖောက်ထွက်မတတ် တောင်မတ်နေပါတော့သည်..။
သို့သော် သူ့စိတ်ထဲမှာ ဗိုက်ပူသူတော် ဝထ္တုထဲက မုဆိုးမ မခင်မြနှင့် ဗိုက်ပူသူတော်တို့ ဖြစ်ကြပုံလောက်
မစွဲပဲ ဖြစ်နေသည်..။ မုဆိုးမ မခင်မြနှင့် ဗိုက်ပူသူတော် တို့ဖြစ်ကြပုံမှာ အခုအပြာစာအုပ်ထဲကလို
ညစ်ညမ်းတာတွေကို တစ်တစ်ခွခွ ရေးမထားပဲ ပို၍ စွဲမက်စရာကောင်းသည်..။
စာဖတ်သူမှာ စာမဖတ်သူထက် အဆပေါင်းများစွာ သာသည်..။ သန့်သန့် ၊ ညစ်ညစ် ယူတတ်လျင်
ဗဟုသုတ ရ၏..။ အတွေးအမြင်ကျယ်၏..။ ဖိုးတာက အပြာစာအုပ်ကို ဖွက်ယူခဲ့ပြီး မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ထဲ
ပြန်ညှပ်ထားလိုက်သည်..။ ကံကောင်းသည်မှာ သူ့အဖေက ထိုအချိန်ထိ
အိပ်လို့ကောင်းတုန်းရှိသေးသည်..။
သည်ဖြစ်ရပ်မှာ မကြာခင်ကမှ ပေါ်ပေါက်ထားသော ပူပူနွေးနွေး ဖြစ်ရပ် ဖြစ်သည်..။
ပြန်ခါနီးတွင် ကိုမြတ်ကျော်နှင့် မတင်ကြည်မတို့မှာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်နမ်းရှုတ်လျက်
အလွမ်းသယ်နေကြသေးသည်..။
``ဟွန်း…ခုမှ ကဲနေလိုက်တာ….သူများကို ခိုးပါခိုးပါ ဆိုတုန်းကတော့ သတ္တိမရှိပဲနဲ့….အခု
ဖိုးခွေးမယားဖြစ်တော့မှ ဒီလီးက တောင်ရသတဲ့လား….``
မတင်ကြည်မက ကိုမြတ်ကျော် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ဆုတ်ကိုင်ရင်း ပြောသည်..။
လီးတန်ကြီးကမူ ပျော့ခွေငိုက်ဆင်းကျလျက်ပင်..။ တစ်ချီမျှ လိုးရုံဖြင့် သည်လောက်အခြေအနေဆိုလျင်
သိပ်တော့ မဟန်လှ..။ ပြီးတော့…လီးက သူ့ယောကျ်ား ဖိုးခွေးထက်တောင် တိုသေးသည်..။ ငယ်ရီးစားမို့
သံယောဇဉ် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသောကြောင့် သာ ခံလိုက်ရသည်..။ လီးက မက်လောက်စရာ မကောင်းလှ..။ ပြီးတော့
သူ့မိန်းမက ကိုယ်ဝန်အရင့်အမာကြီးနဲ့မို့ လာလိုးခြင်းဖြစ်သည်..။
မတင်ကြည်မ တစ်ယောက် ကိုမြတ်ကျော် လီးတန်ကို ဆုပ်ကိုင်နေရင်းကပင် အတွေးဝင်လာ၍ ချက်ချင်း
လွှတ်ပစ်လိုက်လေသည်..။
``ကဲ….တော် သွားတော့လေ…တော်ကြာ သူများတွေ ရိပ်မိသွားရင် ပြဿနာတက်ကုန်မယ်…၊ ကိုဖိုးခွေးက
တဇောက်ကန်း…၊ နောက်ရက်တွေ မလာနဲ့တော့နော်…။ ကျုပ်ကသာ ချစ်ခဲ့ရတာပါ..တော်က
တကယ်မချစ်ပါဘူး..။ အခုဟာလဲ တော့ဟာမ ဗိုက်ကြီးနေလို့ လုပ်မရလို့ ကျုပ်ကိုလာလိုးတာ သိပါတယ်…
``
မတင်ကြည်မ၏ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားသော အပြုအမူကြောင့် ကိုမြတ်ကျော် အံ့သြသွားသည်..။
သို့သော် တစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိနေ၍ ဘာမှလည်း မပြောချင်..။ ပြီးတော့ မတင်ကြည်မ ပြောတာတွေကလည်း
အမှန်တရားတွေမို့ ဆိတ်ဆိတ်နေလိုက်သည်..။
နှစ်ယောက်သား ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ် ခေတ္တငြိမ်သက်နေကြစဉ်….
``ဗျို့…..မတင်ကြည်မ….``
အိမ်အပြင်ဘက်က အော်ခေါ်သံကြောင့် ကိုမြတ်ကျော်ရော မတင်ကြည်မပါ ပျာယာခတ်သွားကြသည်..။
အမှတ်တမဲ့မို့ ဘယ်သူခေါ်မှန်းလည်း သဲသဲကွဲကွဲ မသိလိုက်..။
``ဗျို့…မတင်ကြည်မ….``
အပြင်က နောက်ထပ် တစ်ခွန်း ထပ်ခေါ်လိုက်သည်..။ သည်တော့မှ မတင်ကြည်မ ခေါင်းနပန်း
ကြီးသွားရသည်..။
``ဟောတော့…ဒုက္ခပဲ….ဖိုးခွေးတူ..ဖိုးတာ…
ကဲ..ကိုမြတ်ကျော်.အဲဒီအပေါက်ဖွင့်ပြီး..ကျော်ထွက်သွားတော့….``
ကိုမြတ်ကျော်လည်း ပုဆိုးကို ကပျာကယာဝတ်လျက် အပေါက်ဖွင့်ပြီး လစ်ထွက်သွားသည်..။
မတင်ကြည်မလည်း ထမီတစ်ထည်ကို ကောက်ဝတ်ရင်လျားပြီး…
``အေး….ဖိုးတာလား…ငါရှိတယ်ဟဲ့…လာပြီ…
မတင်ကြည်မ သူဝတ်ထားသော ထမီကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ..ဟင်း..တော်ပါသေးရဲ့ ..။ စောစောက
စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးသုတ်ထားတဲ့ ထမီ မဟုတ်လို့…။ မတင်ကြည်မက စေ့ထားသော တံခါးကို
ဖွင့်ပေးရင်း…..
``တံခါးက စေ့ထားတဲ့ဟာကို ဝင်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး…``
``ကိုမြတ်ကျော်ကြီး ရှိနေတဲ့ဥစ္စာ..၊ ဘယ်လိုလုပ် ဝင်လို့ဖြစ်မှာလဲဗျ…..``
ဖိုးတာလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဒဲ့ပြောချလိုက်သည်..။ စောစောကတော့ ဒီလိုပြောဖို့ စိတ်ကူးမရှိ..။
မတင်ကြည်မက မကြည်ပေါက်နဲ့ ငေါက်သလို ငမ်းသလိုပြောလာသောကြောင့် ခပ်ချဉ်ချဉ် ရှိတာနဲ့
ပြောထည့်လိုက်သည်..။
ဖိုးတာစကားကြောင့် မတင်ကြည်မ ခေါင်းနပန်း ကြီးသွားရပြန်သည်..။ ရင်တွေလည်း တဒိန်းဒိန်း
ခုန်လာသည်..။ သို့သော် မျက်နှာ ခပ်တင်းတင်းနဲ့…
``အောင်မယ်…..သေနာကောင်က စွပ်စွပ်စွဲစွဲ…ဘယ်မလဲ…
နင့်ပထွေးမြတ်ကျော်ရှိတာ..သွားကြည့်စမ်း..အခန်းထဲ….``
``အခုတော့ လိုးလို့ အားရလို့ ထွက်သွားပြီနေမှာပေါ့….``
``အောင်မာ…ရာရာစစ..ပြောလေကဲလေ……ကဲဟာ…..``
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာကို ပါးရိုက်ရန် လက်အလွှဲ ဖိုးတာက ငုံ့ရှောင်လျက် စောစောက မတင်ကြည်မတို့
နှစ်ယောက် လိုးနေကြသော အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်..။ မတင်ကြည်မလည်း ခေတ္တ
ကြောင်ကြည့်နေရာမှ ဖိုးတာနောက်သို့ ပြေးလိုက်သွားသည်..။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဖိုးတာက
စောစောက စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးကို ကျကျနန သုတ်ထားသော ထမီကို ဖျတ်ခနဲ ကောက်ယူလိုက်ပြီး…
စုလုံးလိုက်သည်..။ ထိုစဉ် …မတင်ကြည်မ အခန်းထဲ ရောက်လာသည်..။ ဖိုးတာ ဝုန်းခနဲ ခုတင်ပေါ်
ခုန်တက်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ကိုမြတ်ကျော် ထွက်သွားသော အပေါက်မှ အပြင်သို့ ထွက်လိုက်ပြီး…
``ခင်ဗျားနဲ့ ကိုမြတ်ကျော်တို့ ဒီအခန်းထဲမှာ လိုးနေကြတာကို ချောင်းကြည့်နေတာ ကြာပြီ…၊၊
ဦးလေးမရှိတုန်း လင်ငယ်နဲ့ နောက်မီးလင်းတာကို ဦးလေးကို တိုင်ရမယ်..။ ဟောဒါ အခိုင်မာဆုံး
သက်သေပဲ..။ ဒီထမီထဲမှာ ခင်ဗျားစောက်ရေနဲ့ ကိုမြတ်ကျော် လရေတွေ ရှိတယ်..။ ဟုတ် မဟုတ်
ဓါတ်ခွဲစစ်လိုက်ရင် ပေါ်လာမှာပဲ…။ ရော့ ….အမေက ပေးခိုင်းလိုက်တဲ့…ခင်ဗျား ငွေနှစ်ဆယ်….``
ဖိုးတာက ငွေနှစ်ဆယ်ကို လုံးခြေပြီး အပေါက်က လှမ်းပစ်သည်..။ ငွေနှစ်ဆယ်က ကုတင်အထက်တွင်
ကျသွားသည်..။ ဖိုးတာက ထမီကို စုလိမ်ပြီး ခါးထဲထိုးထည့်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထွက်သွားပါတော့သည်..။
ဟုတ် မဟုတ် ဓါတ်ခွဲစစ်လိုက်ရင် အဖြေ ပေါ်လာမှာပဲ ..ဟူသော ဖိုးတာစကားကြောင့်
တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားသည်..။ ဖိုးတာက သူ့အမေကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောခဲ့သဖြင့် သူ့ကို ကလဲ့စား
ချေသွားပုံရသည်..။
ဒီပြဿနာကို ပြေလည်အောင် ဖြေရှင်းဖို့ မတင်ကြည်မ အပူတပြင်း အကြံထုတ်ရပါတော့သည်..။
``ခင်တာ…..ရေ…..ဟေ့ ခင်တာ…..``
``ဟဲ့….ဘာလို့ အဲဒီလောက်ကြီး အော်ခေါ်နေတာလဲ…ဒီမှာ ရှိတယ်….``
မခင်တာက မီးဖိုခန်းအပြင်တွင် ဆန်ရွေးနေရာမှ လှမ်းပြောသည်..။ မတင်ကြည်မ မျက်နှာက ချိုနေသည်..။
မတင်ကြည်မက မခင်တာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တွင် တစောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း….
``ညည်းသားကို အကြွေးနှစ်ဆယ်..ပေးခိုင်းလိုက်တာဆို….``
``အေးလေ…ညည်းပဲ ပြောဆိုသွားပြီးတော့….``
``အမလေး…ခင်တာရယ်…ဒါလေးပြောမိတာနဲ့များ…ဖြစ်နေလိုက်တာ…ကောင်မရယ်…``
``ညည်းပဲ…စဉ်းစားကြည့်လေ…ငါက သူများဟာယူထားပြီး မပေးပဲ လိမ်ထားတဲ့ပုံစံ…မျိုး..``
``ညည်းကို ရည်ရွယ်တာ မဟုတ်ပါဘူးအေ..၊ အနောက်ရွာက မိဇီးကွက်ကို ရည်ရွယ်ပြီး ပြောတာ
ရောသွားလို့ဟဲ့…ယောင်းမရဲ့…ညည်းမောင်နဲ့ မညားခင်ကထဲက ဒို့နှစ်ယောက်က ညီအစ်မလို
ချစ်ခဲ့ကြတာပဲ…၊ အင့်…ငွေနှစ်ဆယ် ပြန်ယူထားလိုက်..ပြန်မပေးနဲ့တော့…``
မတင်ကြည်မက ဆန်ဗန်းပေါ်တွင် ချထားလိုက်သည်..။ မခင်တာက မသိမ်းပဲ ဒီအတိုင်းထားလိုက်သည်..။
စောစောကလို မျက်နှာကြောတော့ မတင်းတော့..။
``ဟဲ့…ယောင်းမ…ယူပြီး သိမ်းထားလိုက်လေ….ဟယ်…။ ညည်း ငါ့ကို ငွေငါးကျပ် ပေးတုန်းက
ငါ့ကိုချစ်ရင်ယူဆိုလို့ ငါယူခဲ့ရတာ မှတ်မိသေးလား…အခုလည်း ငါ့ကိုချစ်ရင်ယူ…မိခင်တာ….``
သည်တော့မှ မခင်တာ မျက်နှာက ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး ဖြစ်လာပြီး..ပိုက်ဆံ နှစ်ဆယ်ကိုယူ၍ ရင်ဘတ်ထဲ
ထည့်လိုက်သည်..။
အခု ဖိုးတာအဖေနဲ့ မညားခင် မခင်တာမှာ ငယ်ရည်းစား ရှိခဲ့ဖူးသည်..။ သူမကို လိုးသွားသော မြတ်ကျော်၏
ညီဖြစ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် မတင်ကြည်မတို့အိမ်တွင် ချိန်းတွေ့ကြရာ နှုတ်ပိတ်ခအဖြစ် ငွေငါးကျပ်
ပေးသည်..။ မတင်ကြည်မက လုံးဝမယူ ..။ ဇွတ်ငြင်းသည်..။ မခင်တာက ငါ့ကိုချစ်ရင်ယူ ဟု
အကြပ်ကိုင်ပေးသဖြင့် ယူခဲ့ရသည်..။ ပြီးတော့ မခင်တာက ပြောသေးသည်..။
``ဟေ့…ကောင်မယူလိုက်..အဲဒါ သူကပေးတာ..သန်ဘက်ခါ တောင်ဘက်ရွာ ဘုရားပွဲ..။ စိန်လှမြိုင်
ဇာတ်ပါတယ်..။ အဲဒီအတွက် မုန့်ဘိုးတဲ့…ရော့..ယူပါဆို..``
မခင်တာက သူမလက်ထဲ ဇွတ်ထည့်ခဲ့ဖူးသည်..။
``အယ်….ဖေလိုးမ…အခုချိန်ထိ သတိရတုန်းပေါ့..လေ….``
မခင်တာက ပြုံးရွှင်စွာ မေးသည်..။
``ဟဲ့…မှတ်မိတာပေါ့အေ့…။ ဘုရာပွဲ ပထမညက ညည်းတို့နှစ်ယောက် ငါ့ကိုပတ်ပြီး ကန်ဘောင်ရိုးပေါ်
သွားတွေ့ကြတာလေ…``
မခင်တာ မျက်နှာမှာ နီမြန်းသွားသည်..။ ထိုညက သူ့ရည်းစား လှသော်က သူ့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်
ဆော်ထည့်လိုက်သည် မဟုတ်ပါလား…။ ဘုရားပွဲ ပြီးတစ်ပတ်လောက် အရောက်တွင် လှသော် ပိုးထိ၍
ဆုံးသွားခဲ့သည်..။ လှသော်နဲ့ ရသော ကိုယ်ဝန်ကို တိတ်တိတ်ပုန်း ဖျက်ချခဲ့ရသည်..။ ထိုကိစ္စကို
မခင်တာအမေနှင့် မတင်ကြည်မ တို့သာ သိကြသည်..။ နောက်တော့ ဖိုးတာအဖေ ကိုညိုလုံးနှင့်
ညားခဲ့ကြသည်..။ မတင်ကြည်မလည်း မခင်တာ၏ မောင် ကိုဖိုးခွေးနဲ့ ညားခဲ့သည်..။ မခင်တာ မျက်နှာမှာ
ဒေါသတွေ ကင်းစင်သွားပြီး ယခင်လို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ပြန်ဖြစ်လာသည်..။
``အော်…ဒါနဲ့ ညည်းသားရော….၊ ငါ အနောက်ရွာ အကြွေးသွားတောင်းချင်လို့ အဖော် ခေါ်သွားအုံးမယ်…
``
``အေး အေး ခေါ်သွားလေ..ဖိုးတာရေ..ဟေ့ ဖိုးတာ….``
``ဗျို့…လာပြီ အမေ…``
ဖိုးတာတစ်ယောက် မတင်ကြည်မ ရောက်လာကထဲက အိမ်အပေါ်ထပ် ထရံပေါက်မှ
ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်..။ သူ့အမေနှင့် မတင်ကြည်မတို့မှာ သူ့မျက်စိအောက်မှာပင် ငြိမ်းချမ်းရေးရ၍
ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ရယ်ရယ်မောမော ဖြစ်သွားကြပါတော့သည်..။
ဖိုးတာ သူ့အမေနား ရောက်သောအခါ….
``မင်း ဒေါ်လေးက အနောက်ရွာ ကြွေးသွားတောင်ချင်လို့ အဲဒါ အဖော်လိုက်သွားစမ်း…``
``ဟုတ်ကဲ့ အမေ….``
``ကဲပါ…တင်ကြည်မရယ်..ဖိုးခွေးမရှိတုန်း ညည်းတူကို အဖော်ခေါ်ထားလိုက်.. ။ ငါ့သားကို ထမင်းတော့
ဝအောင်ကြွေးနော်…ကောင်မ…``
မခင်တာ စကားအဆုံးတွင်….
``ကောင်မ…ညည်းဗိုက်ထဲ ပုဏ္ဏားပါပုံရတယ်…၊ ငါကလဲ အခု အဲဒါပြောမလို့…ဟဲ့..အဟင်းဟင်း…
ထမင်းများ အဆန်းလုပ်လို့အေ….``
ဖိုးတာတစ်ယောက် မတင်ကြည်မနဲ့ နောက်က ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားရပါတော့သည်..။
အနောက်ရွာက အကြွေးတောင်း ပြန်လာတော့ ည ရှစ်နာရီတောင် ထိုးပြီ..။ ဖိုးတာက လှည်းကိုသာ
ဂရုစိုက်မောင်းလာသည်..။ တစ်လမ်းလုံး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြော….။
မတင်ကြည်မက ဒီနေ့ညအတွက် စီမံကိန်းတွေ ချကာ စိတ်ကူးယဉ်လာသည်..။ နေ့လည်က မထင်မှတ်ပဲ
ဖြစ်သွားရသည့် ကိစ္စအတွက် မတင်ကြည်မ ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေသည်..။ သူ့ကို မချစ်၍ ပစ်သွားခဲ့သော
မြတ်ကျော်၏ အလိုဆန္ဒကို လုံးဝ မလိုက်သင့်…။ ပြီးတော့ သူ့မိန်းမ ဗိုက်ကြီးလို့ လိုးမရမှ သူမကို
လာလိုးခြင်းဖြစ်သည်..။ ငယ်ရည်းစား ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာက တစ်ကြောင်း..။ မြတ်ကျော် ကိုယ်နှိုက်က
အပြောကောင်း အနှူးကောင်းတာ တစ်ကြောင်း..။ ၇ည်းစားဘဝက ဖက်ရုံ နမ်းရုံ နို့အကိုင်ခံရုံက လွဲ၍
အလိုးမခံဖူးခဲ့တာက တစ်ကြောင်း …စသည်တို့ကြောင့် မြတ်ကျော်နှင့် ဖြစ်ခဲ့ရခြင်းပင်..။
အလိုးခံပြီးမှ မတင်ကြည်မ တစ်ယောက် နောင်တ ရမိသည်..။ တကယ်တော့ မြတ်ကျော်က သူ့ကို
ကျောသွားခြင်းသာ ဖြစ်သည်..။ ထို့ကြောင့် နောက်နောင် မပတ်သက်ဖို့ တင်းတင်း ပြောလိုက်ခြင်း
ဖြစ်သည်..။ တကယ့်ကိစ္စကြီးကိုမှ သူ့ယောက်ျား ကိုဖိုးခွေး၏ တူအရင်းခေါက်ခေါက် က
မြင်သွားတွေ့သွားခဲ့ရသည်..။ သူ့အမေ မခင်တာကိုများ တိုင်လိုက်လေမလား ဟု ထူပူပြီး
လိုက်ခဲ့ရသည်..။ တော်ပါသေးရဲ့..တိုင်ပုံ မရသေး..။ မိခင်တာကလည်း ငွေနှစ်ဆယ်
ပြန်ပေးလိုက်သည့်အတွက် အကြည်ဓါတ် ရသွားသည်..။ ဒါတင်မက ငယ်ကျုးိငယ်နာကိုပါ
သတိရလာအောင် ဖော်ပြောခဲ့သည်..။ အမှန်တကယ်အားဖြင့် မခင်တာနှင့် မတင်ကြည်မတို့မှာ
အလွန်ချစ်ကြသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သည်..။
ရွဖော်ရွဖက် ထဖော်ထဖက် ..နို့စို့ဖော် နို့စို့ဖက်များ ဖြစ်ကြသည်..။
ဖိုးတာကို လျှော့တွက်လို့တော့ မရ..။ အသက်က ဘာမှ မကြီးသေးပေမဲ့ လူက ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း..။
ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေးကလည်း ထက်မြက်…။ ဖအေတူသားမို့ စာဖတ်ကလည်း ဝါသနာ ကြီးသည်..။
လူထွားသလောက် လီးများထွားလိုက်လျင်တော့ ဒီညအဖို့ မတင်ကြည်မတို့ ရတနာပုံကိန်း
ဆိုက်ပေတော့မည်..။ ထို့ကြောင့် စကားမပြော တရားမဟော အတည်ပေါက်ကြီး လုပ်နေသော ဖိုးတာကို
အကဲစမ်းချင်၍…..
``ဟဲ့…ဖိုးတာရဲ့..စကားလေး ဘာလေး ပြောပါအုံး..ဟဲ့..။ တေမိလေး ကျနေတာပဲ…``
``ခင်ဗျား..ကိုမြတ်ကျော်ကြီးနဲ့..ပြောပေါ့ဗျ…..``
ဖိုးတာအသံထဲတွင် မနာလိုသံတွေ ပါနေသဖြင့် မတင်ကြည်မ အားတက်သွားသည်..။
``ဘာလဲ..နင်က ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာ လား…``
``ဟုတ်တယ်….``
``စိတ်ချ..စိတ်ချ…နောက် ဒါမျိုး ဘယ်တော့မှ မဖြစ်စေရဘူး…ငါလည်း နောင်တရပါတယ် ဟယ်..။
မြတ်ကျော်နဲ့ ငါနဲကက ငယ်ရည်းစားလေ..ပြီးတော့ သူကလည်း အပြောကောင်းတော့ သူ့ကို
အလိုလိုက်မိသွားတာပါ..။ ပြီးတော့….မင်းဦးလေးကလဲ……….``
မတင်ကြည်မက မင်းဦးလေးကလဲ..ဟုဆိုကာ ရှေ့မဆက်ပဲ ရပ်ထားလိုက်သည်..။ ဖိုးတာ သိချင်စိတ်တွေ
ပြင်းပြလာရသည်..။
``ဘာ…မင်းဦးလေးကလဲ…လဲပြောလေဗျာ….``
မတင်ကြည်မက တော်တော်နဲ့ မပြောသေးဘဲ ငြိမ်နေသည်..။ ရှေ့တစ်ခေါ်လောက်တွင် ရွာကို
လှမ်းမြင်နေရပြီ…။ ဖိုးတာ သိချင်ဇောတွေ ပြင်ထန်းလာသည်..။
``ဒေါ်လေးကလည်း ..ပြောလေဗျာ….``
ဒေါ်လေးဟု ခေါ်လိုက်သဖြင့် ဖိုးတာ စိတ်ကြည်သွားမှန်း မတင်ကြည်မ သိလိုက်သည်..။
``မင်းကလည်း…ပြောပါ့မယ်…..ဒီလိုဟဲ့..မင်းဦးလေးက လေ….ဟို..ဟို…ပန်း…သေနေတယ်….လေ…``
``ပန်းသေတယ်ဆိုတာ ဘာလဲ…ဒေါ်လေးရဲ့…``
ဖိုးတာက သိလျက်သားနှင့် မေးလိုက်သည်..။ မတင်ကြည်မလည်း မထူးတော့ပြီမို့……
``ပန်းသေတယ်ဆိုတာ…မလိုးနိုင်တော့တာကို ပြောတာဟဲ့…၊ နင့်ဦးလေးက ငါ့ကို ကောင်းကောင်း
လိုးမပေးတာ ကြာပြီ…၊ ငါလဲ သွေးနဲ့ သားနဲ့ပဲ..ခံချင်သေးတာပေါ့..``
``ဒါများ…ကိုမြတ်ကျော်လိုကောင်မျိုး ခံနေသေးတယ်…၊ ကျနော့်ကို ခံလိုက် ပြီးတာပဲ…``
``အံမယ်…ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်..နဲ့….၊ နင့်လီးက ဘယ်လောက် များ ရှိလို့လဲ…``
``သိချင်ရင်…ကိုင်ကြည့်လေ….ဗျာ…``
``ကဲ…ဒီလိုဆို ပြစမ်း….ပြစမ်း….``
မတင်ကြည်မက လှည်းမောင်းနေသော ဖိုးတာအနားတိုးကပ်လာပြီး…နောက်မှနေ၍ ပေါင်ကြားဆီ
လှမ်းနှိုက်လိုက်သည်..။ ဖိုးတာ ပေါင်ကြားက တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို စမ်းမိသောအခါ
မတင်ကြည်မ တစ်ယောက် အမလေး တမိမတတ် ကြက်သီးတွေ ဖျင်းကနဲ ထသွားသည်..။
ဟုတ်မှ ဟုတ်ကဲ့လား…ဟု သံသယ ဝင်သွားသည်..။ လီးတန်ကြီးက နည်းနည်းနောနောဟာကြီး မဟုတ်..။
လက်တစ်ဆုတ်စာမက ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည်..။ အရှည်ကလည်း တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်ရှိသည်..။
``ကဲ….ယုံပြီလား…ဒေါ်လေး…ကိုမြတ်ကျော်ဆိုတဲ့ ကောင်ကြီးထက် သာတယ်မို့လား..။ သူ့လီးက
ကျနော့်လီးထက် အများကြီးသေးတယ်..၊ ပြီးတော့ တစ်ချီလောက် လိုးရုံနဲ့ ပျော့ခွေသွားတဲ့
လီးဘိန်းစား….``
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာအပြောကို သဘောကျလွန်းလို့ တခစ်ခစ် ရယ်မောပါတော့သည်..။ ပြီးတော့
တင်းသထက်တင်းအောင် ညှစ်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်..။ ရွာထဲ ဝင်တော့မှ ဖိုးတာလီးကြီးကို
မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင် နဲ့ လွှတ်လိုက်ရသည်..။
ထမင်းစားသောက်ပြီးကြသောအခါ ဖိုးတာက ပြောလိုက်သည်..။
``ဒေါ်လေး….ကျနော် ထပ်ခိုးပေါ် သွားနှင့်မယ်….``
``အေး အေး….သွားနှင့်….``
မတင်ကြည်မ ပန်းကန်တွေ ဆေးရင်းပြောလိုက်သည်..။ ပန်းကန်ဆေးပြီးသောအခါ သူ့လက်ကို ဆပ်ပြာနှင့်
ပြောင်အောင် ဆေးပြီး မျက်နှာပါ သစ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သနပ်ခါးသွေးပြီး ကျကျနန လိမ်းသည်..။
အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီကို ချွတ်၍ ရင်ဘတ် ၊ချိုင်း ၊ လည်ပင်းတို့ကိုပါ လိမ်းသည်..။
သနပ်ခါး လိမ်းပြီးသောအခါ ဓါတ်မီးတစ်လက်နဲ့ အပြင်ထွက်ခဲ့သည်..။ အခုမှ သတိထားမိသည်..။
ဖိုးတာလီးမှာ သူမကိုင်ထားသော လက်နှိပ်ဓါတ်မီးအလုံးထက် တုတ်သည်..။ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးနှင့် ထိုး၍
ခြံတံခါးကို အသေအချာ ပိတ်သည်..။ ထို့နောက် အိမ်သာထဲသို့ သွားပြီး သူ့ပေါင်ကြားက
စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆပ်ပြာနှင့် အထပ်ထပ်အခါခါ အကျိုအကြားပါ မကျန် ပွတ်တိုက်
ဆေးကြောပစ်လိုက်သည်..။
ဖိုးတာတစ်ယောက် ထပ်ခိုးပေါ် ရွေးရခြင်းမှာ မြေစိုက်အိမ်မို့ ချောင်းကြည့်လျင် မြင်နိုင်သည်..။ သူကိုယ်တိုင်
နေ့လည်က ချောင်းကြည့်ခ့ြဲပီးသားမို့ နေရာ ရွေးရသည်..။ ထပ်ခိုးပေါ်က လုံခြုံသည်..။ အိမ်က
ခေါင်စောက်မို့ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း ရှိလှသည်..။ အခင်းကလည်း ပျဉ်ခင်းမို့ တောင့်တောင့်တင်းတင်း
ရှိသည်..။
ဖိုးတာက ဂွမ်းစောင်တစ်ထည်ကို ခေါက်ခင်းလိုက်သည်..။ ထိုအပေါ်မှ ဘာဘူစောင်တစ်ထည်
ဖြန့်ခင်းသည်..။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကို ယှဉ်ထားလိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်ရင်း မတင်ကြည်မကို
စောင့်နေသည်..။
ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်..။
အထက်တွင် ထွန်းထားသော လသာမှန်အိမ်မီးရောင်က အားနည်းနေသဖြင့် မီးအရှိန်မြှင့်ရန် ထပြီး
လှည့်လိုက်သည်..။ ပုဆိုးကို အိပ်ယာခင်းပေါ် ချွတ်ထားခဲ့သဖြင့် သူ့ပေါင်ကြားက
လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ လသာမှန်အိမ်မီးရောင်အောက်တွင် တရမ်းရမ်း တခါခါ နှင့်
တောင်မတ်နေသည်..။
ထိုစဉ် မတင်ကြည်မ တစ်ယောက် ထမီရင်လျားနှင့် ထပ်ခိုးပေါ် တက်လာသည်..။ မီးအရှိန် မြှင့်နေသော
ဖိုးတာပေါင်ကြားရှိ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ကာ ရမက်သွေးများ ဆူပွက်လာပြီး
စောက်ခေါင်းအတွင်း ယားကြွ ပွထလာသည်..။
စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးလည်း စူပွခုံးထလာနေသည်..။ သူ့ယောက်ျားလီးနှင့် သော်လည်းကောင်း ၊
မြတ်ကျော်လီးနှင့်သော်လည်းကောင်း မနှိုင်းယှဉ်အပ်သည့် အရွယ်နှင့် မမျှ ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသည့်
ဧရာမလီးကြီးကို ကြည့်ကာ ကာမရာဂစိတ်တွေ ထသထက် ထ ကြွသထက် ကြွလာပါတော့သည်..။
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာအနား တိုးကပ်သွားပြီး တောင်နေသော လီးတံကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ အိပ်ယာဆီသို့
ဆွဲခေါ်လာသည်..။ ပူနွေးတောင့်တင်းသော လီးတန်ကြီးအတွေ့က မတင်ကြည်မ၏ ရာဂမီးကို
အရှိန်တငြီးငြီးနဲ့ တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်စေပါတော့သည်..။
``ကဲ…ကဲ….ဒေါ်လေး ခံချင်လှပြီ…ကွာ….လိုးတော့ နော်….``
မတင်ကြည်မက ရမက်ဇောထန်သော အသံဖြင့် ပြော၏…။ အသံလှိုင်းတွေက တုန်ခါ အက်ကွဲလျက်
ရှိသည်..။ မတင်ကြည်မလည်း ထမီ ချွတ်ချထားပြီး ဖြစ်ရာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနှင့် ဖြစ်သည်..။ တင်းရင်း
ဝင်းအိ မို့မောက် စူတက်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံး ..၊ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ် ပေါင်တန်ကြီးနှစ်သွယ်..၊
ပေါင်နှစ်လုံးကြားအရင်းရှိ စောက်မွှေးပါးပါးလျားလျားနှင့် အဲဒီအောက်မှာမြင်သာလွန်းလှသော
စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းပြဲပြဲကြီး….။
သည်ကဲ့သို့သော ရူပါရုံ ကာမဓါတ်က လူပျိုသိုး ဖိုးတာကို မြှူဆွယ်ဖမ်းစားလျက် ရှိရာ ဖိုးတာ မျက်လုံးတွေ
အရောင်တလက်လက် ထွက်လာသည်..။ မတင်ကြည်မက အိပ်ယာခင်းပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်မည် ပြုရာ…
``ဟိုး…ဟိုး….နေအုံး ဒေါ်လေး…..``
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မလက်ကို ဆွဲပြီး မလိုက်သည်..။
``ဟင်….ဘာလုပ်အုံးမှာလဲ….လို့…``
မတင်ကြည်မက စိတ်မရှည်သံဖြင့် မေးသည်..။
``ဟို..သေတ္တာပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေး..ဒေါ်လေးရာ..``
``ဟွန်း….အတော်တတ်နိုင်တဲ့….တဏှာရူးလေး….ဟင်း….``
သည်လို စိတ်ထဲက ပြောရင်း ၊ ပြုံးရွှင်သော မျက်နှာဖြင့် သေတ္တာပေါ် လက်ထောက်ပြီး
ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်..။ ပြည့်ဖြိုးအက်ကားနေသော ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာက မီးရောင်အောက်တွင်
ဝင်းပြောင်နေသည်..။ ဖိုးတာစိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားလာသည်..။ ဖင်ကုန်းပေးထားရင်း မတင်ကြည်မ
အတွေးတစ်ခု ဝင်လာသည်.။ ဒီလောက် သိနေမှတော့ ဖိုးတာ မိန်းမ လိုးဖူးထားပုံရသည်..။ ထို့ကြောင့်
သိချင်စိတ်ဖြင့်….
``မင်းက မိန်းမ လိုးဖူးလို့ လား….``
``ဟင့်အင်း….``
``ဒါဖြင့် ဘာလို့ ဖင်ကုန်းခိုင်းရတာလဲ….``
``ဟဲဟဲ….ဒါက ဒီလို ဒေါ်လေး ရ….``
``အဖေ့ စာအုပ်စင်ထဲမှ အပြာကာတွန်းစာအုပ်တွေ ရှိတယ်..၊ အဲဒါ ကျနော်က ခိုးဖတ်ထားတာ..။ အဲဒီ
စာအုပ်ထဲမှာ အခုလို ဖင်ကုန်းပြီး လိုးတာပါတယ်…``
``အမလေး ဟဲ့နော်… နှာထပုံကတော့…ဟွန်း..မပြောလိုက်ချင်ဘူး….``
``ဒေါ်လေး….``
``ဟင်….``
``ကျနော် လိုးတော့မယ်နော်……``
``အင်းပါ..လို့ဆိုနေ…``
``ကိုမြတ်ကျော်ထက် အပြန်တစ်သိန်းလောက် သာအောင် လိုးပြမယ်…ကြည့်…``
ဖိုးတာက သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် အသာဖြဲလျက် စောက်ဖုတ်အဝကို တေ့ထားလိုက်သည်..။
ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွေ့က သူ့တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှကို
လှိုင်းထလှုပ်ခတ်သွားစေလေသည်.။
စောက်ရည်တို့ဖြင့် စိုရွှဲဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို
ထိုးနှစ်ထည့်လိုက်ပါတော့သည်..။
``ဇိ…ွ .ဇိ…ွ ဗျိ…ဗျစ်….ဗျစ်…..ဖတွ ်…ဖတွ ်….ဗျစ်….ဖွတ်…ဘွတ်…………``
လီးတန်ကြီးက တင်းကျပ်ပြည့်သိပ်စွာ တစ်ရစ်ခြင်း တိုးဝင်သွားသည်..။ နွေးထွေရှိန်းမြသော အရသာကို
လည်း ဖြစ်ပေါ်စေသည်..။ မတင်ကြည်မတစ်ယောက် လီးတန်ကြီး အရှိန်နှင့် နစ်ဝင်လာသည်နှင့်
တပြိုင်တည်း ခါးညွှတ်ကာ ဖင်ဆုံကြီးက မြောက်တက်သွားသည်..။ အားရကျေနပ်လိုက်သည်မှာ ပြောပင်
မပြတတ်..တော့..။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အံကို တင်းတင်းကြိတ်လျက် ခံသည်..။
မာကျောပူနွေးသော လီးကြီးအတွေ့က အီဆိမ့် ကျင်တက်သွားစေသည်..။
ဖိုးတာက လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိရောက်အောင် မြှုပ်ထားရာမှ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ထုတ်သည်..။
လီးတန်ကြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စူကြွလာလိုက် ကျုံ့ဝင်သွားလိုက်နှင့်
ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် လှုပ်ရှားနေရသည်..။
အသွင်းအနှုတ် ခပ်မှန်မှန် ပြုလုပ်ပေးပြီးနောက် ခါးသွယ်သွယ်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ
ခွေးဆောင့်နည်းဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါတော့သည်..။
``ဖွတ်……..ပွတ်…ပွတ်…ဖလွတ်…ပြွတ်…..``
``အီး…အင့်…အမေ့….အား…..ကျွတ် ကျွတ်…``
``ဖွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်…..ဒုတ်…..ဘွပ်…..ပလွတ်…..``
``အမေ့…ရှီး….ကျွတ် ကျွတ်….အီး အင့်…အား….``
တနင့်တပိုးကြီး အဝင်အထွက်လုပ်နေသော လီးတန်ကြီးက မတင်ကြည်မကို အားရကျေနပ်စေပါသည်.။
မတင်ကြည်မကလည်း ဖိုးတာရဲ့ ကြမ်းသော ရမ်းသော ဆောင့်ချက်များနှင့် လျော်ညီစွာ သူမဖင်ဆုံကြီးကို
နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပြီး ခံသည်..။
``ဖွတ်…ဖွတ်….ပွတ်…ပလွတ်…..ဘွပ်……``
``အီး….အင့် အမေ့….အင့်…အား….ကောင်းလိုက်တာကွယ်…..အမလေး….အား…..အမေ့…အင့်..အီး
…..အား..ရှီး…..ကျွတ် ကျွတ်…..``
ဖိုးတာက ခွေးဖင်ပူးလျင် အသေအချာကြည့်သည်..။ ထို့ကြောင့် ခွေးဆောင့်နည်းဖြင့် ပီပီပြင်ပြင်
ဆောင့်လိုးနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဝက်လိုး၊ နွားလိုးတို့သည် ခွေးလို ကြာကြာမဆောင့်နိုင်ကြောင်း
သူသတိထားမိသည်..။ တိရစ ္ဆာန်တွေထဲတွင် ဆောင့်ဆောင့်လုပ်နိုင်သော သတ္တဝါမှာ ခွေးဖြစ်ကြောင်း
သူသတိပြုမိသည်..။
အခု ခွေးလိုးနည်းဖြင့် မတင်ကြည်မကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပါတော့သည်..။ လိုးရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်
ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ရှိလှသည်..။ ဖိုးတာလချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းကြွတက်နေသည်..။
ကိုမြတ်ကျော်ထက်သာကြောင်း သက်သေပြချင်၍ ဖိုးတာကလည်း တအားဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသလို
မတင်ကြည်မကလည်း အလိုးခံနိုင်ကြောင်း ပြလို၍ ဖင်ဆုံကြီးကို တအားနဲ့ပင် ပစ်၍ တွန်း၍ ခံသည်..။
အရွယ် ကွာဟသော်လည်း လီးနှင့် စောက်ဖုတ်မှာ ဖစ်ဆိုက်ဖြစ် အံကျဖြစ်၍ အလွန်တက်ညီလက်ညီ
ရှိကြပါသည်..။
မတင်ကြည်မတစ်ယောက် မရွယ်ပဲ စော်ကဲမင်းဖြစ် ဆိုသလို မထင်မှတ်ပဲ ဖိုးတာ၏ လီးကြီးကို
အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် သည်တစ်သက်စာအတွက် ဖူလုံလောက်ပါသည်..။ ကာမဘုံမှာ လူဖြစ်ရပါလျက်
ကာမအရသာကို မဝတဝ ခံစားရလျင် အဘယ်မှာ လူဖြစ်ကျိုးနပ်ပါမည်နည်း..။
ကာမအရသာကို တက်ညီလက်ညီ ခံစားရဖို့ ဆိုသည်မှာ စံချိန်မှီ ကြီးထွားတုတ်ခိုင်သော လီးနှင့်လည်း
တွေ့ရပါမှ ပြည့်စုံပေလိမ့်မည်..။ မိမိလက်နှင့်လည်း ကာမဆန္ဒပြည့်ဝအောင် ပြုလုပ်နိုင်ပါသည်..။
သုတ်တည်းဟူသော စောက်ရေပူတွေ ထွက်သွားလျင် ကာမအထွတ်အထိပ်ရောက်သည်ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်..။
သို့သော် လက်သည် လီးမဟုတ် ၊ လက်၏ တာဝန်က အလုပ်လုပ်ဖို့ ဖြစ်၏..။ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို
လိုးဖို့မဟုတ်..။ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို လိုးရန်အတွက် သဘာဝက ဖန်ဆင်းပေးလိုက်သည်မှာ
လီးသာဖြစ်သည်..။ လီးအမျိုးမျိုး ရှိကြပေရာ ယခု ဖိုးတာ၏ ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ အရွယ်နှင့်
မမျှအောင် ကြီးမားထွားကြိုင်းသော စံချိန်မီ လီးတန်ကြီး ဖြစ်ပါတော့သည်..။
ကာမဆန္ဒပြည့်ဝရေးအတွက် လီးကြီးရုံနှင့် မပြီးသေး..။ ကြာကြာစိမ်၍ လိုးနိုင်မှ ချီးမွမ်းထိုက်သည်..။ ယခု
ဖိုးတာ သူမကိုလိုးနေသည်မှာ နာရီဝက်နီးပါးရှိပြီ..။ ခုချိန်ထိ လရေကို ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်း ရှိနေတုန်း..။
တစ်ချို့ဆိုလျင် သုံးလေးချက်လောက် ဆောင့်ရုံနှင့် စောက်ဖုတ်ဒဏ်ကို မခံနိုင်ပဲ လရေတွေ
ထွက်သွားတတ်သည်..။
တဖန် ကြီးရုံ တုတ်ရုံ ၊ စိမ်လိုးနိုင်ရုံနှင့် မကျေနပ်ထိုက်..။ လီးကို ဖွဲ့စည်းထားသော အကြောတွေကလည်း
သန်မာအုံးမှ ဖြစ်သည်..။ ဖိုးတာလီးကြီး မာကြောသန်မာလိုက်ပုံကတော့ တကယ့်ကို သံမဏိချောင်းကြီးလို
ဖြစ်သည်..။ ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်တိုင်း ဆောင့်ချက်တိုင်းသည် မတင်ကြည်မ၏ ဘဝင်အသည်းကို
အကြီးအကျယ် စွဲခိုက်သွားစေသည်..။
မတင်ကြည်မတစ်ယောက် ဖိုးတာကို အလိုးခံရင်း ဒီလီးကြီးကို အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ဖို့
ကြံစည်စိတ်ကူးနေသည်..။ လီးကို အပိုင်စီးဖို့ဆိုသည်မှာ သူမက အပေးကောင်း အခံကောင်းမှာ ဖြစ်မည်..။
သို့မှသာ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကို စွဲမည်ဖြစ်သည်..။
မတင်ကြည်မက မှန်မှန်သွက်သွက်ကြီး အဝင်အထွက်လုပ်နေသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်
ညှစ်ညှစ်ပေးသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်း ညှစ်အားကြောင့် ဖိုးတာလချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး
တရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်း ကျဉ်ဆိမ့်နေပါတော့သည်..။
သည်နေရာမှာ အခြားသူသာဆိုလျင် စောက်ဖုတ်ညှစ်အားဒဏ် မခံနိုင်၍ သုတ်ရေပူတွေ
ပန်းထွက်ကုန်တော့မည်..။ အခုတော့ လီးကြီးက နည်းနည်းမှ ဖြုံပုံမရ..။ မှန်မှန်သွက်သွက်ကြီးသာ
ဆောင့်လို့ညှောင့်လို့ ကောင်းဆဲဖြစ်သည်..။ လီးအပူရှိန် စောက်ဖုတ်အပူရှိန်တို့မှာ စောက်ခေါင်းထဲတွင်
ရစ်ဝဲ လှည့်ပတ်နေပါတော့သည်..။
မတင်ကြည်မ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပွင့်ကန်ပေါက်ထွက်မတတ် ယားကြွလာသည်..။ အကြောဆွဲသလို
အီးခနဲ အသံကြီးထွက်သွားပြီး ခန္ဓကိုယ်တစ်ခုလုံးလည်း ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ တုန်ခိုက်သွားသည်..။
အတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိသော ဖိုးတာသည်ပင် အတော်လေး လန့်ဖျတ်သွားရသည်..။ ထို့ကြောင့် အားရပါးရ
ဆောင့်နေသော အရှိန်ကို ဗြုန်းခနဲ ရပ်တန့်လိုက်မိသည်..။
``အို….ဟို ဟို…..ဆက် ..ဆက်ဆောင့်လေ..အဲဒါ…ဒေါ်လေးပြီးသွားလို့ …
တုန်ခါသွားတာ….အ….ကျွတ်ကျွတ်…``
``ဖွတ်….ဖွတ်…ပလွတ်…ဗြစ်….ပလွတ်…..ဘွပ်….ဖွတ်….``
အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်အပြီးတွင် ဖိုးတာတစ်ယောက် ပါးစပ်က တအအ နှင့် အသံထွက်လျက်
မတင်ကြည်မစောက်ခေါင်းထဲ လရေပူတွေ ပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်..။
မတင်ကြည်မတစ်ယောက် ကျွန်းသေတ္တာကြီးပေါ်တွင် မျက်နှာမှောက်ကာ ကာမအရသာကို တစိမ့်စိမ့်
ခံစားနေသည်..။ သူမစောက်ခေါင်းထဲသို့ တပြစ်ပြစ် နှင့် ပန်းထုတ်နေဆဲ ဖြစ်သော ဖိုးတာ၏
သုတ်ရည်ပူအတွေ့က သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို တငြိမ့်ငြိမ့် တသိမ့်သိမ့် အီဆိမ့်သွားစေသည်..။
ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားပြီ ဖြစ်၍ လူလည်း ငြိမ်သက်သွားသည်..။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ
သုတ်ရည်ထွက်ရသည်က ဂွင်းတိုက်လို့ သုတ်ရည်ထွက်ရသည်နှင့် လားလားမှ မတူပေ..။ ယခုကောင်းပုံက
တစ်မျိုး ဖြစ်သည်.။ ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေက အလွန်ထူးခြားသော ဖောဋ္ဌပ္ပရုံ
ကာမဂုဏ်တွေကို သဘာဝကျကျ ဖြစ်ပေါ်စေသည်..။ ထို့အပြင် လီးသည် ပုရိသ သဘာဝရုပ်ပိုင်ရှင်
ယောကျ်ားသတ္တဝါအတွက် ကျားနှင့် သက်ဆိုင်သော ကာမအာရုံကြောတွေ စုဝေးပေါင်းဆုံရာ ဌာနချုပ်ကြီး
ဖြစ်သလို…။
မိန်းမတို့ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်သည်လည်း ဣတ္ထိယကာမရုပ်ပိုင်ရှင် မိန်းမသတ္တဝါအတွက်
မနှင့်သက်ဆိုင်သော ကာမအာရုံကြောတွေ စုဝေးပေါင်းဆုံရာ ဗဟိုဌာနချုပ်ကြီး ဖြစ်သည်..။
စောက်ဖုတ်နှင့် လီးမှာ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့ဆွဲငင်တတ်သော ဖိုဓါတ် မဓါတ် တွေ ရှိသည်..။
မိန်းမနှင့်ယောကျ်ားနှစ်ဦးသားတို့ အင်္ဂါဇာတ်ချင်း ပေါင်းစပ်၍ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ကိုယ့်သဘာဝနှင့် ကိုယ်
ကာမအရသာခံစားခြင်းကို မေထုန် အမှုဟုခေါ်သည်..။
မေထုန်ဟူသည် အထတူ အရွတူ အကြွတူ မိန်းမ ယောက်ျားနှစ်ဦးသားတို့ ရွှင်မြူးတက်ကြွစွာ
ကာမအရသာကို ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ကိုယ့်သဘာဝနှင့် ကိုယ် အကျအန ရယူခံစားခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်..။
ထိုမေထုန်ကိုပင် ကာမစပ်ယှက်ခြင်း ၊ လိုးခြင်း ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်၍ အသွင်းအနှုတ်လုပ်ခြင်း ဟု
ခေါ်ကြသည်..။ ထို့ကြောင့် လက်နှင့် ဂွင်းတိုက်၍ ကာမဆန္ဒ ပြေငြိမ်းစေခြင်း ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ
လက်ထိုးထည့်၍ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး ကာမဆန္ဒ ပြေပျောက်စေခြင်းတို့မှာ နည်းမှန်လမ်းမှန် အစစ်အမှန်
သဘာဝကျသော ဖြေဖျောက်ခြင်းမျုးိ မဟုတ်..။
စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်၍ လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ထိပ်တိုက်တွေ့စေပြီး အသွင်းအနှုတ်အဆောင့်အညှောင့်လုပ်ပြီး
ကာမဆန္ဒ ပြေငြိမ်းစေမှသာ အစစ်အမှန် သဘာဝကျသော ဖြေဖျောက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်..။
ယခု ဖိုးတာနှင့် မတင်ကြည်မတို့မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးထည့်ပြီး အသွင်းအနှုတ်
အဆောင့်အညှောင့်လုပ်၍ သုတ်ရေတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကာ သဘာဝကျသော ကာမဆန္ဒ ပြေငြိမ်းမှုကို
ရယူထားကြလေသည်..။
ယခုလို ဧရာမ လိုးပွဲကြီး ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်း၏ အဓိက အကြောင်းအရင်းမှာ သူ့အမေ မခင်တာနှင့် ဦးလေးနဲ့
စပ်မှ တော်ရသော ဒေါ်လေး တင်ကြည်မတို့ မပြေမလည် ဖြစ်ကြရာမှ စတင်ခဲ့သော
အကြောင်းအရာဖြစ်သည်….။
သို့သော် ..ပျော့ခွေချိနဲ့သွားခြင်း လုံးဝမရှိသေးပါ..။ အလွန်အမင်း တင်းတောင့် မနေသည့်တိုင်
သူ့မာန်သူ့ဟိတ်ဖြင့် ဝင့်ဝင့်ထည်ထည် ရှိနေပါသေးသည်..။ ဖိုးတာက ကျွန်းသေတ္တာကြီးပေါ်တွင်
ကမျက်နှာမှောက်လျက် မှိန်းနေသော မတင်ကြည်မ၏ ပခုံးကို ဆွဲမလိုက်သည်..။ မတင်ကြည်မ
မတ်တတ်ရပ်မိသောအခါမှ စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်နေသော လီးကြီးမှာ ဗလွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားပါသည်..။
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မခါးကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားရင်း ပခုံးသာနုနုအပေါ် မေးဖျားတင်လျက်…..
``ဒေါ်လေး….ကောင်းလား..ဟင်….``
``အင်း……..``
``ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ..ဟင်…``
``အများ..ကြီး………``
``ထပ် လိုးပေးရအုံးမှာလား….ဟင်…``
``လိုးရမှာပေါ့….``
``တကယ်….``
``အင်း…………ပါဆို…..``
ဖိုးတာလက်နှစ်ဖက် ခါးမှတဆင့် အထက်သို့ ပွတ်ရင်းသပ်ရင်း တရွေ့ရွေ့ တက်သွားရာ တင်းတင်းအိအိ
ဝင်းဝင်းမို့မို့ ဖံ့ွ ဖြိုးလှသော နို့ကြီးနှစ်မွှာအရောက်တွင် ဘရိတ်အုပ် ရပ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့
နို့ကြီးနှစ်မွှာကို အရသာခံကာ ဖွဖွမွမွ ရွရွကလေး ဆုတ်ချေပေးသည်..။ ထိုအတိုင်း အချိန်အတန်ကြာအောင်
ပြုလုပ်နေရာမှ မတင်ကြည်မက…
``ကဲပါ…ခဏလောက် ဖယ်စမ်းပါအုံး…ရပ်နေရတာ ညောင်းလှပြီ….``
သူ့ညာဖက်လက်က ဖိုးတာပေါင်ကြားက ငိုက်ဆင်းနေသော လီးတန်ကြီးကို နောက်ပြန်စမ်းဆုပ်လိုက်ရင်း
ပြောသည်..။
မတင်ကြည်မတစ်ယောက် ပျော့ခွေရှုံ့တွ မနေသော တင်းတင်းကြွကြွ လီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး
ဆုတ်ပေးရင်း အထူးကျေနပ် ပျော်မြူးနေသည်..။ လူငယ်သလောက် အလိုးကလည်း ကျွမ်းလိုက်သည့်
ကောင်လေးပဲ….။
``မင်းတကယ် မိန်းမ မလိုးဖူးသေးဘူးလား…``
``အိုး….တကယ်မလိုးဖူးသေးတာပေါ့…ဒေါ်လေးရ.. ဘာလို့လဲဗျ…``
``အင်း…မလိုးသာ မလိုးဖူးသေးတယ်.. တကယ့်မိန်းမကျမ်းကြေနေတဲ့ လူကြီးကျနေတာပဲ..
လိုးတတ်လိုက်တာလဲ လွန်ပါရော…တကယ့်ကို…ဇော်ပါပဲ…``
ထိုသို့ပြောရင်း မတင်ကြည်မက ဖိုးတာလီးတန်ကြီးကို နှစ်သက်တပ်မက်မှုအပြည့်ဖြင့် အထပ်ထပ် အခါခါ
ဆုတ်ညှစ်ပေးသည်..။ လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း တင်းတောင့်လာသည်..။
``ကဲ…ခဏ…ထိုင်ကြဦးစို့…ကွာ..``
``ထိုင်လေ…ဒေါ်လေးကလဲ..ကိုယ့်ဖာသာ ကို လီးဆွနေပြီးတော့….``
နှစ်ယောက်သား ဂွမ်းစောင်ထူထူခင်းထားသော အိပ်ယာခင်းပေါ် ထိုင်လိုက်ကြသည်..။ ဖိုးတာက
မတင်ကြည်မ၏ တင်းတင်းအိအိ ဝင်းဝင်းမို့မို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပထမနမ်း၏..။ ဒုတိယ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့
စို့၏..။ ကလေးမမွေးဖူးသေးသော မိန်းမမို့ ဖိုးတာက ခုလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပေးသောအခါ
ယားလာသည်..။
``အဟိ..ဟီး.ဟီး….အဟိ..ခစ်ခစ်….ယား….ယားတယ်ကွာ…. အဟိ..ခစ်ခစ်…
တော်ပါ..တော့….မနေတတ်တော့ဘူး….ခစ်ခစ်….အို့…``
နို့နှင့် စောက်ဖုတ်မှာ ဘယ်လိုဆက်သွယ်ရေးလမ်းကြောင်းတွေ ရှိနေသည် မသိ..။ ယခုလို နို့ကို
ဆုတ်ချေဆွဲကိုင် ပွတ်ဆွစို့ပေးလိုက်သောအခါ မတင်ကြည်မ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စူကြွခုံးထလာသည်..။
စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း စစ်ခနဲစစ်ခနဲ ကျဉ်တက်ယားကြွလာသည်..။ အတွင်းသားနုနုတွေက ပွစိပွစိနှင့်
လှုပ်ရွလာသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟစိဟစိဖြစ်ကာ အာလာသည်..။
ဖိုးတာက ပက်လက်ကားယားကြီးအိပ်နေသော မတင်ကြည်မဘေးမှ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို
ကုန်းစို့နေသည်ဖြစ်ရာ သူ့ပေါင်ကြားမှ လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကထက် ပို၍ တင်းတောင့်လာသည်..။
တဆတ်ဆတ်နှင့် ထောင်မတ်လာပြန်သည်..။
မတင်ကြည်မက တဖြည်းဖြည်း တင်းတောင့်စပြုလာသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖဝါးနှင့် ဆုပ်ကိုင်၍
ဂွင်းတိုက်သလို လေးငါးချက်လောက် ဖြဲချီ ရှုံ့ချီ လုပ်ပေးလိုက်ရာ သူမလက်ထဲမှာပင် လီးတန်ကြီးမှာ
သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကြောလာသည်..။
ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ဒီညတော့ ထင်သလို ကြမ်းရမ်းပစ်လိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ တဆက်တည်း
သူ့ယောက်ျား ကိုဖိုးခွေး အမြဲလိုလိုသောက်လေ့ရှိသော တောအရက်စစ်စစ် ၊ ပျားရည် ၊
ကြက်ဥအကာတို့ဖြင့် ရောစပ်ထားသော အရက်ပုလင်းကို သတိရလိုက်သည်..။
ကိုဖိုးခွေးက သူမိန်းမကို ထင်သလောက် မလိုးနိုင်သောအခါ သူ့ကိုယ်သူ ပန်းသေရောဂါ စလာပြီဟု
ထင်မှတ်နေရာ ထိုအချိန်မှစ၍ အားကောင်းမောင်းသန် လိုးနိုင်အောင်ဆိုပြီး ထိုအရက်ကို
သောက်ပါတော့သည်..။ တစ်ရက် ထိုအရက်တွေ သောက်ပြီး ကိုဖိုးခွေး ခါတိုင်းထက် လိုးနိုင်သည်ကို
သတိထားမိသည်..။
သို့သော် ပထမအချီတွင် လေးငါးဆယ်ချက်မျှနှင့် လရေထွက်သွားသည်..။ ထို့ကြောင့်
အရက်ထပ်သောက်ပြီး ဒုတိယအချီလိုးပြန်သည်..။ ဒုတိယ အချီမှာ အတော်ကြာကြာ လိုးနိုင်ကြောင်း
မတင်ကြည်မ ကိုယ်တွေ့ ကြုံလိုက်ရသည်..။ လိုးပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် ပက်လက်လှန်ကာ
အမောဖြေရပါတော့သည်..။
လီးကလည်း ပျော့ခွေသေးကြုံ့သွား၏..။ မတင်ကြည်မ ဆွကြည့်သေးသည်..။ လီးက လုံးဝကို
ထမလာတော့..။ နောက်ဆုံးလက်လျှော့ပြီး အိပ်လိုက်ရတော့သည်..။ မတင်ကြည်မက ဖိုးတာလီးကြီးကို
ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး..
``ကဲ…ဖိုးတာရေ…ခဏရပ်လိုက်အုံး….``
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မ နို့အုံတင်းတင်းမို့မို့ကြီးကို ထင်သလို ပွတ်ဆွဲစုတ်ယက်နေရာမှ ရပ်လိုက်သည်..။
``ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဒေါ်လေး….``
``မင်းဦးလေး..သောက်တဲ့ အရက် တွေရှိတယ်… အဲဒါသောက်ကြရအောင်…``
``ဟာ…ဖြစ်ပါ့မလား…ဒေါ်လေးရာ…ဦးလေးပြန်လာရင် သိကုန်မှာပေါ့….``
``ကိစ္စမရှိဘူး…ငါ စပ်တတ်တယ်..၊ နောက်ရက် ပြန်ဝယ်ပြီး စပ်ထားလိုက်တာပေါ့…``
``ဒါဖြင့်လဲ..ဒေါ်လေးသဘောပဲ….``
မတင်ကြည်မက ဘေးတွင်ပုံထားသော ထမီကို ကောက်စွပ် ရင်လျားလိုက်ပြီး ထပ်ခိုးပေါ်မှ ဆင်းသွား၏..။
ဖိုးတာတစ်ယောက် ဒီတစ်ခါ ဘယ်ပုံစံဖြင့် လိုးရမလဲဟု စဉ်းစားနေသည်..။ ထိုအခါ မထင်မှတ်ပဲ
အပြာစာအုပ်ထဲက လိုးနည်းတစ်ခုကို သတိရလိုက်မိသည်..။
မိန်းမကို တစောင်းအနေအထား ခပ်ကွေးကွေး အိပ်စေပြီး အပေါ်ဘက်မှ ခြေထောက်ကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ
ကွေးထားစေကာ အောက်ဖက်မှ ပေါင်တန်ပေါ် ခွထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုး၍ လိုးနည်းဖြစ်သည်..။
ဒီတစ်ခါ လိုးလျင် အဲဒီအပြာစာအုပ်ထဲကနည်းအတိုင်း လိုးထည့်လိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်နေသည်..။
မတင်ကြည်မ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းလှသည်..။ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး
ရှိလွန်းလှသည်..။ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး အီဆိမ့်ကျင်တက်နေရပြီး..လရေတွေ ထွက်သွားပြီဆိုလျင်
သူ့တစ်ကိုယ်လုံး လေထဲမြောက်ကြွတက်သွားပလားဟုပင် ထင်လိုက်မိသည်..။
တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်း ကြွတက်သွားပြီး လူမှာ ဟာခနဲ ဟင်ခနဲ ဟိုက်ခနဲပင် ဖြစ်ဖြစ်သွားရသည်..။
ယခုလည်း မတင်ကြည်မက ဂွင်းတိုက်ပြီး ဆွထားခဲ့သဖြင့် သူ့လီးကြီးမှာ မာကျောတင်းတောင့်နေပြီး
လိုးချင်စိတ်တွေ ထက်သန်ပြင်းပြလာ၍ လီးတန်အရင်းအောက်နားပိုင်းမှ အောင့်သလိုလို ကျင်သလိုလိုပင်
ဖြစ်နေပြီ…။
မကြာခင် မတင်ကြည်မ ရောက်လာသည်..။ လက်ထဲတွင် အရက်ပုလင်း ၊ ခရားအိုးတစ်လုံးနှင့်
ပန်းကန်နှစ်လုံး ပါလာသည်..။ လက်ထဲက ပစ္စည်းတွေကို အိပ်ယာဘေးနားတွင် ချထားလိုက်ပြီး…
``ခဏနေအုံး…ဒေါ်လေး မြေပဲကြော် သွားယူလိုက်အုံးမယ်..``
မတင်ကြည်မ အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းသွားပြန်သည်..။ အိမ်သာထဲဝင် သေးပေါက်ခဲ့ပြီး
စောက်ဖုတ်ကြီးထဲတွင် ပေပွနေသော အရေတွေကို ရေနဲ့ ပြောင်အောင် ဆေးကြောပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ကာ
အထပ်ထပ် သန့်စင်ခဲ့သည်..။ ပြီးမှ တံခါးကို အသေအချာပိတ်ကာ မြေပဲကြော်များကို ယူပြီး အပေါ်ထပ်
ပြန်တက်လာသည်..။
မတင်ကြည်မ ဆင်းသွားကထဲက ဖိုးတာက အရက်တစ်ပန်းကန် ငှဲ့ပြီး သောက်ထားနှင့် သည်..။ ပျားရည်နံ့
ကြက်ဥနံ့ သင်းနေသော တောအရက်က သူ့ရင်ထဲကို နွေးထွေးသွားစေသည်..။ ပြီးတော့ ခရားအိုးထဲတွင်
ထည့်လာသောရေကို ခရားနှုတ်သီးနှင့် ပါးစပ်တေ့ပြီး သောက်လိုက်သည်..။ နောက်တစ်ခွက်
ထပ်ယူသောက်လိုက်ပြန်သည်..။
မတင်ကြည်မ မြေပဲကြော် ပန်းကန်ချပြီး ပြန်အထတွင် ဖိုးတာက ထမီအောက်စကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်..။
``ဟဲ့….အမလေးတော့ စောက်ဖုတ်…..``
မတင်ကြည်မက လွှတ်ခနဲ ယောင်လိုက်ပြီး ထမီကို လှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း မမှီတော့..။ ထမီက
အောက်သို့ ကွင်းလုံးချွတ် ကျွတ်ကျသွားသည်..။ ပြည့်ဖြိုးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးတွေ
အကြားမှ စောက်မွှေးနည်းပါးလှသော ဖောင်းဖောင်းဖုဖု အသားအုံကြီးမှာ လသာမှန်အိမ်အလင်းရောင်နှင့်
ထင်းထင်းကြီး ဖြစ်နေသည်..။
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မ ဒူးကောက်ကွေးကို လှမ်းဆွဲချလိုက်ရာ.. မတင်ကြည်မမှာ မတ်တတ်ရပ်လျက်မှ
ကုန်းကွကွကြီးနဲ့ သူ့အနားရောက်လာသည်..။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ သူ့မျက်နှာနား
ကပ်လာသည်..။
ဖိုးတာက ပြည့်ဖြိုးတင်းအိ ကောက်ချိတ်နေသော ဖင်ဆုံကြီးကို လှမ်းဖက်ရင်း သူ့မျက်နှာကို မတင်ကြည်မ
စောက်ဖုတ်ကြီးအနားသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ တရှူးရှူး နှင့် နမ်းသည်..။ မတင်ကြည်မကလည်း
သူမစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှေ့သို့ ထိုးကော့ပေးလိုက်သည်..။
ဖိုးတာ ညာဖက်လက်က ဖင်ဆုံကြီးကို ပွတ်ချေပေးရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာနှင့် မွှေမွှေပြီး
ယက်ပေးသည်..။ လျှာက စောက်ခေါင်းထဲတော့ မဝင်..။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးပေါ်တွင် ဟိုရောက်ဒီရောက်
ရောက်လျက်ရှိသည်..။ မတင်ကြည်မတစ်ယောက် ဖိုးတုတ် အပြုအမူကြောင့် အ၇မ်းကျေနပ်သွားသည်..။
လူငယ်သလောက် အာဂ ဖိုးတာလေးပါလား..ဟု စိတ်ထဲက ကြိတ်ချီးမွမ်းမိသည်..။
ဖိုးတာက အပြင်သို့ သိသိသာသာ ရုန်းထွက် ခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကို သွားဖြင့်
မနာအောင် ခဲကိုက်ထားရင်း လျှာထိပ်ဖြင့် တို့ထိ ကလိလိုက်သည်..။
``အဟိ..ဟိ……အိ..အိ…..အဟိ…အား…..ယားတယ်ကွယ်..အဟင့်…အဟစ်….ခိ……ခစ် ခစ်….``
ထိုကဲ့သို့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကလိဆွပြီးမှ မတင်ကြည်မ လက်ကိုဆွဲပြီး သူ့အနား ထိုင်စေသည်..။
မတင်ကြည်မကိုလည်း အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့ပေးသည်..။ မတင်ကြည်မက တစ်ခါတည်း
အကုန်မော့သောက်ချလိုက်သည်..။ သည်အရက်က သူ့ယောကျ်ား အားရှိအောင် သောက်လေ့ရှိသော
အရက်ဖြစ်သည်..။ ပျားရည်စစ်စစ် ၊ ကြက်ဥအကာတို့နှင့် ရောစပ်လှုပ်မွှေထား၍ အားရှိစေပါသည်..။
ဖိုးတာတစ်ယောက် အရက်ရှိန်က တရိပ်ရိပ်နှင့် တက်လာပြီမို့ တစ်ကိုယ်လုံး မြူးကြွသွက်လက်နေသည်..။
``အင့်….ထည့်အုံး…``
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာထံ ပန်းကန်ထိုးပေးရင်း ပြောသည်..။ ဖိုးတာကလည်း ထပ်ထည့်ပေးသည်..။
မတင်ကြည်မ အရက်သောက်နေစဉ် တင်းတင်းမို့မို့ ဝင်းအိအိနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ချေပေးပြီး
နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်ကာ လှိမ့်ချေပေးနေသည်..။
တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျင်းဖျင်းထသွားသဖြင့် အရက်သီးမလိုပင် ဖြစ်သွားရသည်..။ ခရားအိုးထဲက
ရေကို ပါးစပ်ဖြင့် တေ့သောက်လိုက်ရသည်..။
``ဒေါ်လေး..အရက်ကောင်းကောင်းသောက်ချင်သေးတယ်…ဖိုးတာရယ်…ခဏနေအုံး…နော်….``
``မနေနိုင်ဘူးဗျာ….လာ….ဒီကို….``
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မကို သူ့ဖက်ဆွဲခေါ်ပြီး ကျောပေးအနေအထားဖြင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထိုင်စေသည်..။
လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက မတင်ကြည်မ ဖင်ကြားအောက် ရောက်နေသည်..။
``ကဲ…ဒေါ်လေး စိတ်တိုင်းကျ သောက်ပေတော့….``
မတင်ကြည်မကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ပြောသည်..။ သူ့လက်တွေက နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးတွေကို
တပြိုင်နက် ဆုပ်ကိုင်ချေပေးနေသည်..။ ဖင်ကြားတည့်တည့်မှာလည်း လီးတန်တုတ်တုတ်နွေးနွေးကြီးကရှိ
၊ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ဆုတ်ကိုင်ချေမွှခံနေရသည်ဖြစ်ရာ မတင်ကြည်မတစ်ကိုယ်လုံးရှိ ရမက်သွေးတို့မှာ
ပူနွေး လှုပ်ကြွလာတော့သည်..။ အထူးသဖြင့် လီးနံ့ရနေသော မတင်ကြည်မ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ရွစိရွစိ နှင့်
ခံရအခက်ဆုံး….။
ဒုတ်နဲ့ အတို့ခံလိုက်ရသော ဂုံညင်းဖားကြီးလို မာန်ဖီကြွတက်လာသည်..။ မတင်ကြည်မ ကိုယ်ထဲ
အရက်သုံးပန်းကန် ဝင်သွားသည်..။ လူလည်း လန်းကြွလာသည်..။ ကိလေသာရာဂပိုးတွေလည်း
လှုပ်ရွလာသည်..။
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာကို အကဲစမ်းချင်၍ …
``ကဲ…ဘယ့်နှယ့်လဲ..ဒေါ်လေးကို လိုးပေးနိုင်အုံးမှာလား….``
ဖိုးတာက ဖင်ကြားအောက်ရောက်နေသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်တောင်ပြလိုက်ပြီး…….
``လိုးမှာပေါ့ ဒေါ်လေးကလဲ..ဒီမယ် အားတွေ ပြည့်လာပြန်ပြီ လေ…..``
ဖိုးတာက ဘယ်လက်ဖြင့် နို့ကို ဆုတ်ချေပေးပြီး ညာလက်ဖြင့် ပေါင်တွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်ပေးနေသည်..။
နွေးထွေးနူးညံ့သော အတွေ့က သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ပြန့်နှံ့သွားစေသည်..။ ဖိုးတာအမေ မခင်တာကိုလည်း
စိတ်ထဲက အရမ်း ကျေးဇူးတင်နေသည်..။ ငွေနှစ်ဆယ် ပြန်ပေးရတာ တန်တဲ့ အပြင် ဟိုဘက်တောင်
လွန်ထွက်သွားပြီ…။ တစ်ညတာအတွက် ငွေနှစ်ဆယ်ပေးပြီး သူ့သားကို ဝယ်လိုက်ရသလိုဖြစ်သွားသည်..။
ငွေနှစ်ဆယ်သာ ပြန်မပေးလျင် မိခင်တာ ကျေနပ်မည်မဟုတ်..။ မကျေနပ်လျင် ဖိုးတာကို သူမနှင့်
ထည့်လိုက်မည်လည်း မဟုတ်..။ ဖိုးတာသာ မပါခဲ့လျင် ဧရာမလီးတန်ကြီးနဲ့ သူမစောက်ဖုတ်ကို
အလိုးခံရမည် မဟုတ်တော့..။
အခုတော့ ငွေနှစ်ဆယ်မက ထိုက်တန်လှသော ကာမအရသာထူးကြီးကို မြူးမြူးကြွကြွ အရူးအမူး
ဖြစ်အောင်ပင် ခံရပါတော့သည်..။ မိန်းမအတွေ့အကြုံမရှိသည့်တိုင် ဖိုးတာအပြုအမူတွေက
မိန်းမကျမ်းကြေသော ယောက်ျားတွေနှင့် မခြား လိုးတတ်ဆွတတ်လိုက်သည်မှာ သြချယူရသည်..။
ကိုမြတ်ကျော်တောင် သူ့လောက် လီးမကြီး..။အလိုးလည်း သူ့ကို မမှီ..။ တစ်ချီမျှ လိုးပြီးရုံနှင့်
ပျော့ခွေယိုင်ဆင်းသွားသည်..။ ဖိုးတာက နာရီဝက်ကျော်ကျော် စိတ်နှစ်ပြီး ဇိမ်နှင့် ကို လိုးနိုင်စွမ်း ရှိသည်..။
``ကဲ…ဖိုးတာရေ ဒေါ်လေး အရမ်းခံချင်လာပြီ ကွယ်….လိုးကြအုံးစို့ ..နော်…``
``စိန်လိုက်…ဒေါ်လေး…``
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မကို တစောင်းလှဲသိပ်လိုက်သည်..။ ပြည့်ဖြိုးတင်းအိသော တင်ပါးကြီးက ခုံးကြွ
ဝိုင်းမောက်လာသည်..။ ဖိုးတာ တင်ပဆုံကြီးကို စုံချီဆန်ချီ အထပ်ထပ် ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။
မတင်ကြည်မတစ်ယောက် တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသေးသော ကာမအရသာထူးကြီးကို ရစ်မူးစွာပင်
ခံစားနေရပါပြီ…။
လင်နှင့် စပ်၍ တော်ရသော လင်ပါတူလေးကို အသည်းထဲမှာ စွဲခိုက်နှစ်ခြိုက်သွားပါတော့သည်..။ ဖိုးတာက
နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ သူ့လက်ညှိုးကို ထိုးထည့်လိုက်ရာ
စောက်ခေါင်းထဲက ပူနွေးသော အတွေ့နှင့်အတူ စိုရွှဲသော စောက်ရည်တွေကို တွေ့ထိလိုက်ရသည်..။
ဖိုးတာက လက်ညှိုးနှင့် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် အသွင်းအနှုတ် လုပ်ကြည့်သည်..။ စောက်ရည်တွေကလည်း
စိုရွှဲ ၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်မွှာကလည်း စေ့ကပ်နေသည်ဖြစ်ရာ စွစ် ပြစ်..ဗြစ်..စွိ..ဗြစ်..ဟူသော
ကာမသံစဉ်လေးတွေ ပေါ်ထွက်လာသည်..။
ဖိုးတာတစ်ယောက် အပြာစာအုပ်ထဲက နည်းအတိုင်း တကယ်လိုးရတော့မည်မို့ အူမြူးနေသည်..။
အရက်ရှိန်လေးကလည်း ရလာပြီမို့ ရာဂစိတ်များ ရဲရဲရင့်ရင့် တက်ကြွလာပါတော့သည်..။
မတင်ကြည်မက ယခုအချိန်ထိ မလိုးသေးပဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့် နှိုက်ဆွနေသည့်အတွက် အားမလို
အားမရဖြစ်ကာ မချင့်မရဲသံကြီးဖြင့်….
``ဟဲ့….လိုးပါတော့လို့..ဆိုနေ…ဒီမယ် ခံချင်လွန်းလို့ စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲထွက်ကုန်တော့မယ်…..``
သည်တော့မှ ဖိုးတာက စောက်ဖုတ်ကြီးနှိုက်ဆွနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး မတင်ကြည်မ၏ အပေါ်ပိုင်းက
ညာဖက်ပေါင်ကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ ကွေးတင်လိုက်ပြီး အောက်ဖက်ရှိ ဘယ်ဖက်ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်သည်..။
ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အနား တိုးကပ်ထားလိုက်သည်..။
မတင်ကြည်မ ဘက်ကကြည့်လျင် ဖိုးတာလီးတန်နွေးနွေးကြီးက စောက်ဖုတ်အဝနား တိုးကပ်လာသလို
ဖိုးတာဖက်က ကြည့်ပြန်လျင်လည်း ပူနွေးနုရွသော စောက်ဖုတ်အုံပူနွေးနွေးကြီးဖြင့် ဖိကပ်ထားရသဖြင့်
ပူနွေးသော စောက်ဖုတ်အတွေ့က ရမက်ဇောတွေကို ထန်သထက်ထန် ကြွတက်လာစေသည်..။ ဖိုးတာက
နောက်သို့ ပြူးအစ်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့် ဖိပွတ်စမ်းလိုက်သည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ
သိသိသာသာမာတင်းခုံးကြွနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်..။
လက်ညှိုးနှင့် ထိုးခွဲ၍ စောက်ဖုတ်ကြီးအနေအထားကိုလည်း စိတ်ထဲက မှတ်သားလိုက်သည်..။ ထို့နောက်
ဒစ်ပြဲပြဲကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်အဝကို တေ့ကာ ဖင်ကြီးကို ရှေ့ထိုး၍ ပေးလိုက်သည်..။ လီးတန်ကြီးမှာ
စောက်ခေါင်းထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ထိထိမိမိကြီး ဝင်သွားပါတော့သည်..။ အဆုံးထိ ဖိသွင်းပြီးသောအခါ
တဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်သည်..။ ထို့နောက် ပြန်သွင်းသည်..။ ဤသို့ သွင်းချီနှုတ်ချီ
လေးငါးဆယ်ခါလောက် ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ ဖင်ဆုံကြီးနှင့် ခါးအစပ်အကြား ကို ကျကျနနဆုပ်ကိုင်ကာ
မရပ်မနား ဒလစပ် ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ လိုးပါတော့သည်..။
``ဖွတ်…ဖွပ်….ဖွတ်….ပြွတ်…ပလွတ်….ဖွတ်…ဘွပ်…ဗြစ်……..``
``ဘွပ်…ပြွတ်….ပလွတ်…..ဖွတ်…..ဖွတ်………ဘွပ်…….``
``အာ့..အင့်….အ..အား…………အင့်..အမေ့….အား…..အ…မေ့…``
ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှသဖြင့် မတင်ကြည်မ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးမှာ လှုပ်ရမ်းတုန်ခါနေသည်..။
တစောင်းအနေအထားမို့ နောက်သို့ ကော့ပေးနိုင်အား မရှိသော်လည်း လီးတန်ကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း
စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ခံသည်.။
ထိုကဲ့သို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးခိုက် လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက ဒလစပ်ဝင်လာသည်မို့
ဆောင့်သူရော အဆောင့်ခံရသူပါ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလှပါတော့သည်..။
ဖိုးတာကလည်း အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ ဖိဖိဆော်သည်.။ မတင်ကြည်မကလည်း ညှစ်ညှစ်ခံသည်..။
``ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ဗြစ်…..ဖွတ်…ဘွပ်……အား….အမလေး….အီး…..ဖွတ်…..``
``အမေ့….အင့်….ဘွပ်…..အ..အ….အင်း…..ဘွပ်….ဖွတ်….ကျွတ်ကျွတ်…အီး…ရှီး…..အ……အင့်….``
``ရှီး…..အမေ့….ကျျွတ်..ကျွတ်…..အ….အင်း…အား….``
ဆောင့်ချက်များက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာသည်..။ ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးမွတ်မွတ်ကြီးကလည်း
အသဲယားအူတုန်ဖွယ်ကောင်းအောင် သွက်သွက်ခါ လှုပ်ရမ်းနေသည်..။
ဖိုးတာလီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းကြွလာသည်..။ ထိုစဉ် မတင်ကြည်မ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို
တုန်ခါ လှုပ်ရမ်းသွားပြီး စောက်ရေပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်သည်..။ သည်တစ်ခါတော့ ဖိုးတာ
မလန့်တော့.။ စောက်ရည်ပူတွေ ထွက်သွားလို့ တုန်ခါမှန်း သိသွားပြီ..။ သည်တော့ မရပ်ပဲ
ဆက်ပြီးဆောင့်သည်..။ မတင်ကြည်မတစ်ယောက် အော်ဟစ်ငိုပစ်ချင်လောက်အောင်
ကောင်းလွန်းလှသည်..။ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေစဉ်မှာ အခုလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း အဆောင့်ခံရသည်မှာ
ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိအောင်ပင် ကောင်းလွန်းလှသည်..။
``ဖွတ်…ဘွပ်…ပြွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်…ပြစ်….ဘွပ်……``
မတင်ကြည်မနှုတ်က ညီးညူအော်ဟစ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့..။ လေဟုန်စီးနေရသလို ကာမအရသာထဲ
နစ်မျောနေပါတော့သည်..။ ဖိုးတာ ဒစ်ကြီးတဝိုက် ပူခနဲ ဖျင်းခနဲ ယားတက်သွားပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်က
ဆောင့်တွန်းလိုက်သလို လှုပ်ခါရမ်းသွားပြီး လရေပူပူပြစ်ပြစ်တွေကို စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ဗျင်းခနဲ
ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်..။ ခန္ဓကိုယ်ကလည်း မတင်ကြည်မကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျသွားပါတော့သည်..။
သားဖြစ်သူ ဖိုးတာတစ်ယောက် မတင်ကြည်မနှင့် ပါသွားကတည်းက မခင်တာ စိတ်တွေက အတိတ်ဆီသို့
ပြေးထွက်လွင့်မျောသွားပါတော့သည်..။ ခင်တာတစ်ယောက် ရေခပ်လမ်းတွင် တင်ကြည်မနှင့် တွေ့ပါစေဟု
တဖွဖွ ဆုတောင်းလာခဲ့သည်..။
ယနေ့ည သူ့ရီးစားက တွေ့ချင်ကြောင်း သူ့တူမလေးကတဆင့် စာပေးလိုက်သည်..။ ပြီးတော့
တင်ကြည်မတို့အိမ်မှာ တွေ့ချင်ကြောင်း ချိန်းသည်..။ တင်ကြည်မတို့အိမ်က သားအမိနှစ်ယောက်တည်းမို့
လွပ်လပ်သည်..။ တင်ကြည်မ အစ်မက အိမ်ထောင်ကျပြီး ယောကျ်ားနောက် လိုက်နေရသည်ဖြစ်ရာ
သားအမိနှစ်ယောက်တည်း ရှိသည်..။
ပြီးတော့..တင်ကြည်မ အမေ ဒေါ်မြဦးက နားလေးသည်..။ စကားပြောလျင် အော်ဟစ်ပြောပါမှ
ကြားတယ်ဆိုရုံသာ…။ ယခင်ကလည်း တင်ကြည်မတို့အိမ်မှာ တစ်ခါ ချိန်းတွေ့ဖူးသည်..။
လွန်လွန်ကျူးကျူးတော့ မဖြစ်ခဲ့ကြ..။ ကျန်တာတွေကတော့ ဖွတ်ဖွတ်ကြေသွားသည်..။
အလိုးခံချင်သည်မှာလည်း ရူးမတတ်ပင်..။ သို့သော် မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးခင် ဗိုက်ပေါ်ပြီး အရှက်ရမှာစိုး၍
ဇွတ်ငြင်းခဲ့ရသည်..။
ချိန်းတွေ့သည့်နေရာက အိမ်အနောက်ဖက်က နွားစာတဲထဲမှာဖြစ်သည်..။ နွားစာပုံကြီးအကွယ်တွင်
ဖျာတစ်ချပ်ခင်းပြီး ချစ်သူတို့ဘာဝ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုတ်ကြ ၊ နှိုက်ကြ ဆွကြရင်း စကားပြောလို့ မဝခဲ့ကြ..။
ခင်တာ့ အမေကလည်း တင်ကြည်မကို ချွေးမတော်ချင်၍ တင်ကြည်မ ဘယ်ခေါ်ခေါ် အမြဲ
ထည့်လေ့ရှိသည်..။ ဒါက ပထမအကြိမ်တွေ့ခြင်းဖြစ်သည်..။ သေနာမ တင်ကြည်မက အဲဒီနေ့က
အကြောင်းအရာတွေ အခုထိ မမေ့သေး..။ အဲဒီနေ့က ပိုက်ဆံ ငါးကျပ်ပေးတာကိုပါ မှတ်မိနေသည်..။
ဤသို့ဖြင့် ၂ ရက်မြောက် ရောက်သောအခါ တောင်ဘက်ရွာ ဘုရားပွဲနေ့ ရောက်ပါတော့သည်..။
စိန်လှမြိုင်ဇာတ်..မို့ တစ်ရွာလုံးနီးပါး သွားကြည့်ကြသည်..။ တင်ကြည်မတို့ သားအမိနှင့် ခင်တာတို့
သားအမိ လေးယောက်သား ခင်တာတို့အိမ်က လှည်းနှင့် ထွက်ခဲ့ကြသည်..။ ပွဲကွင်းကြီးက ကျယ်သည်..။
သူတို့ရောက်သွားတော့ နေဝင်ဖြိုးဖျအချိန်ရှိပြီ..။ ပွဲကွင်းထဲမှာလည်း လှည်းတွေက အပြည့်..။
လေးယောက်သား လှည်းချွတ် ..ခဏနားပြီး ပွဲဈေးတန်းဘက် လျှောက်ကြည့်ကြသည်..။ တင်ကြည်မနှင့်
ခင်တာတို့က မုံ့တီစားပြီး လူကြီးနှစ်ယောက်က အကြော်နှင့် ကောက်ညှင်းပေါင်း စားကြသည်..။
စားသောက်ပြီးသောအခါ လှည်းဆီ ပြန်လာကြသည်..။
ထိုစဉ် သူတို့လှည်းနားဆီသို့ လှသော်တစ်ယောက် မယောက်မလည်နှင့် ရောက်လာသည်..။ ခင်တာ့ကို
အချက်ပြခေါ်သည်..။ ခင်တာက တင်ကြည်မကို လက်တို့သည်..။ တင်ကြည်မက အလိုက်တသိ
အကင်းပါးပါးဖြင့် …
``အမေ…သမီးတို့ လှရီတို့နဲ့ ပွဲခင်းထဲ သွားကြည့်မယ်နော်…ဒီလှည်းပေါ်ကပဲ
ထိုင်ကြည့်ကြ….ဘယ်မှမသွားကြနဲ့..ဘာဝယ်ပေးထားခဲ့ရမလဲ..``
``အေး အေး…ဘာမှမဝယ်နဲ့….ရတယ်…``
နှစ်ယောက်သား လှည်းပေါ်က ဆင်းခဲ့ကြပြီး ပွဲခင်းအလည်လောက်ဆီ သွားကြသည်..။ လှသော်က
ကွမ်းယာဆိုင်က စောင့်နေသည်..။ တင်ကြည်မတို့ အနားရောက်သောအခါ လှရီတို့ရှိရာကိုလှမ်းပြသည်..။
တင်ကြည်မတစ်ယောက်သာ လှရီတို့ဆီ သွားပြီး ခင်တာမှာမူ လှသော်နှင့် ပါသွားတော့သည်..။
သွားကြလာကြနှင့် ရှုတ်ရှက်ခတ်နေသော လူအုပ်ကြီးကြားမှာ လှသော်နှင့် ခင်တာတို့ကို ဘယ်သူကမှ
သတိထားကြည့်နေမည် မဟုတ်..။ လှသော်က ဇာတ်ခုံဘယ်ဘက်ဘေးက ပတ်၍
ဇာတ်ခုံနောက်ကျောဖက်ရှိ သောက်ရေကန်ကြီးဆီ ခေါ်လာသည်..။ ထိုနေရာမှာ လူသူကင်းပြတ်သည်..။
တစ်ဖက်ဆည် ကန်မို့ တောင်ကန်မူလေးတွေ ခြုံပုတ်ကလေးတွေ ပေါသည်..။ ကျပ်တီးကုန်း
တောင်ကြောမို့ အပင်ကြီးကြီးမားမားတွေ မပေါက်..။ ကျပ်တီးကုန်းနှင့်လွတ်သော ကန်ဘောင်ရိုးတွင်မူ
မန်ကျည်းပင်အုပ်အုပ်ကြီးတွေ ရှိသည်..။ ပွဲကွင်းနှင့် သောက်ရေကန်မှာ ပေတစ်ရာကျော်လောက် ရှိသဖြင့်
အန ္တရာယ်ကင်းသည်..။
လှသော်က ခင်တာ့လက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲပြီး တစောင်းပြဿဒ်ပင်အုပ်အုပ်တွေဆီ ခေါ်လာသည်..။
ကန်ဘောင်ရိုးက ရွာလမ်းမနှင့် နီးသဖြင့် လူသူအသွားအလာနီးသည်..။ ထို့ကြောင့် သောက်ရေကန်ကြီး
စနေထောင့်ရှိ တစောင်းပြဿဒ်ပင်တွေဆီ ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်..။
လှသော်က အကြံသမားပီပီ ပုဆိုးနှစ်ထည် ထပ်ဝတ်လာသည်ဖြစ်ရာ တစောင်းပြဿဒ်ပင်အောက်ရှိ
ပြန့်ပြူးသောနေရာတွင် တစ်ထည်ချွတ်ခင်းလိုက်သည်..။ ပတ်ပတ်လည်တွင် ခြုံပုတ်လေးတွေ ရှိနေသဖြင့်
နေရာလေးက လုံခြုံလှသည်..။
``ကဲ…အချစ်….အဲဒီပေါ် ထိုင်လေ…..``
``ဘာ အချစ်လဲ….ဟွန်း…..``
ခင်တာက လှသော် ဗိုက်ခေါက်ကို ဆွဲလိမ်လိုက်သည်..။ ခင်တာတစ်ယောက် ရင်တွေ အရမ်းခုံနေသည်..။
ပြီးတော့ လှသော်ပါးစပ်က အရက်နံ့ရနေသည်..။
``နင် …အရက်သောက်ထားတာ မဟုတ်လား….``
``နဲနဲပါးပါး ပါ…အချစ်ရာ…ရဲဆေးတင်တဲ့ သဘောပါ…အဟင်း..ဟင်း….``
``နင်နော်….ငါ ..အရက်သောက်တာ မကြိုက်ဘူးလို့…နင့်ကို ပြောထားတာနော်…..``
``ဟုတ်ပါတယ်..အချစ်ရယ်..ဘုရားပွဲမို့ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ဆုံတုန်း နဲနဲပါးပါး ပါ…။ ပြီးတော့ အချစ်နဲ့
တွေ့ရမှာမို့ ရဲဆေးတင်လာတာလေ…..``
``ဘာရဲဆေးလဲ…နင့်ကို ဘယ်သူက ခြောက်နေလို့လဲ…ဟွန်း…မျို..မျိုချင်တယ် မပြောဘူး….``
``ကဲပါ…ထိုင်ပါအုံး အချစ်ရာ…နောက် မသောက်တော့ဘူးနော်……နော်လို့…``
လှသော်က ခင်တာ့ ခါးဖက်၍ ခင်းထားသော ပုဆိုးပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်..။ ထိုင်မိကြသောအခါ ခင်တာ့
ပါးကို နမ်းသည်..။ လက်ကလည်း နို့ကို ကိုင်သည်..။ ဟိုတစ်နေ့ညက ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် အနှိုက်ခံ
အဆွခံထားပြီးပြီ မို့ လှသော်ပြုသမျှ ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် ခံနေသည်..။ သူမကိုယ်နှိုက်ကလည်း
တစ်စုံတစ်ခုကို မွတ်သိပ်တောင့်တနေမိသည်မို့….လှသော်၏ အနမ်းအစုတ် အဆွအနှိုက်မှန်သမျှကို ဘာမှ
မပြောပဲ ငြိမ်သက်စွာ ခံနေသည်..။
လှသော်က အပေါ်အင်္ကျီ ကျယ်သီးများကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး အတွင်းဘော်လီကိုပါ ဖြုတ်လိုက်သည်..။ ဒီတော့
အပေါ်ပိုင်းမှာ အကာအကွယ်ဟူ၍ ဘာမှ မရှိတော့ပဲ ဟင်းလင်းပွင့်သွားတော့သည်..။
လုံးကျစ်မာတင်းနေသော ဖံ့ွ ဖံ့ွ ဖြိုးဖြိုး နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးချင်း ချေပေးသည်..။ ခင်တာ
စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ မာန်ဖီ ခုံးထလာပြီး စစ်ခနဲ စစ်ခနဲ ကျဉ်တက်သွားကာ စောက်ရေတွေ တစိမ့်စိမ့်
ထွက်လာသည်..။
လှသော်က နို့ကို ချေပေးနေရာမှ ကိုယ်ကို ကုန်း၍ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားထိပ်ဖြင့် တို့ထိကလိပေးရာ
ခင်တာတစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကော့ထိုးလျက် တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်ပါတော့သည်..။
``အား…အား….အ….အား…ယားတယ်…တော်….တော်ပါ တော့…..``
ခင်တာက လှသော်မျက်နှာကို တွန်းဖယ်လိုက်သည်..။ သို့သော် နှုတ်ခမ်းချင်း ပူးကပ်သွားပြန်သည်..။
သည်တစ်ခါတော့ ခင်တာ မတွန်းနိုင်တော့..။ တွန်းလဲ မတွန်းချင်တော့..။ မျက်လုံးများ
မှေးစင်းကျသွားပါတော့သည်..။
ထိုအခိုက်မှာပင် လှသော်က ခင်တာ့ကိုယ်လုံးကို ပွေ့သိပ်လိုက်သည်..။ ခင်တာတစ်ယောက်
အသက်ရှူသံတွေမြန်နေပြီ..။ ပုံစံကလည်း ဒူးထောင် ပေါင်ကား အနေအထား ဖြစ်နေသည်..။
လှသော်က ထမီကို မလှန်လျက် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူ့ပုဆိုးကို
ခပ်သွက်သွက် လှန်သည်..။ ခင်တာ့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုလည်း လက်နှင့်
စမ်းသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပူနွေးခုံးထနေပြီး စောက်ရေကြည်တွေ စိုရွှဲနေပြီ…။ ခင်တာတစ်ယောက်
ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေပြီ..။
လှသော်က စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး လှည့်ပတ်မွှေဆွပေးသည်..။
ခင်တာ့ခေါင်းမှာ ဘယ်ညာရမ်းခါနေပြီး ကိုယ့်လက်ဖြင့် ပင် ကိုယ့်နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ညှစ်ထားလိုက်မိသည်..။
စောက်ဖုတ်အုံကြီးအတွင်း လှိုက် လှိုက်ပြီး ယားကြွလာပြီး ရမက်ဇောတွေထန်ကာ တအားကို
အလိုးခံချင်နေသည်..။ လှသော်တစ်ယောက်လည်း ဝက်သိုးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲ
ဖြစ်နေသည်..။
ခင်တာ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကိုလည်း စောက်ဖုတ်အဝနား
ကပ်တေ့လိုက်သည်..။ လီးတန်ကြီးက အထက်သို့ ကော့ထောင်နေသည်ဖြစ်၍ လက်နှင့်ဖိကာ
စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဖိနှစ်သွင်းထည့်လိုက်သည်..။ အရှိန်မသတ်နိုင်သည့်အတွက် လီးတန်ကြီးမှာ
တဝက်ကျော်ကျော် နစ်ဝင်သွားသည်..။
``ဗျိ…ဗျိ…..ဇိ…ွ ဇိ…ွ ဗျိ…ဗျစ်….ဗျစ်…..``
``အား အား….အမလေး..နာ…နာတယ်…ရှီး….အီး….အိ….ဟီး…အမေရေ့…..သေပါပြီ…. အီး…..``
ခင်တာ့ ပေါင်တန်ကြီနှစ်ချောင်းမှာ လိပ်ပြာတောင်ပံကဲ့သို့ အထက်သို့ မြောက်တက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး
လည်း တွန့်လိမ်ကော့ပျံနေပါတော့သည်..။ လှသော်က ဖင်ကြီးကို ကြွ၍ လီးတန်ကြီးကို
ပြန်နှုတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းသည်..။
ဤသို့ ချော့ချော့မော့မော့ ညှာညှာတာတာ အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးလျက်ရှိရာ နာကျင်မှုတွေ
ပျောက်ကွယ်သွားပြီး တစ်စ တစ်စ ကောင်းလာသည်..။ ခင်တာနှင့် တင်ကြည်မတို့မှာ တောသူပင်
ဖြစ်ညားသော်လည်း တစ်ယောက်စောက်ဖုတ် တစ်ယောက် ထိုးနှိုက်၍ မကြာမကြာ
လက်ကမျင်းဖူးကြသည်..။ ထို့ကြောင့် အပျိုမှေးသည် စောစောကထဲကပင် ပေါက်ပြဲထားပြီး ဖြစ်ရာ
သွေးမထွက်တော့ပါ..။
လီးတန်ကြီးက တုတ်ရှည်လွန်းသဖြင့်သာ အစမှာ နာကျင်ခံခက် ဝေဒနာ ခံစားရခြင်း ဖြစ်သည်..။ အခုတော့
လှသော်က ညှာတာပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးသဖြင့် လီးဝင်လီးထွက်မှာ အဆင်ပြေချောမွေ့လာသည်..။
ခင်တာ ရာဂစိတ်တွေလည်း ကြွသထက် ကြွလာသည်..။
အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာပြီး သူမဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကော့ပေးလာသည်..။ ခင်တာ
အနေအထားပြောင်းသွားတာကို လှသော်က သိလိုက်သည်..။ ထို့ကြောင့် ခင်တာ့ ချိုင်းကြားသို့
လက်လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်သည်..။
ထို့နောက် အသားကုန် ကြုံးကြုံး ဆောင့်ပါတော့သည်..။
``ဖွတ်…ဖွတ်……….ဖွတ်…ပြစ်…..ဗြစ်….ပလွတ်…..ဘွပ်……``
``အား…ရှီး……အီး…..အ….အ….အင်း….အမေ့…..အင့်……``
ဇာတ်ပွဲက စတိတ်ရှိုးနှင့် အပြိုင် ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လက်မြန်ဆန်နေပါတော့သည်..။ ခင်တာကလည်း
အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ကော့ပေးသည်..။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက
လီးတန်ကြီးကို အားနှင့် ညှစ်ညှစ်ပေးသည်..။ နှစ်ယောက်လုံး ကာမအရသာကို ထိထိမိမိ အီဆိမ့်နေအောင်
ခံစားရသည်..။
မကြာခင် ပြီးတော့မည် ဖြစ်ရာ ငြိမ်းကာနီး မီးတောက်လို အရှိန်က ပိုပြင်းလာသည်.။ သူတို့နှစ်ယောက်
လိုးသံဆောင့်သံငြီးငြူသံတွေကို ဇာတ်ပွဲ စတိတ်ရှိုးသံက လွှမ်းမိုးထားသဖြင့် ထိုဝန်းကျင်မှာသာ
ပျံ့လွင့်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။ ခင်တာက လှသော်ကျောပြင်ကြီးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားရင်း အီးခနဲ
အီးခနဲ ညှစ်သံပေးလျက် ကော့ကော့ ခံသည်..။ လှသော်ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ကြောက်ခမန်းလိလိ
ပြင်းထန်လှသည်..။
``ဖျန်း……….ဖတ်………``
``ဟာ….မိန်းမ ..အစောကြီး ရှိသေးတယ်…အိပ်နေပလား……``
အဝင်ပေါက် ကျောပေးလျက် တစ်စောင်းအိပ်ကာ စိတ်ကူးတွေ ယဉ်နေသော မခင်တာ တစ်ယောက်
သူ့ယောက်ျားက တင်ပါးကို ဖျန်းခနဲ ပုတ်လိုက်သဖြင့် လန့်ဖျတ်သွားသည်..။ သူမစိတ်ထဲတွင် ရီးစား
လှသော်နှင့်တကယ်လိုးနေရသလို ကာမအရသာတွေ တွေ့နေသည်..။
``ဘယ်က အိပ်ရမှာလဲ….တော့ကို မျှော်နေတာ….``
မခင်တာက ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ကာ ကြာမူပါသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်ရင်းပြောသည်..။ သူ့မိန်းမ
အကြည့်ကြောင့် ကိုညိုလုံးတစ်ယောက် သဘောကျ ကျေနပ်သွားသည်..။ နှစ်ပေါင်းများစွာ
ပေါင်းလာခဲ့သော မိန်းမ မို့ ဘာဆိုတာ နားလည်ပြီး ဖြစ်သည်..။ အမှန်တကယ်အားဖြင့်
ကိုညိုလုံးသိသည်မှာ ရုပ်အမူအယာကို ကြည့်၍ အပေါ်ယံ အသိမျှသာ ဖြစ်သည်..။
မခင်တာတစ်ယောက် အချစ်ဦးနှင့် ရစ်မူးမိခဲ့သော အချစ်အရသာကိ ရော်ရမ်းမှန်းဆ ခံစားနေကြောင်း
ဒီတစ်သက် ကိုညိုလုံးတစ်ယောက် သိနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပါ..။
``ဖိုးတာရော……..``
``ဖိုးခွေးမရှိလို့ တင်ကြည်မနဲ့ အဖော်ရအောင် ထည့်လိုက်တယ်….``
ကိုညိုလုံးတစ်ယောက် သူ့မိန်းမ အလိုက်သိပုံကို ကြိတ်၍ ချီးကျူးလိုက်မိသည်..။ သားမရှိခိုက်
ညားကာစက လို အားရပါးရ နှံလိုက်ဦးမည်ဟု ကျုံးဝါးလျက် ခြံဝင်းတံခါးကို သွားပိတ်လိုက်သည်.။
ဂမူရှူးထိုး ထွက်သွားသော သူ့ယောက်ျား၏ ကျောပြင်ကြီးကို ကြည့်လျက် မခင်တာ သက်ပြင်းလေးချကာ
ပြုံးလိုက်မိသည်..။ ထိုအပြုံး၏ အဓိပ္ပါယ်ကို ကိုညိုလုံးသာ မြင်တွေ့သွားပါက သူ့ဖက်ယက်၍ တွေးချင်ရာ
တွေးပေလိမ့်အုံးမည်..။ ယောက်ျားက ဒီရွာသား မဟုတ်..။ အနောက်ဖက်ရွာသား ဖြစ်သည်..။ မခင်တာ
ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချပြီး မတင်ကြည်မနှင့် အထည်ရောင်းသွားကြရာမှ တွေ့ဆုံပြီး ညားခဲ့ကြသည်..။ ပြီးတော့
မခင်တာထက် ငါးနှစ်လောက် ကြီးသည်..။ ထို့အပြင် မခင်တာကို အပျိုမှတ်၍ နေသည်..။
သူတို့နှစ်ယောက် ညားဖြစ်အောင် လှော်ပေးသူမှာ မတင်ကြည်မ ဖြစ်ပါတော့သည်.။
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မနှင့် သူ့အမေတို့ ပြေလည်သွားပုံကို အံ့သြနေရာ မှ ငယ်ဘဝအကြောင်းများကို
မေးမြန်းနေသဖြင့် မတင်ကြည်မက ပြောပြနေသည်..။ မတင်ကြည်မ ပြောပြချက်ထဲတွင်
ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချတာတွေ ဖိုးတာအဖေ ကိုညိုလုံးနှင့် ညားဖြစ်အောင် သူမက လှော်ပေးတာတွေ
ချန်လှပ်ထားခဲ့သည်..။
အဓိက အသားပေးပြောသည်မှာ သူမနှင့် ဖိုးတာ အမေ မခင်တာတို့ အဘယ်မျှ
ချစ်ခင်ကြကြောင်းကိုသာဖြစ်သည်..။
``အော…ဒေါ်လေးနဲ့ အမေတို့က တော်တော်ချစ်ကြတာကိုး….ဒါမို့ သူ့သားကိုတောင် ညအိပ်ပေးဖို့
ထည့်လွှတ်လိုက်တာကိုး……..``
``အံမယ်…ဟုတ်ပါလိမ့်မယ်….အားကြီး….နင်ရှိရင် သူတို့လင်မယား မလွတ်လပ်လို့
ထည့်လိုက်တာပါနော်…နင့်အမေအကြောင်း ..မသိရင်ခက်မယ်….``
``ဒါလည်း…..ဟုတ်လောက်တယ်…..ဟား..ဟား…..``
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မစကားကို တဟားဟား ရယ်မောကာ ထောက်ခံသည်..။ ပြီးတော့ သူ့စကားကို
ဆက်သည်..။
``ဒါက ဟိုလိုရှိတယ်…ဒေါ်လေးရ…..``
``ဘယ်လိုလည်း …ပြော…``
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာပေါင်ကြားက တဆတ်ဆတ် တောင်မတ်နေသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို
လှမ်းကိုင်ရင်း မျက်စလေး ချီလျက် မေးသည်..။
``ဒေါ်လေးယောက်ျားကလဲ မရှိတော့…ငါ့သူငယ်ချင်း လီးဆာနေမှာပဲ ဆိုပြီး…
သူ့သားအရင်းခေါက်ခေါက်ကို ထည့်ပေးလိုက်တာ နေမှာပေါ့…၊ သူ့သူငယ်ချင်း ..လီးနဲ့ကင်းပြီး
မနေနိုင်တာကို သိလို့နေမှာပေါ့….နော…``
``အံမယ်…အံမယ်….ပြောပုံကိုက…..အထက်စီးကြီးနဲ့……``
မတင်ကြည်မက လီးတန်ကြီးကို တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားရာမှ ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်..။
``အား…အာ…အသာလုပ်ပါ…ဒေါ်လေးရ…တော်ကြာ တစ်တောင်လောက် ရှည်ထွက်လာလို့…မိန်းမတွေ
..မခံနိုင်ပဲ…ဖြစ်ကုန်ပါအုံးမယ်….``
``ဘာ…ဘာပြောတယ်…မိန်းမတွေ…..ဟုတ်လား…သည့်ပြင် မိန်းမကို
လိုးရဲလိုးကြည့်….လီးကို..တခါတည်း…လိုက်ဖြတ်ပစ်လိုက်မယ်…ဟွန်း…နော်….``
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာကို သူမရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြိး ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်ရင်း …
ပြောသည်..။ အရက်အရှိန်လေးက တော်တော်တက်လာပြီမို့ နှစ်ယောက်သာ မြူးကြွနေကြသည်..။
ဖိုးတာကလည်း မတင်ကြည်မကို ပြန်ဖက်ထားရင်း….။
``ဒေါ်လေး………``
``ဟင်….ဘာလဲ…ပြောလေ…..``
``ခုလောက်ဆို …..အမေနဲ့ အဖေတို့လဲ …လိုးနေလောက်ပြီ..နော်….``
``အင်းလေ…အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ…``
``ကျနော်တို့လဲ…တစ်ချီလောက်..လိုးကြဦးစို့…``
``နှာဗူးလေး…..သူဒါပဲ….စိတ်ကူးနေတာ….ကဲ…စိမ်လိုက်..ဘယ်ပုံစံနဲ့ ခံရမလဲ…ပြော….``
``ဒေါ်လေးက…သေတ္တာကြီးပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး…ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေး…ကျနော်က
အောက်ကနေ မတ်တတ်ရပ်ပြီး လိုးပေးမယ်….``
``ဒေါ်လေး……..``
``ရှင်….ရှင့်……``
``မလိုးခင်….လီးကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပေးစမ်းပါ…``
``ဟွန်း…….တော်တော် အတတ်ဆန်း…..ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ဖြတ်ပစ်လိုက်မယ်…..သိလား….``
ဖိုးတာက ကျွန်းသေတ္တာပေါ်တွင် ခြေတွဲလောင်းချထိုင်လျက် သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်သည်..။
မတင်ကြည်မက ပေါင်ကြားတွင်း ဒူးထောက်ထိုင်လျက် ခါးကို အနည်းငယ်ဆန့်ကာ ဖိုးတာလီးတန်ကြီးကို
အရင်းက ဆုတ်ကိုင်ပြီး ကလေးများ ရေခဲချောင်း စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုတ်ပေးပါတော့သည်..။
``ပြွတ်…ပြွတ်…..ပြွတ်……ပလွတ်….ပြတ်….ပလပ်…..``
ထိုသို့ စုပ်ပေးရင်းကပင် ဒစ်ဆံကြီး အခြေကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ရစ်ပတ်လျက် စုပ်ရက်ပေးသည်..။
မတင်ကြည်မက ဒစ်ဆံကြီး၏ အရင်းရှိ ခေါင်အညှာ အကြောစုံကို ပါးစပ်ဖြင့် တေ့၍ ဖိစုပ်လိုက်သည်..။
ဖိုးတာက မတင်ကြည်မ မျက်နှာကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သေတ္တာပေါ်က ဆင်း၍ အာရုံပြောင်းသွားစေရန်
အရက်တစ်ခကွ ် ငှဲ့ဲ သောက်လိုက်သည်..။
``ဒေါ်လေး…..နောက်ဆို ဟို မအေလိုးကြီးကို မခံရတော့ဘူးနော်…သိလား…တွေ့ရင် နှစ်ယောက်လုံးကို
သတ်ပစ်မှာ…``
``မခံတော့ပါဘူးရှင်….စိတ်ချ…စိတ်ချ….ဟောဒီ ..လင်လေးကိုပဲ…အားရပါးရ ခံပါ့မယ်…
ရှင်….သေချာအောင် သက်သေပြတဲ့ အနေနဲ့ ….မင်းအမေကို တိုင်ပင်ပြီး..ဒေါ်လေးတို့က မင်းကို
အမွေစားအမွေခံ မွေးစားမှာ…..ကဲ…ဒါဆို သဘောကျတော်မူပလား…ရှင့်……မွေးစားလင်လေး….ရဲ့…``
``ဟား…….ဟား………….ဟား………….ဘာလဲ…ဒေါ်လေးက..ကျနော့်ကို မွေးပြီး
..စားတော့မှာပေါ့….ဟုတ်လား….``
``အစစ်ပါပဲ……..ရှင့်……``
``ကဲ….ဒါဆို သေတ္တာပေါ်တက်…ပက်လက်အိပ်…ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်
ပေါင်ကားထား…..တအား..လိုးတော့မယ်….``
မတင်ကြည်မက ဖိုးတာပြောသည့်အတိုင်း လုပ်သည်..။ ဖိုးတာက မတင်ကြည်မ ပေါင်နှစ်လုံးကြား
မတ်တတ်ရပ်ကာ သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်လျက် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ….ဖိနှစ်
သွင်းလိုက်ပါတော့..သည်……….။
(ပြီးပါပြီး)









....